Γ.Κτιστακις «Τρεις εκκρεμεις δικες για την εφαρμογη του ελληνικου νομου για τη Σαρια»

«Οι γυναίκες είναι εξ ορισμού θύματα των ιερών νόμων, γιατί ανταποκρίνονται σε καταστάσεις δεκάδων αιώνων πριν από τη σημερινή εποχή» - «Την τελευταία δεκαετία αυξήθηκαν κατακόρυφα οι ”δημόσιες διαθήκες” από μουσουλμάνους»

Τα ζητήματα παραβίασης των ατομικών ελευθεριών καθώς και των δικαιωμάτων του ανθρώπου στην Ελλάδα του 2017, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι πιο επίκαιρα από ποτέ.
 
Η παρατεταμένη οικονομική, και κοινωνική ακολούθως, κρίση στην χώρα μας, μας έφερε δε αντιμέτωπους με νέα – σύγχρονα «είδη» παραβιάσεων που δεν σχετίζονται με τις «παραδοσιακές» παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που αφορούν σε βιοτικές συνθήκες, εκμετάλλευση, εγκληματικότητα, στερήσεις κ.ο.κ., χαρακτηριστικό παράδειγμα των οποίων, αποτελούν οι άνευ οιασδήποτε ενημέρωσης κατασχέσεις επί  καταθετικών λογαριασμών από τραπεζικά ιδρύματα της χώρας, ακόμα και από φορείς του δημοσίου.
 
Μπορεί κάποιες «παραδοσιακές» λοιπόν παραβιάσεις σήμερα να έχουν «αντικατασταθεί» από άλλες σύγχρονες μορφές, ωστόσο στην περίπτωση της Θράκης, υπάρχει μία χρονίζουσα σταθερά παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ισονομίας και ισοπολιτείας, που δεν είναι άλλη από την εφαρμογή της Σαρία, έναντι της ελληνικής νομοθεσίας, σε ζητήματα που αφορούν τους μουσουλμάνους συμπολίτες μας.
 
Το 2015 η συζήτηση περί της εφαρμογής της Σαρία στην Θράκη, που αποτελεί και ευρωπαϊκή πρωτοτυπία καθώς η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που αποδέχεται τον ιερό νόμο του Ισλάμ, ξεκίνησε  εκ νέου, με αφορμή την περίπτωση της μουσουλμάνας συμπολίτισσάς μας Χατιτζέ Μολά Σαλή, η οποία προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, εναντίον της Σαρία, καθώς ενώ  ο σύζυγός της την όρισε βάσει «δημόσιας διαθήκης» ως μοναδική κληρονόμο του, μετά τον θάνατό του, το τοπικό Ιεροδικείο, με απόφαση του μουφτή, δεν αναγνώρισε την προαναφερθείσα διαθήκη, παραχωρώντας, όπως ορίζει ο Ιερός Νόμος του Ισλάμ, δικαιώματα επί της περιουσίας και στους συγγενείς του τεθνεώτος  που προσέφυγαν σ’ αυτό.
 
Με αφορμή την υπόθεση της κ. Σαλή, ο «ΠτΘ» συνομίλησε με τον Επίκουρο Καθηγητή της Νομικής Σχολής του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης κ. Γιάννη Κτιστάκι, για την ανάγκη εκ νέου εκκίνησης της συζήτησης γύρω από την αναχρονιστική πλέον εφαρμογή της Σαρία στην Θράκη, τις ευθύνες της ελληνικής πολιτείας και των διεθνών δικαστηρίων, για την διαμορφωθείσα κατάσταση, αλλά και τις διεξόδους της νέας γενιάς μουσουλμάνων συμπολιτών μας  προς τους περιορισμούς  που θέτει του ο Ιερός Νόμος του Ισλάμ.
 
