«Χρειαζομαστε τους αρχαιολογους της αναπτυξης και της γαστρονομιας»

Ο επικεφαλής της ΔΗΠΕΝ, Μιχάλης Χαραλαμπίδης, στο πλαίσιο της 3ης Συνάντησης Γυναικείων Συνεταιρισμών στη Χώρα της Σαμοθράκης, έκανε λόγο για την πλούσια εθνική και οικουμενική ιστορία του νησιού, επισημαίνοντας ότι θα μπορούσε να αναπτυχθεί, με τη διαφορά ότι από τα ελληνικά πανεπιστήμια απουσιάζει το τμήμα της συμβολικής οικονομίας. Κατέθεσε πρόταση για τη σύνταξη ενός περιφερειακού άτλαντα προϊόντων, που διαρκώς θα εμπλουτίζεται, κατήγγειλε την ένδεια της δημόσιας τηλεόρασης σε επίπεδο προβολής της ζωής στην ύπαιθρο και των αγροτικών δραστηριοτήτων και ανέπτυξε τις προτάσεις του για τη γαστρονομική και αρχιτεκτονική αναγέννηση του αγροτικού χώρου. Αντιμετωπίζοντας τη γυναίκα ως υποκείμενο- φορέα αλλαγών, υποστήριξε ότι μπορεί ν’ αλλάξει και τους τρόπους παραγωγής και χαρακτήρισε τις γυναίκες των αγροτοσυνεταιρισμών «έμβρυα του αγροτικού χώρου του μέλλοντος», με την επισήμανση ότι πρέπει να φύγουν από το φολκλόρ και να γίνουν γυναίκες βιοτέχνες αγρότισσες.

Η ελληνική τοποφαγία

Περνώντας στα σημεία της οπισθοδρόμησης της Ελλάδας σε επίπεδο προβολής των προϊόντων της, παρέθεσε ότι στην Ιταλία υπάρχουν 120.000 ετικέτες κρασιού, ενώ στην Ελλάδα 500. «Στην Αυστρία υπάρχουν 100.000 αγροτουριστικές επιχειρήσεις. Πόσες υπάρχουν στη Θράκη;»

Διακρίνοντας την ένδεια των ελληνικών πανεπιστημιακών τμημάτων σε σχέση με μια σοβαρή ενασχόληση με τον αγροτικό χώρο, πέρασε στη συνέχεια στα πολιτικά και τόνισε «δεν μπορεί να υπάρξει πολιτική για τον αγροτικό χώρο αν δεν διαμορφώνεται σε περιφερειακό επίπεδο. Το α και το β μιας πολιτικής για τον αγροτικό χώρο είναι η περιφέρεια κι αυτό δεν μπορεί να γίνεται από το πολύ άσχημο υπουργείο Γεωργίας σε μια υποβαθμισμένη περιοχή της Αθήνας».

Χαρακτήρισε τη Σαμοθράκη «το κλειδί της ανάπτυξης του Έβρου», παράλληλα με τις άλλες σοβαρές επιλογές, που είναι η Μαρώνεια, οι Μεταξάδες και το Σουφλί.

Με όραμα την αναγέννηση του αγροτικού χώρου, που τείνει προς εξαφάνιση, αντίθετα με την υπόλοιπη Ευρώπη, υποστήριξε ότι στην Ελλάδα έχουμε ένα φαινόμενο εξαφάνισης του τόπου, τοποφαγίας. «Το φαινόμενο της εξόδου από την ύπαιθρο προς τις πόλεις παραπέμπει περισσότερο σε χώρες του Τρίτου Κόσμου. Την επόμενη περίοδο μπορεί να ανατραπεί και στην Ελλάδα αυτή η τάση, αν υπάρχουν οι ανάλογες πολιτικές». Ο κ. Χαραλαμπίδης κατέθεσε ότι η αστυφιλία στη χώρα μας κατέστρεψε πόλεις, όπως η Αθήνα για να φτιαχτούν στη συνέχεια «οι κλωνοποιημένες Αθήνες», Λάρισα , Αλεξανδρούπολη, Αγρίνιο.

