Μια συζητηση για τα αθεατα «θυματα» της πυρκαγιας στο Παπικιο Ορος
Η συνεισφορά του εθελοντισμού για τη δημιουργία ενός ασφαλέστερου για τους ανθρώπους και τα ζώα κόσμου
Μια συγκλονιστική μαρτυρία συμπολίτη μας, κτηνοτρόφου ο οποίος διατηρεί την κτηνοτροφική του εγκατάσταση κοντά στην περιοχή του Παπικίου όρους, όπου μαίνεται η πυρκαγιά για περισσότερες των 18 ημερών, μοιράστηκε πριν λίγα εικοσιτετράωρα δια του προσωπικού του λογαριασμού στα social media ο γνωστός και ενεργός στο φιλοζωικό κίνημα συμπολίτης μας και μέλος του Φιλοζωικού Σωματείου «Λάϊμα» κ. Αντώνης Λιάπης.
Μια ιδιαίτερα περιγραφική μαρτυρία, που αναδεικνύει μία ελάχιστα θιγμένη στον δημόσιο διάλογο πτυχή της πυρκαγιάς και αφορά στην καταστροφή της άγριας, και όχι μόνο, πανίδας της περιοχής που καίγεται, στα ζώα δηλαδή που πλήττονται ανεπανόρθωτα από την περιβαλλοντική καταστροφή.
Με την αφορμή της ανάρτησης αυτής, ο κ. Λιάπης φιλοξενήθηκε στο «Ράδιο Παρατηρητής 94fm» σε μια προσπάθεια ανάδειξης των καταστροφικών αποτελεσμάτων της εν εξελίξει πυρκαγιάς, και στον φυσικό πλούτο της περιοχής, τα οποία ωστόσο όπως υπογράμμισε και ο ίδιος δεν μπορούν αυτή τη στιγμή να αποτιμηθούν επακριβώς πριν από την πλήρη κατάσβεση της πυρκαγιάς, όπως άλλωστε ισχύει σε κάθε περίπτωση αντίστοιχων καταστροφών.
Βέβαιο το ότι έχουν καεί ζώα
Όπως έκανε σαφές και στην έναρξη της τοποθέτησής του ο κ.Λιάπης «αυτή τη στιγμή δεν μπορούμε να έχουμε πλήρη εικόνα από όλες τις καμένες περιοχές και συγκεκριμένα στοιχεία, πρώτον διότι πρόκειται για απόκρημνες και μη προσβάσιμες περιοχές και ακολούθως διότι η πυρκαγιά συνεχίζει να καίει». Ωστόσο, όπως εξήγησε, «δυστυχώς θα πρέπει να πούμε πως είναι απολύτως βέβαιο ότι έχουν καεί ζώα, όπως για παράδειγμα τα έρποντα ζώα, όπως οι χελώνες, τα φίδια, αλλά και τα βραδυκίνητα και άλλα μικρά ζωάκια, τα οποία δεν μπορούν να ξεφύγουν από την φωτιά, όποια μορφή και αν αυτή έχει».
Επίσης, όπως πρόσθεσε «θα πρέπει να θεωρήσουμε βέβαιο ότι έχουν καεί και μεγαλύτερα θηλαστικά, διότι φανταστείτε ότι σε ένα περιβάλλον όπου κυριαρχεί ο καπνός, τα ζώα αποπροσανατολίζονται. Δεν ξέρουν προς ποια κατεύθυνση να απομακρυνθούν για να σωθούν και επομένως είναι πολύ πιθανόν να πήγαν προς την αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν που θα ήταν η κατεύθυνση σωτηρίας τους».
«Όλες οι μορφές ζωής κινδυνεύουν εκεί» πρόσθεσε αναφερόμενος και ο ίδιος στην συγκλονιστική μαρτυρία που έλαβε από τον προαναφερθέντα συμπολίτη μας, από την περιοχή των Ασωμάτων, ο οποίος μετέφερε τις σπαραχτικές κραυγές ζώων που άκουσε προσεγγίζοντας το μαντρί του, που βρίσκεται κοντά στις πληγείσες περιοχές του Παπικίου.
«Ο άνθρωπος, αν και κτηνοτρόφος, άνθρωπος σκληρός, της φύσης κ.ο.κ. συγκλονίστηκε τόσο πολύ που δεν άντεξε αυτά τα ερεθίσματα, αυτό τον πόνο που έβγαινε μέσα από τα βουνά ,από τα ζώα που καίγονται ή που έχουν αποπροσανατολιστεί, και σηκώθηκε έφυγε κλαίγοντας» μαρτύρησε ο ίδιος υπογραμμίζοντας την ανθρωποκεντρική προσέγγιση που αναδεικνύεται πάντα στις πυρκαγιές, ερήμην των έτερων «θυμάτων» της φύσης.