Γιάννης Κτιστάκις όμως… 

«Στα ζητήματα που αφορούν την εφαρμογή της Σαρία στη Θράκη έχει φτάσει ο κόμπος στο χτένι» 

ΠτΘ: κ. Καθηγητά, πώς αντιμετωπίζετε το γεγονός  ότι  η εφαρμογή της Σαρία στη Θράκη παρόλο που αρκετά χρόνια πριν είχε γίνει μεγάλη συζήτηση, με αφορμή εκδηλώσεις των Δικηγορικών Συλλόγων Κομοτηνής και Ξάνθης,  στις  οποίες συμμετείχε και η κοινωνία με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, έχει εδώ και αρκετό καιρό παγώσει;
Γ.Κ.:
Δεν είναι εύκολα αυτά τα ζητήματα, γιατί έχουν πολλές προεκτάσεις. Η ουσία πάντως είναι ότι υπάρχουν  πάντοτε θύματα αυτής της κατάστασης, τα οποία προσφεύγουν στα δικαστήρια. Αυτή τη στιγμή έχουμε τρεις εκκρεμείς δίκες, μία στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, μία στον Άρειο Πάγο, και μία και στον τουρκικό Άρειο Πάγο με το ίδιο ζήτημα, και  εννοώ την εφαρμογή του ελληνικού νόμου για τη Σαρία, για περιουσία που βρίσκεται στην Τουρκία.  Νομίζω λοιπόν ότι μάλλον έχει φτάσει ο «κόμπος στο χτένι», όπως λέμε, και αυτά τα δικαστήρια, προεξάρχοντος του Ευρωπαϊκού, θα δώσουν μια νομική λύση, γιατί ωραίες είναι οι μυθοπλασίες των πολιτικών, αλλά υπάρχουν και τα νομικά, ευτυχώς. 

«Υπήρχαν περιπτώσεις  που ο Μουφτής δίκαζε χωρίς να υπάρχει αποδεικτικό ότι  δικαστικός επιμελητής είχε ενημερώσει την αντίδικη πλευρά» 

ΠτΘ:  Πέραν της υπόθεσης του 2015 που αφορά στην περίπτωση μουσουλμάνας συμπολίτισσάς μας, που προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, μας είπατε ότι έχουμε συνολικά τρεις εκκρεμείς υποθέσεις.  Να συμπεράνουμε ότι κάθε τι  που «αναμοχλεύεται»  στην κοινωνία κάτι  χρήσιμο αφήνει;
Γ.Κ.:
Από την εκδήλωση που είχαμε κάνει στην Κομοτηνή υπό την προεδρία του κ. Πεταλωτή και στη συνέχεια την παρόμοια εκδήλωση στην Ξάνθη υπό την προεδρία του κ. Γούναρη, υπήρξε μια προσαρμογή της νομολογίας των τοπικών πρωτοδικείων και των τοπικών εφετείων. Για παράδειγμα στις οικογενειακές υποθέσεις, και στις άλλες, πλέον τα δικαστήρια ελέγχουν  ότι  πηγαίνει  δικαστικός επιμελητής και ενημερώνει τον αντίδικο περί του ότι εκκρεμεί  δίκη είτε ενώπιον του Μουφτή είτε στη συνέχεια ενώπιον των δικαστηρίων. Μέχρι τότε ο Μουφτής δίκαζε χωρίς να υπάρχει αποδεικτικό ότι ο δικαστικός επιμελητής είχε ενημερώσει την αντίδικη πλευρά. Αυτό ήταν τότε κάτι πρωτόγνωρο, το οποίο ήδη έχει μαζευτεί. Εξάλλου τα δικαστήρια πολλές αποφάσεις των δικαστηρίων της Θράκης «συμμάζεψαν»,  αλλά και  άλλα ζητήματα που αφορούσαν στον Μουφτή, όπως, για παράδειγμα, η ποιότητα των μεταφράσεων,  τα ζητήματα συμβατότητας με το Σύνταγμα κ.ο.κ.  Επίσης, θεωρώ ότι από τότε άνοιξε ο δρόμο για να μπορεί ο κάθε μειονοτικός να έχει μια πραγματικά ελεύθερη επιλογή ανάμεσα στα κανονικά δικαστήρια, αυτά που προβλέπει το Σύνταγμα, και στους Μουφτήδες.  Αυτά τα ζητήματα έχουν  «συμμαζευτεί», και η πρόοδος είναι  μεγάλη. Εκεί που έγινε η μεγάλη οπισθοδρόμηση ήταν με τον Άρειο Πάγο, μια απόφαση που εκκρεμεί, βάσει της οποίας  οι Έλληνες μουσουλμάνοι  συμπολίτες μας δεν έχουν άλλη επιλογή στις διαθήκες, παρά να περιμένουν την εξ αδιαθέτου διαδοχή και  τη Σαρία και δεν μπορούν να κάνουν δημόσιες διαθήκες. Αυτό βέβαια έγινε μέσα σε ένα κλίμα  γενικότερης διαχείρισης των πολιτειακών πραγμάτων από το τρίπτυχο των κ.κ.Μπαλτάκου, Συρίγου, Καλαντζή. Αντίστοιχα έπραξαν και στο ζήτημα με τα νηπιαγωγεία και δημιούργησαν αναστάτωση. Η κυβέρνηση Σαμαρά έφτασε να ψηφίσει το μοναδικό νομοσχέδιο με τη Χρυσή Αυγή, γιατί το ΠΑΣΟΚ τότε διαφωνούσε. Καλό θα ήταν να ρωτήσετε αυτούς τους πρωταγωνιστές, μετά από τόσα χρόνια, τι κατάφεραν και ποια είναι η αποτελεσματικότητα της νομοθετικής τους  αυτής παρέμβασης, για την οποία έφτασαν σε σημείο να κάνουν σύμπραξη με τη Χρυσή Αυγή, για την οποία στη συνέχεια μάθαμε,  και  συμφωνούμε όλοι οι νομικοί, ότι είναι μια εγκληματική οργάνωση. Νομίζω ότι την απόφαση του Αρείου Πάγου την οποία προανέφερα θα πρέπει να την εντάξουμε στην ίδια περίοδο «Μπαλτάκου». 

