Δημητρης Αποστολακης: «Η Αριστερα ειναι σαν την ερωμενη που σε προδιδει και αυτο σου κοστιζει πολυ»

Έχω την αίσθηση πως οι συναυλίες των Χαΐνηδων θα είναι από τις συναυλίες που θα αποτελούν ορόσημο, δεν ξέρω, κάτι τέτοιο πλανάται στον αέρα. Οι ίδιοι μιλούν για διονυσιακό γλέντι! Είναι το πρώτο πράγμα που ρωτάω τον Δημήτρη Αποστολάκη στη συνέντευξη που κάναμε, τι ακριβώς σημαίνει για τους Χαΐνηδες «διονυσιακό γλέντι». Διαβάστε τι απάντησε αλλά διαβάστε όλη τη συνέντευξη, ο Δημήτρης Αποστολάκης είναι καταπληκτικός, ειλικρινά του βγάζω το καπέλο με θαυμασμό. Ωραίος άνθρωπος.

«Οι παραστάσεις των Χαΐνηδων είναι τελετουργικά δρώμενα, όπως θα έπρεπε να ήταν κάθε παράσταση αληθινής τέχνης», σημειώνει. «Σ’ αυτά τα δρώμενα, μέσα από τη μυσταγωγία και την έκσταση, συμβαίνει το μυστήριο της απώλειας του ατομικού εαυτού. Το υποκείμενο, μέσα σ’ έναν συλλογικό εαυτό, παραδίνεται στο χάος. Το χάος, νομοτελειακά, αυτοοργανώνεται. Αποκαθίσταται μια νέα τάξη. Ετσι συντελείται, κατά τη διάρκεια της τελετής, μια ολική μεταμόρφωση. Γεννιέται, μυστηριακά και ασυνείδητα, ένας καινούργιος εαυτός. Αυτό ήταν, είναι και θα είναι αυτό που λέμε πανηγύρι, έγερση του παντός. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο».

Tι να αναμένουμε απόψε λοιπόν;

Το καλύτερο είναι να μην αναμένετε τίποτα. Να έρθετε σαν λευκό χαρτί.

Γιατί; Τι θα κερδίσουμε έτσι;

Τα μέγιστα. Μόνο έτσι θα κερδίσετε τα μέγιστα. Οπως λέει ο μεγάλος πολεμιστής Τακουάν, στη μάχη πας σαν μωρό παιδί. Μια συνάντηση έχει νόημα όταν τα μέλη έρχονται εντελώς αθώα, με όλη τη σωματική και πνευματική τους ενέργεια, γεμάτοι ένταση και πάθος, για να πολεμήσουν ερωτικά και το διακύβευμα να αντιμετωπίζεται με τη στοργή που δείχνει κανείς για μια νεογέννητη ύπαρξη. Αυτή είναι η πραγματική επικοινωνία και οτιδήποτε άλλο επικίνδυνη απομίμηση. Ετσι θα ήθελα να έρθετε. Η μουσική δεν παράγεται από τους μουσικούς, αλλά από τον απρόσκοπτο συντονισμό μουσικών και ακροατών. Είναι πόλεμος και ερωτικό σωματοκύλισμα.

Είδα ότι θα έχετε και ρακοκάζανο στο Βράχων. Τι διαφορετικό έχει τέλος πάντων η Κρήτη από την υπόλοιπη Ελλάδα;

Από πού ν’ αρχίσεις και πού να τελειώσεις; Θα σας πω μόνο 4-5 και τα υπόλοιπα 7.000 μια επόμενη φορά.

1) Η Κρήτη είναι το μόνο νησί που καθορίζεται από τα βουνά του. Εγώ, όπως και πολλοί άλλοι, δεν ξέρω να κολυμπώ.

2) Είναι πολεμικό φύλο και όμως είναι από τα τελευταία κάστρα της μητριαρχίας. Οι Κρητικοί παίζονε μπαλοθιές για να ξεσκάσουν από την καταπίεση των γυναικών τους (γέλια).

3) Εχοντας τρεις οροσειρές με υψόμετρο πάνω από 2.000, οι πεδιάδες είναι λίγες. Αρα οι κλήροι είναι μικροί. Ως εκ τούτου, δεν υπάρχει η συνήθης ταξική διαστρωμάτωση του υπόλοιπου κόσμου, π.χ. ήμουνα μοναχοπαίδι και με συμβούλευε η μάνα μου να παντρευτώ μια γυναίκα με πολλά αδέρφια. Ο λόγος ήταν ότι τα αδέρφια είχαν ξαδέρφια, κουμπάρους, συντέκνους κ.λπ., δηλαδή να έχω κι εγώ τον στρατό μου. Αυτό ήταν η ισχύς στο πολεμικό μας φύλο, όχι απαραίτητα τα πλούτη.

