Το μηνυμα της Κυριακης
Σεισμός στα Ιεροσόλυμα! Θριαμβευτική η υποδοχή! Άλλοι κόβουν κλαδιά από τους φοίνικες και τα επισείουν θριαμβευτικά κατά την είσοδο του Χριστού στην Αγία Πόλη. Άλλοι στρώνουν ρούχα για να μην πατήσουν χώμα όχι μόνον τα πόδια του μεγάλου Διδασκάλου, αλλά ούτε τα πόδια του υποζυγίου του. Άλλοι φωνάζουν με αλαλαγμούς χαράς και προσμονής κι όλοι στριμώχνονται γύρω του, περιμένοντας ένα νεύμα, μία προσταγή, το έναυσμα για να τον ανακηρύξουν βασιλιά του Ισραήλ, με ό,τι αυτό συνεπαγόταν την εποχή εκείνη.
Γιατί συμπεριφέρεται έτσι ο πολύς λαός; Όσοι ήταν παρόντες όταν ανέστησε ο Χριστός τον Λάζαρο, τεσσάρων ημερών νεκρό, διηγούνταν το θαύμα που έζησαν. Αυτοί που άκουγαν ἐνθουσιάζονταν, μεταφράζοντας τα πάντα χρησιμοθηρικά και συμφεροντολογικά. Δεν δόξαζαν τον Θεό ως κυρίαρχό της ζωής και του θανάτου. Αντιμετωπίζοντας τον Χριστό σαν χρηστικό αντικείμενο, δόξαζαν το «υπερόπλο» του Ισραήλ, το οποίο θα ανάσταινε τους νεκρούς στις μάχες και θα θεράπευε τους τραυματίες, δημιουργώντας μία ακατανίκητη δύναμη…
Πόση επιπολαιότητα! Πόση διαστρέβλωση των κινήτρων και των προθέσεων του Χριστού! Πόση αλλοίωση του ήθους, το οποίο κήρυττε! Γι’ αυτό και ο Χριστός σιωπά! Μένει σιωπηλός γιατί δεν θέλει να κάνει τίποτε που να παρερμηνευθεί ως αποδοχή από τον ίδιο αυτής της αλλοίωσης, που η ανθρώπινη ιδιοτέλεια και ο καιροσκοπισμός επιφυλάσσουν στο κήρυγμα και τα θαύματά του.
Αδελφοί, σήμερα, καθώς μπαίνουμε στην Μεγάλη Εβδομάδα, στην τελική ευθεία για το Πάσχα, η Εκκλησία αντιπαραβάλλει τις ανθρώπινες στάσεις έναντι του Χριστού. Από τη μία οι συμφεροντολογικές, οι ενθουσιαστικές, οι εγκοσμιοκρατικές του λαού. Από την άλλη η ολοκάρδια πίστη, η εν αληθεία κατανόηση και η αγάπη της Μαρίας. Εμείς ποια στάση θ’ αποφασίσουμε να τηρήσουμε έναντι του «ερχομένου προς το εκούσιον πάθος Χριστού;»
Αντίθετα, από όλα αυτά, μία γυναίκα, η Μαρία, η αδελφή του Λαζάρου, καθώς ο Χριστός φιλοξενούνταν με τιμητικό δείπνο στο σπίτι τους, παρόντων του Λαζάρου και της διακονούσης Μάρθας, αγοράζει ποσότητα πολύτιμου μύρου, γνήσιου και ανόθευτου, μεγάλης αξίας, και με αυτό πλένει τα πόδια Του σκουπίζοντάς τα με τα μαλλιά της, ένδειξη ευγνωμοσύνης και αφοσίωσης. Και ο Χριστός το αποδέχεται, δεν αντιδρά, αντιθέτως υπερασπίζεται την Μαρία στις ιδιοτελείς αιτιάσεις του Ιούδα ότι κακώς χύθηκε τόσο πολύτιμο μύρο κι ότι θα έπρεπε να εκποιηθεί και τα χρήματα να δοθούν στους φτωχούς.
Αδελφοί, σήμερα, καθώς μπαίνουμε στην Μεγάλη Εβδομάδα, στην τελική ευθεία για το Πάσχα, η Εκκλησία αντιπαραβάλλει τις ανθρώπινες στάσεις έναντι του Χριστού. Από τη μία οι συμφεροντολογικές, οι ενθουσιαστικές, οι εγκοσμιοκρατικές του λαού. Από την άλλη η ολοκάρδια πίστη, η εν αληθεία κατανόηση και η αγάπη της Μαρίας. Εμείς ποια στάση θ’ αποφασίσουμε να τηρήσουμε έναντι του «ερχομένου προς το εκούσιον πάθος Χριστού;».
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