«Πηγαίνοντας συνειδητά στο συμβολαιογραφείο, οι μουσουλμάνοι συμπολίτες μας κάνουν μια συνειδητή επιλογή, να μη ακολουθήσουν αυτό που ορίζει αυστηρά η Σαρία» 

ΠτΘ: Εμπειρικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι η νέα γενιά των μουσουλμάνων συμπολιτών επιλέγει  πλέον  σύγχρονα. Γνωρίζουμε ότι τελούνται πολλοί πολιτικοί γάμοι. Μιλάμε για μία γενιά αρκετά  αποστασιοποιημένη  από τα  εθιμικά δεδομένα της θρησκευτικής ταυτότητας,  και ειδικά από τους περιορισμούς εκείνους  που, για παράδειγμα στην περίπτωση των γυναικών,  μπορεί να χαρακτηριστούν ως  άδικοι, σεξικοί και στηριζόμενοι  σε μια διαιώνιση στέρησης  δικαιωμάτων.  Κρίνετε ότι προχωράνε κάπως τα πράγματα και ότι αυτό το πετυχαίνουν τα άτομα ως προσωπικότητες στη Θράκη;
Γ.Κ.:
Νομίζω ότι προχωράνε. Δεν είναι μόνο οι καθημερινές παραστάσεις που έχετε τόσο εσείς  οι Κομοτηναίοι όσο κι όσοι αγαπάμε την Κομοτηνή,  είναι και η πραγματικότητα. Είναι αλήθεια ότι  την τελευταία δεκαετία αυξήθηκαν κατακόρυφα οι διαθήκες σε συμβολαιογράφους, οι λεγόμενες «δημόσιες διαθήκες» από μουσουλμάνους. Αυτή ακριβώς η απελευθέρωση ήρθε, υπό το πνεύμα «Μπαλτάκου»,  να πάρει πίσω ο Άρειος Πάγος με μια δικαστική απόφαση. Όλοι οι μουσουλμάνοι γνωρίζουν ότι η Σαρία δεν επιτρέπει τη δημόσια διαθήκη. Πηγαίνοντας λοιπόν συνειδητά στο συμβολαιογραφείο, κάνουν μια συνειδητή επιλογή, να μη ακολουθήσουν αυτό που ορίζει αυστηρά η Σαρία.
 
