Συμπερασματα απο την επισκεψη του προεδρου Πουτιν

Πού αποσκοπούσε η επίσκεψη του προέδρου Πούτιν, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που οι ρωσικές επενδύσεις έχουν αποκλειστεί στην Ελλάδα, άσχετα αν η χώρα μας φλέγεται γι’ αυτές λόγω της οικονομικής κρίσης; Να υπενθυμίσουμε τη ΔΕΠΑ, τον ΔΕΣΦΑ, τους αγωγούς Μπουργκάς – Αλεξ/πολης, South Stream, Turkish Stream και πολύ πρόσφατα την προσπάθεια αναβίωσης του ITGI; Απέμειναν δυνατότητες ευελιξίας στην ελληνική κυβέρνηση εντός του πλαισίου της Ευρωζώνης και του ΝΑΤΟ, που ενθάρρυναν τον Ρώσο πρόεδρο παρά την όξυνση των σχέσεων Ρωσίας – ΝΑΤΟ με αφορμή την επικείμενη εγκατάσταση της Νατοϊκής αντιπυραυλικής ασπίδας σε Ρουμανία, Πολωνία; Η Ρωσία αποκλείεται συστηματικά από τα Βαλκάνια με κάθε αφορμή και σε κάθε τομέα με υποβολέα της Ευρώπης τις ΗΠΑ, ώστε να απαλειφθεί πλήρως η επιρροή που ασκούσε μέσω του ιστορικού και του πρόσφατου παρελθόντος της. Δεν έχει γίνει αυτό αντιληπτό στη Μόσχα; Βέβαια απομένει η διεκδίκηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και του λιμένα της Θεσ/νίκης που θα απεξαρτήσουν σε μεγάλο βαθμό τις ρωσικές μεταφορές από τα Στενά, ιδιαίτερα σήμερα λόγω του εμπόλεμου χαρακτήρα των ρωσοτουρκικών σχέσεων μετά την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού. Είναι όμως αυτός ο λόγος επαρκής;
 
Τέσσερεις είναι οι λόγοι που οδήγησαν, κατά την άποψή μου, τον Πούτιν στη χώρα μας: Πρώτον, η κατάσταση στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου η Ρωσία έχει εμπλακεί και στρατιωτικά στη Συρία, η οποία επιβάλλει στη Μόσχα να διατηρεί τα οποιαδήποτε ερείσματά της στην περιοχή, θρησκευτικά και ιστορικά. Δεύτερον, η αξιοποίηση των ελληνοτουρκικών σχέσεων που επιδεινώνονται με την αύξηση των παραβιάσεων στο Αιγαίο σε συνδυασμό με την επιδείνωση και των ρωσοτουρκικών σχέσεων. Τρίτον, η ανάδειξη της ρωσικής προσέγγισης στα οικονομικά προβλήματα της χώρας μας, είτε στον τουρισμό, είτε στον ενεργειακό τομέα είτε στις μεταφορές, σε αντίθεση με την Ευρώπη, που παρά τις διακηρύξεις περί του αντιθέτου την έχει οδηγήσει σε επενδυτική ασφυξία. Και τέταρτον, ένα ενδεχόμενο Grexit, που παρά την καταστροφολογία που το συνοδεύει, θα απελευθερώσει τις επιλογές της Αθήνας.
 
