Η συναναστροφη του μακαριστου Παπαμιχαηλ Σιριβιανου με τους νεοτερους αγιους της ορθοδοξης εκκλησιας αντιδωρο ζωης αιωνιου στη φθαρτοτητα των καιρων

Την Κυριακή 21 Αυγούστου, στην Ποταμιά Ξάνθης, στον Ι. Ν. Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού, τελέστηκε μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του αοιδίμου ιερέως Παπαμιχαήλ Σιριβιανού, με τη συμπλήρωση τριών μηνών από την εις Κύριον εκδημία του, στις 21 Μαΐου 2022. Ακολούθησε τρισάγιο επί του τάφου, που τελέστηκε από τον  π. Αμβρόσιο, ο οποίος υπηρετεί επί του παρόντος στη χηρεύσασα ενορία, και από τα πνευματικά τέκνα του ιερέως Παπαμιχαήλ Σιριβιανού, π. Νικόλαο Μαυρίδη και π. Γεώργιο Σιαφάκα, οι οποίοι ιερουργούν στις Ιερές Μητροπόλεις Ξάνθης και Περιθεωρίου και Μαρωνείας και Κομοτηνής αντίστοιχα, από τις οποίες προέρχονταν πολλά από τα πνευματικά του τέκνα που επί σειρά ετών ξεκούραζε κάτω από το πετραχήλι του.

Με αφορμή την πρόσφατη αυτή «σύναξη», με τη συνδρομή πνευματικών τέκνων του μακαριστού πατρός, φιλοξενούμε ακολούθως δημοσίευμα που αναφέρεται στην κατά Θεόν αδελφική σχέση του εκλιπόντος ιερέως με νεότερους αγίους της εκκλησίας μας, όπως ο άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης και ο άγιος Πορφύριος.  Το κείμενο με τίτλο  «Θα πάρης την ιερωσύνη», αντλήθηκε από το βιβλίο «Ο Γέρων Ιάκωβος (Διηγήσεις – Νουθεσίες – Μαρτυρίες)», Έκδοσις του Κέντρου Ενότητος και Μελέτης – Προβολής των αξιών μας «Ενωμένη Ρωμιοσύνη», Σειρά «Ορθόδοξο Βίωμα», Θεσσαλονίκη 2016, τόμ. 4, σ. 228-230, και αναφέρεται στον ιερέα Γεώργιο Σιριβιανό, πατέρα του μακαριστού πατρός Μιχαήλ, ο οποίος έγινε ιερέας στα εβδομήντα του χρόνια, έχοντας αμφιβολίες για το ορθόν της απόφασής του. Την ιστορία αυτή αφηγήθηκε η μακαριστή μοναχή Επιστήμη, αδελφή του πατρός Μιχαήλ και έχει ως ακολούθως.   

Οι Άγιοι Πορφύριος και Ιάκωβος Τσαλίκης, ο ιερέας  Μιχαήλ Σιριβιανός και ο πατήρ του Γεώργιος

Μαρτυρία της μοναχής Επιστήμης[1]

 «Ο πατέρας μας, π. Γεώργιος Σιριβιανός (1919-2002)[2], ήθελε να γίνη Ιερέας από μικρός, αλλά συγχωριανοί πού θεωρούσαν την ιερωσύνη βιοποριστικό επάγγελμα, τον εμπόδιζαν για να μη μειωθούν οι απολαβές του δικού τους ιερέα. Σκέψη για να εγκαταλείψη το χωριό (Κυπερούντα της Κύπρου) ούτε κατά διάνοιαν. Τα χρόνια περνούσαν, και στα 70 του (1989) ο γέροντας Ιωσήφ Βατοπεδινός του πρότεινε να ιερωθή, για να εξυπηρετή ως ιερεύς το γυναικείο Μοναστήρι της Αγίας Τριάδος στην Θήβα. Παρά τον πολύν πόθον πού είχε για την ιερωσύνη, λόγω της προχωρημένης ήδη ηλικίας του αμφέβαλλε αν αυτό ήταν το θέλημα του θεού. Ο υιός του π. Μιχαήλ του πρότεινε τότε να το θέσουν υπό την κρίσιν των γερόντων π. Πορφυρίου και π. Ιακώβου και να κάνουν ό,τι αυτοί τους προτείνουν.

