Πως φτανει μια νεαρη Ροδοπιτισσα στο Στανφορντ;
Νέοι της Ροδόπης που διαπρέπουν
Διανύοντας τον μήνα Ιούνιο, τον πρώτο μήνα του καλοκαιριού και καθώς ακόμη μία σχολική χρονιά έχει φτάσει στο τέλος της ο Παρατηρητής της Θράκης αποφάσισε να συνομιλήσει με νέους μαθητές από την Ροδόπη που κατάφεραν να διακριθούν ο καθένας στον δικό του τομέα, κάνοντας μας περήφανους και χαρούμενους για τα άξια τέκνα που βγάζει ο τόπος μας
Την αυλαία των συνεντεύξεων μας την ανοίγουμε με την Νάνσυ Δαλακούρα η οποία κατά τον μαθητικό της βίο έχει καταφέρει να διακριθεί σε διαγωνισμούς Φυσικής και πρόσφατα έγινε δεκτή σε 4 κορυφαία πανεπιστήμια των ΗΠΑ και συγκεκριμένα στο Stanford,το Duke, το Rice και το Williams αποφασίζοντας πως θα επιλέξει το Πανεπιστήμιο του Stanford για τις σπουδές της.
Αθανασία Δαλακούρα όμως αναλυτικά…
ΠτΘ: Ποια είναι η Νάνσυ Δαλακούρα και τι έχει καταφέρει να κάνει μέχρι στιγμής;
Α.Δ. Εγώ είμαι μαθήτρια της Γ΄Λυκείου στα ιδιωτικά σχολεία AXION της Ξάνθης. Κατάφερα πριν λίγους μήνες να γίνω δεκτή στο πανεπιστήμιο Στάνφορντ, όπως και σε άλλα 3 αμερικανικά πανεπιστήμια με πλήρη υποτροφία. Αυτό ήταν αποτέλεσμα κόπων 3 χρόνων με συμμετοχές σε διαγωνισμούς, διακρίσεις, πανελλήνιες διεθνείς και πολλές άλλες εμπειρίες, οι οποίες είχαν συνεισφορά σε αυτόν τον αγώνα.
Θέλω να ευχαριστήσω και το σχολείο μου για τη βοήθεια, που μου προσέφερε, την οικογένειά μου και την Ένωση Ελλήνων Φυσικών που μας βοήθησε στην πορεία με τους διαγωνισμούς.
ΠτΘ: Κατάφερες να οργανώσεις και να ιδρύσεις ομάδες που ασχολούνται με τη φυσική. Πώς σου ήρθε αυτή η ιδέα να οργανώσεις και να ιδρύσεις ομάδες παιδιών που έχετε την ίδια ενασχόληση;
Α.Δ.: Ουσιαστικά ίδρυσα έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό το Scientific Bridges (Επιστημονικές Γέφυρες). Στην αρχή ξεκίνησε ως μια ιδέα ώστε να βοηθήσουμε μαθητές που συμμετέχουν σε διαγωνισμούς που συμμετείχα και εγώ ως μαθήτρια. Είναι διαγωνισμοί φυσικής και θετικών επιστημών ουσιαστικά. Θεώρησα ότι είναι σημαντικό να βοηθήσουμε και παιδιά από άλλες χώρες που ίσως δεν έχουν τις υποδομές που έχουμε εμείς εδώ ή δεν έχουν καθηγητές για να τους υποστηρίξουν.
Οπότε ξεκίνησε κάπως έτσι και επίσης ήθελα να διατηρήσω επαφή με την κοινότητα, που είχε δημιουργηθεί στους διεθνείς διαγωνισμούς που είχα πάρει μέρος, και να κρατάμε επαφή οι μαθητές μεταξύ μας. Οι scientific bridges λοιπόν είναι σαν ένα φόρουμ ανθρώπων που τους αρέσει η φυσική και γενικά οι θετικές επιστήμες κυρίως μαθητών λυκείου και πλέον έχουμε πολλά παραρτήματα σε διάφορες χώρες με πολλούς μαθητές.
ΠτΘ: Με το ρόλο όμως της αρχηγού και της προέδρου που είχες σε αυτή την ομάδα, κατάφερες να οδηγήσεις την ομάδα σου στο πρώτο μετάλλιο και να πάρετε αυτή τη διάκριση σε διεθνή διαγωνισμό που έλαβε χώρα στη Σόφια της Βουλγαρίας. Σε φόβισε αυτός ο ηγετικός ρόλος που είχες αναλάβει; Ένιωσες κάποια ανασφάλεια για το αν θα τα καταφέρετε; Πώς ήταν αυτή η εμπειρία για σένα;
Α.Δ.: Αυτό είχε γίνει με την εθνική ομάδα φυσικής που πήραμε μέρος στο τουρνουά. Νομίζω ότι ο ηγετικός ρόλος ήταν απλά μια φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Ασχολούμουν πολύ, το έβλεπαν και οι άλλοι ότι με ενδιαφέρει πολύ και νομίζω ότι με το να δουλεύεις πολύ για κάτι αναγκαστικά έχεις και την ευθύνη είτε πετύχετε είτε δεν πετύχετε. Οπότε σίγουρα υπάρχει μια ευθύνη, αλλά νομίζω ότι όσο περισσότερο παλεύεις τόσο περισσότερη αυτοπεποίθηση αποκτάς και μέσα σε αυτό. Δεν νομίζω ότι ήταν ακριβώς φόβος, πιο πολύ παραγωγικό άγχος και ενθουσιασμός ήταν.
