Βλεφαρο μου σκαλιστο μου

Η ΜΗΤΕΡΑ κρατούσε τα γράμματα των αποδήμων συγγενών στο αριστερό συρτάρι ενός εντοιχισμένου ντουλαπιού της κρεβατοκάμαρας. Στο δεξί φυλάσσονταν τα λινά μαντήλια και τα αραχνοΰφαντα της φαμίλιας με περίτεχνο αζούρ στην περίμετρό τους. Αυτή η απόλυτη συμβατή γειτονιά, με τη σημειολογία των πραγμάτων, έγινε κατανοητή σε όλους καθώς μεγαλώναμε… Κάθε που άνοιγε το δεξί ερμάριο για να σκουπιστεί η υγρασία από τις κόγχες των ματιών και τα πτερύγια της μύτης, ήμασταν σίγουροι όλοι ότι είχε προηγηθεί η ανάσυρση επιστολής από το αριστερό αντιστοίχως, ένας-δυο λυγμοί και η ανάγνωσή της, που συνοδεύονταν από ρυθμικό κοπετό.
 
Η λυτρωτική επίδραση αυτής της ανάγνωσης φάνηκε με την ενηλικίωση των παιδιών αυτής της επί 40ετία δακρυρροούσας αναγνώστριας, που κατάφερε να οργανώσει ένα εξαιρετικά γόνιμο family group therapy, σε εποχές που στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ γεννιόταν οι ψυχαναλυτικοί όροι… Η δακρυρροούσα ήξερε ανάγνωση και γραφή, ήξερε όμως και τους κώδικες της «γραμμικής Β», αφού τα φθογγόσημα των συντακτών των επιστολών μόνο από εκείνη διαβαζόταν…
 
Τα κατάστιχα αυτά διατηρήθηκαν επί χρόνια ως ομφαλός της οικογένειας και λειτούργησαν όπως ο «κόμπος» για τη συνοχή της… Δεν ξέρω τι έγιναν τώρα, κάποια λίγα απέμειναν στα δικά μου χάρτινα κουτιά που τοποθετώ στα ψηλά, στα πάνω-πάνω ράφια ντουλαπιών και βιβλιοθηκών… Κατά καιρούς τα κατεβάζω, τα ξεσκονίζω, τα περιεργάζομαι κι ύστερα πάλι τα επιστρέφω στη θέση και στην ησυχία τους…
 
Η δική μου «ησυχία» μοναχά από αυτό το ανακάτεμα διαταράσσεται επί το …ανθρωπινότερον, ιδιαιτέρως τώρα που και ταχυδρόμοι και ΕΛΤΑ έχουν πεθάνει και απομένει η …κοινωνική-ηλεκτρονική- δικτύωση να ανακαλύπτει συγγένειες και να εξερευνά γενεαλογικά δένδρα… Σ΄ αυτή τη νέα «ηθική» της επικοινωνίας μαντηλάκια για δάκρυα δεν χρειάζονται…

Η ΧΛΩΡΙΔΑ ΤΟΥ ΚΗΠΟΥ Ιούλη μήνα μετακενώνει τις μνήμες και τις «γραφές» με το φως που περίτεχνα λούζεται κι εγώ προκλητικά αποσπώ όσα μπορώ από τη λάμψη της… Με καλοκαιρινά πέδιλα σέρνομαι στη χλόη, με ένδυμα ελαφρύ κι ένα ψαθί για τον ήλιο, με τα χέρια στις τσέπες βαθειά να ακουμπούν σε …αρωματικά χαρτομάντιλα… Αχρείαστα να ‘ναι… Στο κάτω κάτω αν το άνω αναπνευστικό δεν είχε την απαραίτητα υγρασία, δεν θα βλέπαμε, δεν θα μυρίζαμε… το άριστον, δεν θα γευόμαστε….
 
Φιλιά…

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.