«Την κοινωνια ρωτησαμε και την κοινωνια ειχαμε στο μυαλο μας»

Είναι από τους ανθρώπους που τους ξέρουμε με το μικρό τους όνομα. Οταν μου προτάθηκε να πάρω συνέντευξη γράφει η δημοσιογράφος Νόρα Ράλλη από τη Γιάννα Αγγελοπούλου – Δασκαλάκη αμέσως σκέφτηκα πως θα είναι πολύ ενδιαφέρον. Και ήταν. Οσο για τη μεταξύ μας συζήτηση, που ακολούθησε τις αρχικές ερωτήσεις, αυτή ήταν ακόμη πιο ενδιαφέρουσα από πολλές απόψεις.

Η ίδια είναι μία πολύ έξυπνη γυναίκα, δραστήρια και αν κάτι έχω να αφήσω εδώ προσώρας ήταν πως ξέρει να προσεγγίζει τον συνομιλητή της, κάνοντάς τον να αισθανθεί ο εαυτός του -πράγμα διόλου εύκολο γενικά.

Από κει και πέρα, ανήκει σε μία πολύ συγκεκριμένη κοινωνική τάξη και το έργο της, τόσο ως επικεφαλής της Οργανωτικής Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων το 2004 όσο και της Επιτροπής για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση, είναι προς δημόσια κρίση. Η συζήτησή μας ήταν μακρά, μας απάντησε σε ό,τι τη ρωτήσαμε δίχως να θέσει όρους και να αποκλείσει ερωτήσεις.

● Ποιες ήταν οι κυριότερες δράσεις σας ως επικεφαλής της Επιτροπής «Ελλάδα 2021» και με ποια κριτήρια τις επιλέξατε;

Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους τους, δεν ήταν λίγοι αυτοί οι οποίοι με το που ανακοινώθηκε ότι δημιουργείται η Επιτροπή «Ελλάδα 2021» με πρόεδρο εμένα, έβγαλαν και απόφαση για το έργο της. Πριν καν την πρώτη μας συνεδρίαση. «Πανηγύρια», «γκλαμουριές», «πεταμένα λεφτά» και άλλα συμπαθητικά ήταν στην ημερήσια διάταξη. Μέχρι και για «προσωρινή μετανάστευση στη Νέα Ζηλανδία σε κάτι μικρανίψια» είχα διαβάσει σε κείμενο του αγαπημένου μου Νίκου Δήμου. Ευτυχώς δεν πήγε και έτσι είχε την ευκαιρία στο τέλος να παραδεχτεί ότι είχε μιλήσει βιαστικά και μας είχε αδικήσει.

Εμείς από τη μεριά μας δεσμευτήκαμε εξ αρχής για τρία πράγματα και αυτές οι δεσμεύσεις καθόρισαν «τον βίο και την πολιτεία μας» μέχρι το τέλος. Το πρώτο ήταν ότι δεν θα πάρουμε ούτε ένα ευρώ από την Πολιτεία. Αναπτύξαμε, λοιπόν, το νομισματικό μας πρόγραμμα. Δεκατέσσερα συλλεκτικά νομίσματα και ένα μετάλλιο πουλήθηκαν μαζικά και μαζί με χορηγίες (σε υπηρεσίες ή χρήματα) χρηματοδότησαν τη λειτουργία και τις δράσεις της Επιτροπής.

Η δεύτερη δέσμευση ήταν ν’ απευθυνθούμε στην ίδια κοινωνία για ν’ αναζητήσουμε προτάσεις και ιδέες. Και αυτό έφερε τη δεύτερη σημαντική δράση μας: την ανάπτυξη της πλατφόρμας, μέσω της οποίας συγκεντρώσαμε σχεδόν 2.000 προτάσεις από δήμους, φορείς και πολίτες, πολλές από τις οποίες είτε χορηγήσαμε, είτε στηρίξαμε με την αιγίδα μας.

