Προβληματισμοι για την ενοτητα της αριστερας την επαυριον της συμφωνιας

Δυο κείμενα πολιτικών σχολιαστών που εστιάζουν και τα δυο στο παρόν της αριστεράς και της ενότητας του ΣΥΡΙΖΑ φιλοξενεί σήμερα η σελίδα. Δυο κείμενα που καθιστούν εμφανές ότι πολύ υπομονή απαιτείται και στη συνέχεια σ’ ό,τι αφορά την πολιτική διακυβέρνηση της χώρας με πρώτο καθήκον της αριστεράς, σύμφωνα με τον Νίκο Κακλαμάνη, να μην παραδώσει την σκυτάλη της πολιτικής στους επόμενους…

Οι τερατογενέσεις μιας «τυπικής ευρωπαϊκής διευθέτησης»

Του Αλέξανδρου Ζέρβα
 
Προφανώς και δεν πρέπει να προκαλούν εντύπωση η υπεροψία κι ο κυνισμός, με την οποία αντιμετωπίζουν πάντα τα κορυφαία στελέχη των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων τις υποθέσεις που καλούνται να διαχειριστούν. Άλλωστε έτσι έχουν γαλουχηθεί τα τελευταία χρόνια όλοι όσοι εκπροσωπούν θεσμικά τη λεγόμενη «ευρωπαϊκή ιδέα». Παρ’ όλα αυτά, δεν μπόρεσα να μην ανατριχιάσω ακούγοντας χθες τον Ζαν Κλωντ Γιούνκερ να χαρακτηρίζει τη διαδικασία της Συνόδου Κορυφής, η οποία έβριθε εκβιασμών απέναντι στην ελληνική αντιπροσωπεία και κατέληξε σε μια συμφωνία που ισοδυναμεί με ουσιαστικό ενταφιασμό ενός ολόκληρου λαού, ως μια «τυπική ευρωπαϊκή διευθέτηση».
 
Το πραγματικό πρόβλημα όμως δε βρίσκεται στην πλευρά των δανειστών. Η στρατηγική, οι πρακτικές του, η ευρύτερη κουλτούρα των εκπροσώπων της ΕΕ, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ ήταν άλλωστε γνωστές εδώ και χρόνια. Το ουσιαστικό ζήτημα έχει να κάνει με τη στάση της ελληνικής πλευράς και την τελική της βούληση να αποδεχθεί μια τόσο ακραία συνθηκολόγηση. Ακόμη κι αν κάποιος δεχτεί το επιχείρημα των αφόρητων πιέσεων που δέχτηκε ο Αλέξης Τσίπρας κατά τη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής, αυτό δεν αποτελεί σε καμιά περίπτωση δικαιολογία για να οδηγήσει τον ελληνικό λαό σε μια τέτοια καταστροφική συμφωνία. Σε τελική ανάλυση, μια άρνηση εκ μέρους του έλληνα πρωθυπουργού να αποδεχτεί τα εκβιαστικά τελεσίγραφα μιας «τυπικής ευρωπαϊκής διευθέτησης» θα ήταν απόλυτα συμβατή με τη λαϊκή εντολή του δημοψηφίσματος της προηγούμενης Κυριακής, ακόμη κι αν διαφωνούσαν ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, ο Σταύρος Θεοδωράκης κι η Φώφη Γεννηματά. Κι επιτρέψτε μου να πιστεύω πως η καλλιεργούμενη αντίληψη περί «ύπαρξης μονοδρόμων έναντι μιας ενδεχόμενης εθνικής καταστροφής» είναι στην καλύτερη περίπτωση αποπροσανατολιστική, για να μην υπενθυμίσω τις αναλογίες που παρουσιάζει με τη ρητορεία του Γιώργου Παπανδρέου, του Βαγγέλη Βενιζέλου και του Αντώνη Σαμαρά.
 
Από την άλλη, πρέπει να αναγνωρίσουμε πως αυτή η «τυπική ευρωπαϊκή διευθέτηση» του κυρίου Γιούνκερ δημιουργεί μια σειρά από άνευ προηγουμένου πολιτικές τερατογενέσεις.
 
