Δουλευοντας με τα νηπια στην ακρη της πολης…

Δουλεύοντας με τα νήπια στην άκρη της πόλης… Πρόκειται για τον τίτλο μιας από τις παρουσιάσεις, που έγιναν στη διάρκεια του Συνεδρίου για τις καινοτόμες πρακτικές του προγράμματος εκπαίδευσης των μουσουλμανοπαίδων, με τις νεαρές νηπιαγωγούς Έφη Καρυπίδου και Φανή Μοκαϊτη να παρουσιάζουν τη δουλειά τους στο 9ο Νηπιαγωγείο Αλεξανδρούπολης, στη γνωστή γειτονιά τέρμα Άβαντος. Οι δυο νηπιαγωγοί μίλησαν στον «ΠτΘ» για την ενδιαφέρουσα αυτή εμπειρία τους, για τα πρώτα προβλήματα που αντιμετώπισαν, για τον τρόπο που αυτά ξεπερνιούνται, για την πρόοδο που διαβλέπουν στα παιδιά, αλλά και για τα «κέρδη» που αποκομίζουν οι ίδιες από τη συγκεκριμένη εμπειρία τους.

Έφη Καρυπίδου «Το βασικότερο κέρδος είναι ότι μαθαίνεις να δουλεύεις με αλλόγλωσσα παιδιά και παύεις να τα θεωρείς πρόβλημα στην τάξη»

ΠτΘ: Τι μπορεί να κερδίσει ένας εκπαιδευτικός, δουλεύοντας με τα νήπια στην άκρη της πόλης;
Έ.Κ.: Στο 9ο νηπιαγωγείο Αλεξανδρούπολης το βασικότερο από όλα είναι ότι μαθαίνει να δουλεύει με αλλόγλωσσα παιδιά, παύει να τα θεωρεί πρόβλημα στην τάξη και ουσιαστικά τα βοηθά, για να προχωρήσουν και να περάσουν μετά στο δημοτικό-ομαλά πλέον και χωρίς να έχουν το φόβο ότι θα πάνε σε ένα σχολείο, που δε θα καταλαβαίνουν τους δασκάλους.

ΠτΘ: Σε πρακτικό επίπεδο, είναι πράγματι πρόβλημα μέσα στην τάξη;
Έ.Κ.: Αρχικά και εγώ έτσι τα αντιμετώπιζα, ως πρόβλημα και μάλιστα μεγάλο. Δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε ούτε τις απλές ανάγκες των παιδιών, όπως θέλω να πάω στην τουαλέτα, θέλω να πιω νερό. Ήταν δύσκολο για μένα. Αν θέλεις και προσπαθήσεις θεωρώ ότι αυτά τα προβλήματα είναι μικρά και μπορείς να τα νικήσεις. Μπορείς να μάθεις στο παιδί αρχικά τις φράσεις, που χρειάζεται να μάθει και στη συνέχεια αν δουλεύεις εξατομικευμένα- γιατί στο νηπιαγωγείο έχουμε το χρόνο να το κάνουμε αυτό- θεωρώ ότι μπορείς να δουλέψεις ικανοποιητικά με αυτά τα παιδιά και να πάψει αυτό να αποτελεί πρόβλημα. Μπορείς πλέον να δουλεύεις με όλα μαζί τα παιδιά, να τα ενσωματώσεις στην ομάδα σου.

«Η πρόοδος των παιδιών είναι θεαματική»

ΠτΘ: Ουσιαστική πρόοδο έχετε διαπιστώσει σε αυτά τα παιδιά;
Έ.Κ.: Σήμερα δεν παρουσίασα τις δικές μου προσπάθειες, όμως η πρόοδος είναι θεαματική. Γράφω και λέω πολλές φορές ότι εγώ η ίδια εξεπλάγην από αυτό που έζησα, δεν το περίμενα, τα είχα υποτιμήσει αυτά τα παιδιά. Αυτό που είδα είναι φοβερό. Μέχρι που, χρησιμοποιώντας κάποιο βοήθημα, κάποιο αλφαβητάρι, έχουν μάθει να γράφουν τα ονόματά τους, να διαβάζουν, να γνωρίζουν τα γράμματα. Στο νηπιαγωγείο αυτό το κάνουν με τα ελληνόγλωσσα παιδιά, πόσο μάλλον με τα αλλόγλωσσα. Ήταν εξαιρετικό. Η προσπάθειά μας είχε αποτέλεσμα.

ΠτΘ: Το συμπέρασμα λοιπόν είναι το αυτονόητο; Ότι όλα τα παιδιά μπορούν να έχουν ίσες δυνατότητες στη μάθηση και στη μόρφωση;
Έ.Κ.: Ακριβώς και δεν χρειάζεται πολύ κόπο τελικά. Θέλει απλά να έχουμε τη θέληση και τη διάθεση να το κάνουμε.