Η τρίτη μας δέσμευση ήταν ότι οι δράσεις που θα στηρίξουμε θα απλωθούν σε όλο το έτος, θα πραγματοποιηθούν σε όλη την Ελλάδα και σε όσο το δυνατόν περισσότερες χώρες του κόσμου και θα αφήνουν μία παρακαταθήκη για το μέλλον. Οχι μόνο σε έργα ή σε υποδομές, αλλά και σε νοοτροπίες, σε στάσεις και σε συμπεριφορές. Γιατί η επέτειος δεν έχει να κάνει μόνο με το παρελθόν, αλλά και με το μέλλον. Οπως και με τα 200 χρόνια από την Επανάσταση που μας έφτασαν ως εδώ!

Αν ρίξετε μία γρήγορη ματιά στον απολογισμό της επιτροπής, θα καταλάβετε γιατί δυσκολεύομαι να σας πω «ποιες ήταν οι κυριότερες δράσεις μας». Ακόμα και η προσπάθεια να ξαναβγούν στο προσκήνιο παραδοσιακές τέχνες, να αναδειχθεί η τοπική Ιστορία -200 χρόνια είναι αυτά!-, ακόμα και το να «γίνει μόδα» η λαϊκή φορεσιά, μπορεί εύκολα να ενταχθεί σε αυτές τις σημαντικές δράσεις για τις οποίες συζητάμε.

Πιο συγκεκριμένα, στον απολογισμό μας θα βρείτε τη δωρεά των 18 κλινών ΜΕΘ στο Νοσοκομείο Παπανικολάου και τη χρηματοδότηση της έρευνας για την ανάπτυξη φαρμάκου για τον SARS 2, αλλά και την αποδελτίωση των εφημερίδων της εποχής της Επανάστασης από ερευνητές του ΕΚΠΑ. Θα βρείτε την ανάπτυξη του portalτου ιστορικού μουσείου του Πανεπιστημίου της Αθήνας, αλλά και την πλατφόρμα JOBSLINK για να διευκολυνθεί η πρόσβαση στην αγορά εργασίας ατόμων που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού.

Είμαστε περήφανοι για το ντοκιμαντέρ «Σε γνωρίζω από την όψη: 200 χρόνια Ελλάδα» που ήδη έχει πάρει δύο βραβεύσεις και έχει προβληθεί εκατοντάδες φορές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, αλλά και για το πενταετές «Πρόγραμμα Ζωής» στη Βόρεια Κυνουρία, με στόχο την πρόληψη των καρδιαγγειακών νοσημάτων και των εγκεφαλικών επεισοδίων στον ενήλικο πληθυσμό της περιοχής. Οργανώσαμε το φόρουμ «Η Ελλάδα το 2040», χορηγήσαμε την αγορά του νέου τηλεσκοπίου στο αστεροσκοπείο του Σκίνακα, δωρίσαμε 10 πυροσβεστικά οχήματα και σημαντικό εξοπλισμό στην Πυροσβεστική, όπως και 20 οχήματα στον στρατό ξηράς για τις ανάγκες του στον Έβρο.

Τo έργο της Επιτροπής ήταν πολυσχιδές και σύνθετο. Συνεργαστήκαμε με το Υπουργείο Εσωτερικών και πετύχαμε να χρηματοδοτηθούν με 50.000.000€ αναπτυξιακές προτάσεις από Δήμους που υποστηρίχτηκαν από την επιτροπή. Το ίδιο έγινε και με τα υπουργεία Ανάπτυξης και Οικονομικών, με αποτέλεσμα τη δημιουργία της μονάδας «Αρχιμήδης», με αντικείμενο την βασική και την εφαρμοσμένη έρευνα στις περιοχές της Τεχνητής Νοημοσύνης της Επιστήμης Δεδομένων και των Αλγορίθμων και τη χρηματοδότησή της με 21.000.000€ από το Ταμείο Ανάκαμψης.

