Αγιοκαταταξη γεροντος Ευμενιου Σαριδακη

Στην αγιοκατάταξη του γέροντα Ευμενίου Σαριδάκη προχώρησε την Πέμπτη 14 Απριλίου η Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Φέτος η μνήμη του ως αγίου θα γιορταστεί για πρώτη φορά στις 23 Μαΐου.

Ο γέροντας Ευμένιος γεννήθηκε το 1931 στην Εθιά Μονοφατσίου του νομού Ηρακλείου Κρήτης και ήταν το όγδοο παιδί μιας φτωχής και πιστής οικογένειας. Έγινε μοναχός σε ηλικία 17 χρονών και δοκιμάστηκε σκληρά, μεταξύ άλλων, και από την ασθένεια της λέπρας.

Αρρώστησε μετά τον στρατό, με αποτέλεσμα να νοσηλευθεί στον αντιλεπρικό Σταθμό Αθηνών, όπου και θεραπεύτηκε τελείως. Η ασθένεια δεν του άφησε καμία παραμόρφωση, ούτε το παραμικρό σημάδι. Η επαφή όμως με τον ανθρώπινο πόνο, τον οδήγησε στην απόφαση να παραμείνει στο Νοσοκομείο ως ιερέας, για να βοηθήσει όσο μπορούσε τους ανθρώπους που έπασχαν. Λειτουργούσε στον ναό των αγίων Αναργύρων Ιατρών Κοσμά και Δαμιανού, μέσα στο Λοιμωδών.

Ο γέροντας Πορφύριος έλεγε για τον γέροντα Ευμένιο: «Να πηγαίνετε να παίρνετε την ευχή του γέροντα Ευμένιου, γιατί είναι ο κρυμμένος άγιος των ημερών μας. Σαν τον γέροντα Ευμένιο βρίσκει κανείς κάθε διακόσια χρόνια».

Ο ίδιος έλεγε: «Εγώ, δεκαεπτά χρόνων πήγα στο μοναστήρι. Ήμουν δεκαέξι χρόνια στο χωριό μου. Αγαπούσα τον Θεό, βέβαια, σκεπτόμουν πολλές φορές να γίνω καλόγερος. Μια μέρα μου λέει ο παπάς: «Έλα να σε κάνω νεωκόρο». Πήγα κι εγώ. Άναβα τα καντήλια πρωί-βράδυ, διάβαζα κιόλας· ό,τι βιβλία έβλεπα τα διάβαζα. Ανήμερα της Πρωτοχρονιάς του 1944, το απόγευμα, πήγα, άναψα τα καντήλια στην εκκλησία και, μετά, πήγα στο σπίτι μας. Ήταν εκεί η αδελφή μου η Ευγενία. Φάγαμε ξεροτήγανα, τηγανίτες και μακαρόνες. Εκεί που τρώγαμε, ήρθε μια λάμψη και με τύφλωσε και μπήκε μέσα στα βάθη της ψυχής μου. Κι αμέσως, την ίδια στιγμή, φώναξα της Ευγενίας: «Ευγενία, θα γίνω καλογέρος».

Ο Γέροντας αγαπούσε όλο τον κόσμο, κάθε άνθρωπο προσωπικά, και ήταν ένας ιδιαίτερα γελαστός άγιος –το τρανταχτό γέλιο του ήταν ένα από τα χαρακτηριστικά του. Πολλές φορές έβγαινε από το ιερό, κατά τη λειτουργία, με τα γένια του βρεγμένα από δάκρυα, αφού προσευχόταν για όλους τους πονεμένους και δυστυχισμένους συνανθρώπους μας· είχε προφανώς και το χάρισμα των δακρύων. 

Τον πατέρα Ευμένιο, τον «παππούλη», όπως τον έλεγαν όλοι, κάλεσε ο Κύριός κοντά του στις 23 Μαΐου του 1999, ημέρα Κυριακή ενώ βρισκόταν στο θεραπευτήριο Ευαγγελισμός.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.