Κωνσταντινος Ζαφειρης: «Το δημογραφικο ζητημα απαιτει βαθιες τομες και οχι βραχυπροθεσμες πολιτικες εντυπωσιασμου»

Οτιδήποτε βοηθά την οικογένεια κινείται προς την σωστή κατεύθυνση, ωστόσο τίθεται εν αμφιβόλω το κατά πόσο μέτρα όπως αυτά που ανακοινώθηκαν το πρωί της Δευτέρας, 22 Ιανουαρίου, από πλευράς της κυβέρνησης ως πρόσθετα μέτρα στήριξης των νέων γονέων, μπορούν να αντιμετωπίσουν το δημογραφικό πρόβλημα στην Ελλάδα.

Αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα που κατέθεσε μιλώντας το πρωί της Τρίτης, 23 Ιανουαρίου στο «Ράδιο Παρατητητής 94fm» ο Αναπληρωτής Καθηγητής Δημογραφίας του Τμήματος Ιστορίας και Εθνολογίας του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης κ. Κωνσταντίνος Ζαφείρης, εξηγώντας για ποιον λόγο το νούμερο ένα πρόβλημα αυτή τη στιγμή στην χώρα μας δεν μπορεί να λυθεί με βραχυπρόθεσμες «πολιτικές εντυπωσιασμού».

Ο κ. Ζαφείρης ξεκίνησε την τοποθέτησή του, αναφερόμενος στα νέα μέτρα και κυρίως σε αυτό της αύξηση τους επιδόματος μητρότητας, σπεύδοντας να υπογραμμίσει πως οποιαδήποτε οικονομική στήριξη των οικογενειών είναι θετική, λειτουργώντας όμως ως εργαλείο υποστήριξης των υφιστάμενων οικογενειών και όχι ως κίνητρο ώστε να αποκτήσει κάποιος νέο παιδί.

Κι αυτό γιατί το δημογραφικό πρόβλημα στην Ελλάδα είναι κυρίως θέμα γονιμότητας και η γονιμότητα είναι ζήτημα πολυπαραγοντικό, που σχετίζεται με θέματα όπως η εναρμόνιση της επαγγελματικής με την οικογενειακή ζωή, η οποία αποτελεί ακόμα ζητούμενο, πολύ δε περισσότερο στον ιδιωτικό τομέα.

«Όλα αυτά τα μέτρα που τα χαιρετίζω, αλλά αμφιβάλω ότι θα μπορέσουν να δώσουν λύση στο πρόβλημα κι αυτό γιατί κατά την άποψή μου είναι ζήτημα οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης» ανέφερε ο κ. Ζαφείρης χαρακτηριστικά, δίνοντας το παράδειγμα ενός νεαρού ατόμου ηλικίας περί των 25 ετών, το οποίο επιθυμεί να γίνει γονέας, ωστόσο έρχεται αντιμέτωπο με το φαινόμενο άνθρωποι ηλικίας ακόμα και 35 ετών να επιστρέφουν για οικονομικούς λόγους στην πατρική τους εστία, βιώνουν την εργασιακή επισφάλεια και τις χαμηλές αποδοχές και όλα αυτά την ώρα που το κόστος ζωής στην Ελλάδα έχει εκτιναχτεί.

Οι παράμετροι που καλείται κανείς να σκεφτεί ώστε να αποφασίσει να γίνει γονέας, είναι πάρα πολλοί και αφορούν και την ποιότητα ζωής, το κόστος ανατροφής των παιδιών αλλά και το τι πιστεύουμε συνολικά ως κοινωνίας για την οικογένεια.

Ξεκινώντας από το δεύτερο ο ίδιος στάθηκε στο «δυσβάσταχτο» κόστος ανατροφής των παιδιών σήμερα, σε συνέχεια και της αποτυχίας του σχολείου να εκπαιδεύσει τα παιδιά δωρεάν. «Ο νέος πρέπει να πάει στα αγγλικά, τα γαλλικά, τα γερμανικά του, να κάνει κιθάρα, να αθληθεί, μετά θα πάει στην παραπαιδεία υποχρεωτικά, διότι χωρίς την παραπαιδεία  οι περισσότεροι μαθητές δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες. Όλο αυτό είναι τεράστιο κόστος» ανέφερε ο ίδιος χαρακτηριστικά  μεταφέροντας τα δεδομένα και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση που το ελληνικό πανεπιστήμιο απέχει όπως εξήγησε πολύ από το να είναι δωρεάν, πολύ απλά γιατί δεν υπάρχουν εστίες για την κάλυψη των στεγαστικών αναγκών, δεν υπάρχει συνδρομή στην κάλυψη των προσωπικών αναγκών των φοιτητών, δεν υπάρχει κοινωνική ζωή στα πανεπιστήμια κ.ο.κ.

Η (αν)ισότητα των φύλων ανασταλτικός σήμερα παράγοντας για τα νέα ζευγάρια

Για τον ίδιο μεγάλο «αγκάθι» αποτελεί και το ζήτημα της ισότητας των φύλων, η ουσιαστική απουσία της οποίας λειτουργεί επίσης ανασταλτικά στα νέα ζευγάρια να επιλέξουν τον «δρόμο» της τεκνοθεσίας. «Δεν μπορεί  η μάνα να είναι μάνα και ο πατέρας να είναι τίποτα. Πρέπει να  συνεισφέρουν και οι δύο  στην ανατροφή των παιδιών. Δεν  μπορεί ο πατέρας να έχει περισσότερες δυνατότητες στη δουλειά απ’  ότι η μάνα και να βλέπεις στις επιχειρήσεις όλα τα στελέχη να  είναι άντρες» ανέφερε για να υπογραμμίσει ωστόσο πως το μεγαλύτερο πρόβλημα εκκινά από το γεγονός ότι «οι Έλληνες δεν είναι εκπαιδευμένοι στον οικογενειακό προγραμματισμό».

