Εμπρακτη μεριμνα αντι για οικτο

Η προσφορά προς τον πάσχοντα ή τον αδύναμο κοινωνικά συνάνθρωπο είναι μια πράξη φιλανθρωπίας που μπορεί να είναι από αρκετά σημαντική έως κρίσιμη για την επιβίωση κάποιων ανθρώπων ακόμη και σε κοινωνίες που θέλουν να υποστηρίζουν ότι έχουν αναπτύξει πολύ καλές κοινωνικές δομές.

Όταν, όμως, ούτε η φιλανθρωπία ούτε η οργανωμένη κοινωνία έχουν τις απαντήσεις για τη διαβίωση, τη φροντίδα, την προστασία ατόμων με ειδικές ανάγκες τότε τα κενά είναι τόσο εμφανή που τα όποια ερωτήματα προς αυτούς τους ανθρώπους μένουν αναπάντητα.

Ο θεολόγος, συγγραφέας και αντιπρόεδρος του Θρησκευτικού Συλλόγου Αγίας Μαρίνας Ιμέρου Ιωάννης Σιδηράς μίλησε στον ΠτΘ για την εκδήλωση που διοργάνωσαν ως Σύλλογος το βράδυ της Κυριακής, με αφορμή την προχθεσινή Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες, σε ξενοδοχείο της Κομοτηνής. «Ενόψει των γιορτών των Χριστουγέννων, ο Θρησκευτικός Σύλλογος Αγίας Μαρίνας Ιμέρου αποφάσισε με μια σεμνή τελετή να δεξιωθεί τα διοικητικά συμβούλια και τα μέλη των συλλόγων «Περπατώ» και «Άγιοι Θεόδωροι» που είναι γνωστοί για το φιλανθρωπικό τους έργο στο Ν. Ροδόπης, ώστε να δείξουμε έμπρακτα τη μέριμνα, τη φροντίδα και την αγάπη μας προς αυτούς τους συνανθρώπους μας. Έχει διατυπωθεί και είναι πολύ πετυχημένη η άποψη ότι η κοινωνική αλληλεγγύη και η ανθρωπιά μιας σύγχρονης κοινωνίας εντοπίζονται κυρίως στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε αυτά τα άτομα καθώς και τα άτομα της τρίτης ηλικίας.

Ο σύλλογος, έχοντας ως βασική αρχή ότι η ανθρωπιά και η ευαισθησία φαίνεται με έργα αγάπης προς αυτά τα άτομα, διοργάνωσε την εκδήλωση. Δεν πρέπει να παραλείψουμε ότι αυτά τα άτομα δεν θέλουν τον οίκτο και τη λύπηση αλλά την έμπρακτη μέριμνα που αποδεικνύεται με παρόμοιες πρωτοβουλίες». Ο κ. Σιδηράς ευχήθηκε στα διοικητικά συμβούλια και τα μέλη των συλλόγων να συνεχίζουνε με υγεία το θεάρεστο κοινωνικό τους έργο και να το έργο αυτό να βρει συνεχιστές.

Στην ερώτηση τι χρειάζεται ένας σύλλογος από την πολιτεία και τους τοπικούς φορείς αλλά και το τι χρειάζονται τα μέλη των συλλόγων ο κ. Σιδηράς απάντησε: «Θα πρέπει πάντοτε να έχουμε κατά νου ότι μέχρι πριν λίγα χρόνια η ελληνική κοινωνία αντιμετώπιζε με ένα είδος φοβίας και ρατσισμού αυτά τα άτομα, ίσως και με απέχθεια. Ακόμη και οι οικογένειες που ήταν ανενημέρωτες ήθελαν να κουκουλώσουν το πρόβλημα, δεν ήθελαν να προβάλουν το ότι έχουν μέσα στην οικογένειά τους ένα μέλος με πρόβλημα. Εκείνο που προέχει είναι να υπάρχει ουσιαστική ενημέρωση σε πρώτο επίπεδο των ίδιων των γονέων. Θα πρέπει να ευαισθητοποιηθεί η τοπική αυτοδιοίκηση και οι περιφέρειες ώστε με γενναία προσφορά κονδυλίων να ενισχύονται αυτοί οι σύλλογοι».

Ο κ. Σιδηράς πριν την έναρξη της εκδήλωσης συνομιλούσε με μια κοπέλα που ήταν σε αναπηρικό καροτσάκι και η οποία του μετέφερε την έλλειψη σε ράμπες στις δημόσιες υπηρεσίες, αλλά ακόμη και στους ναούς της Ιεράς Μητροπόλεως. «Αυτό με εξέπληξε διότι είπαν ότι έκρουσαν την θύραν και είπαν ότι δεν βρήκαν ανταπόκριση. Είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της αδιαφορίας που επικρατεί απέναντι σ’ αυτά τα πρόσωπα.