● Πιστεύετε ότι παρόμοιες πρωτοβουλίες μπορούν πραγματικά να συμβάλλουν στην καλυτέρευση των συνθηκών ζωής των πολιτών – (και) στα διάφορα επίπεδα που εσείς αναλάβατε πρωτοβουλίες;

Προφανώς και «ΝΑΙ». Αν δεν το πίστευα δεν θα αναλάμβανα και το έργο. Δεν θα με ενδιέφερε η επιτροπή να αναλωθεί σε φαντασμαγορικές εκδηλώσεις και ανούσιες τελετές. Η εμπλοκή της κοινωνίας ήταν κύριος στόχος μου και στους Ολυμπιακούς και τώρα. Το να εμπλακεί η κοινωνία, ειδικά στην Ελλάδα και μάλιστα σε τόσο μεγάλες εκδηλώσεις, είναι το κλειδί για ό,τι μεγάλο ή μικρό θέλεις να κάνεις ή σου έχουν αναθέσει.

Ο κόσμος πρέπει να πιστέψει ότι τον αφορά. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με σωστή επικοινωνία και ουσιαστικές δράσεις και όχι με νόμους! Μέλημά μου ήταν πάντα (και στους Ολυμπιακούς και τώρα) η εμπλοκή της κοινωνίας. Μόνο μαζί και για τον κόσμο! Τα πάντα μπορούν να γίνουν ευκαιρία για να βελτιωθεί η ζωή των πολιτών, πολλώ δε μάλλον μία τόσο συμβολική επέτειος όσο η δισεκατονταετηρίδα. Αρκεί κάποιος να κάνει τις προφανείς επιλογές, χωρίς να θέλει ν’ ανακαλύψει τον τροχό. Και να έχει την τόλμη να ρωτήσει. Να απευθυνθεί στην κοινωνία, χωρίς να παραστήσει την αυθεντία και χωρίς να επιδιώξει να επιβάλει μοντέλο και «ανάγνωση».

Την κοινωνία ρωτήσαμε και την κοινωνία είχαμε στο μυαλό μας. Διαθέσαμε όλα τα χρήματα που συγκεντρώσαμε σε δράσεις που προσφέρουν στους πολίτες. Ακόμα και οι δράσεις που είχαν καθαρά εορταστικό χαρακτήρα, όπως η ταυτόχρονη προβολή σε κτίρια 18 πόλεων του έργου «Επιθυμία Ελευθερίας», ή η συλλογή «Μικροί Μεγάλοι Ήρωες» που προβλήθηκε και προβάλλεται ακόμα σε εκατοντάδες δημόσιες οθόνες, πρόσφεραν κάτι θετικό με την αισθητική και την ποιότητά τους.

● Το πώς «γιορτάζει» ένα έθνος την Ιστορία του είναι ζήτημα που απασχολεί έντονα τον δημόσιο διάλογο. Εσείς πώς αισθανθήκατε, για παράδειγμα, όταν στη μεγάλη παρέλαση για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση, είδατε να περνούν μπροστά σας, με βήμα, μικρά παιδιά, ενώ ακουγόταν το τραγούδι «Μακεδονία ξακουστή»;

Η επιτροπή δεν ήρθε για να ξαναγράψει την Ιστορία της Επανάστασης, ούτε να την αναθεωρήσει. Γι’ αυτό υπάρχουν Πανεπιστήμια, επιστημονικές εταιρίες και αξιολογότατοι επιστήμονες σε Ελλάδα και εξωτερικό. Μάλιστα, με την ευκαιρία της επετείου υπήρξε ένας οργασμός εκδόσεων, συνεδρίων και επιστημονικών ημερίδων, που φώτισαν γνωστές και άγνωστες πτυχές της νεότερης Ελληνικής Ιστορίας. Κατά τη γνώμη μου, την Ιστορία μας δεν τη «γιορτάζουμε».

Τη μελετάμε, την προσεγγίζουμε με διαφορετικές ματιές και έτσι την τιμάμε. Δεν νοείται να φοβόμαστε τις διαφορετικές αναγνώσεις και ερμηνείες. Αντιθέτως, μέσα από αυτές οικοδομούμε τη συλλογική μας μνήμη, και κοινωνία χωρίς μνήμη δεν μπορεί να υπάρξει. Οπως και δεν μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει, αν μένει προσκολλημένη εκεί. Οπως καταλαβαίνετε, όλα αυτά δεν μπορεί να είναι και δεν είναι αντικείμενο κάποιας παρέλασης ή όποιας άλλης εθιμοτυπικής εκδήλωσης. Ας μη χάνουμε λοιπόν την ουσία.

