Τα τερλικια της γιαγιας Αφροδιτης

Θα ζεστάνουν 34 ζευγάρια πόδια, που κρυώνουν στην Τουρκία

Η ανθρωπιστική τραγωδία, που έπληξε τη γειτονική Τουρκία και τη Συρία, δημιούργησε στη χώρα μας ένα κύμα αλληλεγγύης που εκδηλώθηκε ποικιλοτρόπως. Αυτή η αυθόρμητη συμπαράσταση, που ξεκίνησε αμέσως με το άγγελμα της είδησης, εκδηλώθηκε με μια μαζική κινητοποίηση για τη συγκέντρωση ανθρωπιστικής βοήθειας.

Σε όλη αυτή την ιστορία, βέβαια, αυτό που κυριαρχεί είναι ο πόνος και η στεναχώρια. Όμως, υπάρχουν και περιστατικά, που αναδεικνύουν το μεγαλείο της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης. Μια τέτοια γλυκόπικρη ιστορία ανθρωπιάς και αλληλεγγύης είναι και αυτή της γιαγιάς Αφροδίτης από την Κομοτηνή, έτσι όπως την περιγράφει ο κ. Ιμπραχήμ Μπαλταλή σε κείμενο που δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα rodopruzgari.com.

Σε δική μας μετάφραση, το κείμενο λέει τα εξής:

«Η Αφροδίτη Ζωγραφοπούλου γεννήθηκε στην Κομοτηνή. Εκτός από ελληνικά, γνώριζε και τουρκικά και βουλγαρικά. Δεν έκανε διακρίσεις μεταξύ ανθρώπων. Για εκείνην, Τούρκοι, Έλληνες, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι ήταν ίδιοι. Πάντα έλεγε «ο Θεός είναι ένας».

Η γιαγιά Αφροδίτη ήταν πολύ φιλάνθρωπη. Όταν έβλεπε έναν φτωχό ή ξυπόλυτο στο δρόμο, άπλωνε αμέσως χέρι βοηθείας, κάποιες φορές έδινε και χρηματική βοήθεια. Συχνά έφερνε τις πίτες και τα τσουρέκια, που έφτιαχνε μόνη της, στο γραφείο του κτηνιάτρου Τζεβάτ Αμπντουρραχμάν και κερνούσε, ενώ κάποιες φορές τα αγόραζε και τα μοίραζε στους ανθρώπους. Η γιαγιά Αφροδίτη δεν αρκούταν σε αυτό, χωρίς να διακρίνει κανέναν, συνέχιζε να κερνάει σε όποιον βρίσκονταν εκεί (στο γραφείο).

Η γιαγιά Αφροδίτη ήταν υποδειγματική, άγγελος του καλού, που σεβόταν τις θρησκείες, τα έθιμα και τις παραδόσεις των ανθρώπων.

Με το πέρασμα των χρόνων, η γιαγιά Αφροδίτη, όπως κάθε άνθρωπος, γέρασε κι έφτασε τα 90. Ωστόσο, ποτέ δεν σταμάτησε να ζει. Όλο αναζητούσε νέες ασχολίες. Αυτός ο καλόκαρδος και καλοπροαίρετος άνθρωπος δεν κλείστηκε στο σπίτι και δεν σταμάτησε να ασχολείται. Έβγαινε στην αγορά και αγόραζε πολύχρωμες μάλλινες κλωστές και άρχισε να πλέκει τερλίκια. Τα χειρoποίητα τερλίκια, που έφτιαχνε με κόπο, στοιβάζονταν μέρα με τη μέρα και άρχισε να τα δίνει στον κόσμο. Και τότε, ερχόταν σχεδόν κάθε μέρα στον Τζεβάτ και έδινε ένα ζευγάρι. Και πάλι, δεν ξεχώριζε κανέναν, που βρισκόταν εκεί. Με λίγα λόγια, η γιαγιά Αφροδίτη παρότι είχε γεράσει, εξακολουθούσε να αποτελεί υπόδειγμα καλοσύνης και φιλανθρωπιάς.

Η γιαγιά Αφροδίτη δεν εθεάθη για πολύ καιρό. Καθώς γερνούσε, η υγεία της χειροτέρευε. Τόσο ο Τζεβάτ, όσο και άλλοι, άρχισαν να ρωτούν για εκείνη, καθώς όσοι την έβλεπαν καθημερινά άρχισαν να ανησυχούν. Και μια μέρα, ήρθε η κόρη της, η Χαρούλα, και είπε τα θλιβερά μαντάτα: «Χάσαμε τη μητέρα μου». Και εκείνη, όπως κάθε ζωντανό ον, είχε αποχαιρετήσει τη ζωή, αφήνοντας όμως πίσω της πολλή καλοσύνη.

Και πάνω στην συγκυρία, συνέβη στην Τουρκία η μεγαλύτερη σεισμική καταστροφή του αιώνα. Πόλεις, χωριά, κωμοπόλεις ισοπεδώθηκαν. Πάνω από 10 χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν, μητέρες, πατέρες έχασαν τα παιδιά και τους μεγαλύτερούς τους. Περισσότεροι από 50.000 άνθρωποι τραυματίστηκαν. Όσο οι άνθρωποι διασώζονταν από τα ερείπια, προέκυπταν ανάγκες για ένδυση και στέγη. Εστάλησαν διασώστες και ανθρωπιστική βοήθεια από την Τουρκία, την Ελλάδα και περίπου 70 χώρες του κόσμου.

Αμέσως μετά τον σεισμό, η κόρη της γιαγιάς Αφροδίτης ήρθε στο γραφείο του Τζεβάτ. «Αυτά είναι τα τερλίκια, που έπλεξε η μητέρα μου. Δεν βαστά η καρδιά μου να τα βλέπω. Πάρτε τα και στείλτε τα στους σεισμόπληκτους στην Τουρκία», είπε. Συμπωματικά, 34 ζευγάρια τερλίκια, που έπλεξε η γιαγιά Αφροδίτη με τα χέρια της, θα ζεστάνουν 34 ζευγάρια πόδια, που κρυώνουν. Δέστε τη θεία πρόνοια, κάτι που ξεκίνησε με καλές προθέσεις τελείωσε πάλι με καλοσύνη.

Θα σε θυμόμαστε πάντα με τις πράξεις βοήθειας. Να ‘ναι ελαφρύ το χώμα σου γιαγιά Αφροδίτη!».

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.