Το μηνυμα της εισβολης στην Ουκρανια

Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και όσα προηγήθηκαν με την αναγνώριση από τον πρόεδρο Πούτιν της ανεξαρτησίας τού Λουγκάνσκ και του Ντονμπάς όπου κατοικούν ρωσόφωνοι, θα πρέπει να θεωρηθεί ως η απάντηση της Μόσχας σε όσα συνέβησαν από τον Νοέμβριο του 2013 και μετά στην πλατεία Ανεξαρτησίας του Κιέβου και οδήγησαν στη βίαιη αποκαθήλωση του εκλεγμένου ρωσόφιλου προέδρου Γιαννουκόβιτς. Τι είχε συμβεί στην Ουκρανία; Μέχρι τότε στην εξουσία της Ουκρανίας εναλλάσσονταν ρωσόφιλοι και δυτικόφιλοι πρόεδροι. O δυτικόφιλος πρόεδρος Βίκτορ Γιουστσένκο και η πρωθυπουργός Γιούλια Τιμοσένκο προηγήθηκαν του Γιαννουκόβιτς. Όλα ξεκίνησαν όταν ο Γιαννουκόβιτς αρνήθηκε τη σύνδεση της χώρας του με την Ευρωπαϊκή Ένωση, στο πλαίσιο της «Ανατολικής Συνεργασίας» που απευθυνόταν από τις Βρυξέλλες σε μετασοβιετικά κράτη,προκρίνοντας την τελωνειακή ένωση που προωθούσε η Ρωσία με πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες. Δηλαδή να μην ενταχθεί η Ουκρανία στη δυτική σφαίρα επιρροής αλλά στη ρωσική. Εκεί επικεντρώνεται και σήμερα η διαμάχη.

Ποιες οι ευθύνες της Δύσης;

Στις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας που ακολούθησαν στην πλατεία Ανεξαρτησίας του Κιέβου από δυτικόφιλους πολίτες, επικεφαλής τέθηκαν ο ένοπλος ναζιστικός «Δεξιός Τομέας» και το εθνικοσοσιαλιστικό «Σβόμποντα», που είχε ως σήμα παραλλαγή της σβάστικας, και προσέδωσαν στις διαμαρτυρίες χαρακτήρα συγκρούσεων με την ενθάρρυνση της Γερμανίας και των ΗΠΑ. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις 5 Δεκεμβρίου 2013 ο Γερμανός ΥΠΕΞ Γκίντο Βέστερβελε, σε μια πρωτοφανή παρέμβαση στην ουκρανική πολιτική κρίση, διαδήλωσε στα οδοφράγματα του Κιέβου μαζί με τους διαδηλωτές, διαβεβαιώνοντας ότι «οι πύλες της ΕΕ παραμένουν ανοιχτές». Ακολούθησαν, η επικεφαλής της Εξωτερικής Πολιτικής της ΕΕ Κάθριν Άστον, η βοηθός ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Βικτόρια Νούλαντ, ο προεδρικός υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων το 2008 Τζο Μακκέιν, που επισκέφθηκαν το Κίεβο ενθαρρύνοντας τους διαδηλωτές κατά της νόμιμης πολιτειακής εξουσίας της χώρας. Ήταν και οι συναντήσεις τής καγκελαρίου στο Βερολίνο με τους επίδοξους ανατροπείς της νόμιμης εξουσίας του Κιέβου, και εν τέλει η αποδοχή ενός πραξικοπηματικού καθεστώτος με έντονες ναζιστικές αποχρώσεις μετά τη φυγάδευση του Γιαννουκόβιτς. Με αυτήν την έννοια η αναφορά περί ναζιστικοποίησης της Ουκρανίας δεν είναι χωρίς περιεχόμενο. Δηλαδή, κατά πόσο στελέχη των δύο αυτών ναζιστικών φασιστικών οργανώσεων μετά την κατάληψη της εξουσίας έχουν εμπλακεί στην πολιτική ζωή της χώρας. Είναι χαρακτηριστικό ότι στελέχη τους συμμετείχαν στη μεταβατική κυβέρνηση, ενώ ο ναζιστικός χαιρετισμός του πρώτου πρωθυπουργού Αρσένι Γιατσένιουκ, μετά τη βίαιη αποκαθήλωση του Γιαννουκόβιτς, δεν αμφισβητείται. Αυτούς στήριξε η Δύση προκειμένου να επεκτείνει την επιρροή της στην Ουκρανία έναντι της Ρωσίας. Είναι άμοιρη ευθυνών για τα σημερινά δεινά του ουκρανικού λαού, δυτικόφιλων και ρωσόφωνων;

