Πάμε …εκλογές

Σε είκοσι και κάτι μέρες η κάλπη των εκλογών θα έχει στηθεί εκ νέου. Το μόνο σίγουρο είναι ότι όντας πολίτες θα πρέπει να πάμε να ψηφίσουμε. Εξ αυτού του λόγου πολιτικά κείμενα σήμερα στη στήλη που αφορούν και τα δυο σε επιχειρηματολογία υπέρ ΣΥΡΙΖΑ και Τσίπρα.

Εχουν και τα δυο ειδικό ενδιαφέρον γιατί δείχνουν πώς αντιλαμβάνονται τα πράγματα και τις μετεξελίξεις τους οι ασχολούμενοι με τον σχολιασμό του κυβερνητικού έργου …

Οπτικές και επιχειρήματα εξάλλου αναζητούμε… Για να πειστούμε και να επιλέξουμε… Λογικά…

Κουκουλώματα…

Γράφει η Κατερίνα Ακριβοπούλου

Βραχυκυκλωμένοι όσο ποτέ, εμπαθείς και μισαλλόδοξοι, ευτελείς και αγελαίοι, προδομένοι και πενθούντες, αήθεις έναντι των άλλων, αναληθείς απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό, ταραγμένοι από το σοκ της ήττας και διαταραγμένοι από τη συναίσθηση της ηττοπάθειας, συγκλίνουμε όλοι σ’ αυτό από το οποίο κανονικά θα έπρεπε να αποκλίνουμε: Στην εθελοτυφλία, με δυο λόγια στο κουκούλωμα…

Το Μαξίμου αρνείται να ομολογήσει ότι απέτυχε η αρχική στρατηγική που είχε ως πυρήνα τον διαχωρισμό ανάμεσα στον κακό Σόιμπλε και την καλή Μέρκελ. Μπορεί οι αντιθέσεις ανάμεσα στη γερμανική ελίτ να παραμένουν ακόμη και τώρα και ίσως μέχρι το τέλος του χρόνου να δούμε και τα απότοκα αυτών των αντιθέσεων, αλλά πάντως αποδείχθηκε ότι δεν αποτελούν συνθήκη ικανή για την εκπλήρωση της ελληνικής προφητείας περί γερμανικής υποχώρησης απέναντι στο ελληνικό ζήτημα. Δεν θα αναγόρευαν τον Τσίπρα στο νέο ηγέτη της Ευρώπης με το καλημέρα σας. Το Μαξίμου έπρεπε να έχει προετοιμαστεί και προετοιμάσει γι αυτό από πριν… Κουκουλώνει τη ριζική αιτία και δεν λέει κουβέντα για το τι ηττήθηκε και τι δεν ηττήθηκε το εξάμηνο αυτό…

Η Αριστερή πλατφόρμα αποδείχθηκε πλατφόρμα αποδόμησης σαν έτοιμη από καιρό… Διατηρούσε το κάστρο της από το 2012, όταν εκτινάχθηκαν τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ εξ αιτίας του Τσίπρα βεβαίως, συντηρούσε πάντα μια συνθήκη λελογισμένης ομηρείας του αρχηγού τον οποίο-μεταξύ μας- ουδέποτε αποδέχθηκε πλήρως, έθετε όρους και προϋποθέσεις σε ασκήσεις εξουσίας με διακριτές κινήσεις οι οποίες έγιναν εξόχως αδιάκριτες, όταν ήρθαν τα δύσκολα… Αρνήθηκε να δώσει στον Τσίπρα την εξουσιοδότηση και τη δεύτερη ευκαιρία που ζήτησε, καταψήφισε τη συμφωνία, δηλώνοντας ότι στηρίζει την κυβέρνηση την οποία έριξε σχεδόν την επόμενη μέρα, έσκιζε τα ρούχα της ότι η επιστροφή στη δραχμή θα ήταν καταστροφική, για να προτείνει τώρα αυτό που θεωρούσε καταστροφικό! Αλήθεια γιατί δεν παραιτήθηκαν οι βουλευτές της, όταν υπεγράφη η συμφωνία και το έκαναν μόλις προκηρύχθηκαν εκλογές; Η ιδεολογική συνέπεια υπόκειται και αυτή σε τακτικισμούς ε; Και διάλεξαν την άτακτη φυγή από το πλοίο κατηγορώντας τον καπετάνιο για προδοσία και πουλημένο παιχνίδι ! Και δεν λένε κουβέντα γιατί δεν είχαν οι …συνεπείς καμία επεξεργασία για βιώσιμο σχέδιο ρήξης και εξόδου, συμβάλλοντας έτσι στην πιο αποκρουστική και επικίνδυνη κοσσοβοποίηση της χώρας και της Αριστεράς…

