Εκοιμηθη ο Δικαιος της Σκητης Αγιου Ανδρεα Γερων Εφραιμ Σεραγιωτης

Όταν η σόμπα είναι ζεστή και πυρακτωμένη από τα ξύλα που καίγονται

δεν μπορεί κάποιος να την κλέψει. Πρέπει να σβήσει η φωτιά και μετά…

Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με την ψυχή που έχει χάρη μετανοίας,

όταν ζει με την ευχή του Χριστού και κάνει έργα μετανοίας…

Την ψυχή αυτή, ο διάβολος δεν μπορεί να την πλησιάσει, διότι θα κατaκαεί.

Αυτή τη χάρη μετανοίας να μας χαρίζει ο Κύριος σε όλους, μέχρι το τέλος της ζωής μας,

ώστε να παραδώσουμε την ψυχή μας στα χέρια του Χριστού! Αμήν.

Αρχιμ. Εφραίμ, Δικαίος Σκήτης Αγίου Ανδρέα, Αγ. Όρους.

Εκοιμήθη εν Κυρίω σήμερα, Πέμπτη 30 Μαρτίου 2023 (του Μ. Κανόνος), ο Γέροντας και Δικαίος της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα (Σεράι) στις Καρυές του Αγίου Όρους, Εφραίμ Σεραγιώτης. Ο μακαριστός υπήρξε ηγούμενος της Μονής Φιλοθέου και αργότερα Δικαίος της Βατοπαιδινής Σκήτης Αγίου Ανδρέα, στο Σεράι του Αγίου Όρους, και πνευματικό ανάστημα του μακαριστού Γέροντος Εφραίμ της Αριζόνας. Πριν από λίγο καιρό είχε γνωστοποιήσει με επιστολή προς στα πνευματικά του παιδιά ότι διαγνώστηκε με επιθετικό καρκίνο. Σύμφωνα με πληροφορίες, η νεκρώσιμη ακολουθία του θα τελεστεί την Παρασκευή  31 Μαρτίου το μεσημέρι στη Σκήτη του Αγίου Ανδρέα στο Άγιο Όρος.

Ακολουθούν αποσπάσματα της επιστολής του γέροντος Παλαμά Καλλιπετρίτη και γραπτής μαρτυρίας πνευματικού τέκνου του γέροντος Εφραίμ, προς πνευματική ωφέλεια ημών και των αναγνωστών μας.

Γέρων Παλαμάς Καλλιπετρίτης,

«Δεν μπορούσα να φανταστώ ποτέ ότι θα έλεγε κάτι πιο τρυφερό ένας άνθρωπος από το “Χριστέ μου σ’ αγαπώ”, λίγη ώρα πριν ετοιμαστεί για την έξοδό του»[1]

Σήμερα (25/03), αξιώθηκα μετά από πολλές ημέρες να συναντήσω τον αγιότατό μου Γέροντα, τον Γέροντα Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα, ο οποίος είναι άνθρωπος εγνωσμένης αγιότητος. Γνωρίζουμε ότι είναι άγιος, έχουμε δει θαύματα από την αγία του προσευχή και από την συμπεριφορά του. Ένας άνθρωπος ο οποίος δεν άφησε ποτέ το μυαλό του να ξεφύγει, έχοντας την αίσθηση ότι μπροστά του είναι συνεχώς ο Χριστός […].

Τα χεράκια του δεν σηκώνονται πλέον, δεν μπορεί τα χέρια του, να τα σηκώσει. Κάποια στιγμή, έλεγε κάτι το οποίο δεν το καταλάβαιναν οι συνοδοί του, αυτοί που ήταν κοντά του, καθώς φιλοξενείται σε ένα πλούσιο σπίτι μέχρι την εκδημία του για να του παρέχεται η σχετική αγωγή, ώστε να ανακουφίζεται λίγο από τους πόνους. Δεν καταλάβαιναν τι έλεγε. Να πιάσει στιλό στα χέρια του δεν είχε δύναμη και του έβαλαν στην αγκαλιά του ένα ηλεκτρονικό, ένα τάμπλετ για να χαράξει με το δάχτυλό του τι ήθελε να πει… Και αυτός ο άνθρωπος που βρίσκεται σε τέτοια φρικτή και δεινή κατάσταση και σε τέτοιους πόνους και προσπαθούσε να πει και στους άλλους κάτι αλλά δεν γινόταν αντιληπτό, αυτό που έλεγε το έγραψε με τρεμάμενα χέρια. Κι έγραψε: «Χριστέ μου σ’ αγαπώ, Χριστέ μου σ’ αγαπώ»!

