Αλληλεγγυη στο Στεκι του Μεταναστη
Με σύνθημα «δεν φοβόμαστε, δεν τρομοκρατούμαστε, δεν υποχωρούμε» μέλη της Αντιεξουσιαστικής Κίνησης πραγματοποίησαν πορεία την Πέμπτη 5 του Μάρτη με προσυγκέντρωση στην πλατεία της Κομοτηνής ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα που απηύθυνε το Στέκι Μεταναστών με αφορμή το γεγονός της ρίψης χειροβομβίδας εναντίον του.
Στο έντυπο υλικό με το οποίο ενημέρωναν για την κίνησή τους αυτή τονίζονταν τα εξής: «Άγνωστοι» απασφάλισαν και έριξαν χειροβομβίδα ενάντια στο στέκι μεταναστών και ορισμένοι σύντροφοι και συντρόφισσες, αν δεν προστάτευε το διπλό τζάμι του παραθύρου, θα ήταν τώρα ΝΕΚΡΟΙ. Όταν απασφαλίζεις μια χειροβομβίδα και τη ρίχνεις μέσα σε ένα χώρο γεμάτο κόσμο, αυτό που επιδιώκεις είναι ο θάνατος. Όταν γνωρίζεις ότι το φονικό όπλο που κρατάς στα χέρια σου σκάει σε 80 κομμάτια, που εκτινάσσονται σε απόσταση δέκα μέτρων, αυτό που επιδιώκεις είναι να κομματιάσεις ανθρώπινα κορμιά. Δεν είμαστε ούτε τρομοκρατημένοι ούτε τρομολάγνοι. Αν όμως μέσα από τη συσπείρωση και την κραυγή μας δεν σταματήσουμε τους δολοφόνους, θα το επιχειρήσουν ξανά και ξανά μέχρι να πετύχουν το στόχο τους.
Με τη δολοφονική επίθεση που έγινε την Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2009, στις 10 το βράδυ, στο Στέκι Μεταναστών την ώρα που γινόταν ανοιχτή εκδήλωση του Συνδέσμου Αντιρρησιών Συνείδησης με θέμα τους εξοπλισμούς, επιχειρείται να αναβαθμιστεί σε ακραίο βαθμό ο τρόμος: ο τρόμος που σταθερά επιδιώκουν να μας ενσταλάξουν και να αναγκάσουν μια ολόκληρη κοινωνία να αποδεχτεί ως ακραία συνέπεια της κοινωνικής πόλωσης, όπως αυτή έχει αποτυπωθεί μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου. Μέρος της ίδιας προσπάθειας να ριζώσει μέσα μας ο τρόμος είναι το βιτριόλι στην Κωνσταντίνα,το δικαίωμα στον κάθε οπλοφορούντα μπάτσο να αφαιρεί ζωές γιατί… έτσι, το ψέκασμα με τοξικά χημικά δεκάδων χιλιάδων διαδηλωτών, η άρνηση στοιχειωδών δικαιωμάτων στους χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες, οι δολοφονίες στα σύνορα και οι πνιγμοί στο Αιγαίο, οι νεκροί στο Αλλοδαπών στην Π. Ράλλη, το σύρσιμο πιτσιρικιών στα δικαστήρια με τον τρομονόμο, η αλαζονική άρνηση να ακούσουν, έστω, άνεργους, απολυμένους και αγρότες σε απόγνωση, η ενοχοποίηση νεκρών ναυτεργατών… για το θάνατό τους, η περιφρούρηση πλαστικών δέντρων και η κατακρεούργηση των αληθινών…
Δεν έχει τελειωμό η απαρίθμηση. Και σκοπίμως δεν τα ιεραρχήσαμε στη βάση της βαρύτητας και της σοβαρότητάς τους. Γιατί αποτελούν τις πολλαπλές όψεις μιας εκφασισμένης πια πολιτικής που οι πολυποίκιλοι εκφραστές της ωθούν ανεξέλεγκτα προς ακόμα αυταρχικότερες ενέργειες και λύσεις.
Δεν κάνουμε ούτε βήμα πίσω από όλα όσα έχουμε τόσα χρόνια δημιουργήσει, απ’ όσα συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε. Και το Στέκι Μεταναστών είναι ένα απ’ αυτά. Είναι ένας πολύχρωμος πολιτικο-κοινωνικός γαλαξίας ανθρώπων και συλλογικοτήτων, που 14 χρόνια τώρα συμμετέχει πρωταγωνιστικά σε μια από τις σημαντικότερες συναντήσεις, το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ. Ένας χώρος στον οποίο δουλεύτηκαν καμπάνιες αλληλεγγύης στους Ζαπατίστας και στον παλαιστινιακό λαό όπου βρήκαν χώρο έκφρασης ομοφυλόφιλοι και λεσβίες, όπου συναντιούνται φοιτητικά σχήματα, αλλά και αριστερές οργανώσεις».
Ο.Μ.
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
