Η εισβολη οπαδων του Τραμπ στο Καπιτωλιο – Προσπαθεια ερμηνειας και κατανοησης του φαινομενου

Άλκης Δερβιτσιώτης: «Στους καιρούς της μεταδημοκρατίας που ζούμε, οι δημοκρατίες δεν καταργούνται, αρχίζουν όμως να εξασθενούν, υπό την πίεση αλλογενών κέντρων εξουσίας»

«Μια συνεπώς λειτουργούσα και αυτοθεσμιζόμενη δημοκρατία θα αναζητούσε για ποιο λόγο ομάδες πολιτών της προτιμούν να κινηθούν στο περιθώριο της πολιτικής υιοθετώντας ακραίες πολιτικές θέσεις»

«Το “ξόρκι” που χρησιμοποιούν οι δημοκρατίες μας σήμερα περί λαϊκισμού, στην πραγματικότητα θα έχει το αποτέλεσμα που έχει κάποιος όταν πριονίζει το κλαδί στο οποίο κάθεται»

«Οι ΗΠΑ έχουν την πιο ώριμη δημοκρατία, στηρίζοντας τη λήψη αποφάσεων στους πολλούς αλλά και σε πολλά επίπεδα: στο Ομοσπονδιακό, της πολιτείας και του δήμου»

Επί της επικαιρότητας και συγκεκριμένα επί των όσων διαδραματίστηκαν στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ την Τετάρτη, με την εισβολή οπαδών του απερχόμενου Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, αλλά και τις αλυσιδωτές αντιδράσεις που αυτά έχουν προκαλέσει τόσο εντός όσο και εκτός της Αμερικανικής Ηπείρου, μίλησε ο Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης κ. Άλκης Δερβιτσιώτης, στο «Ράδιο Παρατηρητής 94fm».

Σε μία προσπάθεια κατανόησης των αιτιών του γεγονότος τόσο σε σχέση με την πραγματικότητα της σημερινής Αμερικής όσο και το παγκόσμιο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι.

Ο λόγος στον ίδιο.

«Το δημοκρατικό  σύστημα της Αμερικής είναι το μοναδικό στον κόσμο που διακηρύσσει ότι η κυβέρνηση οφείλει να λειτουργεί υπέρ όλων και όχι υπέρ ομάδων»

ΠτΘ: κ.Δερβιτσιώτη παρακολουθήσαμε πραγματικά αποσβολωμένοι τις εικόνες από τα όσα διαδραματίστηκαν το βράδυ της Τετάρτης, στην Ουάσινγκτον με την επιδρομή στο Καπιτώλιο. Ένα πρώτο και κύριο ερώτημα είναι το πώς φτάσαμε σε αυτές τις ασύλληπτες εικόνες;
Α.Δ.:
Αυτό που είδαμε τις τελευταίες ημέρες στις ΗΠΑ είναι πολύ ανησυχητικό, όχι τόσο αυτό κάθε αυτό σαν επεισόδιο ─διότι τα επεισόδια με τον ένα ή με τον άλλον τρόπο έπαψαν─  και το σύστημα λειτούργησε εξαιρετικά, οι νεκροί ωστόσο παραμένουν,  και φυσικά είναι πρωτόγνωρη αυτή η διαδικασία εισβολής υποστηρικτών του απερχομένου προέδρου στο Καπιτώλιο. Τα γεγονότα αυτά δημιουργούν αλυσιδωτά ερωτήματα, όχι για το είδος της δημοκρατίας που λειτουργεί στις ΗΠΑ, καθώς είναι ίσως το πιο προωθημένο δημοκρατικό σύστημα που υπάρχει. Είναι το μοναδικό σύστημα στον κόσμο το οποίο διακηρύσσει την παλαιά Αριστοτελική άποψη ότι η κυβέρνηση, αυτό που λένε αυτοί «διοίκηση», οφείλει να λειτουργεί υπέρ όλων και όχι υπέρ ομάδων. Το τι γίνεται και το πώς εφαρμόζεται είναι μια άλλη ιστορία.

