Tοσο μακρια τοσο κοντα

Σε δουλειές του ποδαριού ο δεκατετράχρονος Φαντώ  έβγαζε τα λιγοστά του χρήματα. Κι  από μωρό βρισκόταν με άλλα παιδιά σε ορφανοτροφείο γιατί γονείς δεν γνώρισε. Κι όλα πάνω του ήταν «φυσιολογικά» πάρεξ μια εξαίσια παραξενιά.

Με τα λεφτά  που με τόση δυσκολία μάζευε, αγόραζε μεταξωτό κιμονό όχι μόνο για κείνον αλλά και για τα υπόλοιπα παιδιά του ορφανοτροφείου. 

Και τις ώρες τις βραδινές, τις λιγοστές της ξεκούρασης, του άρεσε να τους βλέπει, όλους αυτούς τους φτωχοδιάβολους, ντυμένους στα μεταξωτά σαν μυθικοί πρίγκιπες.

Δύο πράγματα σημειώνω: Έγνοια της ομορφιάς σε εμμονική μορφή –ίδιον κάθε πραγματικής μεγαλοφυίας– και προσφορά από το υστέρημα, όχι από ένοχα πλεονάσματα!

*Ο Γιάννης Βουλτσίδης είναι σκηνοθέτης-καραγκιοζοπαίκτης και ιδιοκτήτης του πολιτιστικού χώρου «Μικρός Διάκοσμος» στον Ίμερο.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.