Το ελληνικο εμπορικο ναυτικο στο επος του ’40
Η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου 1940 είναι μια από τις λαμπρότερες σελίδες της ελληνικής ιστορίας. Από πολλούς το έπος του ’40 και ’41 χαρακτηρίστηκε ως ένα καινούριο «θαύμα». Και ήταν πράγματι ένα θαύμα, γιατί η «μικρή» Ελλάδα είχε να παλέψει με δυο αυτοκρατορίες, μπροστά στις οποίες είχαν λυγίσει μεγάλα ευρωπαϊκά κράτη. Υπήρξαν λοιπόν πολλοί παράγοντες που έφεραν αυτό το «θαύμα». Ένας από αυτούς ήταν και το Εμπορικό μας Ναυτικό. Το «Τέταρτο Όπλο του Πολέμου» όπως σωστά αποκλήθηκε, με τεράστιες απώλειες σε ανθρώπους και πλοία.
Ελληνικά φορτηγά πλοία είχαν συμμετοχή στην επιχείρηση αποχώρησης των Συμμαχικών Δυνάμεων στη Δουνκέρκη (Μάιος 1940), στις επικίνδυνες νηοπομπές για τον εφοδιασμό της Σοβιετικής Ένωσης, στο αρκτικό λιμάνι Μούρμανσκ (1941-1944), αλλά και στην απόβαση στη Νορμανδία (Ιούνιος 1944), που έκρινε και τη συντριβή των ναζιστικών δυνάμεων.
Οι θυσίες του Ελληνικού Εμπορικού Ναυτικού ξεκίνησαν από την πρώτη μέρα της κήρυξης του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, με τη βύθιση, μετά από βομβαρδισμό, του φορτηγού «ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΡΑΣ» στο λιμάνι της Γδύνιας (Πολωνία), καθώς και τη βύθιση, μετά από πρόσκρουση σε νάρκη, του φορτηγού «ΚΩΣΤΗΣ» στη Βαλτική Θάλασσα, στις 4 Σεπτεμβρίου 1939, παρότι η Ελλάδα δεν είχε εμπλακεί ακόμα στον πόλεμο.
Σύμφωνα με τον Ναύαρχο (ε.α) του Λιμενικού Σώματος, ιστορικό και λογοτέχνη Κωνσταντίνο Σταμάτη (1935-2020),
«[…] το Ελληνικό Εμπορικό Ναυτικό σχεδόν αφανίστηκε, καθώς από τον Σεπτέμβριο του 1939 μέχρι τον Μάρτιο του 1945 είχαμε απώλεια 429 πλοίων χωρητικότητας 1.346.500 τόνων, χωρίς να υπολογίζονται σε αυτά τα ελληνόκτητα υπό ξένες σημαίες που συμμετείχαν σε πολεμικές επιχειρήσεις και ήταν πάνω από 150. Από αυτά, 334 πλοία χάθηκαν από πολεμικές αιτίες, 31 από θαλάσσια ατυχήματα, 32 κατακράτησε ο εχθρός και 32 διαγράφηκαν από τα ελληνικά νηολόγια, για διάφορους λόγους. Απείρως πιο οδυνηρές ήταν οι ανθρώπινες απώλειες. Έχασαν τη ζωή τους σε πλοία από πολεμικές αιτίες 2.150 Έλληνες ναυτικοί, εκτός πλοίων από διάφορες πολεμικές αιτίες 850 νεκροί και σε αύτανδρες απώλειες 18, σύνολο 3.018. Είχαμε επίσης 2.500 τραυματίες, από τους οποίους 2.000 έμειναν ανάπηροι, 645 αιχμαλωτίστηκαν, ενώ 150 παραφρόνησαν από τη φρίκη του πολέμου […]».
Για να κατανοήσουμε καλύτερα τη δράση και τη συμβολή της Ελληνικής Εμπορικής Ναυτιλίας στο Έπος του ’40, θα διαιρέσουμε όλο το χρονικό διάστημα, από την έναρξη μέχρι και τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, σε τρεις περιόδους:
Α΄ Περίοδος: Σεπτέμβριος 1939 – Οκτώβριος 1940
[Από την 1η Σεπτεμβρίου 1939, με την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και τη γερμανική εισβολή στην Πολωνία, μέχρι τις 27 Οκτωβρίου 1940, την παραμονή της εισβολής των Ιταλών στην Ελλάδα.]