Την στιγμή που το σώμα οδυνάται, και όσοι δεν έχουν «γεννήσει» τον Χριστό στην κοιλιά τους, λένε: «Γιατί Θεέ μου να υποφέρω, γιατί σε μένα Θεέ μου;». Και ενώ ο πειρασμός, ξέρετε, τις τελευταίες στιγμές του ανθρώπου τον συγκλονίζει, γιατί τον κάνει να νομίζει ότι αυτό είναι αιωνιότητα, ενώ βαίνει προς το τέλος… […].

Δεν μπορούσα να φανταστώ ποτέ ότι θα έλεγε κάτι πιο τρυφερό ένας άνθρωπος από το «Χριστέ μου σ’ αγαπώ», λίγη ώρα πριν ετοιμαστεί για την έξοδό του. Αυτό θα πει να είναι κάποιος θεοτόκος. Αυτό θα πει να έχει προετοιμάσει την ψυχή του και ότι άξιζε τελικά ο Χριστός να περάσει από αυτόν εδώ τον κόσμο.

Μαρτυρία πνευματικού τέκνου,[2]

«Έφυγες ως μάρτυρας. Υποκλινόμαστε στο μεγαλείο της ψυχής σου»

Πανηγύρι γίνεται στον ουρανό, και σε υποδέχονται όλοι οι άγιοι. Γιατί στις καρδιές όλων των παιδιών σου, και αυτών που σε αγαπούν, μια λέξη ακούγεται: Άγιος. Για μας ήσουν και θα είσαι ο πατέρας της καρδιάς μας. Δεν χρειαζόταν να μας πεις κάτι, η στάση σου, ο λόγος σου, έδειχναν την αγιότητά σου. […]

Σήκωσες το σταυρό της ασθενείας σου με αρχοντιά, με λεβεντιά, βλέποντας ως δώρα Θεού, τον καρκίνο. Και τον πόνο σου, τον έκανες προσευχή Δοξαστική. Μας άφησες πλούσια παρακαταθήκη, όλους μας. Μεγάλη η απώλεια επί γης. Μεγάλο πανηγύρι στον ουρανό.  Εμείς όλοι ξέρουμε, νιώθουμε, ότι από κει πάνω θα είσαι δίπλα μας, και θα μας στηρίζεις ως τέλους, πατέρα μας. Κέρδισες με το σπαθί σου, τον Παράδεισο. Έφυγες ως μάρτυρας. Υποκλινόμαστε στο μεγαλείο της ψυχής σου. Σε ευχαριστούμε για όλα. Ξεκουράσου εν Παραδείσω και απόλαυσε τους πνευματικούς καρπούς των τόσων κόπων σου. Καλό Παράδεισο πατέρα μας.

Με αγάπη Χριστού, Π.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο π. Εφραίμ, κατά κόσμον Γεώργιος Γκιλίνης του Πέτρου, γεννήθηκε στις Φέρες του Έβρου τον Απρίλιο του 1956. Από την παιδική και εφηβική του ηλικία διακρίθηκε για την αγάπη του στην εκκλησία και την κλίση του στον Μοναχισμό. Σπούδασε στη Θεσσαλονίκη. Συνδέθηκε πνευματικά με το Γέροντα Εφραίμ τον Φιλοθεΐτη και σε ηλικία 21 χρονών, μετά το θάνατο του σαρκικού του πατέρα, προσέρχεται στην Ιερά Μονή Φιλοθέου Αγίου Όρους ως δόκιμος μοναχός. Μετά από ένα χρόνο, το 1978 χειροθετείται μοναχός, και στις 9 Μαρτίου 1980 χειροτονείται Ιεροδιάκονος της Μονής από τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Ροδοστόλου π. Χρυσόστομο και αναλαμβάνει Προϊστάμενός της το 1981. Γίνεται Μεγαλόσχημος μοναχός το 1983, χειροτονείται το ίδιο έτος Πρεσβύτερος από το Σεβασμ. Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης π. Αντώνιο και το 1992 αναλαμβάνει Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Φιλοθέου ως την Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2001, που υποβάλλει την παραίτησή του. Από 18 Ιουλίου 2001, ασκείται και υπηρετεί ως Δικαίος στην Ιερά Βατοπαιδινή Σκήτη του Αγίου Ανδρέου στις Καρυές του Αγίου Όρους. Φέτος, συμπλήρωσε 25 χρόνια στο Άγιο Όρος.[3]

---

[1] Απόσπασμα της επιστολής η οποία δημοσιεύθηκε ολόκληρη στο Blog Αμφοτεροδέξιος  (ανάκτηση από http://amfoterodexios.blogspot.com/2023/03/blog-post_34.html?m=1) και σε άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

[2] Δημοσιεύθηκε στην Ομάδα Viber «Άγιος Ιωάννης Βατάτζης».

[3] https://www.ekklisiaonline.gr/nea/25-chronia-sto-agion-oros-petaxe-ston-ourano-o-gerontas-efrem-tis-skitis-tou-agiou-andrea/

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.