● Εχετε εκλεγεί μία φορά βουλευτής. Από τότε ήσασταν επικεφαλής επιτροπών, όπως των Ολυμπιακών Αγώνων και τώρα του «Ελλάδα 2021». α) σκέφτεστε να ξανασχοληθείτε με την πολιτική; β) τα παιδιά σας ή κάποιο από αυτά σκέφτονται να ακολουθήσουν παρόμοιο δρόμο; Ασχολούνται ή είναι κοντά στα πολιτικά δρώμενα; γ) γιατί αποδεχθήκατε αυτές τις θέσεις (ως επικεφαλής επιτροπών);

Είμαι και ήμουν ενεργή πολίτης, το ίδιο ευτυχώς ισχύει και για τα παιδιά μου. Τώρα, επειδή με ρωτάτε, αρμόδια να απαντήσουν για τα ενδιαφέροντά τους και κατά πόσο η πολιτική συγκαταλέγεται σε αυτά, είναι τα ίδια παιδιά μου.

Σε ότι με αφορά, μου άρεσε και μου αρέσει να συμμετέχω στα κοινά με όποιον τρόπο οι δυνάμεις μου το επιτρέπουν. Σε αυτή τη λογική είχα εκλεγεί βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου και πριν από αυτό Δημοτική σύμβουλος στο Δήμο Αθηναίων. Στην ίδια λογική είχα αποδεχτεί την προεδρία της Επιτροπής διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας αλλά και της Επιτροπής «Αθήνα 2004»που τους διοργάνωσε. Το εγχείρημα βεβαίως ήταν άλλης τάξης μεγέθους και σίγουρα σημάδεψε τη ζωή μου.

Η Επιτροπή «Ελλάδα 2021» ήταν μία καινούργια πρόκληση.

Το ζητούμενο τη φορά αυτή ήταν να καταφέρουμε χωρίς πόρους από το δημόσιο, να τιμήσουμε μία μοναδική επέτειο, με δράσεις που όχι μόνο θα αναδεικνύουν την ιστορία δύο αιώνων και τα πρόσωπα που τη σημάδεψαν, αλλά παράλληλα θα αφήνουν και μία σημαντική παρακαταθήκη για το μέλλον, δημιουργώντας θετικό αντίκτυπο συνολικά για την κοινωνία.

Πάντα επιδιώκω τα έργα στα οποία εμπλέκομαι,να κρύβουν μία πρόκληση που να τα καθιστά ενδιαφέροντα, ώστε να μπορώ να αφοσιωθώ στην ολοκλήρωσή τους. Και το κίνητρο για να τα αναλάβω δεν έχει σχέση με το πολιτικό πρόσημο της κυβέρνησης που μου τα αναθέτει, αλλά με το κατά πόσο πιστεύω ότι αξίζει να γίνουν.

● Ειδικά για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τα αποτελέσματα της διαχείρισης των κονδυλίων καθώς και κτιρίων που κατασκευάστηκαν για τους αγώνες, ο δημόσιος διάλογος ακόμα είναι ανοιχτός και δεν είναι λίγοι όσοι στέκονται κριτικά απέναντι σε αυτά. Πώς το σχολιάζετε; Θα έπρεπε να γίνει κάτι διαφορετικό;

Για να αποδώσουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, εγώ θα απαντήσω για το έργο του οποίου είχαμε την ευθύνη. Η Οργανωτική Επιτροπή «Αθήνα 2004» διοργάνωσε τους Αγώνες αφήνοντας στο τέλος 130.600.000 ευρώ πλεόνασμα στα κρατικά ταμεία. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Οπως πραγματικότητα είναι και ότι οι Αγώνες πρόβαλαν την Ελλάδα σε δισεκατομμύρια ανθρώπους, προβολή που έχει αποτιμηθεί από σχετικές μελέτες σε αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ.