Πρώτον, πάει φορτώσει ένα πολύ σκληρό μνημόνιο σε έναν πολιτικό φορέα, ο οποίος εξελέγη με σαφή κι απόλυτη προτεραιότητα να καταργήσει αυτές ακριβώς τις πολιτικές λιτότητας. Με δεδομένο πως κάτι τέτοιο μοιάζει αδύνατο, προχωράει σε μια «ανίερη πολιτική συμμαχία» με τις εκείνες τις δυνάμεις, που είχαν υπηρετήσει(ή έδειχναν σαφή διάθεση να υπηρετήσουν) πιστά τις μνημονιακές πολιτικές.
 
Δεύτερον, επιχειρεί να πείσει ότι το εν λόγω Μνημόνιο έρχεται να επιβληθεί στο όνομα της Αριστεράς και με σκοπό τη «αποφυγή της καταστροφής» ενός λαού, ο οποίος εδώ κι έξι χρόνια έχει χάσει 25% του ΑΕΠ του από τέτοιου είδους «διασώσεις».
 
Τρίτον, δημιουργεί την ψευδαίσθηση της εθνικής ομοψυχίας εκ μέρους μιας πλειοψηφίας των πολιτικών δυνάμεων υπέρ της «παραμονής στο ευρώ», την οποία είναι βέβαιο πως αρκετοί θα επιχειρήσουν να αξιοποιήσουν για να επαναλάβουν σε μια μεταλλαγμένη εκδοχή το «πείραμα Παπαδήμου», στο όνομα της πιστής εφαρμογής της συμφωνίας.
 
Καλό είναι να έχουμε πάντως στο μυαλό μας ότι τέτοιου είδους τερατογενέσεις, ακόμη κι αν περάσουν με τον τρόπο που περιγράψαμε παραπάνω, είναι αδύνατο πλέον να γίνουν αποδεκτές από την ελληνική κοινωνία. Άλλωστε έχει αποδείξει ότι έχει πολύ πιο προωθημένες αντιλήψεις από τις εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες της χώρας. Έχοντας αυτό υπόψη, μου φαίνεται εξαιρετικά δύσκολο να ρίξει το ανάθεμα στον Παναγιώτη Λαφαζάνη για την άρνησή του να αποδεχθεί το μνημονιακό μονόδρομο και να επιβραβεύσει την Ντόρα Μπακογιάννη, τον Άδωνι Γεωργιάδη και τον Ανδρέα Λοβέρδο, που πλασάρονται πλέον ως δικαιωμένοι από τις πρόσφατες εξελίξεις.
Ήρθε η ώρα λοιπόν να τελειώνουμε μια και καλή με κάποιες πολιτικές αυταπάτες. Η ζώνη του Ευρώ δεν εκδημοκρατίζεται, δε μετασχηματίζεται, δεν αποτελεί καν πεδίο έντιμης διαπραγμάτευσης. Οι όποιες ρωγμές στη συμμαχία Γαλλίας-Γερμανίας δεν ήταν αρκετές για να αποφύγει ο ελληνικός λαός τα νέα υφεσιακά μέτρα, ενώ η επίκληση του ενδεχόμενου περαιτέρω αλλαγής των συσχετισμών με την άνοδο των Podemos στην Ισπανία δεν φαντάζει ικανή να δημιουργήσει συνθήκες αισιοδοξίας στην ήδη εξουθενωμένη ελληνική κοινωνία.
 
Σε κάθε περίπτωση λοιπόν, η ανάγκη επιλογής εναλλακτικού δρόμου με την υιοθέτηση εθνικού νομίσματος μοιάζει πιο επιτακτική από ποτέ. Αν το καταλάβει, έστω κι αργά, η ηγεσία της κυβέρνησης ακυρώνοντας τη λεόντειο συμφωνία που της επεβλήθη, είναι σίγουρο ότι ένα κομμάτι μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού θα σταθεί εκ νέου στο πλευρό της, παίρνοντας για ακόμη φορά πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις, όσο δύσκολες κι αν αποδειχτούν αυτές. Σε διαφορετική περίπτωση, ο Αλέξης Τσίπρας θα αναγκαστεί να προχωρήσει σε ευκαιριακές συμμαχίες με εκείνο μπλοκ εξουσίας, που τόσα χρόνια προσπαθούσε με λύσσα να πείσει ότι «δρόμος εκτός λιτότητας δεν υπάρχει», ακυρώνοντας στην πράξη τις κοινωνικές συμμαχίες που τον ανέδειξαν στην ηγεσία της χώρας. Κι είναι ηλίου φαεινότερο ότι η σε τέτοια περίπτωση τα όποια σχέδια ανατροπής ή αντικατάστασής του από κάποιον «πρόθυμο τεχνοκράτη» θα είναι πολύ πιο εύκολο να υλοποιηθούν.
 