Έτσι μια καλοκαιρινή μέρα πρωΐ-πρωΐ φτάσανε στον γέροντα Πορφύριο. Η αυλή της Μονής ήταν γεμάτη κόσμο και λεωφορεία, λες και είχε πανήγυρη. Όλοι περίμεναν να πάρουν την ευχή του Γέροντα, αλλά δυστυχώς ήταν άρρωστος και δεν έβλεπε κανένα. Άρχισε ο κόσμος να φεύγη απογοητευμένος, αλλά ο π. Μιχαήλ είπε στον πατέρα να περιμένουν λίγο ακόμη.

Σε λίγο βγήκε μία γριούλα, η αδελφή του Γέροντα, και έψαχνε τούς ιερείς από την Χαλκιδική. Επειδή μόνο ένα ιερέα έβλεπε (τον π. Μιχαήλ, πού τότε υπηρετούσε ως εφημέριος σε ενορία της Χαλκιδικής) είπε· «ο Γέροντας είπε να περάσουν οι παπάδες από την Χαλκιδική, αυτοί να πάρουν μόνον την ευχή, καμμιά κουβέντα».

Ο π. Μιχαήλ τότε πήρε τον πατέρα και πήγανε και τούς έδωσε μόνον την ευχή του. Δεν ήταν καλά. Ας σημειωθή, όμως, ότι δεν ειδοποίησαν κανένα για την άφιξή τους, δεν τούς ήξερε ο Γέροντας και λόγω του πλήθους και της ασθενείας του δεν έδωσαν κανένα σημείωμα.

Απ’ εκεί πήγαν στον γέροντα Ιάκωβο. Και εκείνος ήταν πολύ αδιάθετος, δεν δεχόταν κανένα, ενώ πλήθος πολύ τον περίμενε. Παρεκάλεσαν έναν υποτακτικό του π. Ιακώβου να τούς κάνη την χάρη να τον ειδοποιήσουν, μήπως και τούς δεχόταν. Στην επιμονή τους πείσθηκε, ειδοποίησε και ο Γέροντας είπε να πάνε μέσα μόνον αυτοί πού ήλθαν από την Χαλκιδική.

Ασπάσθηκε ο π. Ιάκωβος τον π. Μιχαήλ και στην συνέχεια αγκάλιασε και ασπάστηκε τον πατέρα μας με τον ίδιο ιερατικό τρόπο λέγοντας• «καλώς τον, τον αδελφό μου, τον Ιερομόναχο. Ο Χριστός για σένα υπέγραψε την ιερωσύνη πριν 40-45 χρόνια. Ο Χριστός έδωσε την υπογραφή του, δεν την παίρνει πίσω, θα πάρης την ιερωσύνη, αλλά ο πόλεμος του πονηρού δεν σταματά, θα συνεχίση· και πρόσεξε να σταθούμε αντάξιοι της υποταγής μας, να τον πολεμούμε καθημερινώς».

Με το διορατικό του χάρισμα «είδε» από πολύ παλαιά το ιστορικό τού προβλήματος και έδωσε απάντηση προτού αναφέρη ο πατέρας μας κάτι για το θέμα πού τον απασχολούσε».

Αιωνία τους η μνήμη!!!

