Η Ευρωπη μπροστα στην απειλη του αναθεωρητισμου
Εκδήλωση σε σχέση με την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία αλλά και την αντίδραση της Ευρώπης απέναντι στην ευρύτερη «συμπεριφορά» της Ρωσίας πραγματοποίησαν το απόγευμα του Σαββάτου, 12 Μαρτίου στην αίθουσα συνεδριάσεων του Περιφερειακού Συμβουλίου ΑΜ-Θ οι ΔΑΠ- ΝΔΦΚ Νομικής και Πολιτικής Επιστήμης Κομοτηνής.
Καλεσμένοι ομιλητές στην εκδήλωση με τίτλο «Η Ευρώπη μπροστά στην απειλή του αναθεωρητισμού» ήταν ο αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος κ. Βαγγέλης Μεϊμαράκης, ο κ. Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, Αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Δικαίου της Νομικής του ΔΠΘ, η κ.Χαρίκλεια Αρώνη, Επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Γλώσσας, Φιλολογίας και Πολιτισμού Παρευξεινίων Χωρών του ΕΠΘ και η εκδότρια και δημοσιογράφος του «ΠτΘ» κ. Νατάσσα Βαφειάδου.
Βαγγέλης Μεϊμαράκης: «Ο Πούτιν έπεσε έξω, στην αντίδραση των Ουκρανών και στην αντίδραση της Ευρώπης»
Ο κ. Μεϊμαράκης μετέφερε την αγωνία που υπάρχει αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη και το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο αλλά και την συνεχή κινητικότητα και εργασία της Ευρώπης για την αντιμετώπιση της «βάρβαρης και βάναυσης» όπως την χαρακτήρισε εισβολής, του πολέμου που ξεκίνησε με πρωτοβουλία του Βλαντιμίρ Πούτιν, εξηγώντας πως στόχος της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι να κινητοποιήσει τους πολίτες και να πιέσει τους ηγέτες των κρατών μελών της να λάβουν τις σωστές αποφάσεις.
Ο ίδιος απαντώντας στις αιτιάσεις για την αποτελεσματικότητα της Ευρώπης εξήγησε πως η Ευρώπη δεν είναι αρμόδια για όλα τα ζητήματα, αλλά πρόκειται για μία ένωση κυρίαρχων αυτόνομων κρατών με αρμοδιότητα κυρίως στα οικονομικά και δημοσιονομικά ζητήματα, τα οποία συμπληρώνονται με τις εκάστοτε εθνικές πολιτικές. Δανειζόμενος ωστόσο την έκφραση «περισσότερη Ευρώπη» ο ίδιος αναφέρθηκε στις αυξημένες αρμοδιότητες που η Ευρώπη διαθέτει δίνοντας το παράδειγμα της πανδημίας και της αρμοδιότητας που ανέλαβε σε ό,τι αφορά την εμβολιαστική κάλυψη των κρατών – μελών της.
Αναγκαία η ενιαία αμυντική ασφάλεια της Ευρώπης
Ο ίδιος αναφέρθηκε στην ανάγκη ενιαίας αμυντικής ασφάλειας της Ευρώπης κάνοντας λόγο για την ανάγκη δημιουργίας μιας ευρωπαϊκής δύναμης ταχείας δράσης, ειρηνευτικού και αποτρεπτικού χαρακτήρα, που θα μπορεί να υπερασπίζεται τα σύνορα της Ευρώπης, όταν αυτά απειλούνται. Όπως μάλιστα εξήγησε πρόκειται για ένα δεδομένο που πλέον βρίσκεται στο τραπέζι της συζήτησης εξηγώντας πως «το αίσθημα της απειλής, του κινδύνου για πρώτη φορά των εδαφών της ξύπνησε την ευρωπαϊκή συνείδηση».
Ο ίδιος υποστήριξε ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν «έπεσε έξω» καθώς όπως εξήγησε «αφενός δεν υπολόγισε την μεγάλη και γενναία αντίδραση των Ουκρανών και αφετέρου δεν πίστευε ότι η Ευρώπη της γραφειοκρατίας, των μεγάλων καθυστερήσεων στις αντιδράσεις της, η Ευρώπη της ευμάρειας, δεν θα αντιδρούσε». «Δεν ξέρω τι θα γίνει στρατιωτικά, αλλά την μάχη την έχασε» ανέφερε ο ίδιος χαρακτηριστικά εξηγώντας πως για την Ευρώπη δεν μπαίνουν στην «ζυγαριά» η διαπραγμάτευση των αρχών της ελευθερίας, της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με την τιμή του φυσικού αερίου, την ευμάρεια κ.ο.κ.
«Είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε το τίμημα της ελευθερίας και της δημοκρατίας»
«Η μάχη θα έχει κόστος τίμημα και είμαστε έτοιμοι να το αναλάβουμε το τίμημα για την ελευθερία και την δημοκρατία» συμπλήρωσε υπογραμμίζοντας πως είτε συμμετέχεις είτε όχι σε έναν πόλεμο, τα «απόνερα» αυτού δεν θα σε αφήσουν ανεπηρέαστο. Στο πλαίσιο αυτό αναφέρθηκε στην προετοιμασία της Ευρώπης και στις προτάσεις που έχουν ήδη κατατεθεί και συζητούνται για την ανακοπή των αποτελεσμάτων της Ρωσικής εισβολής και σε όρους οικονομίας, αλλά και της εξασφάλισης του πρόσκαιρου χαρακτήρα αυτών, ειδικά στο κομμάτι της ενέργειας.
Κλείνοντας ο ίδιος χαρακτήρισε ως θεσμική αναγνώριση της Ουκρανίας, την πρόσφατη συνάντηση του Υπουργού Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ με τον Ουκρανό ομόλογό του, υπογραμμίζοντας ωστόσο πως «δεν θα πρέπει να πανηγυρίζουμε καθώς εμείς επιθυμούμε το τέλος του πολέμου, γιατί από τον πόλεμο όλοι οι πολίτες θα ήμαστε ηττημένοι».
Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος: «Η ιστορία έχει αποδείξει πως όσοι ηγέτες μπήκαν στον πειρασμό να αγνοήσουν το δίκαιο και να χρησιμοποιήσουν ως εργαλείο την χρήση βίας βρέθηκαν αντιμέτωποι με την ισχύς του διεθνούς δικαίου»
Ο κ. Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος μιλώντας για την ρωσική εισβολή έκανε λόγο για μια από τις πιο σοβαρές παραβιάσεις ενός από τους πιο βασικούς κανόνες του διεθνούς δικαίου, την απαγόρευσης χρήσης βίας μεταξύ των κρατών, εξηγώντας πως πρόκειται για έναν από τους τρεις πυλώνες πάνω στους οποίους οικοδομήθηκε ο κόσμος μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο.
Σύμφωνα με τον ίδιο το διεθνές σύστημα δικαίου προσπαθεί ακόμα να διαχειριστεί την χρήση ένοπλης βίας και έτσι παρά τη μεγάλη εξέλιξη του διεθνούς δικαίου από το 1945 και έπειτα ακόμα «δεν αισθανόμαστε απολύτως ασφαλείς». Ο ίδιος αναφέρθηκε στους λόγους με τους οποίους ο Πούτιν «δικαιολογεί» την εισβολή στην Ουκρανία, υπογραμμίζοντας πως «οι δικαιολογίες αυτές δεν αντέχουν στην βάσανο της απόδειξης της βασιμότητά τους τόσο με βάση τα πραγματικά περιστατικά όσο και με βάση το δίκαιο».
«Η Ρωσία δεν δέχτηκε επίθεση από την Ουκρανία και η έννοια της αυτοδιάθεσης ως νομική βάση για την αναγνώριση δύο οντοτήτων που αποσχίστηκαν και μάλιστα με υποκίνηση της Ρωσίας δεν αποτελεί λόγο για την αναγνώριση κράτους πόσο μάλλον για την επίκληση δικαιώματος συλλογικής άμυνας υπέρ των κρατών αυτών» ανέφερε χαρακτηριστικά εξηγώντας πως η Ρωσία είχε παραβιάσει ήδη από το 2014 τον κανόνα απαγόρευσης χρήσης βίας, δεδομένο που επιδιώκει και σήμερα.