«Το ερώτημα είναι για ποιο λόγο μαζικοποιούνται οι νεοναζιστικές αντιλήψεις στις δημοκρατίες;»

ΠτΘ: Τα γεγονότα έπαψαν, παρόλα αυτά  δεν είναι γεγονότα που βλέπουμε να συμβαίνουν συχνά και κατ’ επέκταση δεν μπορούν να μείνουν ασχολίαστα.
Α.Δ.:
Πράγματι, δεν είναι κάτι που συνηθίζεται. Η αστυνομική φρουρά η οποία κατηγορείται ότι επέτρεψε στους διαδηλωτές να εισέλθουν στον χώρο, αντέδρασε κατά τη γνώμη μου με μεγάλη ωριμότητα και ψυχραιμία, διότι εάν επέμενε να αποτρέψει τους διαδηλωτές, οι νεκροί δεν θα ήταν μόνο πέντε, ενδεχομένως να ήταν περισσότεροι ή ίσως πολύ περισσότεροι. Προσωπικά δεν είμαι υπέρμαχος των βίαιων απωθήσεων των οιωνδήποτε. Εκείνο ωστόσο που πρέπει να δούμε είναι για ποιο λόγο πολίτες μιας ώριμης δημοκρατίας συμπεριφέρθηκαν με τον τρόπο που συμπεριφέρθηκαν. Για ποιο λόγο ο πρόεδρος των ΗΠΑ, ως επικεφαλής της εκτελεστικής των ΗΠΑ λειτούργησε και λειτουργεί με τον τρόπο που λειτούργησε και λειτουργεί και για ποιο λόγο ξεπεράστηκαν οι μηχανισμοί που διαθέτει μια δημοκρατία για να επιλύονται διαφορές;

Παρά την ιδιομορφία της προσωπικότητας του απερχομένου προέδρου των ΗΠΑ, πρόκειται για μια τάση, ένα ιδεολογικό ρεύμα που υπάρχει στις ΗΠΑ, και το οποίο ήταν από τις αρχές του 20ού αιώνα όχι μόνο ορατό, αλλά ήταν η πρώτη φορά που τότε οι ΗΠΑ είχαν εκλέξει πρόεδρο ο οποίος ήταν θεωρητικός του απομονωτισμού, ασχέτως αν τελικά αυτός ο πρόεδρος εισήγαγε, ευτυχώς για τον υπόλοιπο πλανήτη, τις ΗΠΑ στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Έπαψε δηλαδή τον απομονωτισμό που διακήρυσσε. Φαίνεται ότι έχουμε μια επανάκαμψη του ρεύματος αυτού και μάλιστα αυτό το ρεύμα δείχνει να διαπερνά την αμερικανική κοινωνία και να κινητοποιεί πλήθη ψηφοφόρων, διότι είναι η πρώτη φορά, μετά το 1908, που σε προεδρικές εκλογές έλαβαν μέρος τόσοι πολλοί αμερικανοί πολίτες. Αυτό σημαίνει ότι απερχόμενος πρόεδρος κατάφερε να κινητοποιήσει και συγχρόνως να αντισυσπειρώσει υπέρ του δημοκρατικού κόμματος και υπέρ του εκλεγέντος προέδρου τελικά, του κ. Μπάιντεν, μεγάλα τμήματα της αμερικανικής κοινωνίας, η οποία για διάφορους λόγους μέχρι τότε επέλεγε την αποχή από τις εκλογές. Άρα το πρώτο που θα πρέπει να κρατήσουμε πέραν της τοποθέτησης της αποχής και των μη παρεμβάσεων των ΗΠΑ αλλού και της απομόνωσης, είναι η κινητοποίηση τμημάτων της Αμερικανικής κοινωνίας. Αυτό δεν είναι ανεξάρτητο με αυτό που συμβαίνει στο σύνολο σχεδόν του πλανήτη. Δηλαδή το ερώτημα δεν είναι εάν είναι νεοναζί ή εάν μέσα στους εισβολείς υπάρχουν και νεοναζί. Το ερώτημα είναι νομίζω, για ποιο λόγο μαζικοποιούνται οι νεοναζιστικές αντιλήψεις στις δημοκρατίες;

«Οι ΗΠΑ δοκίμασαν δια του εκλογικού συστήματος των εκλεκτόρων να φιλτράρουν αντιλήψεις και απόψεις τις οποίες καλώς ή κακώς θεωρούσαν μη συμβατές με τον δικό τους τρόπο ζωής»