[1] Η μοναχή Επιστήμη(1957-2017), κατά κόσμο Μαρία, ήταν το τέταρτο παιδί του παπα-Γεώργιου Σιριβιανού και της Αθανασίας Γ. Φάκα. Μετά το δημοτικό η Μαρία φοίτησε στο Απεήτειο Γυμνάσιο Αγρού, όπου και αρίστευσε. Σπούδασε Φιλολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (1974-78) και εργάστηκε ως καθηγήτρια στην Ελλάδα για ένα χρόνο, μελετώντας ταυτόχρονα Αγγλικά και πέρασε τις εξετάσεις GCE που της επέτρεψαν να γίνει δεκτή στο ιστορικό Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης για διδακτορικές σπουδές στον Κλάδο της Αρχαιολογίας-Παπυρολογίας. ΟΙ καταβολές της όμως αλλά και το παράδειγμα της μικρότερης της αδελφής Θεοφανούς (1980) οδήγησαν και αυτή στο μοναχικό σχήμα, στο οποίο εκάρη το 1983 στην Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου στην κοινότητα Μεταμόρφωσης Χαλκιδικής με το όνομα μοναχή Επιστήμη. Η απόφαση αρχικά της Θεοφανώς (μοναχή Χριστονύμφη) και μετά της Μαρίας να ακολουθήσουν τη μοναχική ζωή επέδρασε καταλυτικά σε όλη την οικογένεια, αφού στο μοναχικό σχήμα τις δυο αδελφές ακολούθησε λίγο αργότερα η μητέρα τους Αθανασία ως μοναχή Εμμέλεια, ενώ και ο πατέρας τους Γεώργιος έγινε ιερέας. Η μοναχή Επιστήμη  κοιμήθηκε στις 22 και ετάφη στις 23.9.2017 στο μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου δίπλα από τη μητέρα της. Λήμμα «Μοναχή Επιστήμη (1957-2017)», του διαδικτυακού τόπου «Αψίδα» στη διεύθυνση: https://apsida.cut.ac.cy (τελευταία πρόσβαση 20/8/2022)].

[2] Ο π. Γεώργιος Σιριβιανός, πατέρας του Παπαμιχαήλ, γεννήθηκε στην Κυπερούντα στις 4.6.1919 και εκοιμήθη εν Κυρίω στις 16.12.2002 σε ηλικία 83 ετών. Φοίτησε στο Δημοτικό Κυπερούντας και Αγίου Γεωργίου Καυκάλλου, καθώς και στο Γυμνάσιο Σολέας.  Ασχολήθηκε με τη γεωργική ζωή και εργάστηκε στο μεταλλείο του Αμιάντου και σαν πωλητής στο Συνεργατικό Παντοπωλείο Κυπερούντας. Σε όλη του τη ζωή πρόσφερε στα κοινά ως επίτροπος στην Εκκλησίας, στη Συνεργατική και στο Συνεργατικό Παντοπωλείο. Υπηρετούσε πιστά και ανελλιπώς το αριστερό ψαλτήρι στην Αγία Μαρία Κυπερούντας.  Ήταν άνθρωπος ευλαβής, πιστός Χριστιανός, δίκαιος και ενάρετος. Οι καρποί των έργων του φάνηκαν γρήγορα, αφού τρία από τα πέντε παιδιά του αφιερώθηκαν ολοκληρωτικά στον Χριστό,  ο υιός του πατήρ Μιχαήλ Σιριβιανός, και οι δύο θυγατέρες του, Επιστήμη και Χριστονύμφη στην Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στη Μεταμόρφωση Χαλκιδικής. Ο ίδιος, φλεγόμενος από θείον έρωτα χειροτονήθηκε διάκονος σε ηλικία 70 ετών, στις 23 Αυγούστου 1989 στην Ι.Ν. Παναγίας στα Νέα Ρόδα και Πρεσβύτερος στο Παλαιοχώριο Χαλκιδικής στις 6 Σεπτεμβρίου 1989 από τον Μητροπολίτη Ιερισσού κ.κ. Νικόδημο. Ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Λεμεσού κ.κ Αθανάσιος εκτιμώντας την όλη προσφορά του π. Γεωργίου στην Εκκλησία και στον τόπο, του απένειμε το οφίκκιο του Οικονόμου. Από τη στήλη «Εκδημίες» του περιοδικού της Ιεράς Μητροπόλεως Λεμεσού Κύπρου «Παράκληση»,  τχ.11, σ.16.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.