Ο χωριάτης γίνεται κοσμοπολίτης

Πρότεινε να ανακαλύψουμε μια άλλη σχέση με το χώρο και τον πολιτισμό, με μια προϋπόθεση. «Χάσαμε την έννοια του τόπου. Πρέπει να ξαναγίνουμε χωριάτες, γιατί ο χωριάτης έχει σχέση με το χώρο. Κι έτσι θα γίνουμε και κοσμοπολίτες, γιατί θα έχουμε μια σχέση με την παγκόσμια σφαίρα. Όταν πατάμε στα πόδια μας κι έχουμε μια ισχυρή τοπική ταυτότητα μπορούμε να έχουμε και μια ταυτότητα της οικουμένης».

Αντέκρουσε το επιχείρημα όσων υποστηρίζουν ότι οι πόλεις τελείωσαν στην Ελλάδα λόγω μηνύματος που έρχεται από την ΕΕ. «Πολλές χώρες ελλειμματικές στα τρόφιμα έγιναν χώρες εξαγωγής προϊόντων, όπως είναι η Ιταλία που αξιοποίησε τα χρήματα από την ΕΕ, τα οποία εδώ έγιναν αέρας». Καταλογίζοντας ευθύνες σε πολιτικούς και κοινωνικούς θεσμούς, μετέφερε την πρόταση της ΔΗΠΕΝ ότι «είναι in να είναι κανείς αγρότης», υποστηρίζοντας ότι είναι και πολιτισμός η ζωή στην ύπαιθρο. «Δυστυχώς στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια, μεταφέρθηκε ότι είναι πολύ in να είσαι τζογαδόρος στο χρηματιστήριο».

Η κακή τηλεόραση

Ο κ. Χαραλαμπίδης άνοιξε το κεφάλαιο των ελλείψεων σε επίπεδο προβολής. «Η μόνη χώρα της Ευρώπης, όπου στη δημόσια τηλεόραση δεν υπάρχουν σοβαρές εκπομπές για την ύπαιθρο, είναι η Ελλάδα. Στην ισπανική, την ιταλικά και τη γαλλική τηλεόραση το πρόγραμμα αφιερώνεται σε δράσεις παρόμοιες μ’ αυτά που γίνονται στον Έβρο, στο Παρανέστι, στη Μυτιλήνη». Μιλώντας για την αρχιτεκτονική και τη γαστρονομική αναγέννηση ανάτρεξε στην ιστορία, όπου φαίνεται ότι η γεωργία παρήγαγε προϊόντα για την ευχαρίστηση του ανθρώπου και την αναπαραγωγή. «Τον τελευταίο καιρό η γεωργία έφερε τη χημεία και τα δηλητήρια στο πιάτο μας. Αν στην Ελλάδα είχε αναπτυχθεί η γαστρονομική γεωργία θα μπορούσε να γίνει πρωταθλήτρια στη γαστρονομία. Εξαφανίστηκε ένας τεράστιος πλούτος αιώνων, τα τεράστια κοιτάσματα της διατροφής και της γαστρονομίας. Αν στο γαστρονομικό γαλαξία της Ηπείρου προστεθεί του Αιγαίου, της Θράκης, της Μακεδονίας, της Κρήτης, αν ενωθεί ο πλούτος που έφεραν οι έλληνες από την Ιωνία, την Καππαδοκία και τον Πόντο, η Ελλάδα θα είναι ασυναγώνιστη, ακόμη και από τη Γαλλία και την Ισπανία, που παρουσιάζονται σαν πρωταθλήτριες». Τα σφάλματα ξεκίνησαν από τις μονοκαλλιέργειες.

