Συμπερασματα για την Τοπικη Αυτοδιοικηση και το ρολο των δημοτων

1. Προσχηματική και υποβολιμαία;
Έχει δίκιο ο Δήμαρχος της πόλης μας όταν διαμαρτύρεται διότι από τους ογδόντα δημότες που ζήτησαν τη σύγκληση του Δημοτικού Συμβουλίου για περαιτέρω ενημέρωση σχετικά με τις επιπτώσεις της εγκατάστασης τερματικού σταθμού LNG στη θαλάσσια περιοχή της Μάκρης, παρευρέθηκαν μόνον οκτώ εκ των οποίων δύο μόνον τοποθετήθηκαν επί του θέματος. Σε σημείο μάλιστα ώστε να διερωτάται σε δελτίο Τύπου της Δημαρχίας «μήπως η επιτακτική απαίτηση για περαιτέρω ενημέρωση …είναι τελικά παράλογη και άτοπη αν όχι κατευθυνόμενη, προσχηματική και υποβολιμαία». Όμως δεν σας εντυπωσιάζει η παρουσία μόνον οκτώ από τους ογδόντα δημότες που ζήτησαν τη συνεδρίαση; Είναι τόσο αδιάφοροι οι δημότες της Αλεξ/πολης για ένα θέμα που θα καθορίσει θετικά ή αρνητικά τη ζωή τους τις επόμενες δεκαετίες; Παλαιότερα, με αφορμή τον χρυσό, συνταράσσονταν ο τόπος από την ίδια δημοτική αρχή, σχολεία έκλειναν, υπηρεσίες διέκοπταν πρόωρα τη λειτουργία τους. Γιατί λοιπόν έχει υποβαθμιστεί η σοβαρότητα του θέματος του LNG;
 
Όμως πώς ενημερώθηκαν εν προκειμένω οι αιτούντες τη συνεδρίαση ώστε να προβάλλεται από τον δήμαρχο η απουσία τους και να τους αποδίδονται υποβολιμαίες και προσχηματικές προθέσεις; Διότι όταν αιτείσαι ονομαστικά και ενυπογράφως σε μία Υπηρεσία, είναι αυτονόητο ότι πρέπει να ενημερώνεσαι από την αρμόδια Υπηρεσία προσωπικά. Έχει τόσο μεγάλη έλλειψη διοικητικού προσωπικού ο Δήμος μας ώστε αδυνατούσε να ενημερώσει τους ογδόντα ή όσους μπορούσε εξ αυτών για την ημερομηνία και την ώρα της συνεδρίασης; Προσωπικά – διότι συμπεριλαμβάνομαι μεταξύ των αιτηθέντων που απουσίαζαν – ενημερώθηκα από τον τοπικό Τύπο εντελώς τυχαία τη μεθεπομένη της συνεδρίασης για όσα διαμείφθηκαν κατά τη διάρκειά της. Βέβαια ευθύνες προκύπτουν και για τους συνδημότες που ανέλαβαν την πρωτοβουλία συλλογής των υπογραφών, οι οποίοι μπροστά στο κενό ενημέρωσης από τη Δημαρχία έπρεπε να το πράξουν οι ίδιοι. Επειδή μάλιστα η πρωτοβουλία αυτή ανήκε σε δημοτική παράταξη που εκτιμάται ότι πρόσκειται στον κυβερνητικό χώρο, εύλογα διερωτώμαι μήπως η απόφαση της κυβέρνησης να προωθήσει την κατασκευή του τερματικού σταθμού LNG, όπως γνωστοποιήθηκε κατά τη συνάντηση των κ.κ. Σκουρλέτη – Λαμπάκη, η οποία μεσολάβησε μεταξύ της συλλογής υπογραφών και της συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου, αποθάρρυνε τους εμπνευστές της.
 