Τον Σεπτέμβριο του 1939 η Ελλάδα διέθετε την ένατη ναυτιλία στον κόσμο (Βρετανία, ΗΠΑ, Ιαπωνία, Νορβηγία, Γερμανία, Ιταλία, Ολλανδία, Γαλλία, Ελλάδα) με 583 ποντοπόρα πλοία (506 φορτηγά, 55 επιβατηγά, 1 υπερωκεάνιο και 21 διαφόρων τύπων) και 124 ελληνικής πλοιοκτησίας υπό ξένη σημαία.
Η κήρυξη του πολέμου βρήκε την ελληνική ναυτιλία να εκτελεί μεταφορές κατεσπαρμένη σε όλες τις θάλασσες του κόσμου. Οι Έλληνες εφοπλιστές από την αρχή του πολέμου, μολονότι η Ελλάδα ήταν ουδέτερη, δεν δίστασαν να διαθέσουν τα πλοία τους για τις ανάγκες των βρετανικών μεταφορών. Από τον Δεκέμβριο του 1939 ο ελληνικός εφοπλισμός, για τις ανάγκες της Βρετανίας, είχε διαθέσει 50 ελληνικά φορτηγά πλοία. Για τη βοήθεια αυτή προς την κοινή συμμαχική υπόθεση η Ελληνική Εμπορική Ναυτιλία πλήρωσε μεγάλο τίμημα. Από την πρώτη ημέρα του πολέμου τα ελληνικά φορτηγά, αν και ουδέτερα, τορπιλίζονταν και βομβαρδίζονταν χωρίς ενδοιασμό. 73 πλοία βυθιστήκαν και 17 κατασχέθηκαν.
Οι Γερμανοί, ενοχλημένοι από τη βοήθεια της ελληνικής ναυτιλίας, διατύπωσαν τις πρώτες αντιδράσεις τους τον Αύγουστο του 1940. Χαρακτηριστικό είναι ένα από τα τηλεγραφήματα σχετικά με τη δραστηριότητα της Ελληνικής Εμπορικής Ναυτιλίας, του Γερμανού υπουργού των Εξωτερικών Φον Ρίμπερντροπ, με ημερομηνία 24 Αυγούστου 1940 προς τον Γερμανό πρέσβη στην Αθήνα, που κοινοποιήθηκε στην ελληνική κυβέρνηση:
«Το γεγονός ότι το μέγιστον της Ελληνικής Εμπορικής Ναυτιλίας εξακολουθεί να χρησιμοποιείται διά λογαριασμόν της Βρετανίας είναι ίσως το σοβαρώτερόν μας παράπονον έναντι της Ελλάδος. Αναμένομεν όπως η Ελλάς άρει αμέσως πάσαν υποχρέωσιν Ελλήνων ναυτικών να ταξιδεύουν προς Βρετανίαν και όπως απαγορεύσει πάντα εν γένει πλουν προς την Βρετανίαν των πλοίων υπό Ελληνικήν Σημαίαν. Την καλλιτέραν δικαιολογίαν τοιαύτης ενεργείας, αποτελούν οι δηλώσεις Γερμανίας και Ιταλίας περί αποκλεισμού. Εάν αντιθέτως η Ελληνική Κυβέρνηση εμμείνει εις την αρχικήν της άποψιν, τούτο πιθανόν να οδηγήσει εις κινδύνους πολύ σοβαρωτέρους διά τα εν γένει συμφέροντα της Ελλάδος».
Β΄ Περίοδος: Οκτώβριος 1940 – Μάιος 1941
[Από την 28η Οκτωβρίου 1940, με την κήρυξη του πολέμου κατά της Ελλάδας, μέχρι την 28η Μαΐου 1941, που είχαμε την ολοκληρωτική κατάληψη του ελληνικού χώρου και της Κρήτης.]
