«Επιστροφη στις πηγες» μεσα απο την «Τροια» του Δ. Βλαχου
Ένα πολυπληθές κοινό, αποτελούμενο κυρίως από την «φιλολογική οικογένεια» της Ροδόπης, προσυπέγραψε το «ειλικρινές και ανομολόγητο ευχαριστώ» του συγγραφέα κ. Δημήτρη Βλάχου, προς τα κείμενα εκείνα, που συνεχίζουν ακόμα και σήμερα να αποτελούν το έναυσμα σε κάθε έναν εξ ημών να αναζητήσει το δικό του «ακρογιάλι».
Το ειλικρινές και αναμολόγητο «ευχαριστώ» του συγγραφέα, που πρωτίστως ως φιλόλογος, μέσα από τις σελίδες του έβδομου κατά σειρά βιβλίου του με τίτλο «Εδώ ήταν η Τροία μου! Τόποι στοχασμού της ανθρώπινης κατάστασης Όμηρος – Μιγκέλ Ντε Θερβάντες – Αλμπέρ Καμύ – Θουκυδίδης – Γιώργος Σεφέρης», «ομολογεί» όπως παρατήρησε κατά τη διάρκεια της παρουσίασης, ο φιλόλογος κ. Δημήτρης Τζελέπης «προς τα κείμενα εκείνα που δίνουν τη δυνατότητα στον άνθρωπο να φωτίσει τη ζωή του. Αυτό, δηλαδή, ακριβώς που έχει πραγματική ανάγκη ο άνθρωπος του καιρού μας».
Ένα ευχαριστώ για το οποίοι μίλησαν επίσης η φιλόλογος κ. Μαρία Αλεξίου, καθώς και ο ποιητής και επίσης φιλόλογος κ. Ιγνάτης Χουβαρδάς, με τον συγγραφέα να λαμβάνει τελευταίος τον λόγο, στην παρουσίαση που διοργάνωσε στο Καφέ – Μπαρ «Οχτώ» το βιβλιοπωλείο «Δημοκρίτειο».
Ένα «ευχαριστώ» που μεταξύ άλλων προσυπέγραψαν με την παρουσία τους η Προϊσταμένη Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ν.Ροδόπης κ. Μαίρη Κοσμίδου, η κ. Κατερίνα Σχοινά, Υπεύθυνη Σχολικών Δραστηριοτήτων της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ροδόπης, καθώς και οι φιλόλογοι κ.κ. Σοφία Σουβατζόγλου, Κική Παιδαράκη, Άρτεμις Αρχοντογεώργη, Ματίνα Ζαμπατέλη αλλά και μαθήτριες του 1ου ΓΕΛ Κομοτηνής.
Η κ. Μαρία Αλεξίου ανέλαβε πέραν όλων των άλλων και το καλωσόρισμα των παρευρισκομένων, ενώ ακολούθως οι κ.κ. Δημήτρης Τζελέπης και Ιγνάτης Χουβαρδάς επιχείρησαν να προσεγγίσουν το περιεχόμενο του βιβλίου από μία φιλολογική και αντίστοιχα ποιητική- συγγραφική σκοπιά.
Άλλωστε όπως είχε επισημάνει νωρίτερα μιλώντας στο «Ράδιο Παρατηρητής 94fm» ο συγγραφέας κ. Βλάχος ο χώρος στον οποίο ο ίδιος τοποθετεί συγγραφικά τον εαυτό του « είναι εκεί όπου συναντιέται η ποίηση με τη φιλοσοφία» δύο ασύνδετα εκ πρώτης όψεως είδη, καθώς, όπως εξήγησε, « η μεν φιλοσοφία κλίνει προς το στοχασμό, την αφαίρεση, τη διάνοια, ενώ η ποίηση κλίνει προς την άλλη πλευρά», το οποίο ωστόσο ο ίδιος κάνει επιτυχώς.
Στα μεθοδολογικά εργαλεία τα οποία ο κ. Βλάχος χρησιμοποιεί, για την εξυπηρέτηση του βασικού του στόχου που, όπως τόνισε και ο ίδιος, δεν ήταν άλλος από την « αποκάλυψη του νοήματος των τόπων» αναφέρθηκαν εκτενώς τόσο ο κ. Τζελέπης όσο και ο κ. Χουβαρδάς.
Δημήτρης Τζελέπης «Το βιβλίο του κ. Βλάχου, εκτός από μία προσπάθεια αποτύπωσης της ανθρώπινης κατάστασης»
«Καταρχάς, συγκρίνει μεταξύ τους κείμενα -τα οποία μάς κληροδότησε το παρελθόν- και, κατ’ επέκταση, τους πρωταγωνιστές τους, εντοπίζοντας ομοιότητες και διαφορές. Έτσι, ο Αχιλλέας του Ομήρου στέκεται πλάι στον Δον Κιχώτη του Θερβάντες, ενώ ο Δον Κιχώτης δίπλα στον Μερσώ του Καμύ. Και από τη σύγκριση κειμένων, περνάει στην αναλογία. Και εδώ η σύγκριση κυριαρχεί, ανάμεσα, βέβαια, σε δύο καταστάσεις οι οποίες έχουν κοινά στοιχεία. Έτσι, διατείνεται ο κ. Βλάχος -υποστηρίζοντας με εύγλωττο τρόπο την άποψή του αυτή- πως οι πόλεις -δηλαδή, οι πολίτες ως σύνολο- ερωτεύονται, όπως ακριβώς ερωτεύεται και ένας άνθρωπος. Το τρίτο μεθοδολογικό εργαλείο -πάνω στο οποίο στηρίζει την ερμηνεία ενός ποιήματος του Σεφέρη- είναι η προσέγγιση μέσω της συντακτικής ανάλυσης κάποιων στίχων, αλλά, κατεξοχήν, με τη βοήθεια των λέξεων, κάνοντας αναφορά στη σημασία και την ετυμολογία τους» τόνισε ο κ. Τζελέπης.
«Το βιβλίο του κ. Βλάχου, εκτός από μία προσπάθεια αποτύπωσης της ανθρώπινης κατάστασης -όπως υποδηλώνει, άλλωστε, και ο υπότιτλός του-, το νιώθει κανείς και ως μία πρόταση για “επιστροφή στις πηγές”» συνέχισε για να επισημάνει πως οι πηγές αυτές είναι κυρίως τα αρχαία ελληνικά κείμενα, αλλά και, εν γένει, όλα τα κλασικά κείμενα, ελληνικά και μη, ανεξαρτήτως εποχής. «Τα κείμενα, δηλαδή, εκείνα που άντεξαν στον χρόνο, ξεπερνώντας, παράλληλα, τα στενά τοπικά όρια εντός των οποίων δημιουργήθηκαν. “Combatto contro I mulini a vento”, λένε σήμερα στη γλώσσα τους οι Ιταλοί, που σημαίνει μάχομαι εναντίον των ανεμόμυλων, δηλαδή ματαιοπονώ. Αυτή, όμως, η φράση μάς πηγαίνει πίσω στον χρόνο και, πιο συγκεκριμένα, στο κείμενο του Δον Κιχώτη, ένα κείμενο μιας άλλης εποχής, ενός άλλου πολιτισμού, το οποίο, ωστόσο, επιβίωσε -φανερώνοντας έτσι την τεράστια δύναμή του- μέχρι τις μέρες μας» κατέληξε.
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