2. Το θεσμικό δημοκρατικό έλλειμμα έχει εραστές;
Τι ανέδειξε όμως η συνεδρίαση του ΔΣ, σύμφωνα με όσα δημοσιοποιήθηκαν στον τοπικό Τύπο; Οι επικεφαλής όλων των δημοτικών παρατάξεων επικεντρώθηκαν σε εκτιμήσεις επί των επιπτώσεων από την εγκατάσταση του τερματικού σταθμού με αφορμή την ενημέρωση από έναν εκ των μελετητών. Όμως κανείς εξ αυτών δεν θέλησε να αγγίξει την ουσία του θέματος: Δηλαδή ποιος είναι αυτός που μπορεί να καθορίζει το μέλλον της πόλης και των κατοίκων της για δεκαετίες ερήμην των δημοτών; Ο εκάστοτε δήμαρχος και το δημοτικό συμβούλιο εκλέγονται για πέντε χρόνια και διοικούν την πόλη στα πλαίσια ενός θεσμικού πλαισίου με σαφές δημοκρατικό έλλειμμα όσον αφορά τις διαδικασίες λήψης καθοριστικών αποφάσεων για το μέλλον της. Διότι παρέχει στην πλειοψηφούσα δημοτική παράταξη απόλυτη και άνετη πλειοψηφία, έτσι ώστε ένας δημότης, ο εκάστοτε δήμαρχος, να αποφασίζει για το μέλλον της πόλης. Γιατί λοιπόν οι επικεφαλής όλων των δημοτικών παρατάξεων δεν έθιξαν αυτή την ακρογωνιαία για το Δήμο πτυχή της λειτουργίας του; Μήπως το αυτοδιοικητικό τους όνειρο ως αντιπολίτευση είναι να “καταλάβουν” τη δημοτική αρχή λειτουργώντας με το ίδιο θεσμικό πλαίσιο; Όμως το ζήτημα δεν είναι η εναλλαγή προσώπων στην καρέκλα του δημάρχου αλλά η δημοκρατική αναμόρφωση του θεσμικού πλαισίου που θα δίνει τη δυνατότητα στους δημότες να αποφασίζουν για το μέλλον της πόλης, για το δικό τους μέλλον. Διότι στην προκειμένη περίπτωση δεν πρόκειται για κάποιο πάρκο ή για το αυτονόητο, να αποκτήσει δηλαδή η πόλη μια λειτουργική δημοτική βιβλιοθήκη ή έναν περιφερειακό δρόμο που θα αποσυμφορήσει την πόλη. Πρόκειται για απόφαση που πιθανότατα θα αλλάξει συθέμελα, θετικά ή αρνητικά, τη ζωή της πόλης, απόφαση για την οποία δεν θα υπάρχει πισωγύρισμα. Ήδη, η κατασκευή του τερματικού σταθμού LNG έχει προταθεί στο πακέτο Γιουνκέρ και μαζί με τον διασυνδετήριο αγωγό Ελλάδας – Βουλγαρίας (IGB), παρουσιάζεται ως μια από τις προτεραιότητες της Ε.Ε. με αιτιολογία τη διαφοροποίηση πηγών ενέργειας για την Ευρώπη έναντι της Ρωσίας. Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για σύγκρουση συμφερόντων στην περιοχή με υποβολέα την Ουάσινγκτον, αφού το Βερολίνο έχει ήδη προωθήσει τον διπλασιασμό του γερμανικού αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream που θα προμηθεύει την Ευρώπη με ρωσικό αέριο. Παρόλα αυτά υπάρχει ακόμη εύλογος χρόνος να αποφασίσουν οι δημότες για το μέλλον τους, αν τους δοθεί η δυνατότητα, αν λάβουμε υπόψη το παράδειγμα της Καβάλας, όπου οι δημότες απέτρεψαν την κατασκευή τερματικού σταθμού LNG.

3. Τι συμβαίνει στην Ευρώπη;
Όμως, είναι προφανές ότι όσοι ζήτησαν ενυπογράφως τη συνεδρίαση του ΔΣ, περιορίζοντας υποχρεωτικά τις αξιώσεις τους εντός του θεσμικού πλαισίου, δηλαδή στην ενημέρωση, δεν πίστευαν ότι ο χώρος συνεδριάσεων του ΔΣ προσφέρεται για πλατειά ενημέρωση ούτε βέβαια πίστευαν ότι η πολύπλευρη ενημέρωση μπορεί να εξαντληθεί στις απόψεις ενός επιστήμονα και μάλιστα ενός εκ των μελετητών ο οποίος εκλήθη ουσιαστικά να υποστηρίξει τη μελέτη του. Υπέβαλαν το αίτημά τους για να παράσχουν το ερέθισμα της επανεκκίνησης του θέματος της κατασκευής του τερματικού σταθμού μετά μάλιστα τη γνωστοποίηση της συμβολής των αντιδράσεων των κατοίκων της Καβάλας στην ακύρωση ανάλογου εγχειρήματος. Όμως, για να διαλυθούν οι αυταπάτες που ίσως κυριαρχούν στην πόλης μας, για να αντιληφθούμε τι σημαίνει δημοκρατική λειτουργία σε τοπικό επίπεδο μεταφέρω αυτούσιο από την Βικιπαίδεια και το λήμμα «Βαυαρία», τι συμβαίνει σε τοπικό επίπεδο, στο ομόσπονδο αυτό κρατίδιο της Γερμανίας:
 