Γιατί η ομόθυμη αντίδραση της διεθνούς κοινότητας;
Ο ίδιος αναφερόμενος στην εισβολή της 24ης Φεβρουαρίου στην Ουκρανία έκανε λόγο για «επιθετική ενέργεια» απαριθμώντας επίσης το σύνολο των αντιδράσεων της Δύσης, αλλά και φορέων και οργάνων όπως ο ΟΗΕ, απαντώντας και στο ερώτημα που αφορά στην ομόθυμη αντίδραση της διεθνούς κοινότητας σε ό,τι αφορά την εισβολή στην Ουκρανία εν αντιθέσει με άλλες περιπτώσεις χρήσης βίας, όπως η εισβολή στην Κύπρο, η εισβολή του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία ή ακόμα και η εισβολή ΝΑΤΟ και Βρετανίας στο Ιράκ.
Ο κ. Αντωνόπουλος εξέφρασε την άποψη πως πρόκειται για ζήτημα πολιτικής βούλησης σε ό,τι αφορά την αντίδραση εξηγώντας πως και στις τρεις προαναφερθείσες περιπτώσεις υπήρχαν καταδίκες από πολύ μεγάλο μέρος της διεθνούς κοινότητας. Πέραν της πολιτικής βούλησης, υπάρχει και η παράμετρος της αιτιολογίας που επικαλείται αυτός που χρησιμοποιεί βία, τονίζοντας πως αν η αιτιολογία δημιουργεί την πεποίθηση περίπτωσης νόνιμης χρήσης βίας, όπως για παράδειγμα το δικαίωμα άμυνας ή η ανθρωπιστική επέμβαση ναι μεν δεν μιλάμε για νόνιμη χρήση βίας, αλλά πριν καταλήξουμε στον παράνομο χαρακτήρα της, αυτή αξιολογείται γεγονός που σχετικοποιεί τις αντιδράσεις. Στις περιπτώσεις που η χρήση βίας δεν μπορεί να αιτιολογηθεί με πραγματικά γεγονότα, όπως στις περιπτώσεις του Ιράκ και πολύ περισσότερο στην περίπτωση της Ουκρανίας η παρανομία είναι πρόδηλη εξ ορισμού και επομένως η αντίδραση είναι μεγάλη και ουσιαστική.
Κλείνοντας ο ίδιος αναφέρθηκε και σε όσους αμφισβητούν την αξία και την αποτελεσματικότητα του διεθνούς δικαίου εξήγησε πως αυτή προκύπτει από το γεγονός πως είναι αποκεντρωμένο. «Εξαιτίας τέτοιων επιθέσεων όπως αυτή στην Ουκρανία, φαίνεται πως αυτό που υπάρχει στην κοινωνία είναι το δίκαιο της ισχύος και όχι η ισχύς του δικαίου. Ωστόσο όπως έχει αποδείξει η ιστορία, μετά από δύο πολύ καταστροφικούς παγκοσμίους πολέμους, η ισχύς του δικαίου ήταν αυτή που αποτέλεσε το εργαλείο για την οικοδόμηση ενός καλύτερου κόσμου» ανέφερε για να καταλήξει υπογραμμίζοντας πως «όλοι οι ηγέτες εκείνης της εποχής που μπήκαν στον πειρασμό εξαιτίας της ισχύος των κρατών τους να αγνοήσουν το δίκαιο και να χρησιμοποιήσουν ως εργαλείο την χρήση βίας βρέθηκαν αντιμέτωποι με την ισχύς του διεθνούς δικαίου».
Η κ. Χαρίκλεια Αρώνη ξεκίνησε την τοποθέτησή της από την κήρυξη της ανεξαρτησίας των περιοχών Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ, επισημαίνοντας πως δεν είναι κάτι καινούργιο, εξηγώντας πως είχε ήδη προαναγγελθεί από τον Απρίλιο του 2014, όταν και ξεκίνησε η ένοπλη αναταραχή σε περιοχές της Ουκρανίας. Η ίδια αναφέρθηκε αναλυτικά στα όσα ακολούθησαν στην διάλυση της Σοβιετικής ένωσης το 1991, ενώ επιχείρησε να εξηγήσει και τις δυνατότητες που υπάρχουν στο πλαίσιο της νομιμότητας για την ειρήνη στην περιοχή.
Τέλος, η κ. Νατάσσα Βαφειάδου αναφέρθηκε στην παραπληροφόρηση και τα fake news ως προϊόντα προπαγάνδας ειδικά σε εποχές πολέμου, παραθέτοντας μια σειρά επιβεβαιωμένων fake news που έχουν ήδη προκύψει από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, αλλά και τον τρόπο εντοπισμού τους από πλευράς των πολιτών.
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