4) Μεγαλώσαμε με το όνειρο να αρχίσομε επανάσταση. Γιατί και απέναντι σε ποιον, δεν ξέραμε. Κάθε μέρα παίζαμε πόλεμο, μεταξύ μας και με άλλα χωριά, και κάθε μέρα ή νύχτα κάναμε ληστρικές επιδρομές κλέβοντας λαχανικά, φρούτα, ζώα, μποστανικά και ό,τι άλλο βρίσκαμε.

5) Τώρα πια, οι Ινδιάνοι της Κρήτης έχουν εκφυλιστεί. Μοιάζουν όλο και περισσότερο στα χλομά πρόσωπα: κέρδος αντί για κέρασμα, παλικαρισμοί αντί για παλικαριές, χλιδή αντί για λιτότητα.

Και η κρητική μουσική;

Κάθε είδος μουσικής ανθεί στα σταυροδρόμια. Εκεί που συναντιέται το λαϊκό με το λόγιο στοιχείο. Στη σημερινή κρητική μουσική, αυτή η ώσμωση δεν γίνεται.

Ούτε στα γλέντια που κάνετε;

Στα περισσότερα γλέντια, με ελάχιστες εξαιρέσεις, βλέπεις το κιτς σε όλη του την αποθέωση, το νταηλίκι και την επίδειξη ανδρισμού, τα 4×4 από τις επιδοτήσεις, τα μπουκάλια ουίσκι και τη συμπεριφορά της κόκας.

Ωστόσο βλέπω πολλούς πιτσιρικάδες πλέον, όχι μόνο στην Κρήτη αλλά παντού, να ακούνε παραδοσιακή μουσική, κάτι που δεν συνέβαινε στο παρελθόν…

Οι περισσότεροι μουσικοί που στρέφονται στην παράδοση, ζουν στα αστικά κέντρα, αφού η ύπαιθρος ερημώνει. Παίζουν πολύ καλά τα όργανά τους και μελετούν πολύ, όμως η παραδοσιακή μουσική στην Ελλάδα είναι μουσική κυρίως της υπαίθρου.

Εχει μια τρέλα, που είχε η κοσμοαντίληψη των κατά φύσιν κοινωνιών που υπήρχαν μέχρι και πριν από 30 χρόνια. Αν δεν ζήσεις έτσι, δεν μπορείς να παίξεις αυτή τη μουσική. Είναι σαν να αυνανίζεσαι με χαρτοπετσέτα. Πάντως, το φαινόμενο της παρελθοντολατρίας είναι φαινόμενο βαθύτατου συντηρητισμού και οπισθοδρόμησης – συνεχίζω να πιστεύω στις ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις.

Η Δεξιά στην Ελλάδα είναι παραδοσιακά κιτς. Είναι διαχρονικά ακαλαίσθητη

Ζούμε άλλωστε σε μια εποχή, για την Ελλάδα μιλώντας, που ο πολιτισμός βάλλεται από την κυβέρνηση με διάφορους τρόπους…

Καμία εξουσία δεν βλέπει με καλό μάτι τον πολιτισμό και την τέχνη. Η αληθινή τέχνη διαμορφώνει ελεύθερους πολίτες. Η εξουσία θέλει πειθήνιους καταναλωτές. Οπως λέει και ο Λόρκα, αν ο ποιητής δεν είναι επαναστάτης, δεν είναι πραγματικός ποιητής.

Και η Δεξιά;

Η Δεξιά στην Ελλάδα έχει αντιδραστικό και σκοταδιστικό παρελθόν. Είναι παραδοσιακά κιτς. Είναι διαχρονικά ακαλαίσθητη.

Και η Αριστερά;

