Στην Αδριανουπολη στις 30 Απριλιου ο οικουμενικος πατριαρχης Βαρθολομαιος

Στην Αδριανούπολη θα μεταβεί το Σάββατο της Διακαινησίμου, 30 Απριλίου, ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος προκειμένου να τελέσει τη Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου επί τη μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος Κυρίλλου του Στ’, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, ύστερα από την πρόσφατη Αγιοκατάταξή του από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Αναλυτικά η ανακοίνωση της Μητρόπολης Αδριανουπόλεως:

Ο βίος του Αγίου Ιερομάρτυρα Κυρίλλου Στ’

Ο άγιος Κύριλλος, κατά κόσμον Κωνσταντίνος Σερπεντζόγλου, γεννήθηκε γύρω στο 1770, στην Αδριανούπολη της Ανατολικής Θράκης, από γονείς φτωχούς και ευσεβείς. Από μικρό παιδί άρχισε να εκδηλώνει την αγάπη του για τα γράμματα και την Εκκλησία. Ήταν μόλις τριών ετών κι έψελνε απ’ έξω το απολυτίκιο του αγίου του, ενώ από πέντε ετών ήξερε να διαβάζει το Ψαλτήρι. Πήγε σχολείο στην Ελληνική Σχολή Αδριανουπόλεως και διακρίθηκε ως αριστούχος μαθητής. Ο Μητροπολίτης Αδριανουπόλεως Καλλίνικος παρακολουθούσε την πρόοδό του και κάθε χρόνο που έπαιρνε «άριστα» του έδινε ως βραβείο τα βιβλία της επομένης χρονιάς. Αφού τελείωσε τις σπουδές του ο Κωνσταντίνος εργάστηκε ως δάσκαλος. Ωστόσο οι πολλές ικανότητες και τα χαρίσματά του, του δημιούργησαν προβληματισμό σχετικά με το μέλλον του. Να γίνει δάσκαλος, έμπορος, γιατρός, τί…; Τελικά ο Θεός του έδειξε ένα δρόμο ανώτερο: το ιερό θυσιαστήριο.

Έγινε μοναχός με το όνομα «Κύριλλος» και χειροτονήθηκε διάκονος από τον Γέροντά του, Μητροπολίτη Καλλίνικο, στον οποίο παρέμεινε κοντά ως γραμματέας ακολουθώντας τον αργότερα στη Νίκαια κι έπειτα στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Στην Πόλη χειροτονήθηκε ιερέας και ανέλαβε την πρωτοβουλία για την ανασύσταση της Μεγάλης του Γένους Σχολής. Έβλεπε επιτακτική την ανάγκη να δημιουργηθεί ένα φυτώριο δασκάλων, διότι πίστευε ακράδαντα ότι η παιδεία θα βοηθούσε το Γένος να αναστηθεί και να ανακτήσει την ελευθερία του.

Τον Σεπτέμβριο του 1803 εκλέγεται Μητροπολίτης Ικονίου. Στην περιοχή του Ικονίου οι Έλληνες, αν και δεν ήξεραν να μιλούν παρά μόνο τουρκικά, κρατούσαν τη χριστιανική πίστη. Ο φλογερός επίσκοπος εργάστηκε συστηματικά και με σύνεση, για ν’ αναζωπυρώσει τη φλόγα της πίστεως που έμενε άσβηστη μέσα στις ψυχές τους. Άριστος γνώστης της τουρκικής γλώσσας και γραφής, σύντομα απέκτησε την εύνοια των Τούρκων, οι όποιοι κολακεύονταν να τον ακούνε να μιλάει τη γλώσσα τους. Με την έγκριση των τουρκικών αρχών άρχισε το έργο για την επιδιόρθωση των γκρεμισμένων και εγκαταλελειμμένων εκκλησιών του τόπου, ενώ φρόντισε και για την οργάνωση και λειτουργία ελληνικών σχολείων.