Φανή Μοκαϊτη «Είναι μεγάλη εμπειρία να παλεύεις κάθε μέρα για το τι θέλουν τα παιδιά, να προσπαθείς να μαθαίνεις για τη ζωή τους, για τα βιώματά τους, για την κουλτούρα τους»

ΠτΘ: Η ίδια ερώτηση, τι νομίζεις ότι κέρδισες από αυτά τα παιδιά;
Φ.Μ.: Είναι μεγάλη εμπειρία ως εκπαιδευτικός να παλεύεις κάθε μέρα για το τι θέλουν τα παιδιά, να προσπαθείς να μαθαίνεις για τη ζωή τους, για τα βιώματά τους, για την κουλτούρα τους, έτσι ώστε τα προγράμματα που θα κάνεις να βασίζονται σε αυτά, για να είναι και κάτι που το καταλαβαίνουν. Επίσης μαθαίνεις να λειτουργείς και να αλλάζεις αυτό πού σχεδιάζεις. Αποτυγχάνεις, το ξαναδοκιμάζεις, προσπαθείς να καταλάβεις τα παιδιά, συνέχεια μια εναλλαγή, μια ευελιξία και περνάς και εσύ καλά με τα παιδιά. Όσο στην αρχή και αν είναι δύσκολο, άλλο τόσο περνάς και εσύ καλά αργότερα, όταν αντιληφθούν αυτό που τους λες.

«Μπαίνεις σε ένα τριπάκι να μάθεις και εσύ από τα παιδιά, τη ζωή τους, την καθημερινότητά τους και να λειτουργήσεις μέσα σε αυτήν»

ΠτΘ: Περιγράφετε μια επίπονη προσπάθεια, που προφανώς σε ένα άλλο σχολείο δεν θα την ζούσατε;
Φ.Μ.: Προσωπικά, για μένα ήταν πολύ επίπονο, γιατί έχεις ένα πλάνο στο μυαλό σου για το τι μπορεί να αρέσει στα παιδιά και ενώ πας με ένα πρόγραμμα, δεν λειτουργεί τίποτα. Ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι δεν ξέρεις την ομάδα σου και προσπαθείς να μάθεις. Οπότε μπαίνεις σε ένα τριπάκι να μάθεις και εσύ από τα παιδιά, να μάθεις τη ζωή τους, την καθημερινότητά τους και να λειτουργήσεις μέσα σε αυτήν. Να μάθεις τα παιδιά και να σε μάθουν και εκείνα ουσιαστικά.

«Αρχικά οι γονείς νοιώθουν ότι απειλούμε την κουλτούρα τους, όσο περνά ο καιρός ενδιαφέρονται περισσότερο»

ΠτΘ: Πώς αντιμετωπίζουν οι γονείς εσάς, το πρόγραμμα, την πρόοδο των παιδιών;
Φ.Μ.: Αρχικά είναι δύσκολο. Μέχρι να συγκεντρωθούν οι ομάδες, να καταλάβουν οι γονείς τι θέλουμε να κάνουμε, να μη νοιώθουν ότι απειλούμε την κουλτούρα τους. Αλλά τελικά, όσο περνά ο καιρός, συνειδητοποιώ ότι ενδιαφέρονται περισσότερο με την πάροδο του χρόνου και ρωτάνε αν θα ξαναγίνει το πρόγραμμα, αν μπορούν να φέρουν το παιδί τους, αν μπορεί να γράφει, αν είναι επιθετικό προς τα άλλα παιδιά. Γιατί συνήθως οι νηπιαγωγοί του πρωινού προγράμματος διαμαρτύρονται ότι αυτά τα παιδιά είναι πιο επιθετικά από τα ελληνόγλωσσα. Δείχνουν ενδιαφέρον και ιδιαίτερα οι νέοι γονείς.

ΠτΘ: Αισθάνεστε τελικά ότι αυτά τα παιδιά μπορούν να προοδεύσουν;
Φ.Μ.: Βέβαια, την πρόοδό τους την βλέπουμε κάθε μέρα. Εκτός από την αρχή τον πρώτο μήνα, που είναι λίγο δύσκολο μέχρι να καταλάβουν τι κάνουμε στο πρόγραμμα, μέχρι να τελειώσει η χρονιά η πρόοδος είναι τεράστια. Πέρα από το γεγονός ότι δεν είναι τόσο επιθετικά, είναι πλέον πιο ήρεμα. Φθάνουμε και σε ένα επίπεδο να μπορούν να γράφουν. Κάτι που είναι δύσκολο όπως μπορεί να αντιληφθεί ο καθένας και μάλιστα χωρίς να είναι εκπαιδευτικός.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.