Το καλοκαιρι στην Αλεξανδρουπολη, μια ζωγραφια εντος μου

Το καλοκαίρι έχει εγγραφεί στην ψυχή μου σαν καιόμενη βάτος, σαν φραγκοσυκιά-αγκάθι, που τσούζει, σαν την άσφαλτο που καπνίζει από μακρυά, σαν θάλασσα με μελτέμι στον Τσικνιά, σαν την ακτή του Φλοίσβου που τον κολυμπάω, σαν κατασκήνωση στο Χαρούμενο Ακρογιάλι του Σωτήρα στη Μάκρη, με τις κόκκινες βεντουζάτες τσούχτρες, σαν κερασιά που στα κλαριά της διάβαζα Κοσμογραφία και Ψυχολογία και «Αντιγόνη», σαν «έρως ανίκατε μάχαν», σαν καρπουζόφλουδα που βρώμαγε μέσα στο τενεκέ σκουπιδιών, σαν αγάπη ανεκπλήρωτη, σαν ξινός ιδρώτας, σαν το βαρέλι της αυλής με το βρόχινο νερό που πάγωνε το καρπούζι και το πεπόνι, σαν το παγωτό του μπάρμπα Θανάση…
 
Το καλοκαίρι είναι μια ζωγραφιά εντός μου, άχραντο, ανεξίκακο, αθωωτικό, επαναστατικό και ξυπόλυτο…
 
Το καλοκαίρι ήταν κι ένα ποστάλι που έκανε την άγονη γραμμή Αλεξανδρούπολη-Ικαρία… Πιο γόνιμο δεν γίνεται! Το καλοκαίρι ήταν και μια σταλιά τόλμη, με τα ξώπλατα να αποκαλύπτουν κρυφές στιγμές…
 
Υπαινιγμοί και σάλτα μορτάλε τα καλοκαίρια μου…
 

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.