ΠτΘ: Κινητοποιεί πλήθη αλλά με το υφιστάμενο εκλογικό σύστημα, με πολλά παραδείγματα και του πρόσφατου παρελθόντος, δεν βλέπουμε να λαμβάνεται υπόψιν η «λαϊκή βούληση», οι λαϊκές ανάγκες. Δείγματος χάριν αναφέρω το καθεστώς των ανύπαρκτων δομών δημόσιας υγείας…
Α.Δ.:
Το απαρχαιωμένο ή μη του εκλογικού συστήματος, δεν θα το κρίνουμε και δεν θα το σταθμίσουμε  εμείς. Αυτό είναι υπόθεση και δουλειά του «νοικοκύρη», δηλαδή των ίδιων των Αμερικανών πολιτών και του νομοθέτη. Όμως, το εκλογικό αυτό σύστημα εμπεριέχει την εξής σοφία: οι ΗΠΑ είναι διαχρονικά μια χώρα υποδοχής μεταναστών. Μολονότι είχαν σημεία συγκέντρωσης των μεταναστών και εκπαίδευσής τους, πάνω και στην αγγλική γλώσσα, και μολονότι που και στο πολιτικό σύστημα θεωρούσαν ότι μετά από ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα έχουν στοιχειώδεις δυνατότητες οι καινούργιοι να ενταχθούν στην κοινωνία, διότι αυτό προϋποθέτει εκπαίδευση και η κοινωνία δεν είναι ένα απλό άθροισμα προσώπων. Η κοινωνία προϋποθέτει συνεκτικούς ιστούς, γι’ αυτό και χρησιμοποιούμε το πρόσφυμα που «-κοινω». Πρέπει να έχουμε ίδια χαρακτηριστικά για να αποτελέσουμε κοινωνία. Αν κάποιος κοιτάει στον βορρά και ο άλλος στο νότο, είναι σαφές ότι δεν είναι κοινωνία, είναι σύγκρουση στη χειρότερη των περιπτώσεων. Ή στην πλέον ευμενή κατάσταση αυτό είναι η τέλεια συνταγή για να εφαρμόζεται η απλή υλική ισχύς. Άρα δεν υπάρχει δημοκρατία χωρίς κοινωνία.
Όλη τους η λογική ήταν το πώς θα ενταχθούν οι καινούργιοι, γεγονός που δοκίμασαν να το φιλτράρουν μέσα από τα κόμματά τους, που είναι περισσότερο χαλαρές δομές απ’ ό,τι είναι στην Ευρώπη. Ταυτόχρονα όμως έχουν πολύ ισχυρές δομές σε τοπικό επίπεδο. Οι ΗΠΑ είναι μια διαφορετική πραγματικότητα, απ’ ό,τι το εθνικό αστικό κράτος της Ευρώπης και είναι και εντελώς διαφορετική πραγματικότητα από αυτό που αυτάρεσκα ονομάζεται Ευρωπαϊκή Ένωση και εννοεί απλώς το κοινό νόμισμα. Οι ΗΠΑ δοκίμασαν δια του εκλογικού συστήματος των εκλεκτόρων να φιλτράρουν αντιλήψεις και απόψεις τις οποίες καλώς ή κακώς θεωρούσαν μη συμβατές με τον δικό τους τρόπο ζωής. Είναι αξιοπερίεργο το ότι σκληρά θρησκευόμενοι, όπως ήταν οι πρώτοι άποικοι, με πολύ αυστηρή αντίληψη για το πώς πρέπει να ζει η ανθρώπινη κοινωνία, ότι πρέπει δηλαδή να ζει ως κοινωνία πιστών χριστιανών, κατάφερε, αυτή η κοινωνία των πουριτανών που εξεδιώχθησαν στην πραγματικότητα από την Αγγλία, να μετεξελιχθεί πολιτικά σε αυτό που έχει εξελιχθεί.