Οι Έλληνες ναυτικοί πληροφορήθηκαν την κήρυξη του Ελληνοϊταλικού Πολέμου το απόγευμα της 28ης Οκτωβρίου 1940, από έκτακτο δελτίο της Ελληνικής Εκπομπής του BBC. Η ελληνική κυβέρνηση άμεσα πήρε μέτρα για την προστασία της Ελληνικής Εμπορικής Ναυτιλίας και συγχρόνως την εξυπηρέτηση της πολεμικής προσπάθειας:
- Από τον ραδιοφωνικό σταθμό του Λονδίνου μετεδίδετο το Μήνυμα της Ελληνικής Κυβερνήσεως:
«Κατ’ εντολήν της Ελληνικής Κυβερνήσεως άπαντα τά εις τον Ειρηνικόν ευρισκόμενα φορτηγά, εάν μεν κατευθύνονται προς την Αμερικήν να συνεχίσωσι τον πλουν των, εάν δε πλέουν προς την Ασίαν να αλλάξουν πορείαν και να πλεύσουν προς Βρετανικόν ή Ολλανδικόν λιμένα ή λιμένα των Ηνωμένων Πολιτειών ή ανήκοντα εις ταύτα. Τα εις τον Ατλαντικόν ευρισκόμενα ελληνικά φορτηγά εάν μεν κατευθύνονται προς δυσμάς, να συνεχίσουν τον πλουν των, εάν δε προς ανατολάς να πλεύσουν προς Βρετανικόν λιμένα. Τα ελληνικά πλοία δέον να μην πλεύσουν εις λιμένας Γαλλικούς ή Γαλλικών αποικιών».
- Εκδόθηκαν και δημοσιεύτηκαν αυθημερόν (28/10/1940) στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως ο Α.Ν. 2606/1940, που έθετε τη χώρα σε κατάσταση πολιορκίας, ο Α.Ν. 2609/1940, που παρείχε εξουσιοδότηση στον Έλληνα πρέσβη στο Λονδίνο να προβαίνει σε επιτάξεις και ναυλώσεις ελληνικών πλοίων και ο Α.Ν. 2669/1940, που παρείχε εξουσιοδότηση στον υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας να θέτει σε επιστράτευση τους ναυτικούς.
- Η Ελληνική Κυβέρνησησυμφώνησε με το αρμόδιο βρετανικό υπουργείο για συλλογική χρονοναύλωση του ελληνικού ποντοπόρου εμπορικού στόλου μέχρι το τέλος του πολέμου.
- Η Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών έκαψε όλα τα έγγραφα βάσει των οποίων θα μπορούσε ο κατακτητής να γνωρίζει τα στοιχεία κάθε ελληνικού πλοίου.
- Δημιουργήθηκε στο Λονδίνο η Ελληνική Επιτροπή Ναυτιλιακής Συνεργασίας (GSCC), γνωστή ως “Committee”, η οποία λειτουργεί μέχρι και σήμερα.
Η περίοδος αυτή υπήρξε ιδιαίτερα καταστροφική για την ελληνική ναυτιλία και για τα περισσότερα ελληνικά επιβατηγά πλοία. Η γερμανική αεροπορία υπήρξε η αποκλειστική αιτία των μεγάλων απωλειών. Οι Γερμανοί έστρεψαν το αεροπορικό τους δυναμικό στην καταστροφή οποιουδήποτε πλωτού μέσου με το οποίο μπορούσαν να διαφύγουν προς Κρήτη και Αίγυπτο οι βρετανικές και οι ελληνικές δυνάμεις.