Μια πυρκαγιά δεν είναι μόνο ανθρωποκεντρικό γεγονός
«Εάν δεν υπάρχουν ανθρώπινα θύματα, που δεν το ευχόμαστε βέβαια, τότε για μας η πυρκαγιά θεωρείται κάτι όχι τόσο σημαντικό, όσον αφορά τα θύματα. Ξεχνάμε όμως τα μη ανθρώπινα θύματα, τα άλλα πλάσματα, πέραν της περιβαλλοντικής καταστροφής που συντελείται από τόνους άνθρακα που διαχέονται στην ατμόσφαιρα» σημείωσε χαρακτηριστικά, υπογραμμίζοντας την ανάγκη να αναδεικνύονται όλες οι πτυχές μιας πυρκαγιάς όταν αυτή υφίσταται, όπως στην περίπτωση του Παπικίου.
Μάλιστα ο ίδιος διερωτήθηκε για το αν μπορεί κάποιος να διαβεβαιώσει πως ανάμεσα στις απώλειες της πυρκαγιάς δεν υπάρχουν σπάνια ενδημικά φυτά, που φύονται μόνο στην Θράκη και ενδεχομένως θα έχουν καεί για πάντα. «Ποιος μπορεί να μας το αποκλείσει αυτό; Τι τεράστια καταστροφή θα ήταν» διερωτήθηκε υπογραμμίζοντας πως «το Παπίκιο όρος είναι ένας πολύ ιδιόμορφος και απάτητος ουσιαστικά χώρος, στον οποίο μπορούμε να υποθέσουμε ότι μπορεί να υπήρχαν φυτά που δεν ανακαλύφθηκαν ποτέ».
Με εθελοντές οι πρώτες εκτιμήσεις της καταστροφής μετά την πλήρη κατάσβεση της πυρκαγιάς
Ερωτηθείς ως προς το τι μπορεί να γίνει ο ίδιος εξήγησε πως ήδη έχει γίνει αποδέκτης μηνυμάτων από ανθρώπους του εξωτερικού για το τι μπορεί να γίνει για την διάσωση των ζώων, τονίζοντας ωστόσο πως τεχνικά η όποια παρέμβαση αυτή τη στιγμή είναι αδύνατη, λόγω τόσο της απουσίας ανθρώπινου δυναμικού, τεχνικών μέσων αλλά και πρόσβασης στις καμένες περιοχές, για να ανακοινώσει ωστόσο πως ήδη έχει προγραμματιστεί μετά την λήξη του συναγερμού επίσκεψη ομάδας εθελοντών στις περιοχές αυτές ώστε να γίνει μια πρώτη εκτίμηση των «θυμάτων» της πυρκαγιάς αλλά και των ζημιών που υπέστη η άγρια πανίδα.
Η κουλτούρα του εθελοντισμού η λύση στο πρόβλημα των αδέσποτων
Διευρύνοντας την συζήτηση επί της αναγκαιότητας αλλά και των αποτελεσμάτων που μπορεί ο εθελοντισμός να πετύχει ο κ. Λιάπης επεσήμανε ότι ο εθελοντισμός είναι κάτι που δεν είναι καθόλου ανεπτυγμένο στην Ελλάδα και ειδικά στην περιοχή μας. Όπως τόνισε στην περιοχή μα είναι πάρα πολύ χαμηλό το ποσοστό του εθελοντισμού, παρά το γεγονός ότι θεωρείται συστατικό στοιχείο των εξελιγμένων κοινωνιών.
«Θα πρέπει και σε αυτό η κοινωνία να κάνει μεγάλα βήματα. Αντιμετωπίζουμε πάρα πολλά προβλήματα, με τα αδέσποτα, κλπ. Εάν υπήρχε μεγαλύτερο ποσοστό συμμετοχής στις εθελοντικές δράσεις των στειρώσεων, της κοινωνικοποίησης κάποιων ζώων που έχουν υποστεί βασανισμούς και κακοποιήσεις, ή ακόμα και στον τρόπο που τα αντιμετωπίζουμε – δείτε το βράδυ στην Κομοτηνή περιστατικά ανθρώπων υπό την επήρεια αλκοόλ πως φέρονται σε αδέσποτα, τα οποία μετά επιτίθενται και σε αθώους ανθρώπους που δεν τους έκαναν τίποτα- εάν η τοπική κοινωνία είχε μεγαλύτερο βαθμό συμμετοχής μέσα από εθελοντικές δράσεις σε όλα αυτά τα προβλήματα, θα δημιουργούσαμε ένα ασφαλέστερο περιβάλλον και για τους πολίτες, αλλά και ένα ευτυχέστερο περιβάλλον για τα ίδια τα ζώα» υπογράμμισε.
