Εκεινοι που δεν πληρωσαν ποτε: ατιμωρητοι οι ηθικοι αυτουργοι του Β’ Π.Π.

Ίσως να θυμίζει ταινία του Νίκου Φώσκολου ο τίτλος: «Εκείνοι που δεν πλήρωσαν ποτέ»… Σίγουρα ούτε ο αείμνηστος σκηνοθέτης-σεναριογράφος θα σκεπτόταν τέτοια πλοκή: οι πραγματικοί εγκληματίες, οι ηθικοί αυτουργοί του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Βιομήχανοι, οι Αμερικανοί επιχειρηματίες, οι Τραπεζίτες δεν τιμωρήθηκαν ποτέ! Σκεφτείτε: δύο πρόεδροι των ΗΠΑ στηρίχτηκαν οικονομικά- εμέσως- από το Γ’ Ράιχ! Και ήταν αυτοί, όλοι οι οικονομικά ισχυροί, που σήκωσαν τον Χίτλερ στους ώμους τους για να φθάσει τον Θεό, αλλά κάηκε από των Συμμάχων τους κεραυνούς…

Στα έδρανα των κατηγορουμένων, στο Διεθνές Στρατιωτικό Δικαστήριο της Νυρεμβέργης κάθισαν ταπεινωμένοι υπουργοί, στραπατσαρισμένοι στρατιωτικοί, ξεδοντιασμένοι από ιδέες λαϊκιστές-φανατικοί δημεγέρτες,  και ένας Τραπεζίτης.

Από αυτούς, τους 24 κατηγορούμενους για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, εγκλήματα πολέμου, εγκλήματα κατά της ειρήνης και συνωμοσία, οι 12 καταδικάστηκαν σε θάνατο. ο Τραπεζίτης (κι ακόμα δυο) αθωώθηκε! Μάλλον τυχαίο…

Ο Κρουπ και το «λάθος» των Συμμάχων!

Επίσης, ανάμεσα στους κατηγορούμενους θα έπρεπε να είχε στριμωχτεί καθισμένος στο σκληρό έδρανο και ο Γκούσταφ Κρουπ φον Μπόλεν ουντ Χάλμπαχ, ο επικεφαλής του γερμανικού ομίλου βαριάς βιομηχανίας «Friedrich Krupp AG»· δεν μπόρεσε να παραβρεθεί στη Δίκη, όμως… Είχε προβλήματα υγείας, ο τάλας… Παράλυτος από το 1941! Εκ παραδρομής (τι ντροπή…), στη Δίκη της Νυρεμβέργης παραπέμφθηκε ο Γκούσταφ αντί να παραπεμφτεί ο γιός του: Άλφριντ Κρουπ, ο οποίος διεύθυνε τον όμιλο-κολοσσό κατά το μεγαλύτερο μέρος του πολέμου και όχι ο πατέρας του, που έλαβε την κλήτευση! Οι κατήγοροι κατάλαβαν την γκάφα τους- αργά- και θέλησαν να αλλάξουν το όνομα του κατηγορουμένου και να δικαστεί ο Άλφριντ· δεν έγινε δεκτό από τις συμμαχικές δυνάμεις που προΐσταντο της Δίκης! Οι κατηγορίες εναντίον του Γκούσταφ Κρουπ παρέμειναν- τυπικά- σε ισχύ και σε περίπτωση ανάρρωσής του θα δικαζόταν, όμως δεν ανέκαμψε ποτέ· πέθανε τον Φεβρουάριο του 1950.

Ο γιός του Γκούσταφ, ο Άλφριντ Κρουπ, δικάστηκε σε ξεχωριστή δίκη: στην Δίκη του Κρουπ· βρέθηκε ένοχος για δύο από τις τέσσερις κατηγορίες που του απαγγέλθηκαν: διαρπαγή πόρων από κατεχόμενες ξένες χώρες και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας λόγω χρήσεως αλλοδαπών και αιχμαλώτων πολέμου σε καταναγκαστική εργασία. Καταδικάστηκε σε 12 χρόνια φυλάκιση και δήμευση όλων των περιουσιακών του στοιχείων. Η απόφαση του δικαστηρίου ανακοινώθηκε στις 31 Ιουλίου 1948. Ο Άλφριντ παρέμεινε στη φυλακή του Λάντσμπεργκ αμ Λεχ στη Βαυαρία μέχρι το 1951 (μόλις τρία χρόνια!), οπότε του δόθηκε αμνηστία μαζί με άλλους οκτώ καταδικασμένους διευθυντές της εταιρείας του. Επίσης του επεστράφησαν 45 εκατομμύρια δολάρια και κάποιες από τις εταιρείες που κατείχε ο Κρουπ πριν από την κατάσχεσή τους· πήρε πίσω ακόμα: 70- αμύθητης αξίας- έργα τέχνης που είχαν κατασχεθεί από την κατοικία του, όπου είχε συλληφθεί. Και δεν ήταν μόνο αυτό. Τέσσερα αδέλφια του Άλφριντ, αλλά και ο ανεψιός του έλαβαν το ποσόν των δέκα εκατομμυρίων μάρκων ο καθένας! Να ‘χουν να πορεύονται στα δύσκολα… Και ασφαλώς του ζητήθηκε ένα μεγαλοπρεπές «συγγνώμη», που τον υπέβαλλαν σε τέτοια ψυχική- και σωματική- ταλαιπωρία…