Δεν ήταν λοιπόν τυχαία η δήλωση του Ρώσου ΥΠΕΞ Σεργκέι Λαβρόφ, που προηγήθηκε της επίσκεψης Πούτιν, ο οποίος χαρακτήρισε ως «νέο-οθωμανικές επιδιώξεις» τις τουρκικές παραβιάσεις στο Αιγαίο. Για να προσθέσει μάλιστα με νόημα: «Σε καμιά περίπτωση, ούτε οι Βρυξέλλες ούτε κανένας από τους επικεφαλής στρατηγούς του ΝΑΤΟ, δεν είπαν ούτε μια λέξη, πώς γίνεται ένα μέλος της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας να παραβιάζει τον εναέριο χώρο άλλου μέλους της ίδιας Συμμαχίας; Μια τέτοια ανεκτικότητα σε μια εμφανή επεκτατική συμπεριφορά δεν μπορεί να οδηγήσει σε κάτι καλό». Αντίθετα με τη Ρωσία, οι Βρυξέλλες εκλιπαρούν την Άγκυρα με αφορμή το προσφυγικό και εμπαίζουν την Αθήνα χαρακτηρίζοντας τα ελληνικά σύνορα ως εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης. Σε σημείο ώστε ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο Ευρωκοινοβούλιο Μάνφρεντ Βέμπερ να υποστηρίζει ότι: «Στα ελληνοτουρκικά σύνορα, διασφαλίζονται και τα γερμανικά σύνορα»! Μάλιστα δεν διστάζουν να επιπλήττουν τη χώρα μας για την πλημμελή φύλαξη των θαλασσίων συνόρων της! Είναι όμως η προστασία των ελληνικών συνόρων αλά – καρτ; Αφορά μόνον τη συνθήκη Σένγκεν; Θεωρούνται τα σύνορα ευρωπαϊκά μόνον όταν αφορά τη συνθήκη Σένγκεν και εθνικά όταν αφορά τις επιβουλές τρίτων; Συνέπραξαν, μήπως οι ισχυροί εταίροι μας στην αμυντική θωράκιση της χώρας μας ως θεματοφύλακα των ευρωπαϊκών συνόρων ή αφαιμάσσουν την οικονομία μας πουλώντας στρατιωτικούς εξοπλισμούς, εκμαυλίζοντας συγχρόνως τον κρατικό μηχανισμό της; Και όχι μόνον αυτό, αλλά επιπρόσθετα η ΕΕ στις συνομιλίες της με την Τουρκία για το προσφυγικό έχει αναδείξει τη γείτονα σε ισότιμο συνομιλητή της ενώ ταυτόχρονα λοιδορεί τη χώρα μας για ανικανότητα συγκράτησης των προσφυγικών ροών, διαμορφώνοντας κατ’ ακολουθία ετεροβαρείς συσχετισμούς μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας. Δεν είναι μόνον η Ε.Ε. αλλά και το ΝΑΤΟ με την εμπλοκή του στο Αιγαίο με πρόσχημα το προσφυγικό και τη διακήρυξή του ότι δεν πρόκειται να αναμειχθεί στις ελληνοτουρκικές διαφορές σε θέματα κυριαρχίας. Δεδομένου ότι διαφορές που άπτονται της εθνικής κυριαρχίας των δύο κρατών προβάλλονται μόνον από την Άγκυρα, η «ουδετερότητα» του ΝΑΤΟ δεν συνιστά ανεκτικότητα που τις ενθαρρύνει; Σε αυτές λοιπόν τις συνθήκες, δεν προβάλλει η Ρωσία ως ο ιδανικός στρατιωτικός εταίρος της Ελλάδας;
 
Η αδυναμία της Ελλάδας να αποδεχθεί τις ρωσικές επενδύσεις σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, δεν αναδεικνύει μόνον την έλλειψη εθνικής κυριαρχίας της εντός της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης, αλλά επιβεβαιώνει την επικυριαρχία των ΗΠΑ στην Ευρώπη, η οποία, λογικά, μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου θα έπρεπε να αποδυναμωθεί και όχι να ενισχύεται, όπως απέδειξε η ουκρανική κρίση, που κατέληξε σε επιβολή κυρώσεων που θίγουν τα ευρωπαϊκά συμφέροντα, και ο πόλεμος των αγωγών στη Βόρεια Ελλάδα και στη Ν.Α. Ευρώπη. Γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι η μεγάλη ηττημένη των δύο Παγκοσμίων Πολέμων ήταν η Ευρώπη αφού και οι νικητές (Βρετανία, Γαλλία, κ.α.) υπερχρεώθηκαν δια βίου στις ΗΠΑ, αποχωρώντας μάλιστα μετά το τέλος του Β’ Π.Π. και από τις αποικίες τους προς όφελος του αμερικανικού κεφαλαίου. Το γεγονός ότι η ηττημένη των δύο παγκοσμίων πολέμων, η Γερμανία, η οποία καταστράφηκε ολοσχερώς ισάριθμες φορές, αναδείχθηκε ουσιαστικά στη μεγάλη νικήτρια αφού ηγεμονεύει σήμερα της Ευρώπης με τη στήριξη των ΗΠΑ, αποδεικνύει την αδιέξοδη πορεία της Ευρώπης υπό την ηγεσία του Βερολίνου αλλά και την αδιέξοδη πορεία της χώρας μας στη σημερινή «γερμανική» Ευρώπη.
 
Αλεξανδρούπολη, 29-5-2016

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.