Συζήτησα μ’ έναν γονέα υπερήλικα ο οποίος απώλεσε τη σύζυγό του και φροντίζει μόνος του ένα παιδί με ειδικές ανάγκες. Η αγωνία του, η οποία με συγκλόνισε, εστιάστηκε στο τι θα γίνει αυτό το παιδί μετά το θάνατό του, ποιος θα το φροντίζει. Γι’ αυτό το λόγο λέμε ότι η ελληνική κοινωνία παρά τις προσπάθειες τέτοιων αξιόλογων συλλόγων δεν φαίνεται να έχει ωριμάσει απόλυτα. Είναι επομένως μια ευκαιρία να ενισχυθούν αυτοί οι σύλλογοι. Η πολιτεία θα πρέπει με αλληλεγγύη και ανθρωπιά να ενισχύσει αυτούς τους συλλόγους για ν’ αποδειχθεί και το κοινωνικό κράτος και λυπάμαι που σε μια φιλελευθεροποιημένη οικονομική κατάσταση και σ’ ένα άκρατο καταναλωτισμό αυτά δεν ισχύουν».

Το ερώτημα, όμως, του γονιού που έχει ένα παιδί με ειδικές ανάγκες και αν οι εξελίξεις θελήσουν να φύγει πρώτος από τη ζωή δεν θα έχει αυτό το παιδί κανένα στήριγμα, παραμένει επιτακτικό. Ο κ. Σιδηράς κατανόησε το πρόβλημα, αλλά και τα μέχρι στιγμής αδιέξοδα. «Αυτή η ερώτηση είναι σταυρός που πρέπει να τον σηκώσουμε όλοι για να ενδιαφερθούμε γι’ αυτά τα άτομα. Σε κοινωνικό επίπεδο δεν μπορώ ν’ απαντήσω γιατί γνωρίζω ότι είναι δύσκολο να υπάρξει κάποια μέριμνα μετά την απώλεια των δυο γονέων. Τελευταία, πληροφορηθήκαμε ότι η Εκκλησία της Ελλάδος με την Οργάνωση «Αλληλεγγύη», θ’ αξιοποιήσει το κτιριακό συγκρότημα του Αγίου Χριστόφορου προκειμένου εκεί να διαμένουν τέτοια παιδιά. Ας ελπίσουμε ότι αυτό θα γίνει σύντομα σε συνεργασία με τη Μητρόπολη Μαρωνείας και Κομοτηνής, για ν’ αντιμετωπιστεί αυτό το σοβαρό πρόβλημα».

Η πρόεδρος του Θρησκευτικού Συλλόγου Αγίας Μαρίνας Ιμέρου Αθανασία Δουδούκα ευχαρίστησε το κοινό για την παρουσία του και είπε ότι η Αγία Μαρίνα Ιμέρου είναι ένας ευλογημένος τόπος. «Ίμερος ή Ιμαρέτ που σημαίνει φτωχοκομείο ή οικοτροφείο, χώρος αγάπης και φιλοξενίας. Οι πρόγονοί μας με τα λιγοστά αγαθά που είχαν πάντα βοηθούσαν τους συνανθρώπους τους, άρα μπορούμε να το κάνουμε κι εμείς. Από το όνομα του χωριού μας παίρνουμε τόσο μεγάλη δύναμη για να συνεχίσουμε το έργο που αρχίσαμε. Πρέπει να υπάρχει πολύ αγάπη, πίστη προς το συνάνθρωπό μας κι αυτό μπορεί να γίνει με συλλογική προσπάθεια. Να ενδιαφερθούμε όλοι, ανάλογα με το τι μπορούμε να προσφέρουμε» είπε η κ. Δουδούκα, προσπαθώντας να μεταφέρει το μήνυμα της προσφοράς σύμφωνα με τις ελληνορθόδοξες αρχές, δίνοντας στη συνέχεια το λόγο στον αντιπρόεδρο του Συλλόγου «Περπατώ» κ. Νταντανίδη.

Στο πλαίσιο της εκδήλωσης, στο δήμαρχο της Αιγείρου κ. Λίτσο δόθηκε ένα χρηματικό ποσό για να το δώσει με τη σειρά του σ’ ένα δημότη του οποίου το παιδί αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα. Το ποσό συγκεντρώθηκε από προσκυνητές στην Αγία Μαρίνα.

Μαρία Αμπατζή

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.