 «Το 1995 οι Βαυαροί αποφάσισαν, με δημοψήφισμα, να εφαρμόσουν “Άμεση Δημοκρατία” σε τοπικό επίπεδο. Η πρωτοβουλία γι’ αυτή την κίνηση ανήκει στην οργάνωση Mehr Demokratie (Περισσότερη Δημοκρατία), η οποία στοχεύει στη διεξαγωγή δημοψηφισμάτων σύμφωνα με τη βούληση των πολιτών. Το 1997 το Ανώτατο Δικαστήριο της Βαυαρίας έθεσε πιο αυστηρούς όρους για τη διεξαγωγή δημοψηφισμάτων (π.χ. σχετικά με το ποσοστό συμμετοχής). Παρόλα αυτά η Βαυαρία έχει το πιο εξελιγμένο σύστημα άμεσης δημοκρατίας στη Γερμανία, γεγονός που έχει προκαλέσει τη “ζωηρή” συμμετοχή των πολιτών σε κοινοτικές και δημοτικές υποθέσεις – 835 δημοψηφίσματα έλαβαν χώρα από το 1995 έως το 2005».
 
4. Ποιος θα αποφασίσει;
Η αλήθεια είναι ότι ακόμη και στην ακραία περίπτωση που η κατασκευή του τερματικού σταθμού έχει θετικές επιπτώσεις στο περιβάλλον, ακόμη κι αν μετατρέπει το θαλασσινό νερό σε “αγίασμα”, η θέα και μόνον του σταθμού μέσα στη θάλασσα θα υποβαθμίσει τουριστικά τα παράλια της ευρύτερης περιοχής της Μάκρης και τις περιουσίες των δημοτών μας εκεί. Ούτε βέβαια θα συνηγορήσουν ποτέ οι ντόπιοι αλιείς στην κατασκευή του. Όμως από την άλλη πλευρά υπάρχουν οι άνεργοι, είναι επίσης και όσοι δεν ταυτίζουν τη ζωή της πόλης με την πλημμυρίδα των συνταξιούχων ή των δημοσίων υπαλλήλων. Είναι όσοι δεν ανέχονται την εικόνα της Αλεξ/πολης ως αναπτυξιακού νεκροταφείου με έμβλημα τη βιομηχανική περιοχή του Άβαντα ή του λιμένα της πόλης μας που έχει καθηλωθεί στο παρελθόν αδυνατώντας να ακολουθήσει στο ελάχιστο τις κοσμογονικές αλλαγές μετά το 1990 και να αξιοποιήσει τη γεωοικονομική αξία που αυτές του προσέδωσαν. Όλοι αυτοί τάσσονται αναφανδόν υπέρ των επενδύσεων τοποθετώντας στα πλαίσια της κρίσης την ανάπτυξη της πόλης και της ευρύτερης περιοχή υπεράνω και αυτών των περιβαλλοντικών ενδοιασμών τους. Ποιος όμως μπορεί να συνθέσει δημοκρατικά αυτές τις αντιτιθέμενες απόψεις; Μόνο ένα δημοψήφισμα μπορεί να συνθέσει όλες τις απόψεις ώστε η τελική απόφαση να είναι αποδεκτή και σεβαστή από όλους στο διηνεκές μέλλον.
 
5. Γιατί είμαστε ουραγοί;
Όμως δεν διερωτάσθε γιατί η χώρα μας είναι ουραγός μεταξύ των δυτικών κρατών της ΕΕ και λοιδορείται με αφορμή την οικονομική κρίση; Γιατί η περιφέρεια της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης είναι η πτωχότερη στην Ελλάδα, σύμφωνα με τη Eurostat, με αποκορύφωμα ασφαλώς τη Θράκη και ιδιαίτερα τον Έβρο που πλήττεται από τις πλημμύρες, την απαξίωση του πρωτογενούς τομέα και την ανικανότητα αξιοποίησης των πλουτοπαραγωγικών του πηγών (π.χ. λιμάνι); Γιατί δεν αξιοποιήθηκαν παραγωγικά για τον εκσυγχρονισμό της χώρας τα 203 δις ευρώ που εισέρευσαν στη χώρα μας από την ένταξή της στην ΕΟΚ μέχρι το 2009; Πού χαραμίστηκαν; Γιατί, σύμφωνα με μελέτη του γερμανικού ιδρύματος Bertelsmann, «η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα από τις 14 χώρες που μελετήθηκαν, στην οποία η συμμετοχή της στην ενιαία αγορά, που συγκροτήθηκε το 1993 και στην ΕΕ γενικότερα, είχε ως αποτέλεσμα το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της να είναι μικρότερο το 2012 απ’ ό,τι θα ήταν αν δεν ήμασταν μέλη της Ένωσης»; (Καθημερινή 29-7-2014, σ. 26). Μάλιστα οι οικονομολόγοι του Bertelsmann υπολογίζουν ότι το ελληνικό κατά κεφαλήν ΑΕΠ θα ήταν το 2012 κατά 190 ευρώ υψηλότερο αν δεν ήμασταν μέλη της Ε.Ε., σε αντίθεση με τους Γερμανούς των οποίων το κατά κεφαλήν ΑΕΠ ήταν κατά 680 ευρώ υψηλότερο και των Δανών κατά 720 ευρώ. Γιατί όλα αυτά συμβαίνουν στη χώρα μας;
 