Παρ’ όλα αυτά αρκετά πλοία μπόρεσαν να διαφύγουν και συγχρόνως να πραγματοποιήσουν πολύτιμες μεταφορές προς όφελος του κοινού συμμαχικού αγώνα. Η συμβολή της εμπορικής ναυτιλίας κατά τη φάση αυτή ήταν τόσο σημαντική ώστε ο Αρχηγός του Βρετανικού Στόλου της Μεσογείου Sir Andrew Cunningham, στην ημερήσια διαταγή του στις 11 Μαΐου 1941, τόνισε:
«Επιθυμώ να διαβιβάσω την ικανοποίησή μου και τον θαυμασμό μου διά την εργασία σας προς τους Πλοιάρχους, τους Αξιωματικούς και τα πληρώματα του Εμπορικού Ναυτικού και των συμμάχων εμπορικών σκαφών άτινα έλαβαν μέρος στην κίνηση των Αυτοκρατορικών Δυνάμεων προς Ελλάδα και εις τας προσφάτους επιχειρήσεις όταν αυτές απεσύρθησαν. Κατά το διάστημα των επιχειρήσεων τούτων υπό συνθήκας σημαντικών κινδύνων και δυσκολιών δεν υπήρξε ουδείς δισταγμός και ο αποφασιστικός τρόπος διά του οποίου τα πλοία αντεπετίθεντο κατά των αεροπορικών επιδρομών με τα αμυντικά των όπλα υπήρξεν υπέροχος. Ημείς του Βασιλικού Ναυτικού και άνδρες των Αυτοκρατορικών Δυνάμεων αντιλαμβανόμεθα την έκτασιν των προαναφερθεισών υπηρεσιών και το οφειλόμενο χρέος προς το Εμπορικό Ναυτικό διά την αφοσιωμένη εργασία του διαρκουσών των τελευταίων εβδομάδων».
Την περίοδο αυτή βυθιστήκαν 165 πλοία (126 από αεροπορική δράση, 21 από δράση υποβρυχίων, 7 από άγνωστη αιτία, 6 από νάρκες κα 5 από καταδρομικά). Στα ανωτέρω δεν περιλαμβάνονται οι απώλειες των ιστιοφόρων και μικρών πετρελαιοκινήτων, οι οποίες κατά το τέλος της περιόδου αυτής υπήρξαν ιδιαίτερα σημαντικές.
Στις απώλειες αυτής της περιόδου θα πρέπει να προστεθεί και η ολοκληρωτική σχεδόν καταστροφή της ανθούσας ελληνικής ποταμίου ναυτιλίας στον Δούναβη. Η δύναμη της ναυτιλίας αυτής δεν είναι ακριβώς γνωστή, αλλά επιβεβαιώνεται ότι διέθετε πολλά ποταμόπλοια και ρυμουλκά στα οποία υπηρετούσαν αρκετοί Έλληνες. Μετά την προσχώρηση της Ρουμανίας στον Άξονα και την κατάληψη της Ελλάδας, όσα σκάφη βρέθηκαν εκεί θεωρήθηκαν λεία πολέμου και κατασχέθηκαν από τις γερμανικές αρχές.
Γ΄ Περίοδος: Μάιος 1941 – Σεπτέμβριος 1945
[Από την 29η Μαΐου 1941, διάστημα στο οποίο η Ελλάδα βρέθηκε ακόμη και υπό τριπλή κατοχή (γερμανική, ιταλική και βουλγαρική), μέχρι το τέλος του πολέμου, στις 2 Σεπτεμβρίου 1945, όταν πάνω στο αμερικανικό θωρηκτό Missouri, στον κόλπο του Τόκιο, υπογράφτηκε με τη συνθηκολόγηση της Ιαπωνίας το τέλος του πολέμου.]
Μετά τις 29 Μαΐου 1941 και την κατάληψη της Κρήτης, ελεύθερο ελληνικό έδαφος θεωρούνταν μόνο τα καταστρώματα των ελληνικών πολεμικών και εμπορικών πλοίων και μάλιστα σε αυτά βασίστηκε και η οικονομική επιβίωση της ελληνικής απόδημης κυβέρνησης.
Τα εμπορικά πλοία που επέζησαν, αυτά που διέφυγαν και αυτά που βρέθηκαν μακριά από την Ελλάδα, μαζί με τα υπολείμματα των Ενόπλων Δυνάμεων που μπόρεσαν να φύγουν και να συγκροτηθούν, αποτέλεσαν τον πυρήνα και την κινητήρια δύναμη για τη συνέχιση του αγώνα ενάντια στον κατακτητή.
Αλεξανδρούπολη, Οκτώβριος 2021
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
