Αθηνα Σαχουλιδου: «”Κρατω” τη συνειδητοποιηση της εξαρτησης μας απο τον διπλανο μας»
Η Αθηνά Σαχουλίδου, είναι Επίκουρη καθηγήτρια στο γνωστικό αντικείμενο του Ποινικού Δικαίου στο “Nova School of Law” στην Λισαβόνα της Πορτογαλίας.
ΠτΘ: Πώς ήταν το 2020 για εσάς και τι σας άφησε ως «επιστέγασμα»; Δεδομένης και της πανδημίας του κορωνοϊού που κατέστησε αδύνατη την επιστροφή σας στα πάτρια εδάφη, πώς ήταν οι φετινές γιορτές μακριά από τον τόπο και την οικογένειά σας;
Α.Σ.: Νομίζω ότι οποιαδήποτε χρονιά θα μπορούσε να συνοψιστεί με ευκολία σε ένα κείμενο 500 λέξεων. Το 2020 παραμένει ξεχωριστό και από αυτήν την άποψη, όντας γεμάτο απροσδόκητες αλλαγές που επηρέασαν βαθιά την καθημερινότητά μας. Ξεκίνησε με τις ευχές που ανταλλάσσονται στο πρωτοχρονιάτικο γιορτινό τραπέζι· και αυτές αποδείχθηκαν λιγότερο cliché από ποτέ. Ευχηθήκαμε, λοιπόν, υγεία για όλους και γρήγορη αντάμωση για εμάς που ζούμε μακριά από την οικογένεια και τη χώρα μας. Και αυτή η χρονιά τελειώνει με έναν ριζικό αναπροσδιορισμό της σημασίας της υγείας και με την αγωνία η επόμενη αντάμωση να μην αργήσει τόσο όσο η φετινή.
Αν ανατρέξει κανείς στην αρχή της πανδημίας (αυτή που δεν υποπτευθήκαμε), θα βρει ταξίδια, συναντήσεις… μια συνδιαλλαγή με τόπους και ανθρώπους που στην πορεία τόσο στερηθήκαμε. Οι πρώτες ακυρώσεις των πτήσεων (ή καλύτερα των σχεδίων μας) προκάλεσε ένα έντονο αίσθημα περιέργειας και μετέπειτα αγωνίας ή απογοήτευσης, που έδωσε, ωστόσο, γρήγορα τη θέση της στην ανάγκη αναδιοργάνωσης: Να προλάβω να «εγκλωβιστώ» στη «σωστή» χώρα, να μεταφέρω την επαγγελματική μου ζωή σε ένα χώρο αποκλειστικά διαδικτυακό και να βρω τρόπο να αγαπήσω τη νέα αυτή ζωή… χωρίς να ξεχάσω αυτή που πραγματικά θέλω να ζω. Και κάπως έτσι το διαδικτυακό μάθημα έδωσε μια ευελιξία που έλειπε από το αμφιθέατρο, η σύντομη βόλτα στη γειτονιά έγινε το καθημερινό οξυγόνο, τα λουλούδια στο βάζο του γραφείου ένας λόγος να χαμογελάς (ειλικρινά), και το ραντεβού με φίλους για ένα κρασί (διαδικτυακό και αυτό) μείωσε τη χιλιομετρική απόσταση που μας χωρίζει στην πραγματική ζωή.
Λίγους μήνες μετά, μια ανάσα καλοκαιρινή σε μέρη που στην καρδιά μας κρατούν μια θέση ξεχωριστή έδωσε την ώθηση για ένα φθινόπωρο που συνοδεύτηκε από μία νέα τάξη πραγμάτων, η οποία γεννούσε διαρκώς νέα ερωτήματα. Πρακτικά αλλά και βαθιά ουσιαστικά. Η απάντηση στο τελευταίο ερώτημα για το αν θα κρατήσουμε αγκαλιά τους αγαπημένους μας ανθρώπους τις ημέρες των Χριστουγέννων υπήρξε μετά από πολλή σκέψη αρνητική, καθώς οι προτεραιότητες φέτος ήταν τόσο διαφορετικές. Διαφορετικές υπήρξαν και οι γιορτινές μέρες· παρόλα αυτά συνοδεύτηκαν από πραγματική ευγνωμοσύνη για όλα αυτά που έχουμε στη ζωή μας και που καταφέραμε να διατηρήσουμε σε τόσο δύσκολες συνθήκες, οι οποίες ανέτρεψαν τη ζωή εκατομμυρίων συνανθρώπων μας.
Το πρόσημο, ωστόσο, είναι μάλλον θετικό, αν κοιτάξει κανείς λίγο πιο μακριά. «Κρατώ» τη συνειδητοποίηση της εξάρτησής μας από τον διπλανό μας, την προσφορά του οποίου ίσως και να θεωρήσαμε δεδομένη στο παρελθόν ή ακόμα χειρότερα και να υποτιμήσαμε, και την αναθεώρηση της αξίας της αγκαλιάς με τους ανθρώπους που καμιά φορά τους κλείνουμε το τηλέφωνο βιαστικά.
ΠτΘ: Τι αναμένετε – επιθυμείτε από το 2021;
Α.Σ.: Το 2021 ίσως δεν ξεκινήσει με το συνηθισμένο τρόπο… παρά την κεκτημένη ταχύτητά μας. Θα αρχίσει, όμως, με μια κάπως «περίεργη» ευχή: να τελειώσει με τις λιγότερες δυνατές απώλειες, με περισσότερη ειλικρίνεια, και κατανόηση και αφού πρώτα επιστρέψει ένα χαμόγελο στα χείλη όσων το στερήθηκαν τη χρονιά που τελειώνει. Σε προσωπικό επίπεδο, η ευχή είναι ίσως λιγότερο πολύπλοκη: να τελειώσει με μια αγκαλιά με τον Δημήτρη, τη Μαρία, τον Νώντα, την Έλενα, τον Χρήστο, τον μικρό Γιάννη και τον ακόμα πιο μικρό Δημήτρη.
Καλή χρονιά!
Περισσότερες συνεντεύξεις ΕΔΩ.
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