Η «εργαλειοποίηση» του εθνικισμού

Όμως γιατί διαλύθηκε και η Γεωργία το 2008 στις συνιστώσες της (Αμπχαζία, Ν. Οσετία) όπως συμβαίνει σήμερα στην Ουκρανία με το Ντονμπάς και το Λουγκάνσκ; Διότι οι εθνικισμοί διαλύουν, δεν ενώνουν, και αξιοποιούνται ως όχημα για παρεμβάσεις τρίτων, με τις λεγόμενες «πολύχρωμες επαναστάσεις». Έγραφε ο Ούλριχ Μπεκ προφητικά το 1993, ερμηνεύοντας τη διάλυση της ΕΣΣΔ: «Δεν είναι η Δύση που εξάλειψε τον κομμουνισμό αλλά οι καταπιεσμένοι εθνικισμοί. Απ’ αυτήν τη νίκη γεννιέται το μυστικό του εθνικιστικού ενθουσιασμού, ο οποίος απειλεί να πνίξει τώρα στο αίμα την Ευρώπη». Διότι ο εθνικισμός, στις μεταψυχροπολεμικές συνθήκες, πυροδοτεί μια διελκυστίνδα εξελίξεων χωρίς τέλος: Οι αιτίες θα πρέπει να αναζητηθούν στη διάλυση των πολυεθνικών κρατών (Γιουγκοσλαβία, ΕΣΣΔ) στα όρια των ομόσπονδων Δημοκρατιών τους, που διατήρησαν άθικτο τον διοικητικό μηχανισμό, εγκλώβισαν όμως τα σπέρματα της μελλοντικής τους διάλυσης με τις πολυπληθείς σερβικές και ρωσικές μειονότητες αντίστοιχα. Διότι άλλα τα κριτήρια της οριοθέτησης των ομόσπονδων Δημοκρατιών σε ένα πολυεθνικό κράτος και άλλα τα κριτήρια με την ανεξαρτητοποίησή τους στα ίδια σύνορα, όταν η πολυεθνικότητα αναδεικνύεται σε μοχλό παρέμβασης τρίτων. Ο Λένιν είχε ως πρώτο μέλημα την καταπολέμηση του μεγαλορωσικού σοβινισμού, γι’ αυτό τα σύνορα των σοβιετικών Δημοκρατιών χαράχτηκαν κατά τρόπο ώστε να αποδυναμωθεί η κυρίαρχη ρωσική εθνότητα, με αποτέλεσμα ρωσικοί πληθυσμοί να εγκλωβιστούν στις πρώην σοβιετικές Δημοκρατίες, την ασφάλεια των οποίων έχει επωμιστεί η Μόσχα. Αυτό συνέβη και στην Ουκρανία.

Το μήνυμα που θα πρέπει να εισπράξει η Δύση και η χώρα μας σήμερα είναι ότι η έκταση και η ένταση της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία είναι εξαιρετικά δυσανάλογη ως προς το διακύβευμα, δηλαδή την απειλή που υφίστανται οι ρωσόφωνοι του Λουγκάνσκ και του Ντονμπάς. Η υπερβολή αυτή αποκαλύπτει την ανασφάλεια της Μόσχας, μιας μεγάλης πυρηνικής δύναμης, και αυτή η διαπίστωση αναδεικνύει τον τεράστιο κίνδυνο για την παγκόσμια ειρήνη. Η περικύκλωση της Ρωσίας που συνεχίζει να προωθείται από τη Δύση με φορέα το ΝΑΤΟ, δημιουργεί στη Μόσχα εύλογες ανησυχίες για τη μελλοντική υπόσταση της ίδιας της Ρωσικής Ομοσπονδίας

Όμως το μήνυμα που θα πρέπει να εισπράξει η Δύση και η χώρα μας σήμερα, με τη βάση της Αλεξανδρούπολης και όχι μόνον, είναι ότι η έκταση και η ένταση της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία είναι εξαιρετικά δυσανάλογη ως προς το διακύβευμα, δηλαδή την απειλή που υφίστανται οι ρωσόφωνοι του Λουγκάνσκ και του Ντονμπάς. Η υπερβολή αυτή αποκαλύπτει την ανασφάλεια της Μόσχας, μιας μεγάλης πυρηνικής δύναμης, και αυτή η διαπίστωση αναδεικνύει τον τεράστιο κίνδυνο για την παγκόσμια ειρήνη, αφού η ανασφάλεια από ένα σημείο και πέρα δεν αποκλείει απονενοημένες ενέργειες. Η περικύκλωση της Ρωσίας που συνεχίζει να προωθείται από τη Δύση με φορέα το ΝΑΤΟ, με την αξιοποίηση των εθνικισμών στις πρώην σοβιετικές Δημοκρατίες, δημιουργεί στη Μόσχα εύλογες ανησυχίες για τη μελλοντική υπόσταση της ίδιας της Ρωσικής Ομοσπονδίας, που συντίθεται από μεγάλο αριθμό εθνοτήτων. Εκεί θα πρέπει να αποδοθεί η σφοδρότητα της ρωσικής εισβολής και θα πρέπει να εκληφθεί από τη Δύση ως προειδοποίηση από τη Μόσχα για μελλοντικές αντιδράσεις χωρίς όρια, εφόσον θεωρήσει ότι απειλείται. Όταν οι ΗΠΑ επικαλούνται λόγους εθνικής ασφαλείας απλά για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους σε παγκόσμια κλίμακα, οι φόβοι της Ρωσίας για τη μελλοντική της υπόσταση έχουν λογική βάση και θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη από τη Δύση.

Αλεξανδρούπολη, 26/2/2022

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.