Αναβιωνει το εθιμο των Σειμενηδων και Πιτεραδων

Την Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2010 στις 03:00 το απόγευμα στο Νέο Σιδηροχώρι θα αναβιώσει το έθιμο των Σεϊμένηδων και Πιτεράδων από τον Σύλλογο Γυναικών Νέου Σιδηροχωρίου σε συνεργασία με τον Πολιτιστικό Χορευτικό Σύλλογο Θρακών Κομοτηνής με την υποστήριξη του Δήμου Νέου Σιδηροχωρίου και της ΝΑ Ροδόπης – Έβρου.

 

Η εκδήλωση θα ξεκινήσει με το ντύσιμο των Σεϊμένηδων στο χώρο του λαογραφικού μουσείου, στην συνέχεια θα ακολουθήσει πορεία σε κάποια σπίτια του χωριού, που θα καταλήξει στην πλατεία για το λαϊκό γλέντι με κρασί και μεζέδες. Το μουσικό κομμάτι της εκδήλωσης καλύπτει το σχήμα “Κικόνων ήχος”.

Το έθιμο των Σεϊμένηδων και Πιτεράδων

Όπως σημειώνει ο δήμαρχος Νέου Σιδηροχωρίου Κωνσταντίνος Βαρβάτος «οι Σεϊμένηδες είναι λεβεντόκορμοι νέοι ντυμένοι εύζωνοι. Το έθιμο αναβίωνε στο παλιό Σιδηροχώρι ή Σαμμακόβι της Ανατ.Θράκης αλλά και στο Νέο Σιδηροχώρι στις μέρες μας την Δευτέρα της Τυρινής.

 

Η λέξη Σεϊμένης (seğmen) στα τουρκικά σημαίνει τον ένοπλο φρουρό με παραδοσιακή ενδυμασία. Η στολή τους αποτελείται από λευκό πτυχωτό φουστάνι (συνήθως κρεβατόγυρος), κόκκινο μισοφούστανο (γουνέλα), πουκαμίσα άσπρη (καμιζόλα), κόκκινο κεντημένο γιλέκο, χρωματιστές κεντημένες μαντίλες στους ώμους. Στη μέση φορούν δερμάτινη αρματοθήκη γεμάτη με πιστόλες και μαχαίρια ενώ στον ώμο κρατούν μακρύκανα όπλα. Στο κεφάλι φορούν κόκκινο φεσάκι με άσπρο τσεμπέρι.

 

Οι Σεϊμένηδες συμβόλιζαν την ελληνική εθνική καταγωγή των Σιδηροχωριτών, που καθώς ζούσαν υπό Οθωμανική διοίκηση μόνο την μέρα αυτή και με πρόσχημα το έθιμο μπορούσαν να εκδηλώσουν.

 

Οι Σεϊμένηδες γυρνούσαν όλα τα σπίτια του χωριού χορεύοντας λεβέντικα τον ομώνυμο Σεϊμένηκο χορό με συνοδεία γκάιντας. Σε κάθε σπίτι τους κερνούσαν κρασί αυγά και βέβαια τυρί αφού έπρεπε να καταναλωθεί ως την Σαρακοστή που πλησίαζε.

 

Παράλληλα με το έθιμο των Σεϊμένηδων την ίδια μέρα αναβίωνε και το έθιμο των πιτεράδων. Οι πιτεράδες ήταν οι μασκαρεμένοι με αστείο τρόπο κάθε ηλικίας άνθρωποι, που γυρνούσαν σε χωριστή πορεία από τους Σεϊμένηδες και χόρευαν αστεία, έλεγαν άσεμνα στιχάκια και αφού γύριζαν τις γειτονιές του χωριού κατέληγαν στην πλατεία για το γλέντι.

 

Η λέξη “πιτεράς” είναι από τα πίτερα (πίτουρα), που χρησιμοποιούσαν για να μασκαρευτούν και να βάψουν τα πρόσωπά τους. Το έθιμο αυτό έχει ρίζες στις αρχαίες θρακικές βακχικές γιορτές και στην λατρεία του Διόνυσου. Δείχνει και αυτό την ιστορική συνέχεια των θρακιωτών και την κοινή ελληνική τους συνείδηση».

 

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.