Ο πολιτικός γάμος, ή το σύμφωνο συμβίωσης πλέον, είναι ένα άλλο θέμα.  Όλα αυτά δεν δείχνουν μια μειονότητα η οποία γίνεται πιο «κεμαλική»,  πιο ανθελληνική κ.ο.κ., αλλά  μια μειονότητα η νέα γενιά της οποίας χάρις στο πρόγραμμα Εκπαίδευσης  Μουσουλμανοπαίδων και στην ποσόστωση για τα πανεπιστήμια   –παρεμβάσεις που έγιναν πριν από είκοσι και πλέον χρόνια – άδραξε την ευκαιρία  να πάει στο σχολείο, να μορφωθεί και με ανοιχτό πλέον μυαλό, να ανοιχτεί και να επιλέξει σύγχρονους και μοντέρνους τρόπους συμβίωσης, καθώς και απομάκρυνσης και κριτικής θεώρησης προς τη θρησκεία. Αυτά τα ζητήματα έρχεται ο Μπαλτάκος νομοθετικά, είτε στη συνέχεια υπουργοί ή πρώην υπουργοί  – για παράδειγμα διάβασα με μεγάλη έκπληξη το βιβλίο του κ. Στυλιανίδη–  να τα πάρει πίσω ξεκινώντας ξανά συζητήσεις για ζητήματα «προσήλωσης». 

«Διατηρώ ως νομικός και ως πολίτης το δικαίωμά μου να ασκώ οποιαδήποτε κριτική και βέβαια δεν θα φοβηθώ αν έρθει ο κ.Καμμένος να μου κάνει αγωγή» 

ΠτΘ: Στη χώρα μας τα πράγματα πηγαίνουν προς μια κατεύθυνση όπου τελικά νομιμοποιείται η μη αντίρρηση. Αρχίζουμε να καταβαραθρώνουμε ακόμη και το δικαίωμα  ελευθερίας διατύπωσης άποψης όταν αυτή είναι αντίθετη. Μήπως τελικά υιοθετούμε ή διασπείρουμε τη μοναδική άποψη η οποία μπορεί να είναι αυτή της ευταξίας, της αξιοκρατίας, κ.ο.κ.;
Γ.Κ.:
Και τα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια μπορεί να πουν ότι έχει δίκιο ο Άρειος Πάγος. Εγώ διατηρώ ως νομικός και ως πολίτης το δικαίωμά μου να ασκώ οποιαδήποτε κριτική και βέβαια δεν θα φοβηθώ αν έρθει ο κ.Καμμένος να μου κάνει αγωγή, όπως κάνει ο υπουργός Άμυνας σε όποιον διαφωνεί. Αυτό είναι ελευθερία.
 
Από κει και ύστερα δεν θεωρώ ότι καμία εφημερίδα έχει την υποχρέωση να οργανώσει κάποιον διάλογο και μάλιστα ανεξάρτητο. Ο καθένας είναι ελεύθερος να ανοίξει ένα ραδιόφωνο, να κλείσει μια τηλεόραση, να κάψει ένα βιβλίο ή να βάλει το βιβλίο στα εικονίσματα. Η πολιτεία σε ορισμένες περιπτώσεις έχει την υποχρέωση να οργανώνει κάποιο διάλογο, αν και όλα αυτά είναι τακτοποιημένα με το Σύνταγμα και με τους νόμους. Αυτά διδάσκουμε στους φοιτητές μας, κι εγώ προσπαθώ ό,τι λέω μέσα στην αίθουσα να το λέω και εκτός.
 
ΠτΘ: Ο κόσμος επειδή έχει πιστέψει πολύ στην υπόθεση της Ε.Ε.  και των ευρωπαϊκών δικαστηρίων, ειδικά στον τομέα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, έχει όμως και πάρα πολλά ερωτηματικά  για το τι κάνουν οι δικηγόροι και οι νομικοί κ.ο.κ, όταν υπάρχουν κατάφωρες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων…
Γ.Κ.:
Οι δικηγόροι δεν είναι δημόσιοι συνήγοροι. Είναι επαγγελματίες οι οποίοι αναλαμβάνουν μια υπόθεση όταν έχουν όλα τα στοιχεία μπροστά τους. Για τους ακαδημαϊκούς νομικούς, ξέρετε ότι έχουν βγει τόσα βιβλία, αλλά να κηρύσσουμε οποιαδήποτε κυβερνητική πράξη αντισυνταγματική, όπως γίνεται, είναι το άλλο άκρο. 

