Η μαρτυρια ενος πυροσβεστη απο τη πυρινα λαιλαπα στον δημο Ιασμου
Τη δική του μαρτυρία για τη φωτιά στους οικισμούς και τα δάση του δήμου Ιάσμου κατέθεσε με ανάρτησή του ο κ. Στέλιος Ισπικούδης, πυροσβέστης και λάτρης της φύσης.
Ο ίδιος γλαφυρά καταθέτει τα όσα βίωσε, τις δύσκολες ώρες της άνισης μάχης με τις φλόγες.
Έγραψε συγκεκριμένα ο κ. Ισπικούδης στην ανάρτησή:
«Πολλοί φίλοι με ρωτούν για την φωτιά και την μεγάλη καταστροφή να μην τα λέω πολλές φορές στον καθένα ξεχωριστά.. πως τα είδα εγώ από μέσα. Όταν μας ενημέρωσαν για την φωτιά 14 + φύγαμε βολίδα για το συμβάν. Οχήματα της Κομοτηνής ήταν στον Έβρο και στην φωτιά στην Αρδεία που ξεκίνησε μια ώρα πριν.
Φτάνοντας σε ένα σημείο που είχαμε εικόνα από μακριά είδαμε την φωτιά να φεύγει πάνω όπως φαίνεται στην πρώτη φωτογραφία ζητήσαμε εναέρια να την κόψουν από βόρεια. Δεν ήρθαν, γιατί καιγόταν το σύμπαν ανατολικά (Έβρος)κτλ. Φτάνοντας από τον Ίασμο το όχημα της Κομοτηνής ήταν ήδη εκεί, είναι πιο κοντά. Έκαναν εγκατάσταση, ήταν αρκετοί πολίτες νέα παιδιά. Η εγκατάσταση με την βοήθεια τους ανέβηκε γρήγορα (Μπράβο τους). Αρχίσαμε κατάσβεση να κυκλώσουμε την φωτιά δυτικά αρχικά και ανατολικά στην συνέχεια. Οι σωλήνες έρχονταν με την βοήθεια των εθελοντών. Η φωτιά έκαιγε με λύσσα έκανε γλώσσες και χυνόταν μέσα στην χαράδρα. Έκανε κηλιδώσεις ο άνεμος ανατολικός νοτιοανατολικός εκείνη την στιγμή στο σημείο και την έσπρωχνε πάνω προς το Μοναστήρι με ταχύτητα. Όταν πιάσαμε μια μικρή ράχη που πιστεύαμε ότι θα δούμε το τέλος της πυρκαγιάς είδαμε ότι όσο έβλεπε το μάτι σου μέσα στο δάσος υπήρχε φωτιά προς τα πάνω! Είμαστε δυστυχώς δεύτερο ξηρό καλοκαίρι και με έναν ξηρό χειμώνα με καύσωνα και τώρα 20 μέρες μελτέμι. Και πέρυσι ήμουν εδώ σε όλες τις φωτιές, τέτοιο πράγμα δεν είδα, τέτοια λύσσα να έχει η φωτιά αν και έρπουσα ακόμη!
Τότε συνειδητοποίησα ότι η καταστροφή ήταν μπροστά μας (έκλαιγα γιατί έβλεπα αυτό που θα ακολουθούσε) και για το δάσος και για τους οικισμούς. Μίλησα με τον αξιωματικό που ήταν εκεί να ενημερώσουν τα χωριά. Η φωτιά μόλις έπιασε το ύψωμα έγινε επικόρυφη και με το βορειοανατολικό άνεμο που γύρισε κατευθύνθηκε δυτικά. Η φωτιά κινήθηκε ταχύτατα. Μας κάλεσαν να πάνε στον Σώστη. Όταν φτάσαμε επικρατούσε κατάσταση πολέμου και κόλασης. Κρύφτηκε ο ήλιος. Φωτιά, καπνός, άνθρωποι να φωνάζουν να κλαίνε να βρίζουν, να μας παρακαλούν να βοηθήσουμε (γι’ αυτό λέω ότι στην φωτιά αντιμετωπίζεις συνθήκες πολέμου, εξάλλου πάντα η φωτιά ήταν όπλο στον πόλεμο..)
Εμείς σβήναμε πίσω από την εκκλησία και στην συνέχεια μετά το γεφυράκι όπου καίγονταν σπίτια. Καλούσαν για βοήθεια ένα όχημα να πάει στο βενζινάδικο στον Πολυανθο, όπου έφτανε η πυρκαγιά. Αφήσαμε τους συναδέλφους και πήγαμε εκεί. Οριακά φτάσαμε, οι φλόγες έγλειφαν τις εγκαταστάσεις. Αφού τα σβήσαμε καλούν κάποιο όχημα στο σταθμό στα τρένα στον Πολυανθο, γιατί έχει καύσιμα. Φεύγουμε για εκεί. Ευτυχώς φτάσαμε όταν ακριβώς έσκασε το μέτωπο και πριν φτάσει στα βαγόνια. Ακολούθησε το βράδυ πάνω κάτω κτλ…
Το δάσος θα γίνει, απλά πάμε 30-40 χρόνια πίσω. Ο κόσμος που έχασε σπίτια εγκαταστάσεις κτήματα με δέντρα κτλ τι να πεις; Λόγια βρίσκεις, αλλά τίποτα δεν γυρίζει πίσω! Εύχομαι να τους βοηθήσει το κράτος. Δυστυχώς δεν μπορούσαμε, με αυτά που είχαμε, να κάνουμε τίποτα παραπάνω. Θαύματα κάνει μόνο ο Θεός…
Αγαπούσα αυτό το βουνό. Στις αναδασώσεις Πολύανθου στην συστάδα με τα Κέδρα δούλεψα, τα φύτεψα, τα ένιωθα δικά μου. Ανέβαινα συχνά στο βουνό. Δυστυχώς πάνε όλα. Τώρα πάμε στα επόμενα, διάβρωση με τις βροχές. Να δούμε τα προβλήματα που θα προκύψουν…».
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