Κληθείς να σχολιάσει το γεγονός ότι με μόλις 2 ώρες εθελοντικής παρουσίας κάποιου στην προσπάθεια που γίνεται για την διαχείριση των αδέσποτων ή με την συμβολή 1 ευρώ τον μήνα, έστω από το 10% των κατοίκων της Κομοτηνής, ο ίδιος εξήγησε πως «αν κάτι τέτοιο γινόταν, δεν θα υπήρχε αυτή τη στιγμή αστείρωτο σκυλί στην Κομοτηνή, δεν θα δημιουργούνταν επομένως αγέλες και άρα δεν θα υπήρχαν και επιθέσεις λόγω αυτού».
«Εάν είχαμε αυτή την κουλτούρα της συμμετοχής σε κοινές δράσεις, θα είχαν αλλάξει» επέμεινε ο ίδιος εκφράζοντας ωστόσο την αισιοδοξία του για τη νέα γενιά. «Ποτέ δεν είναι αργά. Τα νέα παιδιά έχουν μια τελείως διαφορετική αντίληψη του κόσμου γύρω μας, πιο ανθρώπινη, πιο πνευματική, έχουν μεγαλύτερο βαθμό ενσυναίσθησης, σε σχέση με τους ανθρώπους της γενιάς μου» τόνισε για να υπογραμμίσει ωστόσο πως «θα πρέπει αυτά τα παιδιά να τα πλησιάσουμε και να τους δώσουμε τα κατάλληλα μηνύματα, πως αν λειτουργούσαμε με έναν διαφορετικό τρόπο και όχι τρομολαγνικά απέναντι στα ζώα, τότε τα πράγματα θα αλλάξουν, γιατί τα πράγματα αλλάζουν, η κοινωνία μας αλλάζει».
Καλύτερη από ό,τι στο πρόσφατο παρελθόν η στάση της τοπικής κοινωνίας για τα αδέσποτα – Αισιοδοξία για τη νέα γενιά
«Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι η στάση της τοπικής κοινωνίας, αυτή που μπορέσαμε να την καταγράψουμε πριν πέντε χρόνια, είναι πολύ διαφορετική σε σχέση με το σήμερα» πρόσθεσε για να περιγράψει μια καλύτερη σήμερα τοπική κοινωνία που έχει περιορίσει τις ακραίες φωνές εναντίον των ζώων. «Δυστυχώς σε καμία κοινωνία δεν θα εκλείψουν ποτέ, αλλά σημασία έχει ότι εμείς οι υπόλοιποι που σκεφτόμαστε διαφορετικά, που έχουμε ενσυναίσθηση, που αγαπάμε όχι μόνο τα πλάσματα της φύσης, αλλά την ίδια τη φύση, και τα δέντρα και φυτά που καταστρέφονται» τόνισε.
Ο κ. Λιάπης επέμεινε στην αισιόδοξη άποψη ότι ο «μεσαίωνας» που βιώνουμε σήμερα σε σχέση με την συμπεριφορά μας απέναντι στα ζώα θα αποτελέσει παρελθόν. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε στον επίλογο της συζήτησης «δεν ξέρω πώς ο ιστορικός του μέλλοντος θα περιγράφει τον μεσαίωνα που ζούμε τώρα σε σχέση με την συμπεριφορά μας απέναντι στα ζώα, αλλά να είστε σίγουροι πως όπως και ο μεσαίωνας που ήθελε ανθρώπους κατώτερης τάξης και ενίσχυε την δουλεία και για τον οποίο γράφτηκαν και γράφτηκαν επιχειρήματα πέρασε, έτσι και αυτός θα παρέλθει. Ίσως σε 50 -100 χρόνια δεν ξέρω αλλά και αυτό θα αλλάξει. Επομένως ας σπρώξουμε όλοι μαζί, ο καθένας με τις μικρές του δυνάμεις αυτή τη «ρόδα» της αλλαγής, ώστε να γίνει πιο γρήγορα. Γιατί και τα πλάσματα αυτά υποφέρουν, όπως και εμείς, κρυώνουν και διψούν όπως εμείς, έχουν συναισθήματα όπως εμείς, ίσως όχι τον δικό μας πλούτο, αλλά πονάνε, αγαπάνε, στεναχωριούνται, θυμώνουν, όταν θυμώνουν δαγκώνουν κ.ο.κ.».
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