6. Οι αιτίες της υπανάπτυξης
Οι Τζέιμς Ρόμπινσον και Ντάρον Ατζέμογλου, καθηγητές στο Χάρβαρντ και στο ΜΙΤ αντίστοιχα, μας δίνουν την απάντηση στο έργο τους «Γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη» μετά από μια ιστορική αναδρομή στην εξέλιξη των κρατών μέχρι σήμερα. Υποστηρίζουν, και το αποδεικνύουν ιστορικά, ότι η ανάπτυξη μιας χώρας επιτυγχάνεται μόνον με ανοιχτούς πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς. Οι πολιτικοί θεσμοί στη χώρα μας είναι αναντίρρητα κλειστοί, αφού ένας μόνον πολίτης, ο εκάστοτε πρωθυπουργός, καθορίζει τα πάντα και το μόνο που μπορεί να πράξει θεσμικά ο λαός είναι να τον αντικαταστήσει με έναν άλλο πρωθυπουργό και τίποτα περισσότερο. Γι’ αυτό η δημοκρατία στη χώρα μας, όσες εκλογικές αναμετρήσεις και αν διεξάγουμε, παραμένει προσχηματική και όχι ουσιαστική. Βέβαια, αυτό το πολιτικό μοντέλο εξαντλεί τα όριά του μέχρι το τοπικό επίπεδο, διότι αν στο τοπικό επίπεδο οι θεσμοί ήσαν πλουραλιστικοί θα αμφισβητούσαν τις επιλογές της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Γι’ αυτό η αμφισβήτηση θα πρέπει να ξεκινήσει από το τοπικό επίπεδο. Όμως, οι κλειστοί πολιτικοί θεσμοί, οι πολιτικές ελίτ, δημιουργούν και κλειστούς οικονομικούς θεσμούς, δηλαδή τις οικονομικές ελίτ οι οποίες αφαιμάσσουν τον πλούτο τη χώρας. Παράδειγμα; Τα θαλασσοδάνεια για τα βιομηχανικά νεκροταφεία της Θράκης, οι φοροαπαλλαγές συγκεκριμένων ολιγάριθμων κοινωνικών ομάδων, το φιάσκο του Χρηματιστηρίου που εξελίχθηκε σε κλοπή του ελληνικού λαού με τις ευλογίες των κλειστών πολιτικών θεσμών που υφίστανται στη χώρα μας, τα νέα «τζάκια» κ.ο.κ.. Αντίθετα οι ανοιχτοί πολιτικοί θεσμοί οδηγούν στους ανοιχτούς οικονομικούς θεσμούς, δηλαδή σε πιο ίση κατανομή των πόρων με αποτέλεσμα να αυξάνεται η πολιτική ισχύς των απλών ανθρώπων και η ισότητα των ευκαιριών. Δηλαδή πρόκειται για έναν κύκλο ανατροφοδότησης των ανοιχτών θεσμών μεταξύ τους, όπως συμβαίνει αντίστοιχα και με τους κλειστούς θεσμούς που αντίθετα αυξάνουν τα αδιέξοδα. Γι’ αυτό οι πολιτικές ελίτ είναι απρόθυμες να ευνοήσουν θεσμικές αλλαγές. Γι’ αυτό είμαστε οι τελευταίοι των τελευταίων σε εθνικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο. Γι’ αυτό, επίσης, επανέρχομαι κάθε τόσο στο θέμα των δημοκρατικών διαδικασιών σε τοπικό τουλάχιστον επίπεδο που μπορούμε να προωθήσουμε, είτε αυτές αφορούν το LNG, είτε το χρυσό, είτε την πλήρη αδράνεια στην αξιοποίηση του κυριότερου αναπτυξιακού πνεύμονα της πόλης, του λιμανιού, αλλά και των άλλων πλουτοπαραγωγικών πηγών της περιοχής.
 
Αλεξανδρούπολη,10-4-2016

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.