Η περιοδεια ενος Ρωσου αξιωματικου στην Βορεια Ελλαδα το 1944

Ξεκίνησε από το Σιδηρόκαστρο, και πέρασε από πόλεις των Σερρών και της ΑΜΘ, συμπεριλαμβανομένης και της Κομοτηνής

Το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης έχει τραβήξει τις τελευταίες ημέρες ο ιστορικός Dr Sergey Radchenko, (ή Παπα-ρατσένκο, κατά τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ) ο οποίος ανεβάζει στο λογαριασμό του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κομμάτια από τα πρόσφατα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα των ρωσικών αρχείων που αφορούν τον Ελληνικό Εμφύλιο.

Και ενώ την προσοχή έλκυσαν οι λίστες με όπλα αλλά και η αλληλογραφία και οι επαφές των τότε αρχηγών του ΚΚΕ και του ΔΣΕ με τους Σοβιετικούς, μία από τις πρώτες αναρτήσεις του ιστορικού δεν είχε να κάνει τόσο με την πολιτική, αλλά με μία επίσκεψη ενός Σοβιετικού Αντισυνταγματάρχη, ονόματι Nechaev, στη Βόρεια Ελλάδα.

Η επίσκεψη έγινε τον Νοέμβριο του 1944, και φαίνεται να έχει να κάνει με τον έλεγχο της απόσυρσης των Βουλγαρικών δυνάμεων κατοχής από την περιοχή. Η υποδοχή που περιγράφει ο αξιωματικός είναι ενθουσιώδης, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως ο ενθουσιασμός για τους Ρώσους αξιωματικούς, εκφραζόταν και με συνθήματα υπέρ των Συμμάχων γενικότερα (η κατάσταση ήταν πολύ διαφορετική πριν τα Δεκεμβριανά και την έναρξη του Εμφυλίου πολέμου).

Ενθουσιώδης υποδοχή παντού

Όπως αναφέρεται λοιπόν στο έγγραφο, αφού πέρασαν τα βουλγαρικά σύνορα και μπήκαν στην ελληνική επικράτεια, σε όλη τη διαδρομή συναντούσαν άνδρες οπλισμένους με αιχμαλωτισμένα γερμανικά τουφέκια να περπατούν κατά μήκος της εθνικής οδού και των επαρχιακών δρόμων.

Βλέποντας τα αυτοκίνητα και τις κόκκινες σημαίες πάνω τους, όλοι φώναξαν με ενθουσιασμό: «Ρώσοι! Ζήτω ο Κόκκινος Στρατός!» και σήκωναν τα χέρια τους σφιγμένα σε γροθιά. Σύμφωνα με τον Αξιωματικό, ήταν μαχητές του ΕΛΑΣ (Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός) και του ΕΑΜ (Ελληνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο) (ο αξιωματικός επεξηγεί και τις ονομασίες).

Σε όλες τις πόλεις, σύμφωνα με την αναφορά, «άνδρες και γυναίκες, αγόρια και κορίτσια, μαζεύονταν, σε χιλιάδες, περικύκλωναν τα αυτοκίνητά μας,  τα σταματούσαν, μας σήκωναν στον αέρα, και αγκάλιαζαν, φιλούσαν τους στρατιώτες μας του Κόκκινου Στρατού και φώναζαν, επαναλαμβάνοντας δεκάδες φορές τη λέξη Λαοκρατία» (Λαγό –κρατία όπως την άκουσε ο αξιωματικός, που επεξηγεί πως σημαίνει λαϊκή εξουσία).

Η επίσκεψη σε Σιδηρόκαστρο και Διδυμότειχο

Δεν περιγράφει πώς τους υποδέχτηκαν σε κάθε πόλη, σημειώνοντας πως ήταν λίγο πολύ παντού η ίδια, και αναφέρεται μόνο στην πρώτη και την τελευταία επίσκεψη.

Στην πρώτη το Σιδηρόκαστρο (το οποίο γράφει Σιδηρό-Κλειστό), τα αυτοκίνητά τους δεν πρόλαβαν να πλησιάσουν τη γέφυρα, όταν τους σταμάτησε ο κόσμος, που έτρεξε γρήγορα κοντά τους.

Αγκάλιασαν τα αυτοκίνητα, χειροκροτούσαν, και φώναζαν: “Ζήτω η Σοβιετική Ρωσία! Ζήτω ο Κόκκινος Στρατός! Ζήτω οι σύμμαχοι! Κόκκινος Στρατός, ο ελευθερωτής μας!” ενώ μάλιστα μερικοί φιλούσαν την κόκκινη σημαία στο αυτοκίνητο.

Ο δήμαρχος έβγαλε λόγο, κάθε φράση του οποίου, διέκοπταν χειροκροτήματα και επιφωνήματα προς τιμήν της νίκης των Συμμάχων.

Ολοκλήρωσε, σύμφωνα με τον αξιωματικό, τη σύντομη ομιλία του με τα λόγια: «Ο ελληνικός λαός απελευθερώθηκε χάρη σε δύο δυνάμεις. Η πρώτη δύναμη είναι ο Κόκκινος Στρατός, που κατέστρεψε ολοσχερώς τη ναζιστική πολεμική μηχανή στο ανατολικό μέτωπο και υπεράσπισε τα Βαλκάνια. Η δεύτερη είναι ο αγαπημένος του ελληνικού λαού ο ΕΛΑΣ μας. Ο ελληνικός λαός απελευθερώθηκε από τον φασισμό και συνεχίζει να αγωνίζεται».

Η τελευταία πόλη ήταν το Διδυμότειχο, όπου συγκεντρώθηκαν κατά την εκτίμηση του Αντισυνταγματάρχη περίπου 6 χιλιάδες άτομα. Τους υποδέχτηκαν με κραυγές “Ζήτω η Σοβιετική Ρωσία! Ζήτω ο Κόκκινος Στρατός! Ζήτω η Αμερική! Ζήτω το Κομμουνιστικό Κόμμα! Ζήτω ο Ρούσβελτ! Ζήτω ο Νίκος Ζαχαριάδης! Ζήτω ο φίλος και πατέρας μας σύντροφος Στάλιν!”

Οι πολίτες αγκάλιασαν τους στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού και τους σήκωσε στα χέρια. Μάλιστα ένας από τους στρατιώτες έμεινε στον αέρα για μία ώρα, περνώντας από χέρι σε χέρι και κάνοντας τον κύκλο αρκετές φορές. Κόκκινες κορδέλες και κασκόλ δέθηκαν στο λαιμό, τους ώμους και τα μανίκια των στρατιωτών, ενώ κάποιοι έβγαλαν τα καπέλα από τους στρατιώτες και φίλησαν τα διακριτικά του Κόκκινου Στρατού.

Σε όλες τις πόλεις που βρέθηκαν, τους κρατούσαν για δείπνο και χορούς που κρατούσαν μέχρι τις δύο τα ξημερώματα, με τον κόσμο να διαλύεται μόνο όταν πήγαιναν να ξεκουραστούν, ενώ τους αποχαιρετούσαν το πρωί όταν έφευγαν.

Παρόμοιες συναντήσεις διοργανώθηκαν και σε όλες τις άλλες πόλεις – Σέρρες, Δράμα, Καβάλα, Ξάνθη, Κομοτηνή, Αλεξανδρούπολη, Σουφλί και άλλες, καταλήγει το υπόμνημα.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.