ΠτΘ: Είναι οι εικόνες και τα γεγονότα που είδαμε δηλαδή αποτελέσματα αυτής της πολιτικής;
Α.Δ.:
Το Ρεπουμπλικανικό κόμμα, το οποίο δεν είναι τυχαίο κόμμα, είναι το κόμμα του Αβραάμ Λίνκολν που κατάργησε τη δουλεία για πρώτη φορά τον 19ο αιώνα. Το Ρεπουμπλικανικό κόμμα θα αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα με την πολιτική παρέμβαση των ομάδων συμφερόντων που στήριξαν τον απερχόμενο πρόεδρο, αλλά αυτό είναι ένα ζήτημα που θα κληθεί να ξεπεράσει. Το Δημοκρατικό Κόμμα από την άλλη μεριά με την αντιπρόεδρο Καμάλα Χάρις, που έχει έναν γονέα ινδικής καταγωγής και έναν γονέα αφροαμερικανό, δείχνει ότι ορισμένες πολιτείες  έχουν υπερβεί προ πολλού την παλαιά στωική αντίληψη που καλλιέργησαν οι στωικοί φιλόσοφοι την περίοδο των βασιλείων των επιγόνων του Αλεξάνδρου, και υιοθέτησαν πλήρως και εφάρμοσαν πλήρως με την Κοσμόπολη οι Ρωμαίοι. Αυτό που παρατηρούμε στις ημέρες μας είναι ακριβώς η δημιουργία νέας Κοσμόπολης. Το φαινόμενο το οποίο βιώνουμε πλέον, είναι ότι οι δημοκρατίες δεν καταργούνται, αλλά αρχίζουν σιγά σιγά να εξασθενούν, γιατί άλλα κέντρα εξουσίας επιβάλλουν την άποψή τους. Στην αγγλοσαξονική γραμματολογία που βρίσκεται πολύ μπροστά σε επίπεδο πραγματικών αναζητήσεων, και όχι ιδεοληπτικών τοποθετήσεων, ήδη το θέμα έχει προσδιοριστεί ως «Μεταδημοκρατία» και ήδη βλέπουμε ορισμένες από τις παρατηρήσεις της σχολής αυτής να επαληθεύονται, ή τουλάχιστον να μην διαψεύδονται. Εκείνο το οποίο μια συνεπώς λειτουργούσα, αυτοθεσμιζόμενη, δημοκρατία θα επέβαλε στον εαυτό της να κάνει, ήταν να αναζητήσει για ποιο λόγο ομάδες πολιτών της προτιμούν να κινηθούν στο περιθώριο της τεχνικής που ονομάζεται πολιτική και να υιοθετήσουν ακραίες πολιτικές θέσεις.

«Πιο ευρωπαϊκό κράτος έχει εναποθέσει την  εκτελεστική εξουσία στα χέρια των δημάρχων όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ; Κανένα»

ΠτΘ: Σε θεωρητικό επίπεδο μπορεί να ονομάζεται «Μεταδημοκρατία» αλλά τελικά πόσο προσιδιάζει στην Δημοκρατία όπως τουλάχιστον την έχουμε στο μυαλό μας και την εννοούσαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι; 
Α.Δ.:
Ένα βασικό πρόβλημα στις σύγχρονες δημοκρατίες είναι το έδαφος. Όταν το έδαφος αυξάνει, όταν δηλαδή η επικράτεια στην οποία πρέπει να λειτουργήσει η δημοκρατία μεγαλώνει, η δημοκρατία πολύ απλά εξασθενεί. Δείτε πώς οι αρχαίες δημοκρατίες έχασαν το νόημά τους όταν η Μακεδονική σάρισα επικράτησε στα ελληνικά πεδία των μαχών. Άρχισε να αναπτύσσεται ένα είδος αυτοδιοίκησης το οποίο όμως περιεφρουρείτο από μακεδονικές φρουρές. Δέστε την κακή ποιότητα δημοκρατίας που έχει σήμερα η Ε.Ε., όπου τα κράτη-μέλη ως προαπαιτούμενο ένταξης έχουν το δημοκρατικό κράτος και κοινωνικό κράτος δικαίου, το οποίο λειτουργεί απολύτως σε συνθήκες δημοκρατίας, αλλά ως χώρος αδυνατεί προς το παρόν να λειτουργήσει με δημοκρατικό τρόπο. Γι’ αυτό θεωρώ τις ΗΠΑ την πιο ώριμη δημοκρατία, γιατί σε έναν τεράστιο χώρο, κατάφεραν να έχουν δημοκρατία. Κατάφεραν να έχουν όχι μόνο μηχανισμούς λήψης αποφάσεων από τους πολλούς, αλλά να λειτουργούν τη δημοκρατία τους σε πολλά επίπεδα. Στο Ομοσπονδιακό επίπεδο, στο επίπεδο της πολιτείας και στο επίπεδο του δήμου. Πιο ευρωπαϊκό κράτος έχει τέτοια εκτελεστική εξουσία στα χέρια των δημάρχων; Κανένα.