Φυσική, Φιλοσοφία και Ζωγραφική ο κρυφός συνδυασμός
ΠτΘ: Είναι γεγονός πως έχεις πολλά ταλέντα εκτός από την αγάπη σου για την φυσική ασχολείσαι και με τις τέχνες με τη ζωγραφική. Συνδυάζεται η φυσική με τη ζωγραφική και τις τέχνες; Στην πορεία που εξελισσόσουν και ασχολιόσουν πιο ενεργά με τη φυσική, κατάλαβες ότι αυτά τα δύο συγκλίνουν και μπορείς να τα συνδυάσεις;
Α.Δ.: Ναι, νομίζω πιο πολύ στη δημιουργικότητα, συμπίπτουν με πολύ διαφορετικό τρόπο. Αυτό που χρειάζονται και τα δυο είναι να μπορείς να σκεφτείς κάτι που ίσως δεν βλέπεις μπροστά σου ή δεν είναι τόσο χειροπιαστό, να το οραματιστείς. Όπως επίσης και με την φιλοσοφία που έχω ασχοληθεί αρκετά η φυσική έχει αρκετά σημεία επαφής, ειδικά με την κβαντική φυσική. Οπότε συνδέονται αρκετές φορές αυτά που με ενδιαφέρουν. Τώρα ακριβώς η ζωγραφική με τη φυσική δεν ξέρω αν μπορούν να εναρμονιστούν, αλλά υπάρχουν συνδέσεις.
ΠτΘ: Γράφεις και φιλοσοφικά άρθρα…
Α.Δ.: Πάντα μου άρεσαν και οι θετικές και οι θεωρητικές επιστήμες, προσπαθούσα είτε να βρω συνδέσεις μεταξύ τους, είτε σε πράγματα που έκανα στον έναν τομέα να συμπεριλαμβάνω πράγματα και από τον άλλον. Ας πούμε και στο Scientific Bridges που είναι κάτι κυρίως επιστημονικό και διοικητικό, ακόμη και να στήσεις την ιστοσελίδα ή να στήσεις στο Instagram post έχει μέσα και αυτό ένα δημιουργικό στοιχείο. Νομίζω ότι η φιλοσοφία, όπως ανέφερα και πριν, συνδέεται αρκετά με τη φυσική, οπότε μπορεί να συνδεθεί και στην πορεία. Αναφορικά με τον επαγγελματικό προσδιορισμό ευτυχώς το πανεπιστήμιο σου επιτρέπει να διαλέξεις τι πτυχίο θες να κάνεις στο 2ο έτος. Επειδή μου αρέσουν πολλά πράγματα, μπορώ να πάρω μαθήματα να δω και πιο έμπρακτα τι μου αρέσει σε υψηλότερο επίπεδο και να επιλέξω μετά. Δεν είμαι πολύ σίγουρη ακόμη, αλλά έχω κάποιους τομείς που μου αρέσουν.
ΠτΘ: Έχεις γίνει δεκτή σε κορυφαία πανεπιστήμια του κόσμου. Πρόσφατα και στο πανεπιστήμιο του Stanford. Έχεις αποφασίσει για το μέλλον σου;
Α.Δ.: Δεν θα έλεγα ότι έχω αποφασίσει, προσπαθώ να περιορίσω λίγο τις σκέψεις μου σε ένα δύο πράγματα, ώστε όταν πάω στο πανεπιστήμιο να πάρω μαθήματα από αυτούς τους τομείς και να δω τι θα κάνω, αλλά θέλω να έχω το μυαλό μου ανοιχτό γιατί θα δω σίγουρα καινούργια πράγματα και θα γνωρίσω νέους καθηγητές.
ΠτΘ: Θεωρείς ότι η Ελλάδα, η χώρα μας έχει προοπτικές εξέλιξης;
Α.Δ.: Πιστεύω πως ναι αρκεί να ψάξει ένας μαθητής αρκετά για ευκαιρίες, γιατί πιθανόν στο σχολείο να μην τον ενημερώνουν για οτιδήποτε υπάρχει αλλά και μετέπειτα. Τώρα στην εργασία δεν το γνωρίζω απόλυτα, εφόσον δεν έχω υπάρξει στη θέση να ψάχνω για δουλειά εδώ, αλλά ευελπιστώ πως ναι και αισιοδοξώ πως υπάρχουν προοπτικές εξέλιξης.