Η μεγάλη απογοήτευση είναι η «Αριστερά». Το ΠΑΣΟΚ του 20ού αιώνα έπλευσε με τους ήχους του «λαϊκο-σκυλάδικου». Αυτή ήταν η πρώτη αξιακή μετάλλαξη. Η υποτιθέμενη Αριστερά του 21ου αιώνα, απεμπολίζοντας τον ριζοσπαστισμό της και αποζητώντας την ψήφο του μεσαίου χώρου, προώθησε μονομερώς το «εντεχνο-σκυλάδικο» (η εκδίκηση των μικροαστών) και το «ποπ-σκυλάδικο» (η εκδίκηση των νεόπλουτων). Υπερδιαφήμισε το άσφαιρο, αναίμακτο «έντεχνο», το μόνο είδος μουσικής παγκοσμίως που κανένας εκπρόσωπός του δεν είναι αποκλίνων, μοιραίος, τραγικός, γελοίος, επαναστάτης – όλοι καθωσπρέπει μεσοαστοί. Υπερφώτισε τις συναυλίες επαναστατικού τουρισμού, γηπεδικού αλκοολισμού και συνθηματολογικής εκτόνωσης. Οταν όμως προβάλλεις το ψεύτικο, διαπράττεις διπλό έγκλημα, γιατί ταυτόχρονα αποκρύπτεις κάποιο άλλο αληθινό. Αυτή ήταν η δεύτερη μεγάλη αξιακή μετάλλαξη. Τελευταία, κάποια άρθρα του «προοδευτικού» Τύπου έπεσαν ακόμα και στον βούρκο της Eurovision. Προσέξτε, σύντροφοι, μη χαρακτηρίσουν οι μελετητές του μέλλοντος την Αριστερά του 21ου αιώνα «Αριστερά του επαναστατικού χασμουρητού».

Βλέπεις να υπάρχει ελπίδα ή είμαστε σε αδιέξοδο;

Δεν μου αρέσει να ελπίζω και να φοβούμαι. Είναι επιτακτική ανάγκη να αλλάξει ριζικά η κοινωνική θέσμιση στον πλανήτη. Οι αλλαγές μπορούν να γίνουν μόνο από τα κάτω.

Δεν είναι εύκολο…

Εδώ υπάρχει η τεράστια δυσκολία, ότι οι άνθρωποι δεν έχουν πια δημόσιο χρόνο και δημόσιο χώρο, απαραίτητη προϋπόθεση για τη γέννηση οιασδήποτε πολιτικής σκέψης, οποιασδήποτε ιδέας κοινωνικής αναπλαισίωσης. Η ψηφιακή επικοινωνία είναι επικίνδυνη ψευδαίσθηση και ο ναρκισσισμός της οθόνης αντιδημοκρατική πρακτική. Το θεμελιακό κύτταρο κάθε επανάστασης ήταν, είναι και θα είναι η κοινότητα. Ο πόλεμος είναι: κοινωνία εναντίον κοινοτήτων, δηλαδή παραγωγή αντιτύπων εναντίον δημιουργίας μοναδικοτήτων. Αν υπάρξει μέλλον σε έναν οικολογικά κατεστραμμένο πλανήτη και για πρώτη φορά χωρίς όραμα, αυτό δεν μπορεί να είναι άλλο από ισχυρά αλληλεπιδρώσες αμεσοδημοκρατικές κοινότητες.

Και η άνοδος της Ακροδεξιάς παντού στον κόσμο; Πού θα οδηγήσει αλήθεια;

Η καταφυγή σε παρωχημένες παραδοσιακές αγκαλιές (εθνικισμοί, υπερσυντηρητισμοί κ.λπ.) είναι αποτέλεσμα του φόβου που αισθάνεται το υποκείμενο από την επέλαση της ισοπεδωτικής παγκοσμιοποίησης που είναι ουσιαστικά δυτικοποίηση. Το φοβισμένο ζώο επιτίθεται. Διανύουμε τον μεσαίωνα της πληροφορίας. Η Αριστερά έχει τεράστια ευθύνη για τον εκφασισμό των κοινωνιών.

Η Αριστερά; Γιατί;

Η Αριστερά είναι σαν την ερωμένη που σε προδίδει και αυτό σου κοστίζει πολύ περισσότερο. Ετσι, τρέχοντας με φόρα για να γυρίσεις στη σύζυγό σου, τη Δεξιά, την προσπερνάς και προσγειώνεσαι στην αγκαλιά της γριάς πεθεράς σου, της Ακροδεξιάς. Ξαναλέω ότι στην Ακροδεξιά πάνε οι άνθρωποι από φόβο, αναζητούν τη χαμένη αγκαλιά της αγέλης και της κοινότητας, που δυστυχώς δεν τη βρήκαν στον φυσικό της χώρο: στην Αριστερά και στην Αναρχία. Εμένα δεν με φοβίζει κανένας φοβισμένος ακροδεξιός. Αγαπητοί σύντροφοι, ψάξτε τα τέρατα στον εκφασισμένο κεντρώο χώρο, σ’ αυτούς που καταδικάζουν τη βία από όπου και αν προέρχεται και συνιστούν αυτοσυγκράτηση και στον βιαστή και στο θύμα.

Πηγή: efsyn.gr/Δημήτρης Κανελλόπουλος

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.