«Αρκετοί πολίτες βρίσκονται ή νοιώθουν ότι βρίσκονται στο περιθώριο των εξελίξεων και  στελεχώνουν τα άκρα, επειδή τα άκρα είναι τα μόνα που τους παρέχουν φιλοξενία σε πραγματικό επίπεδο: αυτή όμως είναι η συνταγή αναβίωσης του ναζισμού»

ΠτΘ: Το ζήτημα όμως είναι και σε ποιους τελικά αφορά το «πολλοί»… που στην προκειμένη περίπτωση δεν αποτυπώνει τη «λαϊκή βούληση» του Αμερικανικού λαού…
Α.Δ.:
Αυτό είναι ένα πρόβλημα που το αντιμετωπίζει και η Ευρώπη και το αντιμετωπίζουμε και εμείς, όπως και όλες οι χώρες του Νότου, οι οποίες δεν είχαν την ίδια προετοιμασία για κοινό νόμισμα με τις οικονομίες του Βορρά. Υπάρχει μεγάλος αριθμός πολιτών που τους ξεπερνούν οι εξελίξεις. Για παράδειγμα υπό τις παρούσες συνθήκες η εξέλιξη προϋποθέτει εξαιρετική γνώση υπολογιστή και ανάπτυξη των εργασιακών συνθηκών μέσω υπολογιστή. Πόσοι από εμάς έχουν αυτή τη δυνατότητα; Υπάρχουν συμπολίτες που δεν έχουν καν τη δυνατότητα πρόσβασης στην τεχνολογία αυτή, άρα αφετηριακά τίθενται εκτός αγοράς εργασίας. Υπάρχουν πολλά ζητήματα στα οποία πολλοί συμπολίτες μας, όχι μόνο εδώ στην Ελλάδα, αλλά σε όλο τον πλανήτη, που δεν είναι προετοιμασμένοι, με αποτέλεσμα αρκετοί να βρίσκονται ή να νοιώθουν ότι βρίσκονται στο περιθώριο των εξελίξεων και να στελεχώνουν τα άκρα, επειδή τα άκρα είναι τα μόνα που τους παρέχουν φιλοξενία σε πραγματικό επίπεδο. Αυτή είναι η συνταγή αναβίωσης του ναζισμού. Και το «ξόρκι» που χρησιμοποιούν οι δημοκρατίες μας σήμερα περί λαϊκισμού, στην πραγματικότητα θα έχει το αποτέλεσμα που θα έχει κάποιος που πριονίζει το κλαδί στο οποίο κάθεται. Γιατί χωρίς λαό δημοκρατία δεν υπάρχει. Η έννοια του λαού είναι αυτή που στελεχώνει και ο λαός προϋποθέτει πολύ συγκεκριμένα πράγματα, κοινές παραστάσεις και κυρίως κοινή επιδίωξη και επιθυμία για το αύριο.
Εκείνο που τίθεται σαν θέμα  είναι κατά πόσο είμαστε σε θέση να ανταπεξέλθουμε στις προκλήσεις του σήμερα, διότι η μοναδική συνταγή που μας παρέχουν τα άκρα είναι να μετατραπούμε σε περίκλειστες χώρες, σε περίκλειστα φρούρια. Μια χώρα που έχει αυτοπεποίθηση, κατ’ αρχάς θα πρέπει να δικαιολογεί την αυτοπεποίθησή της με το επίπεδο της παιδείας, του πολιτισμού, αλλά και της ισχύος που διαθέτει, διότι «χωρίς τανκς δεν υπάρχει banks και χωρίς τανκς και banks δεν υπάρχει διπλωματία», δεν υπάρχει δηλαδή ο χειρισμός της οικονομικής και της στρατιωτικής ισχύος, που είναι πάντοτε προϊόν και αποτέλεσμα, όχι μιας επιθετικής συμπεριφοράς, αλλά μιας βαθιάς γνώσης του τι είμαι, τι θέλω, και πού πάω.

