Η «γεννηση» της Εργατικης Πρωτομαγιας

Η 1η Μαΐου αποτελεί μέρα ορόσημο για τους εργατικούς αγώνες. Την 1η Μαΐου του 1886 ξέσπασε μεγάλη απεργία στο Σικάγο με τη συμμετοχή πάνω από 350.000 εργατών ως αντίδραση στην άγρια εκμετάλλευση, καθώς μέχρι τότε οι αμερικανοί εργάτες δούλευαν με εξαντλητικά ωράρια για εξαθλιωτικούς μισθούς. Αίτημά τους ήταν η μείωση των ωρών εργασίας με σύνθημα «Οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες ύπνο».

Ακολούθησε αιματηρή πορεία, κατά την οποία απεργοσπάστες προσπάθησαν να διαλύσουν τον απεργιακό κλοιό και ύστερα συγκρούσεις δεκάδες εργάτες έχασαν τη ζωή τους.

Προς τιμήν της εξέγερσης αυτής, καθιερώθηκε η Πρωτομαγιά σαν παγκόσμια μέρα της εργατικής τάξης, έπειτα από απόφαση της ιδρυτικής συνέλευσης της 2ης Διεθνούς, που πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι το 1889 (14/21 Ιουλίου), όπου μετείχαν 391 αντιπρόσωποι συνδικάτων από 20 χώρες.

Η Εργατική Πρωτομαγιά στην Ελλάδα

Ο σχηματισμός των πρώτων εργατικών κινημάτων στην Ελλάδα συμπίπτει χρονικά με την ανάπτυξη της καπνοκαλλιέργειας τον 19ο αιώνα. Η πρώτη απεργία επί Οθωμανικής διοίκησης έγινε το 1888 στη Δράμα. Οι καπνεργάτες είχαν ως κύριο αίτημα τις δέκα ώρες εργασίας, καθώς εκείνη την εποχή οι εργάτες απασχολούνταν από δώδεκα έως και δεκατρείς ώρες ημερησίως. Οι αγώνες των καπνεργατών της εποχής ήταν τόσο κρίσιμοι που μπορεί να ισχυριστεί κανείς με ασφάλεια ότι οι πρώτοι αγώνες του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα ανήκαν στο καπνεργατικό κίνημα.

Το 1892 έγινε η πρώτη πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στο νεοελληνικό κράτος, από τον Κεντρικό Σοσιαλιστικό Σύλλογο του Σταύρου Καλλέργη, ενός εκ των πρωτοπόρων του συνδικαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα. Το 1893 έγινε ο πρώτος μαζικός εορτασμός στην Ελλάδα, όταν 2.000 εργάτες διαδήλωσαν ζητώντας ανάμεσα σε άλλα οκτάωρο, να καθιερωθεί η Κυριακή ως αργία και να υπάρχει υγειονομική περίθαλψη και σύνταξη στα θύματα εργατικών ατυχημάτων με έξοδα της Πολιτείας.

Στα χρόνια που ακολούθησαν η Εργατική Πρωτομαγιά γιορτάστηκε σχεδόν κάθε χρόνο. Σταθμό στους εορτασμούς του προηγούμενου αιώνα αποτέλεσε η Εργατική Πρωτομαγιά του 1936. Η μητέρα του 25χρονου αυτοκινητιστή Τάσου Τούση θρήνησε το γιο της, που έγινε ο πρώτος νεκρός της αιματηρής καταστολής της διαδήλωσης των καπνεργατών της Θεσσαλονίκης. Η φωτογραφία που απαθανάτισε τη μητέρα του να τον θρηνεί μόνη στο μέσον του δρόμου στη διασταύρωση των οδών Βενιζέλου και Εγνατίας, η οποία δημοσιεύθηκε στον Τύπο αποτέλεσε την έμπνευση του Γιάννη Ρίτσου για τη συγγραφή της συλλογής του «Ο Επιτάφιος».

Στα χρόνια της ναζιστικής Κατοχής, οι εκδηλώσεις είχαν απαγορευθεί, ωστόσο, και το 1942 και το 1943 έγιναν απεργίες και συγκεντρώσεις πολύ περιορισμένης κλίμακας. Η Πρωτομαγιά του 1944 έχει μείνει στην ιστορία ως «μαύρη ημέρα», καθώς οι κατοχικές δυνάμεις πήραν 200 κρατούμενους από το στρατόπεδο Χαϊδαρίου, τους οδήγησαν στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής και τους πολυβολούσαν κατά ομάδες 20 κρατουμένων από τις δέκα το πρωί μέχρι τις δύο το μεσημέρι.

Η πρώτη Πρωτομαγιά μετά την Κατοχή γιορτάστηκε στις 10 Μαΐου με δεκάδες χιλιάδες να συγκεντρώνονται στο Παναθηναϊκό Στάδιο.

Τις επόμενες δεκαετίες δεν επιτρέπονταν πάντα οι επετειακές εκδηλώσεις με αποκορύφωμα την επταετία της Δικτατορίας που απαγόρευσε κάθε συγκέντρωση. Η πρώτη μεγάλη συγκέντρωση με μαζική συμμετοχή των εργαζόμενων μετά την πτώση της Χούντας έγινε το 1975.

Φέτος οι εκδηλώσεις για την Εργατική Πρωτομαγιά ανά τον κόσμο αναμένεται να είναι πιο μαζικές, μετά από δύο χρόνια σχεδόν πλήρους απουσίας εορτασμών λόγω της πανδημίας.

Η ιστορία του εργατικού κινήματος σε όλον τον κόσμο αντανακλά σε μεγάλο βαθμό την παγκόσμια ιστορία που γράφτηκε μέσα από αγώνες ανθρώπων που διεκδικούσαν ένα καλύτερο αύριο, που ενώθηκαν σε κρίσιμες στιγμές με αλληλεγγύη, που αγωνίστηκαν για έναν καλύτερο, πιο δίκαιο κόσμο.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.