«Είναι άλλο ένας ιερέας να εφαρμόζει τις όποιες τιμωρίες και  ποινές προβλέπουν οι κανόνες της εκκλησίας, και άλλο να διαλύει έναν γάμο σύμφωνα με τον νόμο» 

ΠτΘ: Υπάρχει περίπτωση μουσουλμάνας που είναι θρησκευόμενη  και η οποία να  δέχεται  για λόγους πίστεως την αδικία; Σας έχει τύχει κάτι τέτοιο;
Γ.Κ.:
Πριν από δέκα χρόνια έβγαλα ένα βιβλίο για την Σαρία και έχω γράψει και αντίστοιχα άρθρα. Όπως καταγράφεται και σε αυτά θεωρώ  ότι υπάρχουν δυο προβλήματα, το πρώτο είναι οι κανόνες στη Σαρία και το δεύτερο είναι ποιος τους εφαρμόζει, που στην προκειμένη είναι ο Μουφτής. Συμβαίνει  το ίδιο και στη δική μας περίπτωση. Δεν μπορούμε να φανταστούμε έναν Δεσπότη να εφαρμόζει το Ευαγγέλιο  σε έναν γάμο.  Βεβαίως να «εφαρμόζει» τις όποιες τιμωρίες και  ποινές προβλέπουν οι κανόνες της εκκλησίας, αλλά άλλο αυτό και άλλο να διαλύει έναν γάμο σύμφωνα με τον νόμο. Αυτό που επιτρέπουμε στον Μουφτή σήμερα είναι να διαλύει έναν γάμο, σύμφωνα με τη Σαρία, ή να ρυθμίζει τα όποια προβλήματα του γάμου, σύμφωνα με τους κανόνες της. Και μάλιστα να τα ρυθμίζει αυτός κι όχι ο τακτικός δικαστής που είναι στο Δικαστικό Μέγαρο Κομοτηνής και τα ρυθμίζει για όλους τους υπόλοιπους.
 
Αυτές οι καταστάσεις αποβαίνουν  πάντοτε σε βάρος του αδύναμου κρίκου, κι ο αδύναμος κρίκος είναι πρώτον τα παιδιά, αν υπάρχουν σε μια έγγαμη σχέση ή σε μια σχέση που είναι εκτός γάμου, και δευτερευόντως η γυναίκα. Δυστυχώς όποιον κανόνα της Σαρία και να πάρετε  που αφορά τη γυναίκα, είτε εντός γάμου είτε εκτός, λειτουργεί σε βάρος των γυναικών. Για παράδειγμα στην περίπτωση της κ. Σαλή, ο άντρας της είχε αποφασίσει με δημόσια διαθήκη ότι όλη η περιουσία είναι δική της. Η Σαρία όμως δεν λέει αυτό. Η Σαρία λέει ότι μπαίνουν στη μέση τα αδέλφια. Αυτό είναι ένα θέμα σε βάρος της γυναίκας. Ή αντίστοιχα όταν η κόρη δεν έχει παντρευτεί και πεθάνει ο πατέρας, σύμφωνα με τη Σαρία δεν παίρνει το ίδιο μερίδιο με τον γιο. Γι’ αυτό και οι μουσουλμάνοι συμπολίτες μας όλο και περισσότεροι αφήνουν μια δημόσια διαθήκη, για να διασφαλίσουν στα παιδιά τους, όταν ένα από τα παιδιά τους είναι κορίτσι,  ότι δεν θα εφαρμοστεί η Σαρία και έτσι θα έχει ίσα κληρονομικά δικαιώματα σε σχέση  με το αγόρι της οικογένειας.
 
Οι γυναίκες είναι εξ ορισμού θύματα αυτής της κατάστασης του  Ιερού νόμου, γιατί ανταποκρίνονται σε καταστάσεις  δεκάδων αιώνων πριν από τη σημερινή εποχή, όπου υπάρχει χειραφέτηση της γυναίκας και βεβαίως υπάρχει ένα ισχυρό πλέγμα και στο δίκαιό μας υπέρ των παιδιών, που είναι κι αυτά θύματα των ιερών κανόνων.  

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.