Στη γιορτη των Αρχαγγελων, µε «παροντα» τον πνευµατικο µεγαλου αριθµου πιστων στη Βορεια Ελλαδα, τον µακαριστο πρωτοπρεσβυτερο Μιχαηλ Σιριβιανο

Μια συνταρακτική εμπειρία ζωής, ένα συγκλονιστικό βίωμα της αγιοσύνης που ποτέ δεν χάνεται, έζησαν την εσπέρα της Τρίτης, παραμονή της Συνάξεως των Αρχιστρατήγων Μιχαήλ και Γαβριήλ και πασών των Ασωμάτων και Ουράνιων Αγγελικών Ταγμάτων, όσοι είχαν τη μεγάλη ευλογία να παραστούν στην πολυπληθή σύναξη πιστών και πνευματικών τέκνων του μακαριστού πρωτοπρεσβυτέρου πατρός Μιχαήλ Σιριβιανού, που έλαβε χώρα στον οικισμό της Ποταμιάς και στον Ιερό Ναό Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού, όπου από το 2003 και έως την εκδημία του υπηρετούσε.

Μια πολυπληθής σύναξη πιστών και πνευματικών παιδιών του εκλιπόντος, που πραγματοποιήθηκε εφέτος για πρώτη φορά, δεκαεπτά μήνες μετά την εκδημία του, με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ξάνθης και Περιθεωρίου κ. Παντελεήμονος και τη μέριμνα της οικογένειάς του, και μετέτρεψε την ημέρα σε ημέρα καθολικής γιορτής. Γιατί, για το σύνολο των πνευματικών τέκνων του αειμνήστου ιερέα, η γιορτή των «Αρχιστρατήγων των ουρανίων στρατιών», των Ταξιαρχών «των άνω δυνάμεων», Μιχαήλ και Γαβριήλ, ήταν για χρόνια καθ’όλη τη διάρκεια της επίγειας ζωής του, ημέρα ευφροσύνης και χαράς, αφού ο «φωτεινός τους φάρος» γιόρταζε κι ήταν αυτή η γιορτή εντός τους πανηγύρι. Ως μια ακόμη αφορμή να του αποτείνουν τη φράση «εις έτη πολλά παπα-Μιχάλη», στον ιερό ναό, το καθημερινό του σπίτι, ή στον οικογενειακό του χώρο, με μεγαλύτερη κάθε χρονιά προσμονή να έρθει η ώρα που ο πνευματικός τους θα τους «κερνούσε» ανήμερα της γιορτής του λόγο Θεού, λόγο γεμάτο από Άγιο Πνεύμα.

Η ευφροσύνη όλων ημών «των περιλειπομένων» με τον ζώντα λόγο του Θεού, που ο Παπαμιχαήλ κήρυττε με λιτό κι απέριττο τρόπο, διακόπηκε δυστυχώς, κατά τ’ ανθρώπινα, βίαια. Η «εκκλησία», το κάλεσμα, δηλαδή, η σύναξη και η μετατροπή των προσερχομένων σε σώμα πνευματικών αδελφών, την οποία ο Παπαμιχαήλ επί έτη επιτελούσε από το 1993 –όταν και εγκαταστάθηκε στη Θράκη– κι εντεύθεν, ακόμη κι αν οι δέκα επτά μήνες τής επί γης απουσίας του φαίνονται ελάχιστοι, ήταν για την «εκκλησία» των πιστών του Ι.Ν. Αγίων Κοσμά και Δαμιανού της Ποταμιάς δύσκολοι· και εξ αιτίας της έλλειψης κοινής, εκ του συνόλου των πνευματικών του παιδιών, αναφοράς στο πρόσωπό του αλλά και της μη ανταποκρινόμενης στην πραγματικότητα –όπως αποδείχθηκε το εσπέρας της Τρίτης– αίσθησης «αποδυνάμωσης» της έννοιας της «εκκλησίας» που εντός τους ο Παπαμιχαήλ είχε σφυρηλατήσει, κατά την ευαγγελική ρήση: «οὗ γάρ εἰσι δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν».