Τέλος, πραγματικότητα επίσης είναι ότι δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος, όποια άποψη και αν έχει για τη σκοπιμότητα του εγχειρήματος, που να μην αναγνώρισε την ποιότητα της διοργάνωσης και να μην ξαφνιάστηκε από το πώς μία μικρή χώρα σαν την Ελλάδα ανταποκρίθηκε σε τόσο υψηλό επίπεδο, σε ένα εγχείρημα μοναδικής πολυπλοκότητας και απίστευτης δυσκολίας.

Οι Αγώνες άφησαν σημαντική παρακαταθήκη. Αθλητικοί χώροι, κτίρια και άλλες υποδομές κατασκευάστηκαν με αποκλειστική ευθύνη του κράτους και όχι της οργανωτικής επιτροπής. Η ευθύνη για την αξιοποίηση όλων αυτών και για να παραδοθούν χρηστικά στην κοινωνία δεν ανήκε στην Επιτροπή «Αθήνα 2004», αλλά στο ελληνικό κράτος και στις κυβερνήσεις που κάνουν τους σχεδιασμούς και παίρνουν τις αποφάσεις. Η δεύτερη σημαντική παρακαταθήκη των Αγώνων ήταν ο τρόπος δουλειάς και η μαζική συμμετοχή στη συλλογική προσπάθεια. Ξαφνικά βρέθηκαν δεκάδες χιλιάδες εθελοντές, πρόθυμοι να στηρίξουν το εγχείρημα με απίστευτη αφοσίωση. Με αυταπάρνηση θα έλεγα.

Κανένας άνθρωπος δεν διαμαρτυρόταν για την ανακατωσούρα στην καθημερινότητά του. Ολοι, επιτέλους, θεωρούσαμε λογικό να μην παρκάρουμε εκεί που απαγορευόταν και να σεβόμαστε τις ρυθμίσεις της κυκλοφορίας, όποια ταλαιπωρία και να μας προκαλούσαν. Οι κάθε λογής κρατικοί οργανισμοί έγιναν αποτελεσματικοί και πρόθυμοι να συνεργαστούν μεταξύ τους. Οι αποφάσεις παίρνονταν γρήγορα και τα προβλήματα λύνονταν. Τελικά, μία άλλη νοοτροπία εμφανίστηκε. Και επειδή προφανώς δεν επήλθε καμία «εθνική μετάλλαξη» που μας χτύπησε όλους μαζί, η αιτία μάλλον βρίσκεται στο γεγονός ότι βρεθήκαμε να υπηρετούμε έναν σκοπό που τον κάναμε δικό μας. Μακάρι αυτή η «αύρα» να είχε κρατήσει και να έμενε να μας σπρώχνει και σε άλλα πράγματα που θα μας ένωναν με τον ίδιο τρόπο, αλλά, δυστυχώς, και αυτή η παρακαταθήκη αφέθηκε να σβήσει.

● Είστε μία προσωπικότητα του επιχειρηματικού κόσμου, που συν-λειτούργησε από διάφορες θέσεις με διάφορους πρωθυπουργούς της χώρας. Ποια η εμπειρία σας από αυτή τη συνεργασία; Πώς σας φαίνεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης -και σε σύγκριση με όσους πρωθυπουργούς προηγήθηκαν;

Δεν είναι δουλειά μου να κρίνω και να συγκρίνω δημόσια πρωθυπουργούς. Το αφήνω σε εσάς, τους δημοσιογράφους. Εχω συνεργαστεί με όποια κυβέρνηση ζήτησε τη βοήθειά μου σε κάποιο θέμα. Κι αυτή η συνεργασία γίνεται πάντα με στόχο να προσφέρω αυτό που μπορώ, ανεξάρτητα από την προσωπική μου πολιτική προτίμηση.

Πάντως, είναι γεγονός και οφείλω να το αναγνωρίσω πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν ο πρωθυπουργός που δεν είχε καμία δυσκολία να με ευχαριστήσει για το έργο της επιτροπής και να αναγνωρίσει την επιτυχία του. Και αυτό με τίμησε ιδιαίτερα.

