Ομαδα Νεων Γυναικων της ΧΕΝ Κομοτηνης: «Καμια γυναικα δεν ειναι μονη της»

Η Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας εορτάζεται στις 8 Μαρτίου κάθε χρόνο ως ημέρα μνήμης των αγώνων του κινήματος για τα δικαιώματα των γυναικών. 

Η πρώτη τήρηση της “Ημέρας της Γυναίκας”, ονομαζόταν «Εθνική Ημέρα της Γυναίκας»  και πραγματοποιήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου του 1909 στη Νέα Υόρκη, όπου διοργανώθηκε από το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Αμερικής, κατόπιν εισήγησης της Τερέζα Μαλκιέλ.

Η ιστορία βρίθει δυναμικών γυναικών που πάλεψαν για τη θέση της γυναίκας στη κοινωνία, στη πολιτική, στις τέχνες και σε όλες τις πτυχές της ζωής μας.

Τα τελευταία χρόνια, με τη βία κατά των γυναικών να γιγαντώνεται, με τις γυναικοκτονίες να αυξάνονται δραματικά, είναι χρέος μας να θυμόμαστε όλες τις γυναίκες που δημόσια ή ιδιωτικά παλεύουν για όλες τις γυναίκες. 

Η Ομάδα Νέων Γυναικών της ΧΕΝ Κομοτηνής, μέσω της Ειρήνης Κασσάρα, εθελόντρια της ΧΕΝ Κομοτηνής, θέλει να φωνάξει ότι καμιά γυναίκα δεν είναι μόνη της. Όλες μαζί, όλες ενωμένες. Αυτό το σκοπό εξυπηρετεί η ποιητική δημιουργία με τίτλο «Φωνές» της εθελόντριας που έχει ως εξής:

Φωνές

Υπάρχουν λέξεις που είναι δύσκολο να προφέρεις
γιατί οι σκέψεις δεν γίνονται εύκολα λόγια
και τα δάκρυα, αν και γεμάτα συναίσθημα,
είναι βουβά…

Το μυαλό και αισθήματα σου επιτίθονται, σαν αγριεμένη θάλασσα
ο λαιμός κλείνει, κλειδώνει τα μυστικά σου
και το στόμα σου παραμένει άφωνο.
Μα τα μάτια προδίδουν τον πόνο σου…

Είναι εύκολο να σκύψεις το κεφάλι.
Είναι εύκολο η γλώσσα να δεθεί κόμπος.
Είναι εύκολο να κρυφτείς, να πεις ψέματα, ν’ αφήσεις ένα κομμάτι μέσα σου
να ουρλιάζει χωρίς ανταπόκριση…

Αλλά,
η πρώτη φωνή θα φέρει την αλλαγή.
Ποια θα σταθεί μόνη της στην εκκίνηση;

Πήρε ώρα, αλλά η πρώτη η γενναία φωνή ψέλλισε:
«Ό,τι κι αν κάνω πάντα με αντιμετωπίζουν σα κατώτερη τους…».
Η δεύτερη, ακόμη πιο διστακτική, στάθηκε πλάι της:
«Κάθε φορά που κοιτάζομαι στον καθρέφτη με μισώ όλο και περισσότερο…».

Η τρίτη με θάρρος έπιασε και τις δύο από τα χέρια:
«Δουλεύω σκληρά στο γραφείο αλλά δεν με ανταμείβουν ισότιμα…».
Η τέταρτη ενώθηκε μαζί τους:
«Αν διαφωνήσω μαζί του με χτυπάει…»
Ακολούθησαν πολλές φωνές:
«Όλοι σχολιάζουν την εμφάνιση μου…».
«Τον φοβάμαι…».
«Φοβάμαι να γυρίσω μόνη μου στο σπίτι το βράδυ… Κάποιος με ακολουθεί.»
«Με κρίνουν επειδή είμαι ανύπαντρη…».
«Με άφησε γιατί ήθελα καριέρα…».
«Με κατηγορεί που δεν μπορώ να κάνω παιδιά…».
«Με βίασε αλλά κατηγορούν εμένα…». 

Ώσπου ακούστηκε κι ένας ψίθυρος που έφερε ο αέρας από μακριά:
«Με σκότωσε…».
«Κι εμένα…».
«Κι εμένα…».
«Κι εμένα…»

Κι όπως όλες ενώθηκαν κάνανε ένα κύκλο, με τα χέρια σφιχτά και τις
παλάμες ιδρωμένες.

Κρατηθείτε!
Πάρτε δύναμη η μία από την άλλη!
Σφίξτε δυνατά!
Νιώστε την ζεστασιά τους!

Σας υποσχόμαστε ότι πάντα θα έχουμε απλωμένο
ένα, δύο, τρία, όσα χέρια χρειαστείτε
για ισορροπία, για προστασία ή για να σας πιάσουμε πριν πέσετε.

Έτσι μόνο γινόμαστε δυνατότερες, ενωμένες!

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.