«Οι Έλληνες δεν έχουν ιδέα πώς να φτιάξουν το οικογενειακό budget, για να μπορέσουν  να κάνουνε παιδιά» πρόσθεσε επισημαίνοντας την ανάγκη «εκπαίδευσης» και Ελλήνων με την βοήθεια και της τοπικής αυτοδιοίκησης, η οποία μπορεί μέσω συγκεκριμένων φιλικών προς την οικογένεια πολιτικών να συνεισφέρει στην προσπάθεια αντιμετώπισης του δημογραφικού μέσω ενημέρωσης αλλά και εκπαίδευσης.

Βάζοντας μπροστά την ανάγκη της συλλογικότητας, η έλλειψη της οποίας κατά τον ίδιο είναι υπαίτια της πλήρους αποτυχίας των έως τώρα προσπαθειών αντιμετώπισης του δημογραφικού ζητήματος, υπό την έννοια της κατανόησης της ατομικής ευθύνης του καθενός και της ανάγκης συνεισφοράς του στην κοινωνία, ο ίδιος έδωσε και πάλι το παράδειγμα των γυναικών που για μια μεγάλη πλειοψηφία σε όσες συζητήσεις έγιναν στο παρελθόν επί του δημογραφικού όπως τόνισε «οι γυναίκες αντιμετωπίστηκαν ως μιαρά όντα που προτιμούν την καριέρα τους από το να κάνουν παιδιά. Πράμα ανεπίτρεπτο σε μια σύγχρονη κατά τα άλλα εποχή που άντρες και γυναίκες είναι ισότιμοι, έχουν ίσες ευκαιρίες και δυνατότητες».

Η ενεργοποίηση των πολιτών, βασικός παράγοντας για την δημιουργία των κατάλληλων συνθηκών

Εμμένοντας στην ευθύνη της κοινωνίας των πολιτών, ο Αναπληρωτής Καθηγητής Δημογραφίας του ΔΠΘ έθεσε ως βασικό πρόκριμα την συμμετοχή και την παρέμβαση των πολιτών στους τρόπους που θα επιλεχθούν ώστε να υπάρξουν αποτελέσματα στην αντιμετώπιση του δημογραφικού.

«Είναι δυνατόν η κοινωνία των πολιτών να είναι έξω από τη συζήτηση  για το δημογραφικό  πρόβλημα; Είναι  δυνατόν η κοινωνία  των πολιτών να μην  παρεμβαίνει; Εν τέλει ποια είναι αυτή η κοινωνία των πολιτών και πώς μπορούμε, αν μπορούμε, να αυξήσουμε την κοινωνική συνοχή;» διερωτήθηκε δίνοντας το παράδειγμα του φορολογικού. «Αυτή τη στιγμή έχουμε τερματίσει την ηλικία συνταξιοδότησης για όλους, ανεξάρτητα πόσα παιδιά έχουμε, κλπ.  Είναι αυτό λογικό; Δηλαδή μια  γυναίκα  που έχει γεννήσει τρία παιδιά δεν θα πρέπει  αυτό να το δούμε και να το δούμε ως κίνητρο  ώστε να βγαίνει πιο νωρίς στη σύνταξη και  όχι μάλιστα μειωμένη;  Είναι δυνατόν να  πληρώνουμε τους ίδιους φόρους ανεξάρτητα από τα παιδιά που έχουμε, ενώ θα μπορούσαμε να έχουμε μια μικρή έκπτωση ανάλογα με τον αριθμό των παιδιών;» συνέχισε υπογραμμίζοντας πως αυτά αποτελούν ενδεχομένως παραδείγματα των πολλών πραγμάτων που μπορούν να γίνουν.

Το δημογραφικό, συνέχισε ο ίδιος, «δεν λύνεται με βραχυπρόθεσμες πολιτικές εντυπωσιασμού. Λύνεται με την στήριξη του κόσμου, του λαϊκού εισοδήματος, με την δημιουργία δημόσιων χώρων, τη δημιουργία και την στήριξη μιας πραγματικά δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης κ.α. Λύνεται με βαθιές τομές που πρέπει να γίνουν και οι οποίες εκκινούν από την αλλαγή. Νέα κοινωνία, νέα οικονομία, περισσότερη δημοκρατία, περισσότερος δημόσιος χώρος και περισσότερη κοινωνική ζωή».

Ζητούμενα που για να επιτευχθούν όπως τόνισε απαιτούν την συμμετοχή των πολιτών που δεν συνεπάγεται μόνο στο «παράγω παιδιά». «Σημαίνει συμμετέχω  στην κοινωνία, είμαι ενεργός πολίτης. Και ο ενεργός πολίτης είναι αυτός που  ασχολείται με την  κοινωνία  του,  με τη γειτονιά του, με τα προβλήματα της  περιοχής του, που προσπαθεί να φτιάξει καλύτερο τόπο για να ζήσει,  να φτιάξει ένα επίπεδο  ζωής για αυτόν και τα παιδιά του, και να χτίσει ένα καλύτερο αύριο» κατέληξε.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.