Ενας συνδυασμος δραματος, κωμωδιας και περιπετειας

Ένα ταξίδι στο χρόνο και χώρο προσέφερε ο «Μικρός Ήρωας» σε μικρούς και μεγάλους που τον απόλαυσαν χθες βράδυ στο θερινό Δημοτικό Θέατρο Κομοτηνής στα πλαίσια των Πολιτιστικών Εκδηλώσεων «Ορφικά 2001».

Οι περιπέτειες του Γιώργου Θαλλάση, του Σπίθα και της Κατερίνας ξαναζωντάνεψαν επί σκηνής από την εταιρεία θεάτρου Commedia, μέσα από την σκηνοθεσία του Δημήτρη Πιατά και Χάρη Μανταφούνη, τα σκηνικά και τα κοστούμια του Τάσου Ζωγράφου, την μουσική του Νίκο Παναγιωτόπουλου και του Μίκη Θεοδωράκη μαζί με τους είκοσι συντελεστές της παράστασης.

Ο «Μικρός Ήρωας» του Στέλιου Ανεμοδούρα που συντρόφευσε τους εφήβους της δεκαετίας του ΄50 και ΄60 ξανασυναντήθηκε με τους ενήλικες πλέον αναγνώστες του προσφέροντας νότες νοσταλγίας και εντυπωσιάζοντας τα παιδιά, τα οποία καθηλωμένα παρακολουθούσαν την γρήγορη εξέλιξη των γεγονότων και σκηνικών.

Δύσκολο το έργο της μεταφοράς ενός κόμικς επί σκηνής, το οποίο απαιτεί και την ανάλογη σκηνοθεσία. Μια σκηνή «τρία σε ένα» βοηθά την γρήγορη εναλλαγή των γεγονότων, καθώς τα αναλλοίωτα στο χώρο και στο χρόνο κοστούμια των τριών βασικών ηρώων του έργου, του Γιώργου Θαλάσση, του Σπίθα και της Κατερίνας, στηρίζουν τον διαχρονικό χαρακτήρα των ηρώων ενός κόμικς που άλλοτε είναι στην Ελλάδα της Κατοχής, στην Ανατολή, στην Αίγυπτο, στις ερήμους, στην Αγγλία και στην Γερμανία του Χίτλερ.

Στην Ελλάδα της Κατοχής οι μαυροφορούσες γυναίκες συμβόλιζαν το πένθος, το χαμό ενός αγαπημένου προσώπου και της ελευθερίας τους. Τα χρώματα της ανατολής ξαναζωντανεύουν με τα ανατολίτικα κοστούμια και τους χορούς, ενώ η Αγγλία εκπροσωπείται στο πρόσωπο ενός άγγλου στρατιωτικού.

Η Γερμανία του Χίτλερ θέλει τους στρατιώτες να γλεντούν σε ένα «καμπαρέ» εποχής και την ημέρα να ορκίζονται πίστη στο πρόσωπο του δικτάτορα.

Μέσα σε όλη αυτή την πλούσια εναλλαγή, ο αγώνας των ηρώων για την ελευθερία συνεχίζεται, όπως και η καταδίωξη του «Σειτάν Αλαμάν», του «κακού» στο έργο που με την μαύρη του στολή έρχεται να θυμίσει κάτι από «Μπάτμαν» των αμερικανικών κόμικς.

Δραματικές σκηνές, όπου ο πυροβολισμός που δέχεται ο Γιώργος Θαλάσσης «παγώνουν», αναδεικνύοντας τα χαρακτηριστικά των κόμικς σε μια θεατρική μεταφορά, όπως και τα τεχνικά εφέ μαζί με τους συντελεστές να ξεπηδούν από την σκηνή σαν από μια σελίδα περιοδικού.

Η παρουσία και μόνο του Δημήτρη Πιατά στο ρόλο του Σπίθα προκαλεί το γέλιο του θεατή. Ο Σπίθας συνεχώς ενασχολείται με τις γαστρονομικές του απολαύσεις για να ξεφύγει από την πραγματικότητα του πολέμου.

Ο συνδυασμός πολλών στοιχείων δράματος, κωμωδίας και περιπέτειας αφήνει ένα γέλιο στο πρόσωπο του θεατή μαζί με ένα περίεργο δάκρυ.

Το έργο τελειώνει και ο θεατής χρειάζεται κάποια δευτερόλεπτα για να προσγειωθεί στην «νυν» πραγματικότητα και να το επιβραβεύσει με το χειροκρότημά του.

Ν.Χ.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.