Η Έλινορ Ρούσβελτ, η δραστήρια σύζυγος του προέδρου των ΗΠΑ Φράνκλιν Ρούζβελτ- που είχε αποβιώσει πλέον- συνέταξε τότε επιστολή, στην οποία απηύθυνε την ερώτηση στον γενικό διοικητή της αμερικανικής ζώνης κατοχής Τζον ΜακΚλόι (πρόεδρο της Παγκόσμιας Τράπεζας, Ύπατο Αρμοστής των ΗΠΑ για τη Γερμανία και πρόεδρο της Chase Manhattan Bank!): «Γιατί αφήνουμε ελεύθερους τόσους πολλούς Ναζιστές;»· δεν έλαβε ποτέ απάντηση… Συνήθως οι αστοί Αμερικανοί τηρούν ευλαβικά το savoir-vivre: όταν τρώνε δεν μιλάνε. Και ο Τζον ΜακΚλόι- αν και διερρήγνυε τα ιμάτιά του περί του αντιθέτου- έφαγε πολύ και πολλά…

Το 1953 επετράπη στον Άλφριντ να αναλάβει ξανά επικεφαλής των εταιρειών που τού είχαν επιστραφεί· ο όμιλος «Krupp Werke» ταχύτατα κέρδισε και πάλι την πρωτιά στη βιομηχανία χάλυβα της Ευρώπης. Ο Άλφριντ Κρουπ πέθανε στις 30 Ιουλίου του 1967 από καρκίνο στους πνεύμονες. Κι δεν ήταν μόνο η εταιρεία του Κρουπ που έριξε τα δυνατά θεμέλια για να ανεγερθεί το τρομακτικό κάστρο του Εθνικοσοσιαλισμού.

IG Farben: δεν ήταν μόνο παραγωγός του Zyklon B

Η εταιρεία IG Farben, σας λέει κάτι; Αν όχι διαβάστε: γερμανικός όμιλος χημικών και φαρμακευτικών προϊόντων, που δημιουργήθηκε το 1925 από τη συγχώνευση έξι χημικών εταιρειών: BASF, Bayer, Hoechst, Agfa, Chemische Fabrik Griesheim-Elektron και Chemische Fabrik. Με μια λέξη: κολοσσός! Η IG Farben ήταν κάποτε η μεγαλύτερη εταιρεία στην Ευρώπη και η μεγαλύτερη χημική και φαρμακευτική εταιρεία στον κόσμο, με τρεις νομπελίστες επιστήμονες στο ανθρώπινο δυναμικό της!

Η γιγάντια εταιρεία χημικών ήταν βασικός χορηγός του Ναζιστικού Κόμματος και, μετά την κατάληψη της εξουσίας της Γερμανία, το 1933, ο σημαντικός κυβερνητικός εργολάβος, που παρείχε βασικά υλικά για τη γερμανική πολεμική βιομηχανία. Κι’ αν όλα αυτά δεν επαρκούν για να συνταχτεί κατηγορητήριο, διαβάστε και πιο κάτω: στη δεκαετία του 1940 η εταιρεία IG Farben στηρίχτηκε στην εργασία κρατουμένων από στρατόπεδα συγκέντρωσης (30.000 άνθρωποι από το Άουσβιτς δούλεψαν στα εργοστάσιά της), ενώ κάποιοι από εκείνους συμμετείχαν- παρά τη θέλησή τους ασφαλώς- σε ιατρικά πειράματα για την εξέλιξη προϊόντων της εταιρείας! Επίσης, μία από τις θυγατρικές εταιρείες παρασκεύαζε το φονικό αέριο Zyklon B, το οποίο σκότωσε πάνω από ένα εκατομμύριο ανθρώπους στους θαλάμους αερίων των στρατοπέδων συγκέντρωσης!