Ο Παπαμιχαήλ, στη χώρα «των αληθώς» όμως «ζώντων» πλέον –όπως γράφει ο ιερομόναχος Ευθύμιος ο Αγιορείτης στο εισαγωγικό του σημείωμα στον Γ΄ τόμο–, πνεύμα ζων, «άγιος» όπως είναι το κοινό βίωμα, είχε στον νου και πάλι να περιμαζέψει τα πνευματικά του παιδιά. Και τα περιμάζεψε. Με την αναγέννηση του συναισθήματος της ημέρας γιορτής που ήταν η ημέρα της Συνάξεως των Αρχιστρατήγων Μιχαήλ και Γαβριήλ και πασών των Ασωμάτων και Ουράνιων Αγγελικών Ταγμάτων, η ημέρα των ονομαστηρίων του, αλλά και η ημέρα προσμονής των πνευματικών του παιδιών για έναν ακόμη λόγο ελπίδας και ζωής.

Η τέλεση του Εσπερινού

Ημέρα γιορτής με τη τέλεση εσπερινού για τους Ταξιάρχες, «τους πρώτους μυστηρίων εκφάντορες», Μιχαήλ και Γαβριήλ, με συλλειτουργούντες τους σεβαστούς, και διακριτούς στην ταπεινοσύνη τους, ιερείς που ο Παπαμιχαήλ ως «γέροντάς» τους καθοδήγησε στο δύσκολο μονοπάτι της ιεροσύνης και, επί ημερών του και με την ευχή του, χειροτονήθηκαν. Ετσι, στον Ι.Ν. Κοσμά και Δαμιανού συλλειτούργησαν οι ιερείς, π. Δημοσθένης Μουρατίδης, π. Βασίλειος Μαυρίδης και π. Νικόλαος Μαυρίδης από την Ιερά Μητρόπολη Ξάνθης και Περιθεωρίου και από την Ιερά Μητρόπολη Μαρωνείας και Κομοτηνής ο π. Σταύρος Κολιούσης και ο π. Γεώργιος Σιαφάκας.

Με το πέρας του εσπερινού, ο πατήρ Βασίλειος Μαυρίδης, πνευματικό τέκνον του αειμνήστου πατρός, εκκινώντας από τους εορταζόμενους αγίους, αναφέρθηκε στη μορφή και το έργο του, ως ακολούθως.

Πατήρ Βασίλειος Μαυρίδης,  Ι.Μ. Αγίας μεγαλομάρτυρος Ειρήνης Ξάνθης,

Ι.Μ. Ξάνθης και Περιθεωρίου

«Ο πατήρ Μιχαήλ ήταν και αυτός, όπως ο αρχάγγελός του ο άρχων Μιχαήλ, του οποίου έφερε το όνομα· ήταν και αυτός ένας ταπεινός άνθρωπος που δούλευε στην προσευχή, στις αρετές, στον νόμο του Θεού»

Οι άγιοι αρχάγγελοι αγαπητοί μου αδερφοί, διακόνησαν στο γεγονός της σωτηρίας και στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη. Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ διακόνησε στην Παλαιά Διαθήκη, ενώ ο αρχάγγελος Γαβριήλ στην Καινή Διαθήκη. Τι είναι αυτό το οποίο εορτάζουμε σήμερα; Ο ανώτερος των Αρχαγγέλων Εωσφόρος, δηλαδή ο «φέρων το έως», ο λαμπρότερος, δυνατότερος και ο πιο σημαντικός από τους Αρχαγγέλους, καθώς έβλεπε τον εαυτό του λαμπρότερο όλων, του μπήκε λογισμός να ανεβάσει τον θρόνο του υψηλότερα και να ανέβει παραπάνω από τον Θεό που τον δημιούργησε. Καθώς δέχτηκε τον λογισμό αυτόν μες την καρδιά του, εξέπεσε από την αγγελική τάξη και την αρχαγγελική θέση στην οποία βρισκόταν και συμπαρέσυρε και ένα ολόκληρο αγγελικό τάγμα.