Το μέτωπο του παλαιού και διεφθαρμένου συστήματος, από τα σπλάχνα του οποίου προέρχεται και παραμένει το ποταμίσιο παιδί του βρώμικου σωλήνα, προσδοκά ανάσταση νεκρών, στοιχίζεται στην ίδια ρητορική με την «αριστερή» αντιπολίτευση αλλά δεν λέει κουβέντα για τη στάση που κράτησαν οι εκπρόσωποί τους -έρημοι και απρόσωποι- την περίοδο που ο πρωθυπουργός της χώρας και όχι του ΣΥΡΙΖΑ, έδινε τη μάχη με τα θηρία, στον πάγκο των οποίων ξεροστάλιαζαν σύσσωμοι και πειθαρχημένοι ως στράτευμα εφεδρείας του στρατηγείου που εκπόνησε και υλοποίησε το πραξικόπημα σε βάρος της Ελλάδας…

Βρέθηκαν απροετοίμαστοι για τις εκλογές, καθώς το manual προέβλεπε αρχικά αλλαγή εκ των ενόντων, με πρωθυπουργό τον Δραγασάκη και υπουργό Οικονομικών τον Προβόπουλο. Δεν κατάφεραν να ρίξουν την κυβέρνηση, τους πρόλαβε ο Λαφαζάνης ο οποίος θα συμπράξει τώρα με όσους διέγραφε ο ίδιος την εποχή της διάσπασης του ΚΚΕ, όταν η αριστερή διαφωνία που συγκρότησε αργότερα το Νέο Αριστερό Ρεύμα, συγκρούσθηκε με την ηγεσία του Περισσού για τη συγκυβέρνηση με τον Μητσοτάκη και τη δεξιά στροφή του κόμματος… Ο Παναγιώτης επίλεκτο μέλος της τότε ηγεσίας, ήταν μαζί με τον Δραγασάκη και τον Ανδρουλάκη, από τους πρωτομάστορες αυτής της στροφής, όπως θυμάται η Ιστορία…

Και όλοι εμείς, το σύμπαν των πολιτών, στοιχισμένοι οπαδικά πολλές φορές με τη μία ή την άλλη πλευρά, κινητοποιημένοι άλλοι από προσωπικά «παράπονα» που μικραίνουν το εύρος και το βάθος των πραγμάτων, ασύνταχτοι ως προς τον τρόπο για τις νέες επεξεργασίες που απαιτεί το ελληνικό εγχείρημα το οποίο θα μνημονεύεται για πολλά χρόνια, στοιχειωμένοι από το εσωτερικό πένθος και την αδυναμία να «διαβάσουμε» τα πράγματα ως έχουν, κουκουλώνουμε συχνά τις δικές μας ανεπάρκειες και αδυναμίες να αντιληφθούμε το νομοτελειακό ρόλο που διαδραματίζουν οι μεταβλητές παράμετροι. Ξορκίζουμε και αφορίζουμε με ευκολία- σαν σκονάκι ένα πράγμα- ίσως επειδή κατά βάθος, ψάχνουμε τη συνείδησή μας μέσω αντιπροσώπων …

Υ.Γ.: Τα σκίτσα της σελίδας που είναι του Βαγγέλη Χερουβείμ ενδεικτικά της «ευφορίας» που προκάλεσε η υπογραφή της συμφωνίας στην πλειοψηφία των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ!!!