Οι διευθυντές της εταιρείας, συνελήφθησαν από τους Συμμάχους, μετά το τέλος του πολέμου, οδηγήθηκαν σε δίκη: 23 διευθυντές της IG Farben δικάστηκαν για εγκλήματα πολέμου και 13 από εκείνους καταδικάστηκαν, αλλά σε έξι χρόνια όλοι τους κυκλοφορούσαν ελεύθεροι! Η εταιρεία-κολοσσός μετά τον πόλεμο διελύθη εις τα εξ ων συνετέθη: Agfa, BASF, Bayer κ.λπ…

Αμερικανοί συνένοχοι στα εγκλήματα πολέμου

Κι ακόμα: η τεραστίων διαστάσεων εταιρεία IBM (International Business Machines), που είχε έδρα τις ΗΠΑ, παρείχε τεχνολογικές υπηρεσίες στα διεστραμμένα μυαλά του Γ΄Ράιχ για να φέρουν εις πέρας το… δύσκολο έργο της εξόντωσης των Εβραίων! Στο βιβλίο «IBM and the Holocaust: The Strategic Alliance between Nazi Germany and America’s Most Powerful Corporation» (Η IBM και το Ολοκαύτωμα: Η Στρατηγική Συμμαχία μεταξύ της Ναζιστικής Γερμανίας και της πιο ισχυρής εταιρείας της Αμερικής), που κυκλοφόρησε στις αρχές του 21ου αιώνα, ο συγγραφέας Έντουιν Μπλακ περιγράφει- χωρίς ποτέ να διαψευστεί ή να του υποβληθεί μήνυση- τον τρόπο που η IBM διευκόλυνε τη δημιουργία και τη σύνταξη καρτών διάτρησης από το ναζιστικό καθεστώς για τα εθνικά δεδομένα απογραφής, για στρατιωτική επιμελητεία, για στατιστικά των γκέτο, τη διαχείριση της κυκλοφορίας των τρένων και τη συντήρηση στρατοπέδων συγκέντρωσης! Ολοκαύτωμα made in USA; Όχι ακριβώς, αλλά σίγουρα με την τεχνολογική υποστήριξη!

Και δεν ήταν η μοναδική αρωγή από τις Ηνωμένες Πολιτείες στη ναζιστική μηχανή. Η αμερικάνικη πολυεθνική «ΙΤΤ» συνεργάστηκε επίσης με τον Χίτλερ.

Μετά την κατάληψη της εξουσίας από τους Ναζί το 1933, ένας από τους πρώτους Αμερικανούς που συνάντησαν τον Χίτλερ ήταν ο συνταγματάρχης Sosthenes Behn, ο πρόεδρος της ITT. Είχε ταξιδέψει στη Γερμανία για να «προσαρμόσει» τις λειτουργίες της ITT στη νέα τάξη πραγμάτων. Γρήγορα υπογράφτηκαν μεγάλα συμβόλαια για τον γερμανικό επανεξοπλισμό στις θυγατρικές της ITT, Standard Elektrizitats Gesellschaft (SEC) και Lorenz. Και το 1938, η ITT βοήθησε τον Χέρμαν Γκέρινγκ (τότε επικεφαλής του γερμανικού επανεξοπλισμού) βάζοντας την εταιρεία Lorenz να αγοράσει ένα μεγάλο μερίδιο της εταιρείας αεροσκαφών Focke-Wulf, που κατασκεύαζε βομβαρδιστικά· η ITT αποκόμισε κέρδη ανυπολόγιστα. Ούτε αυτή κάθισε στο εδώλιο! Και ούτε φυσικά η General Motors, που ήταν ο κινητήριος μοχλός της ναζιστικής πολεμικής μηχανής (κυριολεκτικά)!

Χωρίς GM δεν θα πήγαινε πουθενά!

«Η General Motors ήταν πολύ πιο σημαντική για τη ναζιστική πολεμική μηχανή από την Ελβετία», σύμφωνα με τον (υπάλληλο της Επιτροπής που συνέταξε σχετική Έκθεση για τη Γερουσία των ΗΠΑ) Bradford Snell. Οι Ναζί θα μπορούσαν να είχαν εισβάλει στην Πολωνία και τη Ρωσία χωρίς τη χρηματική αρωγή των Ελβετικών Τραπεζών· δεν θα μπορούσαν να το είχαν κάνει χωρίς την GM»! Η Έκθεση ανέφερε ότι το εργοστάσιο της Opel που ανήκε στην GM στη Γερμανία συνέβαλε σημαντικά στην πολεμική προσπάθεια των Ναζί. Το τμήμα Opel της General Motors, που είχε έδρα τη Γερμανία, προμήθευε το Ναζιστικό Κόμμα με οχήματα. Η GM αποζημιώθηκε με 32 εκατομμύρια

δολάρια από την κυβέρνηση των ΗΠΑ επειδή τα γερμανικά εργοστάσιά της βομβαρδίστηκαν από τις αμερικανικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια του πολέμου!