Στάθηκε τότε ο αρχάγγελος Μιχαήλ και είπε: Στῶμεν καλῶς στῶμεν μετά φόβου· πρόσχωμεν!» και σταμάτησε η φοβερή πτώση των αγγέλων, κατά την οποία έβλεπαν άγγελοι άλλους αγγέλους να μεταλλάσσονται και να γίνονται δαίμονες. Σύμφωνα με τους Πατέρες της εκκλησίας μας, ο αρχάγγελος Μιχαήλ σκέφτηκε τα εξής: ποιος είναι ο άγγελος και ποιος είναι ο Θεός, σε τι σημείο βρίσκεται ο Θεός που είναι ο Πλάστης και σε τι σημείο βρίσκεται ο άγγελος και ο αρχάγγελος που είναι δημιουργήματα, κτίσματα του Θεού. Σκέφτηκε ότι ο δικός μας ρόλος είναι να ταπεινωνόμαστε και να έχουμε ως λειτούργημα την προσευχή προς τον Θεό και τη διακονία.

Έτσι λοιπόν και ο πατέρας μας, ο πατήρ Μιχαήλ, ο οποίος κοιμήθηκε, ήταν και αυτός όπως ο αρχάγγελός του, ο άρχων Μιχαήλ του οποίου έφερε το όνομα. Ήταν και αυτός ένας ταπεινός άνθρωπος, ένας άνθρωπος ο οποίος δούλευε στην προσευχή, δούλευε στις αρετές, δούλευε στον νόμο του Θεού και δεν κοίταζε την αμαρτία. Προσπαθούσε ν’ αποφεύγει όλα αυτά τα του κόσμου και να δουλεύει στο θέλημα του Θεού. Αυτό λοιπόν χρειάζεται κι εμείς να μιμηθούμε, αυτό να κρατήσουμε από τον πατέρα Μιχαήλ, πώς κι εμείς θα βαδίσουμε στα χνάρια των αγίων, πώς θα βαδίσουμε στα χνάρια του Θεού, πώς θα μιμηθούμε τους αγίους, πώς θα βαδίσουμε στην πνευματική ζωή, γιατί ο σκοπός της ζωής μας κατά τους Πατέρες της εκκλησίας μας δεν είναι να γίνουμε καλοί άνθρωποι. Ο σκοπός της ζωής μας, λέει ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ, είναι ν’ αποκτήσουμε Άγιο Πνεύμα. Άρα λοιπόν ο πήχυς, αγαπητοί μου αδερφοί, για εμάς τους χριστιανούς ορθοδόξους είναι πολύ ψηλά. Δεν αρκεί απλώς να γίνουμε καλύτεροι, χρειάζεται να γίνουμε άγιοι. Αυτό μας λέει και ο Χριστός μέσα στο Ευαγγέλιο: «Ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιός εἰμι». Αυτόν τον νόμο είχε στην καρδιά του ο πατέρας Μιχαήλ και αυτό κοίταζε να κρατήσει σε όλη του τη ζωή.

Εις μνήμην αυτού του ανθρώπου μαζευτήκαμε σήμερα για να τιμήσουμε και τον ίδιο και τους Αρχαγγέλους. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ξάνθης και Περιθεωρίου κ. Παντελεήμων ήθελε να είναι μαζί μας, αλλά λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων, στέλνει τους χαιρετισμούς και τις ευλογίες του και εκφράζει τη χαρά του για την έκδοση του τρίτου τόμου της σειράς βιβλίων του πατρός Μιχαήλ.

Ας ευχόμαστε, λοιπόν, αγαπητοί μου αδερφοί, με τις πρεσβείες των Αρχαγγέλων και του κεκοιμημένου πατρός μας Μιχαήλ να μας φωτίζει πάντοτε ο Θεός, να έχουμε ανοιχτά τα μάτια της ψυχής μας και να κοιτάζουμε όχι τι θέλει ο κόσμος, αλλά τι θέλει ο Θεός από εμάς. «Ἡ ἁγία Τριὰς διαφυλάξοι πάντας ὑμᾶς», καλό βράδυ και χρόνια πολλά.