● Είχατε ασχοληθεί και με τον Τύπο. Θεωρείτε ότι υπάρχει πρόβλημα με την ελευθεροτυπία στη χώρα;

Θεωρώ ότι ο Τύπος πρέπει να είναι ακμαίος. Είναι «δημιούργημα» και «πυλώνας» της Δημοκρατίας. Δεν υπάρχει Δημοκρατία χωρίς Τύπο. Είναι εξαιρετικά σημαντικό το έργο σας. Αλλά και δύσκολο. Το διαπίστωσα όταν ασχολήθηκα με την εφημερίδα… Γνώρισα πολλούς δημοσιογράφους τότε και συνεχίζω να γνωρίζω. Ανθρώπους μορφωμένους και με πραγματικό ενδιαφέρον για τα όσα συμβαίνουν. Γνώρισα βέβαια και άλλους που δεν τιμούν το επάγγελμα, που λειτουργούν παρασιτικά. Ομως, στη μεγάλη πλειονότητά σας, είμαι σίγουρη ότι μπορείτε να φέρετε σε πέρας την αποστολή σας. Και το κάνετε.

Πάντα το θεσμικό πλαίσιο έχει περιθώρια βελτίωσης και είναι σίγουρα ευθύνη της Πολιτείας να θωρακίζει την ελευθεροτυπία και να διασφαλίζει ότι δεν θα υπάρχει κανένας φραγμός στο δικαίωμα του πολίτη στην ενημέρωση. Εξ ίσου σημαντική είναι όμως και η υποχρέωση των ανθρώπων που ασχολούνται με τα ΜΜΕ, όποια ιδιότητα και αν έχουν, να προστατεύουν τη δεοντολογία, να κάνουν τη δουλειά τους με σεβασμό στους πολίτες, αλλά και στα δικαιώματα που οι ίδιοι άνθρωποι του Τύπου πρέπει να απολαμβάνουν, αφού μόνο έτσι μπορούν να τα προστατεύσουν.

● Ποιο θεωρείτε το σημαντικότερο πρόβλημα στη χώρα σήμερα; Και τι πιστεύετε ότι απαιτείται για τη λύση του;

Το πρόβλημα της χώρας ανέκαθεν ήταν να ξεπεράσουμε τις διχοτομήσεις που πολύ συχνά παίρνουν χαρακτήρα διχασμών. Προσέξτε: όχι τις διαφορές. Αυτές χρειάζονται. Ωρες ώρες μοιάζει λες και στον τόπο που μας αρέσει να λέμε ότι «γεννήθηκε η φιλοσοφία», είναι αδύνατον να μην πάρει διαστάσεις πολεμικής μέχρις εσχάτων η συζήτηση για οποιοδήποτε ζήτημα.

Συχνά η αντιπαράθεση, ακόμα και για ασήμαντα πράγματα, γίνεται με όρους συγκρουσιακούς και με τους ανοίκειους χαρακτηρισμούς να υποκαθιστούν τα επιχειρήματα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα μας, λοιπόν, είναι να υπερβούμε την ανάγκη της σύγκρουσης και να αναδείξουμε την αξία της σύνθεσης και της συνεργασίας. Πιστέψτε με. Ακόμα και εκεί που μοιάζει αδύνατον να συμπέσουν οι απόψεις μας με κάποιον, πάντα υπάρχει ένας ελάχιστος κοινός τόπος και αν επενδύσουμε σε αυτόν, τα πράγματα πηγαίνουν μπροστά.

● Καθώς, μέσω του Ιδρύματος Γιάννας και Θεοδώρου Αγγελοπούλου, δίνετε υποτροφίες σε φοιτητές (ισχύει ακόμα; Και αν ναι, με ποια κριτήρια;) πώς σχολιάζετε το τι συμβαίνει όσον αφορά την Παιδεία στην Ελλάδα σήμερα (αλλαγές στα πανεπιστήμια κ.λπ); Αναγνωρίζετε ταξικότητα σε αυτά τα μέτρα;

Η «μάχη» για την Ελλάδα, για την κοινωνία μας στον 21ο αιώνα θα δοθεί στην Παιδεία. Η εκπαίδευση είναι ο καλύτερος, ο ασφαλέστερος και ο πιο αποδοτικός δρόμος για το μέλλον. Από το δημοτικό μέχρι τη διδακτορική εκπαίδευση και τη δια βίου μάθηση, αυτή είναι η καλύτερη επένδυση: στη γνώση και τον άνθρωπο.