Το 1810 πεθαίνει ο Μητροπολίτης Αδριανουπόλεως και ύστερα από επίμονο αίτημα των Αδριανουπολιτών προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο διάδοχός του εκλέγεται ο Κύριλλος. Εργάστηκε με ζήλο και αυταπάρνηση για την πνευματική αναγέννηση της ιδιαίτερης πατρίδας του, αλλά σύντομα ο Θεός τον κάλεσε να αναλάβει νέα υπεύθυνη και εξόχως τιμητική αποστολή: Εξελέγη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως σε μια από τις πιο κρίσιμες ιστορικές περιόδους για το Πατριαρχείο και το Γένος. Αν και δεν θεωρούσε τον εαυτό του άξιο για μια τόσο μεγάλη θέση, υποτάχθηκε στο θέλημα του Θεού και στις 17 Απριλίου 1813 πραγματοποιήθηκε η ενθρόνισή του. Ως Οικουμενικός Πατριάρχης ανέπτυξε αξιόλογη δράση σε όλους τους τομείς: παιδεία, φιλανθρωπία, δικαιοσύνη, βυζαντινή μουσική, κήρυγμα, θεία λατρεία. Ήταν εκείνος που συνέστησε την Εκκλησιαστική Μουσική Σχολή υπό τους τρεις διδασκάλους της νέας μεθόδου, το έτος 1815. Παράλληλα υπηρετούσε με κάθε τρόπο το όραμα της απελευθερώσεως του Γένους.

Αυτό το τελευταίο, σε συνδυασμό με τη δράση της Φιλικής Εταιρείας, είχε ως αποτέλεσμα να κινήσει τις υποψίες των Τούρκων, οι οποίοι τον ανάγκασαν να παραιτηθεί και να οδηγηθεί εξόριστος με τη συνοδεία γενιτσάρων στη γενέτειρά του, την Αδριανούπολη. Ήταν 29 Ιανουαρίου 1819.

Το Πάσχα του 1821 η είδηση για τον απαγχονισμό του Αγίου Γρηγορίου του Ε’ σκόρπισε αγωνία και τρόμο στην Αδριανούπολη. Οι Τούρκοι άρχισαν τις συλλήψεις και τα βασανιστήρια σε προεστούς, δημογέροντες και κληρικούς. Κάποτε έφτασε και το φιρμάνι για τον απαγχονισμό του Πατριάρχη Κυρίλλου ως ενεχομένου, σύμφωνα με το φιρμάνι που διέτασσε τον απαγχονισμό, στο κίνημα που προετοίμαζε την ελευθερία του Ρωμαϊκού έθνους. Ο ίδιος το έμαθε ατάραχος και με πλήρη εμπιστοσύνη στην Πρόνοια του Θεού. Τον έσυραν στους δρόμους βρίζοντας και κτυπώντας τον και τελικά τον οδήγησαν στην αγχόνη που είχαν περάσει στο κιγκλίδωμα του παραθύρου του Συνοδικού Γραφείου στη Μητρόπολη. Εκεί υπέστη τον δι’ αγχόνης θάνατο, μαζί με άλλους είκοσι επτά κληρικούς και προύχοντες. «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με…, ελέησον το έθνος», είπε ήρεμα εκείνος και η ψυχή του πέταξε για τον ουρανό. Ήταν ξημερώματα Δευτέρας του Θωμά, 18 Απριλίου 1821.

Η απόφαση για τον απαγχονισμό του Αγίου Κυρίλλου έχει ως εξής: «Ἐπειδὴ ἐξηκριβώθη ὅτι ὁ ἐν Κωνσταντινουπόλει Πατριάρχης τῶν Ρωμαίων, ὁ ἀπολυθεῖς καὶ εἰς Ἀδριανούπολιν ἐξορισθεῖς Κύριλλος, ὁ προκάτοχος τοῦ φονευθέντος Πατριάρχου, ἐνέχεται εἰς τὸ κίνημα τὸ παρασκευαζόμενον μεταξὺ τοῦ Ρωμαϊκοῦ Ἔθνους καὶ πρέπει νὰ ἐξαφανισθῆ καὶ οὗτος ἀπὸ προσώπου γῆς, πρὸς παραδειγματισμόν, ἐξέδωκα τὸ μυστικὸν τοῦτο φιρμάνιον καὶ διατάσσω τὸν ἀπαγχονισμὸν τοῦ Κυρίλλου. Νὰ τὸν συλλάβης ἀμέσως καὶ νὰ τὸν κρεμάσης μὲ τὴν περιβολήν του ἐντὸς τῆς Ἀδριανουπόλεως».

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.