Τρισάγιο — Το ως εκ Θεού δώρο, ο Γ΄ τόμος

Αμέσως μετά τον εσπερινό, τελέστηκε τρισάγιο στον τάφο του μακαριστού πρωτοπρεσβυτέρου, που κείται πίσω από το παρεκκλήσιο της Αγίας Παρασκευής όπου εξομολογούσε, κι ακολούθησε σύναξη ιερέων και πιστών στην ενοριακή αίθουσα συνάξεων, όπου οι πιστοί, οι διψασμένοι για λόγο Θεού, μέσω του θεωμένου λειτουργού του, Παπαμιχαήλ, είχαν ως εκ Θεού δώρο, τον Γ’ τόμο με τίτλο «Λόγος ελπίδας και ζωής», που είναι ο τρίτος της σειράς που άφησε ως παρακαταθήκη στα πνευματικά του παιδιά και στους απανταχού της γης ορθοδόξους ο Παπαμιχαήλ. Τον τόμο, με βαθιά συγκίνηση κι από καρδιάς, παρουσίασε ανακοινώνοντας την έκδοσή του η πρεσβυτέρα Παναγιώτα Παπανικολάου-Σιριβιανού, ως ακολούθως.

Πρεσβυτέρα Παναγιώτα Παπανικολάου-Σιριβιανού

«Ο παπα-Μιχαήλ είχε διαλέξει μία προς μία τις ομιλίες του τόμου, τις είχε προσέξει, τις είχε επεξεργαστεί και τις είχε δώσει λίγο μετά τον δεύτερο τόμο στο τυπογραφείο, γιατί ήθελε να εκδοθούν και αυτές προς όφελος των πιστών»

Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ που παρευρεθήκατε όλοι σας απόψε στην εορτή των Αρχαγγέλων και στη μνήμη του πατρός Μιχαήλ, ο οποίος έφερε και το όνομα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, επειδή γεννήθηκε παραμονή, 7 του μηνός, και ονομάστηκε έτσι στη χάρη των Αρχαγγέλων.

Σήμερα λοιπόν βρεθήκαμε πάλι όλοι μαζί. Θυμάμαι κάθε χρόνο τέτοια ημέρα γιορτάζαμε όλοι μαζί στη γιορτή του παπα-Μιχάλη, και τώρα πάλι μας συγκέντρωσε «ἐπὶ τὸ αὐτό». Πιστεύουμε ότι είναι ανάμεσά μας και μας ευλογεί από κει ψηλά.

Έχουμε επίσης την χαρά να έχουμε και τον τρίτο τόμο του βιβλίου του, στον οποίο ο ίδιος είχε διαλέξει μία προς μία τις ομιλίες, τις είχε προσέξει, τις είχε επεξεργαστεί και τις είχε δώσει λίγο μετά τον δεύτερο τόμο στο τυπογραφείο, γιατί ήθελε να εκδοθούν και αυτές προς όφελος των πιστών.

Ευχαριστούμε πάρα πολύ όλους και ιδιαιτέρως τους ιερείς που μας ετίμησαν και όσους εκοπίασαν πάρα πολύ για την έκδοση αυτού του βιβλίου, και πιέστηκαν μάλιστα, γιατί ζητήσαμε να το έχουμε αυτή την ημέρα. Μας έβγαλαν λίγα αντίτυπα για όσους επιθυμούν να το πάρουν τώρα, οι υπόλοιποι, όποτε ευκαιρήσετε, θα το βρίσκετε είτε μέσω της οικογένειας είτε στον Παρατηρητή.

Σας ευχαριστούμε πολύ και πάλι, χρόνια πολλά σε όλους με υγεία και να έχουμε την ευλογία και την ευχή του πατέρα Μιχαήλ.