«Η πολλαπλότητα της εσωτερικής ανεξαρτησίας των διαφόρων εξουσιών στις ΗΠΑ, επιτρέπει περισσότερες απορροφήσεις των κραδασμών της επικαιρότητας»

ΠτΘ: Έχουμε όμως μια χώρα στην οποία δεν υπάρχει πρόσβαση στην υγεία, στην παιδεία, ένα κράτος που δεν προλαμβάνει, στοιχεία που όπως έχετε προσφάτως γράψει σε σχετική σας αρθρογραφία «συμβάλλουν στην κοινωνική και πολιτική παλινδρόμηση ενισχύοντας την παθητικότητα των πολιτών, αλλά και την προνομιακή πρόσβαση στις κρατικές λειτουργίες προσώπων και συγκροτημάτων ισχύος» και με λίγα λόγια ορίζεται ως «αποδημοκρατικοποίηση». Αυτό είναι που βλέπουμε να συμβαίνει στην περίπτωση της Αμερικής;
Α.Δ.:
Δεν ξέρω αν είναι ακόμα αποδημοκρατικοποίηση, ειδικά για τις ΗΠΑ που είναι η πιο ώριμη δημοκρατία σήμερα, ακριβώς επειδή η ισχύς, η πολιτική δύναμη, είναι κατανεμημένη σε τρία επίπεδα. Η εκτελεστική εξουσία κατανέμεται σε τρία διαφορετικά επίπεδα και αυτό από μόνο του δημιουργεί μια εντός της διάκριση των εξουσιών. Μια εσωτερική διάκριση της εκτελεστικής εξουσίας, και αντίστοιχα της δικαστικής και αντίστοιχα της νομοθετικής, διότι κάθε πολιτεία διαθέτει τα δικά της νομοθετικά όργανα και τα δικά της δικαστήρια και αυτή η πολλαπλότητα της εσωτερικής ανεξαρτησίας που έχουν οι διάφορες εξουσίες στο προεδρικό, ομοσπονδιακό σύστημα των ΗΠΑ, επιτρέπει περισσότερες απορροφήσεις των κραδασμών της επικαιρότητας, απ’ ό,τι επιτρέπουν οι δομές του  ενιαίου ευρωπαϊκού κράτους.

ΠτΘ: Άρα η Αμερική θα «επανέλθει» την επόμενη μέρα των γεγονότων αυτών;
Α.Δ.:
Η ώριμη δημοκρατία απορροφά.

«Οι προβολείς έχουν στραφεί στον Ντόναλντ Τραμπ διότι περισσότερο από οιοδήποτε άλλο πρόσωπο στην επικαιρότητα των ΗΠΑ, ενσαρκώνει την εικόνα του ανθρώπου που θα κινηθεί εκτός του κομματικού συστήματος»

ΠτΘ: Είναι προϊόν της απορρόφησης αυτών των κραδασμών οι διαδοχικές παραιτήσεις κυβερνητικών και λοιπών στελεχών, που βέβαια στην πλειοψηφία τους συνηγορούν σε μία αποδόμηση του Ντόναλντ Τραμπ;
Α.Δ.:
Οι προβολείς έχουν στραφεί στο πρόσωπο του Ντόναλντ Τραμπ διότι περισσότερο από οιαδήποτε άλλο πρόσωπο αυτή τη στιγμή της επικαιρότητας των ΗΠΑ, ενσαρκώνει την εικόνα του ανθρώπου που θα κινηθεί εκτός του κομματικού συστήματος. Νομίζω ότι αντίθετα η προσοχή μας θα πρέπει να στρέφεται στα πρόσωπα που πλαισίωσαν τον Ντόναλντ Τραμπ, παρά την καθημερινή του διάθεση να συμπεριφέρεται σαν μεσαιωνικός μονάρχης και να αντικαθιστά κατά τη βούλησή του τους στενούς του συνεργάτες. Στον αντιπρόεδρο τον κ. Πενς και τον υπουργό Εξωτερικών τον κ. Πομπέο, οι οποίοι διατηρήθηκαν στις θέσεις τους, ενδεχομένως και παρά τη θέληση του προέδρου, και οι οποίοι έχουν καταφέρει να διατηρήσουν αυτή τη στιγμή τη θεσμική  ισορροπία που επιβάλλεται να έχει η απερχόμενη κυβέρνηση-διοίκηση στις ΗΠΑ. Αυτό είναι το στοιχείο που εξισορροπεί σε ηγετικό επίπεδο την κατάσταση στο Ρεπουμπλικανικό κόμμα, μαζί με την ωριμότητα που είχαν οι αντιπρόσωποι και στη Βουλή των Αντιπροσώπων και στη Γερουσία, οι οποίοι δεν δίστασαν να διαφοροποιηθούν από τον αρχηγό τους.

