2016: Εμπρός για εξέγερση και μια κοινωνία άλλη…

«Ο λαός δε σώζεται, σώζει»

Αν μου λέγανε περίγραψε το 2015 με τρεις στίχους, θα χρησιμοποιούσα τους στίχους του –αγαπημένου μου– Ναζίμ Χικμέτ:

«Είδαμε τη φωτιά και την προδοσία
Στα αιματηρά παζάρια των τραπεζιτών
πουλήσανε τη χώρα στους Γερμανούς».

Η «ελπίδα», δυστυχώς, πολλές φορές κρύβει τη προδοσία και την απογοήτευση μέσα της. Αυτό έγινε και με την περίπτωση της χώρας μας. Εκεί που ένας ολόκληρος λαός είχε πιστέψει πως μπορεί ν’ απαλλαγεί απ’ το ζυγό των μνημονίων και να σηκωθεί όρθιος, προδόθηκε από «μια κλίκα ευρω-μασόνων» και έπεσε στην απογοήτευση και στην απελπισία.

Θυμάμαι, πέρυσι τέτοια μέρα, πάρα πολύς κόσμος ήταν αισιόδοξος, ήταν σίγουρος πως το 2015 θα είναι η χρονιά που θα ξεκινήσουν οι μεγάλες ανατροπές στη χώρα μας, στην Ευρώπη, αλλά και στον κόσμο όλο. Τελικά όλα πήγαν ακόμα πιο χειρότερα: Στη χώρα μας ήρθε το 3ο μνημόνιο, έμειναν και άλλοι άνεργοι, έκλεισαν και άλλα μαγαζιά, έφυγαν και άλλοι νέοι άνθρωποι στο εξωτερικό, ήρθαν και άλλα χαράτσια, ξεπουλήθηκαν και άλλες δημόσιες περιουσίες, κόβονται κι άλλο οι συντάξεις… στην Ευρώπη δεν έγιναν οι ανατροπές που περιμέναμε, αντιθέτως είχαμε και την άνοδο της ακροδεξιάς… και στον κόσμο συνεχίζουν οι πόλεμοι και κανιβαλισμοί απ’ τη Συρία μέχρι την Ουκρανία… και πεθαίνουν καθημερινά δεκάδες άνθρωποι στα παγωμένα νερά του Αιγαίου.

Όσον αφορά το νομό μας, όλα αυτά ήταν ακόμα πιο έντονα: Με εκατοντάδες μαγαζιά να κλείνουν (ή να θέλουν να κλείσουν και να μην τους το επιτρέπουν επειδή έχουν χρέη), με τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους να είναι μέσα στην εξαθλίωση και να μην μπορούν να πληρώσουν το ασφαλιστικό τους ταμείο και να μένουν ανασφάλιστοι, με τους εκατοντάδες νέους που πιάσανε το δρόμο της Γερμανίας, της Ολλανδίας, της Αγγλίας, με δεκάδες άστεγους να κοιμούνται στα σοκάκια (πράγμα πρωτόγνωρο για την περιοχή μας), με εκατοντάδες οικογένειες να μένουν στα σπίτια τους χωρίς θέρμανση και με τους συνταξιούχους σε κατάσταση που να μην μπορούν να δώσουν ένα χαρτζιλίκι στα εγγόνια τους στις γιορτές.

Συμβαίνουν, βέβαια, και ωραία πράγματα σ’ όλο αυτό το διάστημα: Πήγε «στο σπιτάκι του» ο ακροδεξιός Αντώνης Σαμαράς (ελπίζουμε σύντομα να πάει και ο διάδοχος του ο Τσιπρανδρέου), «έπεσε στον λάκκο» (που είχαν σκάψει οι ίδιοι με τον εκλογικό νόμο) «ο τελευταίος δεινόσαυρος Θρακάρχης» Ευριπίδης Στυλιανίδης, έμεινε χωρίς βουλευτή (και με μοναδικό στέλεχος τον Γιώργο Μανανά Α’) μετά από αιώνες στην περιοχή το ΠαΣοΚ κλπ.

Μέσα σ’ όλη αυτή τη κατάσταση, εγώ θέλω να δω το ποτήρι μισογεμάτο: Το 2015 μας δίδαξε πολλά. Ένα απ’ αυτά που μας δίδαξε ήταν πως η απελευθέρωση απ’ το ζυγό των μνημονίων εντός της ευρωζώνης δε γίνεται – τελεία και παύλα! Ένα δεύτερο που μας έμαθε ήταν πως με μισόλογα και «κούφια νταηλίκια» πολιτική δε γίνεται και όποιος διαλέγει αυτό το δρόμο, όλα του επιστρέφονται σαν μπούμερανγκ. Ένα τρίτο –που το ξέραμε χρόνια και το φωνάζαμε– που αποδείχτηκε γι’ άλλη μια φορά είναι ότι αυτή η αντιλαϊκή πολιτική δε διορθώνεται, αλλά ανατρέπεται. Ένα τέταρτο, πάνω σ’ αυτό είναι ότι δε γίνεται να πατάς σε δύο βάρκες: ή με τους τζιχ-δανειστές και τους ντόπιους συνεργάτες τους ή με το λαό σου! Και το πέμπτο και σημαντικότερο: Ο λαός δε σώζεται, σώζει. Δηλαδή αν δεν εξεγερθούμε να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, κανένα «γελαστό παιδί», κανένας «λαοσωτήρας» και κυρίως ο Τσιπρανδρέου που είναι ένα «χάρτινο λιονταράκι» δε μπορεί να μας απελευθερώσει απ’ τις αλυσίδες μας.

Οπότε, λοιπόν, μιας και ήμαστε πλέον πιο έμπειροι και πιο «σοφοί», μετά απ’ αυτά που διδαχτήκαμε το 2015, ας ελπίσουμε (και επειδή δεν αρκεί μόνο η ελπίδα, ας παλέψουμε κιόλας) το 2016 να είναι πραγματικά η χρονιά των ανατροπών για τη χώρα μας και τον κόσμο. Να ελπίσουμε και να παλέψουμε στο νέο έτος ν’ απαλλαγούμε απ’ τα μνημόνια, απ’ την απελπισία και τους ευρω-μασόνους. Να βάλουμε τις βάσεις μιας αλληλέγγυας κοινωνίας, οργανωμένης «από τα κάτω» που θα βάλει φρένο –αρχικά– στην καταστροφή που μας ετοιμάζουν και –αργότερα– θα ξαναχτίσει την ελεύθερη, ανεξάρτητη, δημοκρατική Ελλάδα – με προοπτική τον σοσιαλισμό.

Τέλος, ας ευχηθούμε το 2016 να είναι μια χρονιά χωρίς πολέμους, χωρίς πείνα, χωρίς εκμετάλλευση, με αγάπη και έρωτα, υγεία και ελευθερία. Και κλείνοντας, να ευχηθώ και στην κυβέρνηση των Αθηνών –που είναι το υποκατάστημα της κυβέρνησης του Βερολίνου– όπως και η σ. Ζωή: Και του χρόνου σπίτια σας!