ΠτΘ: Πώς σχολιάζεις εσύ το φαινόμενο του braindrain που αφορά μυαλά της χώρας μας;
Α.Δ.: Νομίζω ότι είναι κάτι το οποίο κατανοώ προφανώς εφόσον και εγώ επέλεξα να σπουδάσω στο εξωτερικό, αλλά δεν χρειάζεται να το φοβόμαστε απαραίτητα ως φαινόμενο, μπορεί κάποιος να επιλέξει να χαράξει τη δική του πορεία κάπου στο εξωτερικό, να διευρύνει τους ορίζοντές του και όταν πλέον είναι καταρτισμένος γνωστικά να επιστρέψει κάποια στιγμή στην Ελλάδα και να συνεισφέρει, οπότε δεν θεωρώ απαραίτητα ότι πρέπει να είναι κάτι το οποίο χρειάζεται να θεωρούμε εν γένει κακό.
Τα προβλήματα της καθημερινότητας και ελπίδα για το μέλλον
ΠτΘ: Περιέγραψε μας την καθημερινότητά σου αλλά και πώς φαντάζεσαι εσύ τη Νάνσυ Δαλακούρα στο μέλλον σε λίγα χρόνια από τώρα.
Α.Δ.: Αυτή τη στιγμή είναι πολύ χαλαρή και ήρεμη. Έχω τελειώσει το σχολείο, τις εξετάσεις, οπότε προσπαθώ να γεμίσω μπαταρίες για το φθινόπωρο και να είμαι έτοιμη για ό,τι θα έρθει με το πρώτο εξάμηνο στο πανεπιστήμιο. Στο μέλλον η αλήθεια είναι ότι είναι δύσκολο να με φανταστώ, γιατί όπως πριν 3 χρόνια δεν θα μπορούσα να φανταστώ αυτό που συμβαίνει τώρα. Πιστεύω ότι αντίστοιχα θα συμβεί κάτι τέτοιο στο πανεπιστήμιο. Οπότε απλά θέλω να το πάρω βήμα βήμα, εξάμηνο με εξάμηνο και να δούμε τι επιφυλάσσει το μέλλον.
ΠτΘ: Ήταν δύσκολη η καθημερινότητα κατά τη διάρκεια της χρονιάς;
Α.Δ.: Αυτά τα 3 χρόνια μέσα στο Λύκειο ήταν αρκετά δύσκολα, γιατί είχαμε πολλούς διαγωνισμούς. Ταυτόχρονα έπρεπε να ισορροπήσω και οτιδήποτε έχει να κάνει οποιοσδήποτε μαθητής λυκείου, διαγωνίσματα τεστ, ακόμη και την κοινωνική ζωή. Επομένως ήταν έντονα, αλλά δεν το μετανιώνω και πιστεύω ότι ήτανε θυσίες που οδήγησαν σε κάτι που εν τέλει είμαι πολύ χαρούμενη που θα ζήσω. Οπότε άξιζε.
Τα συναισθήματα της επιτυχίας
ΠτΘ: Ποια ήταν τα συναισθήματα σου όταν έμαθες ότι έγινες δεκτή στο πανεπιστήμιο του Στάνφορντ;
Α.Δ.: Ήμουν πάρα πολύ ενθουσιασμένη έτυχε να είναι και η τελευταία απόφαση που βγήκε από πανεπιστήμια, οπότε δεν το περίμενα καθόλου, γιατί έχει και πολλά χρόνια να πάρει το πανεπιστήμιο του Στάνφορντ κάποιο παιδί από την Ελλάδα με υποτροφία. Οπότε ήμουν πολύ ενθουσιασμένη
ΠτΘ: Νάνσυ είσαι από τις νέες Ροδοπίτισσες που μας έκαναν περήφανους. Τι μήνυμα θέλεις να στείλεις στους νέους της πόλης;
Α.Δ.: Θέλω να πω στα παιδιά να βάζουν στόχους αρχικά. Είναι πολύ σημαντικό να πιστεύουν στον εαυτό τους. Ακούγεται πολύ τετριμμένο, αλλά ισχύει. Και εγώ πριν λίγα χρόνια δεν είχα τίποτα στο βιογραφικό μου, αλλά σιγά σιγά χτίζεται αυτό και με κάθε μικρή επιτυχία αποκτάς αυτοπεποίθηση. Να βάζουν στόχους λοιπόν να πιστεύουν στον εαυτό τους, να έχουνε επιμονή και υπομονή και πιστεύω ότι θα καταφέρουνε πολύ ωραία πράγματα. Και βέβαια να απολαύσουν και την πορεία, να μην είναι κάτι μόνο που αποβλέπει σε έναν στόχο να είναι και η πορεία αρκετά άξια, ώστε ακόμη κι αν δεν πετύχει ακριβώς ο στόχος να είναι κάτι το οποίο απόλαυσαν στον χρόνο που αφιέρωσαν.
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