Πριν πεις τον άλλο ψεύτη, έλα στη θέση του

Γράφει ο Νίκος Μωραΐτης

Ακούω φίλους. Διαβάζω αναρτήσεις γνωστών, που βρεθήκαμε στην ίδια πλευρά πολύ πρόσφατα. Η ίδια φράση: «Ο Τσίπρας μάς είπε ψέματα. Είπε ότι θα σκίσει τα μνημόνια και έφερε μνημόνιο». Όλες οι συζητήσεις, όλες οι εκδοχές πηγαίνουν πίσω στην ίδια νύχτα. Σε εκείνη την Κυριακή ως το πρωί της Δευτέρας, μία εβδομάδα μετά το «όχι», όταν οι δανειστές είχαν κλεισμένο στο δωμάτιο τον Αλέξη Τσίπρα και τον υπέβαλλαν επί ώρες στον εικονικό πνιγμό τους.

Ας πάμε, λοιπόν, σε εκείνο το μοιραίο βράδυ. Ο Τσίπρας πηγαίνει νικητής, με το 61,3% στα χέρια. Κι εκείνοι τού λένε «πολύ ωραία, ελεύθερος από εμάς, μόνο που από αύριο οι καταθέσεις των ελλήνων πολιτών θα είναι κουρελόχαρτα και θα πληρώνεις μισθούς και συντάξεις σε κουπόνια». Τι κάνεις; Τι αποφασίζεις; Προσοχή! Δεν είναι μία αόριστη απειλή. Είναι απολύτως συγκεκριμένη, ο Σόιμπλε καιροφυλακτεί στο διπλανό δωμάτιο για Grexit και οι τράπεζες είναι ήδη μία εβδομάδα κλειστές.

Τι κάνεις λοιπόν; Πολλοί Έλληνες λένε «ρε, δεν με κάνεις εμένα μία μέρα πρωθυπουργό;». Γίνε νοητά και έλα στη θέση του Τσίπρα εκείνο το βράδυ. Πες, τι κάνεις; Ύστερα από έξι μήνες σκληρών διαπραγματεύσεων, που έφτασαν σε ακραία σημεία, με την αντιπολίτευση να φωνάζει «φέρτε μία οποιαδήποτε συμφωνία να υπογράψουμε», βρίσκεσαι μπροστά στο ενδεχόμενο το ευρώ σου να γίνει όχι δραχμή αλλά πετσετάκι.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι οι μεγάλες κουβέντες εύκολα λέγονται. Πριν πεις όμως τον άλλο ψεύτη, έλα στη θέση του. Είναι ψεύτης αυτός που δεν τα κατάφερε κόντρα στη σύγχρονη Ιερά Συμμαχία;

Φοβάμαι πως, οργισμένοι από τη χρόνια κοροϊδία, τσαντισμένοι με τον εαυτό μας επειδή δίναμε 40 χρόνια ευκαιρίες σε ΠΑΣΟΚ – ΝΔ, τώρα βρισκόμαστε στο άλλο άκρο. Είμαστε έτοιμοι να άρουμε την εμπιστοσύνη από τον μόνο που προσπάθησε. Ονομάσαμε ψεύτη τον ηττημένο. Προσωπικά, ανθρωποκτόνος δεν γίνομαι. Ούτε είμαι πρόθυμος να δολοφονήσω την κυβέρνηση της Αριστεράς σε επτά μήνες, την ώρα που το παλαιό πολιτικό σύστημα είχε στη διάθεσή του 40 χρόνια διακυβέρνησης.