Ακολούθως, κι ενώ «τον άρτον της ζωής», τον Γ΄τόμο «Λόγος ελπίδας και ζωής» διένειμαν ακούραστα, οι τρεις κόρες του μακαριστού πρωτοπρεσβυτέρου, Μαρία, Ελένη και Νίκη, τον λόγο έλαβε ο πατήρ Πατήρ Νικόλαος Μαυρίδης, ο οποίος, μες από χαμηλότονα εκφερόμενη ομιλία του, μετέφερε το αδιάσειστο βίωμα των παρευρισκομένων στην ολοφώτεινη και γεμάτη πνευματική ευφροσύνη αίθουσα ότι ο Παπαμιχαήλ ήταν παρών· παρών στο διάχυτο φως και στην έσω χαρά που οδηγούσε σε ακατάπαυστη, αδιάλειπτη δοξολογία του Θεού, των εορταζομένων αγγέλων και των αγίων που υπηρέτησαν και δόξασαν το όνομά του, όπως ο μακαριστός «γέροντας» και πνευματικός πατέρας, Παπαμιχαήλ.

Πατήρ Νικόλαος Μαυρίδης, Ιερός Ναός Αγίας Παρασκευής, Ι.Μ. Ξάνθης και Περιθεωρίου

«Η χάρη του παπα-Μιχάλη και η ευλογία του με τη δύναμη του Θεού μάς σκεπάζουν, γι’ αυτό και επικαλούμαστε την ευχή και τη βοήθειά του να μας αξιώσει ο Θεός να κάνουμε τη μετάνοιά μας»

Μπροστά στον λόγο του Παπούλη μας, του παπα-Μιχάλη μας, όλα και όλοι σιωπούσαν, γιατί ο λόγος του Παπούλη ήταν λόγος Αγίου Πνεύματος. Και τώρα πάλι πρέπει να σιωπήσουμε, αλλά θα ήταν αμαρτία και αν δεν αποδίδαμε ευγνωμοσύνη, χαρά και αγάπη για όσα μας έχει προσφέρει όλα αυτά τα χρόνια, τις ατελείωτες ώρες που δαπανήθηκε στην εξομολόγηση και στην κατήχηση, μέχρι να μορφωθεί ο Χριστός μέσα μας.

Αν αναλογιστεί κανείς τι ήταν αυτό που έδινε τόση δύναμη στον λόγο του, είναι ότι ο λόγος του δεν ήταν εγκεφαλικός, δεν μας έλεγε ό,τι διάβαζε, αλλά μας έλεγε αυτά που βίωνε. Και ακριβώς αυτό το βίωμα και η διδασκαλία είναι που καθιστά κάποιον θεολόγο και άγιο της εκκλησίας. Κι έτσι ο Παπούλης μας έχει τοποθετηθεί στη χορεία των θεολόγων και των αγίων της εκκλησίας, για να μας δείξει με το παράδειγμά του πώς κι εμείς να γίνουμε δοχεία δεκτικά του Αγίου Πνεύματος.

Όποιος βρισκόταν κοντά του παρηγοριόταν, ξεκουραζόταν και ήθελε συνέχεια να τον ακούει, γιατί ο λόγος του ήταν όντως λόγος ελπίδας και ζωής, λόγος με Άγιο Πνεύμα. Και τώρα που δεν βρίσκεται ανάμεσά μας, ξέρουμε, όπως είπε και η πρεσβυτέρα, ότι η χάρη του και η ευλογία του με τη δύναμη του Θεού μάς σκεπάζουν, γι’ αυτό και επικαλούμαστε την ευχή και τη βοήθειά του στον αγώνα που δίνουμε να μας αξιώσει ο Θεός να κάνουμε τη μετάνοιά μας.

Το θαύμα της μυστηριακής εν Χριστώ ζωής δεν χωράει όμως σε λέξεις, όπως και το βίωμα του παραδείσου που ανοίγει η πίστη στον Θεό, τον δημιουργό των πάντων, και τους αγίους του.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.