Να θρηνήσουμε και να εκλογικεύσουμε

Του Νίκου Κακλαμάνη
 
Είναι ημέρες πένθους. Δώσαμε μια μεγάλη μάχη και τη χάσαμε. Κάθε ήττα είναι ένας μικρός θάνατος. Έχουμε δικαίωμα να θρηνήσουμε ελπίδες, προσδοκίες, αυταπάτες, φαντασιώσεις, αγωνίες. Ο θρήνος είναι ανάγκη και λύτρωση. Δεν είμαστε επαγγελματίες. Στην αριστερά μας έφεραν πρώτα η ψυχή, το δίκιο, ο καημός των νικημένων προγόνων και μετά η λογική. Θρηνώντας είμαστε υποχρεωμένοι να σκεφτούμε, να εκλογικεύσουμε, να ζυγίσουμε τα πράγματα και να πάρουμε αποφάσεις. Να απαντήσουμε σε σκληρά ερωτήματα. Μπορούμε να συνεχίσουμε ενωμένοι; Με ποιες προϋποθέσεις; Μπορούμε να κερδίσουμε τον πόλεμο; Δεν υπάρχουν βεβαιότητες. Δεν υπάρχει χρόνος. Τη μεγάλη συζήτηση θα την κάνουμε αργότερα. Τώρα, σήμερα είμαστε υποχρεωμένοι να αποφασίσουμε αν θα συνεχίσουμε ενωμένοι και αν θα υπάρχει αύριο κυβέρνηση της αριστεράς. Θα προσπαθήσω να περιγράψω τους όρους μιας καταφατικής απάντησης:
 
Να ομολογήσουμε την αλήθεια. Η συμφωνία είναι ένα απεχθές, αντιλαϊκό μνημόνιο. Δεν περιλαμβάνει ούτε ένα σημείο στίξης από το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Αναγκαστήκαμε να συνθηκολογήσουμε, διότι η άτακτη χρεοκοπία θα οδηγούσε το λαό μας στην πείνα και τον αφανισμό. Δεν εκτιμήσαμε σωστά τα δεδομένα. Υποτιμήσαμε τη δύναμη και την αποφασιστικότητα του αντιπάλου. Δεν επεξεργαστήκαμε εναλλακτικό σχέδιο.
 
Να συνεχίσουμε ενωμένοι. Δεν θα δαιμονοποιήσουμε τη διαφορετική άποψη. Θα σεβαστούμε όλες τις επιλογές. Δεν θα μιλήσουμε για προδοσίες και προδότες. Δεν θα λειτουργήσουμε τιμωρητικά και εκδικητικά. Δεν θα στοχοποιήσουμε συντρόφους και συντρόφισσες. Θα σταματήσει η απαξίωση του κόμματος. Από εδώ και πέρα οι κρίσιμες αποφάσεις θα παίρνονται από τα όργανα του κόμματος και όχι από αδιαφανή κέντρα. Όταν ηρεμήσουν τα πράγματα θα πάμε συντεταγμένα σε έκτακτο συνέδριο.
 
Να κυβερνήσουμε διαφορετικά. Θα προσπαθήσουμε να απαλύνουμε τις συνέπειες της συμφωνίας στους αδύναμους. Θα εξαντλήσουμε κάθε περιθώριο να πληρώσουν οι πλούσιοι. Θα συγκρουστούμε ανελέητα με το οικονομικό, πολιτικό και μιντιακό σύστημα εξουσίας. Θα απομακρύνουμε τους υπηρέτες του από κρατικό μηχανισμό και κυβερνητικές θέσεις. Θα προετοιμάσουμε μεθοδικά και ήσυχα εναλλακτικές λύσεις. Μια ευρεία συναίνεση σε αυτό ή παρόμοιο πλαίσιο μπορεί να κρατήσει ενωμένο τον ΣΥΡΙΖΑ, να διαφυλάξει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, να μας κρατήσει ζωντανούς.
 
Υ. Γ.: Το δημοψήφισμα προκάλεσε μια βίαιη ριζοσπαστικοποίηση μεγάλου μέρους του ελληνικού λαού. Εάν δεν την ενσωματώσει η αριστερά και δεν μετατραπεί σε συνειδητή υποστήριξη ενός προοδευτικού πολιτικού σχεδίου, θα διοχετευτεί στην ακροδεξιά και τους ναζί.

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.