Επίσης η Ford Motor Company συνέβαλε σημαντικά στην ενίσχυση των Ναζί, όσον αφορά τον εξοπλισμό και τα οχήματα. Όταν ο αμερικανικός στρατός απελευθέρωσε τα εργοστάσια της Ford στην Κολωνία και το Βερολίνο, βρήκαν «εξαθλιωμένους εργάτες- από κατακτημένες χώρες- εγκλωβισμένους πίσω από συρματοπλέγματα»! Πολλές από τις επιχειρήσεις της Ford στη Γερμανία εκείνη την εποχή λειτουργούσαν υπό το καθεστώς καταναγκαστικής εργασίας.

Ακόμα η «Standard Oil», των συμφερόντων της οικογενείας των Ροκφέλερ, στη διάρκεια του πολέμου, εκτός από τους Συμμάχους προμήθευε με καύσιμα και τον στρατό των Γερμανών!

Δυο πρόεδρους ΗΠΑ «έβγαλε» το Γ’ Ράιχ

Αλλά και ο παππούς του Τζορτζ Μπους τζούνιορ και πατέρας του Τζορτζ Μπους σίνιορ (και οι δυο πρόεδροι των ΗΠΑ), ο αείμνηστος Αμερικανός γερουσιαστής Πρέσκοτ Μπους, ήταν διευθυντής και μέτοχος εταιρειών που επωφελήθηκαν από την εμπλοκή τους με τους οικονομικούς αρωγούς της ναζιστικής Γερμανίας. Έχει επίσης υποστηριχθεί ότι, τα χρήματα που κέρδισε από αυτές τις συναλλαγές βοήθησαν στην ίδρυση της περιουσίας της οικογένειας Μπους και στη δημιουργία της πολιτικής δυναστείας της. Ο Πρέσκοτ Μπους ήταν ο διευθυντής της Union Banking Corporation (UBC) που είχε έδρα τη Νέα Υόρκη και εκπροσωπούσε τα συμφέροντα της γερμανικής βιομηχανίας «Thyssen» (η μεγαλύτερη εταιρεία χάλυβα και άνθρακα στη Γερμανία που γιγαντώθηκε από τις προσπάθειες του Χίτλερ να επανεξοπλιστεί μεταξύ των δύο παγκοσμίων πολέμων), που βοήθησε στη χρηματοδότηση του Χίτλερ τη δεκαετία του 1930. Ένας από τους πυλώνες του διεθνούς εταιρικού ιστού της Thyssen, ήταν η UBC του Μπους. Τον «έλεγξαν» οι Αμερικανοί, αφού όμως είχε καθίσει εκ δεξιών του Πατρός και απολάμβανε την αναρρίχηση στην εξουσία του υιού και του εγγονού… Να σημειώσουμε ότι η «Thyssen» απορρόφησε πολλές από τις εταιρείες του Κρουπ.

Ουδείς, λοιπόν, λογοδότησε για όλα αυτά και όποιος κατηγορήθηκε και δικάστηκε έτυχε ευνοϊκής μεταχείρισης. Και ούτε οι Τραπεζίτες, ούτε οι Γερμανοί βιομήχανοι, έχασαν τον ύπνο τους από τα απομεινάρια των «παλιό Εβραίων», που ανακάλυψαν (μόνο) στο Άουσβιτς οι Σοβιετικοί. Άλλωστε τι ήταν μπροστά στα δολάρια οι 7.000 σκελετωμένοι έγκλειστοι που πέθαιναν καθημερινά μέχρι το οριστικό τέλος τους, οι 600- σχεδόν σε αποσύνθεση- νεκροί, τα χιλιάδες αδειανά ρούχα, τα παπούτσια που καρτερικά περίμεναν αφόρετα, τα γυαλιά, που ποτέ πια δεν ξανάδαν το φως, τα παιχνίδια που δεν τα ξανάγγιξε παιδί και τις στοίβες των μαλλιών που έμειναν αχάιδευτα εις τους αιώνες των αιώνων. Ποιος νοιάστηκε για τους 6 εκατομμύρια δολοφονημένους φρικτά από τους Γερμανούς; Το χρήμα είναι η λήθη της Κόλασης…

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.