Το μονόγραμμα της ταυτότητας

Για τον κ. Χαραλαμπίδη «χρειαζόμαστε τους αρχαιολόγους της ανάπτυξης και της γαστρονομίας», που θα φέρουν στην επιφάνεια τον τεράστιο χαμένο πλούτο, όπως είναι η μυζήθρα της Σαμοθράκης, το γαλοτύρι των Ιωαννίνων. Προτείνει τον «άτλαντα των προϊόντων ανά περιφέρεια, που θα εκδίδεται περιοδικά και θα εμπλουτίζεται». Σημείωσε ότι για την καταγραφή και την αναβάθμιση των προϊόντων πρέπει να ισχύσουν τοπικά κι εθνικά κριτήρια, για να παίρνουν την ονομασία της τοπικής προέλευσης και πρότεινε τα ελληνικά προϊόντα να καταγράφονται με το «Η».

Για το ελληνικό λάδι έκανε ιδιαίτερη μνεία και κατέθεσε πρόταση, σε σχέση με τους Ολυμπιακούς: «Γιατί δεν υπογράφεται ένα συμβόλαιο για 80.000 φιάλες ελληνικού ελαίου, που θα δοθεί στους αθλητές που θα έρθουν;»

Έθιξε τη συνεργασία με τους έλληνες εστιάτορες του εξωτερικού. «Δεν υπάρχει ένα δίκτυο που θα μπορέσει να διοχετεύει εκεί τα τοπικά προϊόντα. Τα Χριστούγεννα στο Μόναχο θα μπορούσε να πραγματοποιείται μια μεγάλη έκθεση των παραδοσιακών προϊόντων, όπως και σε κεντρικές πλατείες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης ή και της Αλεξανδρούπολης». Η αρχιτεκτονική αναγέννηση έχει τις ρίζες της στους προγόνους, που πέρα από γεωργοί ήταν και μάστορες, είχαν καφενείο. Απέναντι στην κυρίαρχη αρχιτεκτονική κακοποίηση του τοπίου η λύση είναι στο παρελθόν. «Αν υπήρχε Μάαστριχ της αισθητικής είναι τέτοια η ασχήμια στην Ελλάδα, στις πόλεις, αλλά και η εγκατάλειψη της υπαίθρου, που σαν χώρα δεν θα συγκεντρώναμε τα κριτήρια για να το περάσουμε».

Ο Αγροτουρισμός επομένως θα συντελούσε στην αρχιτεκτονική αναγέννηση. Στο ταξίδι του στις ιδέες των προγόνων κατέθεσε ότι ο Ησίοδος εισήγαγε την έννοια του καλλιεργητή.

Επανερχόμενος στον πλούτο του νησιού τόνισε με σημασία «ο μεγάλος σας πλούτος είναι οι ορτανσίες». Εξήγησε ότι η Σαμοθράκη δεν θέλει φτηνιάρικες παρεμβάσεις και επεσήμανε ότι η Καμαριώτισσα θέλει μια άλλη αρχιτεκτονική. Αναφέρθηκε για την απογοήτευση που ένιωσε από τα σχέδια του υδροθεραπευτηρίου στα Θέρμα. «Στα Λουτρά και στην Τραϊανούπολη, τα λουτρά πρέπει να πάρουν μορφές νεοκλασικές. Θα αναπτυχθούν μόνο οι περιοχές που είναι όμορφες». Πρότεινε, στη συνέχεια, με αφορμή τους Ολυμπιακούς να γίνει στη Σαμοθράκη μια έκθεση με θέμα τη νίκη «τι σημαίνει νίκη στη ζωή των ανθρώπων», λόγω της Νίκης της Σαμοθράκης.

Η τελευταία πρόταση του Μιχάλη Χαραλαμπίδη ήταν οι πόροι από τα ΚΕΚ για την επιμόρφωση των γυναικών που δραστηριοποιούνται στον Αγροτουρισμό να διοχετεύονται στους ίδιους τους συνεταιρισμούς.

Μαρία Αμπατζή

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.