«Από μόνος του ο ισχυρισμός για νοθεία που δεν έχει αποδειχτεί μέχρι στιγμής δημιουργεί νομικά ζητήματα για τον Τραμπ, ωστόσο πιθανολογώ πως δεν θα μετατραπεί σε κατηγορούμενο»

ΠτΘ:  Σε ό,τι αφορά τον «πρωταγωνιστή» των εξελίξεων, τον απερχόμενο σε λίγες ημέρες πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ τι αναμένεται να γίνει; Σήμερα η επικαιρότητα ασχολείται με τις πληροφορίες που τον θέλουν να εξετάζει το ενδεχόμενο απονομής χάριτος στον εαυτό του.
Α.Δ.:
Να θυμίσω τον Ρίτσαρντ Νίξον ο οποίος με αφορμή την υπόθεση Watergate είχε παραιτηθεί αφού προηγουμένως απένειμε χάρη στον εαυτό του. Προσωπικά πιστεύω ότι ο Ντόναλντ Τραμπ πρέπει ή οφείλει να εξετάσει το ενδεχόμενο να παραδώσει τα κλειδιά του προεδρικού θώκου στον Τζο Μπάιντεν, λίγο νωρίτερα από την προθεσμία που προβλέπεται συνταγματικά, ακόμα και αν το «τίμημα» είναι η απονομή χάριτος. Το impeachment (πρόταση μομφής) στην Αμερική είναι μεικτή μορφή πολιτικής και νομικής ευθύνης. Η απονομή χάριτος προϋποθέτει παραίτηση, διαφορετικά δεν έχει κανένα απολύτως νόημα, καθώς η δίωξη ενός πολιτικού προσώπου είναι για τα πεπραγμένα ή τις παραλείψεις του. Αν παραιτηθεί παύει να ασχολείται με τα πράγματα που προκαλούν την ποινική ευθύνη. O Τραμπ παρουσίασε έναν υβριστικό για τη δημοκρατία ισχυρισμό. Μίλησε για νοθεία, η οποία θα πρέπει να πιστοποιείται ενώπιον δικαστικού σχηματισμού που λειτουργεί υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Μέχρι στιγμής αυτοί οι ισχυρισμοί δεν επαληθεύτηκαν σε δικαστήρια, άρα είναι ένα ψεύτης. Αυτό από μόνο του δημιουργεί νομικά ζητήματα. Δεν ξέρω αν θα μετατραπεί σε κατηγορούμενο, πιθανολογώ ωστόσο πως όχι.

«Αναθεωρητικά κράτη, όπως η Τουρκία, εκμεταλλεύονται την έλλειψη ηγεσίας στις ΗΠΑ»

ΠτΘ: Πώς μας επηρεάζουν ως χώρα τα γεγονότα αυτά;
Α.Δ.:
Αναθεωρητικά κράτη της περιοχής εκμεταλλεύονται  ─και το έχουν πράξει κατά το παρελθόν─  την έλλειψη ηγεσίας στις ΗΠΑ. Αναφέρομαι στην γείτονα Τουρκία η οποία όταν την χαρακτηρίζω αναθεωρητική, εννοώ ένα κράτος που επιθυμεί να μεταβάλλει το πλαίσιο μέρους ή του συνόλου των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου που ορίζουν τις διακρατικές σχέσεις. Σας θυμίζω ότι η επέμβαση στην Κύπρο έγινε την περίοδο που ο Ρίτσαρντ Νίξον είχε παραιτηθεί, λόγω του σκανδάλου του Watergate, και υπήρχε κενό εξουσίας στις ΗΠΑ. 

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.