Αυτός είναι και ο λόγος που στο πλαίσιο του έργου μας στην Επιτροπή «Ελλάδα 2021», στηρίξαμε μία σειρά από δράσεις σχετικές με την Παιδεία. Είτε χορηγώντας το αναγκαίο ποσό, είτε αναζητώντας κάποιον χορηγό δράσης, είτε παρέχοντας την αιγίδα μας.

Στο ίδρυμα που έχουμε δημιουργήσει με τον σύζυγό μου,επιλέξαμε και επιλέγουμε νέους και νέες που μπορούν, έχουν τις ικανότητες, έχουν την επιθυμία,καταβάλλουν την προσπάθεια που απαιτείται και που χρειάζονται την υποτροφία για να κάνουν τα όνειρά τους πράξη.

Και για να απαντήσω και στο τρίτο σκέλος της ερώτησή σας, δε θεωρώ ότι είναι ρόλος μου να σχολιάσω τις όποιες πολιτικές υλοποιεί κάποιος υπουργός. Ως πολίτης μπορώ να συμφωνήσω ή να διαφωνήσω με κάποια προσέγγιση σε ένα ζήτημα, αλλά αυτό αφορά την προσωπική μου πολιτική θέση και δεν υπάρχει κανένας λόγος να γίνει αντικείμενο δημόσιας τοποθέτησης.

● Τέλος, ως γυναίκα νιώσατε ποτέ ότι έπρεπε να διεκδικήσετε όσα ίσως για έναν άνδρα θεωρούνται αυτονόητα; Ή επειδή ανήκετε σε συγκεκριμένη κοινωνική τάξη, ήταν διαφορετικά για σας;

Μεγάλωσα στην επαρχία, σπούδασα στη Θεσσαλονίκη, εκλέχτηκα δημοτική σύμβουλος στην Αθήνα και βουλευτής. Και αυτά χωρίς να ανήκω σε κάποια προνομιούχα κοινωνική τάξη.

Η γυναικεία χειραφέτηση ήταν αίτημα πολλών δεκαετιών, έγιναν πολλοί αγώνες για αυτήν και ακόμα γίνονται σε όλες τις χώρες του κόσμου.

Είναι προφανές ότι οι συνθήκες σήμερα είναι ριζικά διαφορετικές από όταν κατέβαινα υποψήφια βουλευτής, και το γυναικείο κίνημα φώναζε το σύνθημα «δεν είμαι του πατρός μου, δεν είμαι του ανδρός μου, θέλω να είμαι ο εαυτός μου».

Σήμερα οι γυναίκες κατέχουν δημόσια αξιώματα. Θυμίζω ότι η Πρόεδρος της Δημοκρατίας στη χώρα μας είναι γυναίκα. Έχουν εκπορθήσει όλα τα επαγγέλματα που κάποτε θεωρούνταν «αντρικά». Διοικούν μεγάλες επιχειρήσεις ή είναι επικεφαλής πολύ σημαντικών οργανισμών.

Πάντα θα υπάρχουν βήματα να γίνουν στην κατεύθυνση της άρσης των αποκλεισμών και των διακρίσεων. Και οι διακρίσεις λόγω φύλου δεν έχουν εξαφανιστεί από τον δημόσιο βίο. Προσωπικά δεν πιστεύω στον διχασμό των φύλων. Πιστεύω στους ικανούς ανθρώπους, που είναι ικανοί ανεξάρτητα από φύλο, χρώμα, θρησκεία, πολιτική τοποθέτηση, σεξουαλικό προσανατολισμό. Στους θετικούς ανθρώπους, που νοιάζονται για τη δουλειά τους,για τον τόπο τους,για το περιβάλλον, για τον διπλανό τους.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.