Πολεμος παντου, και η ειρηνη;

Παγκόσμια Ημέρα Ειρήνης η χθεσινή και τα social media κατακλύστηκαν από εικόνες και μηνύματα υπέρ του μέγιστου αυτού αγαθού, που κάθε άλλο παρά «απολαμβάνει» η ανθρωπότητα στο σύνολό της.
 
Την ίδια ώρα σε όλο τον κόσμο μαίνονται ένοπλες συγκρούσεις, αλλά και καθεστώτα που κάθε άλλο παρά υπέρ της ειρήνης θα μπορούσε να πει κανείς ότι λειτουργούν, με την Ελλάδα να γνωρίζει πολύ καλά και να βιώνει τα αποτελέσματα ενός εξ αυτών, του Συριακού Πολέμου. Ταυτόχρονα, πέραν των φανερών αυτών πολέμων, η ανθρωπότητα βρίσκεται αντιμέτωπη με δεκάδες αφανείς πολέμους, πολέμους λίγων εναντίων των πολλών, πολέμους το διακύβευμα των οποίων είναι πλήρης κατάρρευση όλων των ανθρώπινων αξιών αλλά και των πνευματικών κατακτήσεων του σύγχρονου κόσμου, αυτών του πολιτισμού, της παιδείας κ.ο.κ.
 
Η ηθική πτώση που διέπει τις σύγχρονες κοινωνίες είναι δεδομένη και ορατή σε όποιον θέλει να το συνειδητοποιήσει.
 
Την ίδια ώρα που διάβαζα τις αναρτήσεις στα social media για την Παγκόσμια Ημέρα Ειρήνης, έπεφταν «βροχή» τα μέιλ στην εφημερίδα με τις τοποθετήσεις εκπροσώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης, πολιτικών φορέων αλλά και κοινωνικών ομάδων της πόλης σχετικά με τα επεισόδια που έλαβαν χώρα στην Κομοτηνή κατά τη διάρκεια της πορείας στη μνήμη του Παύλου Φύσσα την περασμένη Κυριακή.
 
Μηνύματα καταδίκης από την μία πλευρά της επίθεσης κατά των δύο αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας από μερίδα των διαδηλωτών, μηνύματα καταδίκης της αστυνομικής βίας από την άλλη με σοβαρότατες αιχμές και κατηγορίες για την υπέρβαση των ορίων της νομιμότητας και για εκδικητικό χαρακτήρα του πλέον υπεύθυνου για την τήρηση της νομιμότητας και της τάξης οργάνου της χώρας.
 
Θέση υπέρ του δίκαιου και του άδικου δεν θα πάρω, άλλωστε στην εν λόγω περίπτωση η κρίση του καθενός ισορροπεί μεταξύ της αντικειμενικότητας και της υποκειμενικότητα των όποιων γεγονότων.
 
Θα εκφράσω όμως την αληθινή μου απογοήτευση και θλίψη, που για πολλοστή φορά σε ό,τι αφορά την τοπική κοινωνία, ειδικά σε μία μέρα γιορτής του αγαθού της «ειρήνης» βρίσκεται εν εξελίξει μία τέτοια «εμπόλεμη» κατάσταση, μεταξύ συμπολιτών, μεταξύ ανθρώπων που το λιγότερο που θα μπορούσαμε να έχουμε επιτύχει ως άνθρωποι και ως κοινωνία συλλογικά, θα ήταν η αρμονική συνύπαρξη όλων μας, ο σεβασμός στις διαφορετικές απόψεις του άλλου και γενικότερα στη διαφορετικότητα, ή έστω η ωριμότητα η όποια διαφωνία να επιλύεται στο πλαίσιο του διαλόγου.

Ο όρος της «ειρήνης» για μένα δεν αναφέρεται μόνο στα όσα ορίζουν οι κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, για την κοινωνική κατάσταση μετά τη λήξη ενός πολέμου και την αποκατάσταση των «φιλικών σχέσεων» μεταξύ των εμπόλεμων κρατών. Η ειρήνη για μένα είναι ζήτημα προσωπικά και συνυφαίνεται με την «ειρήνη» που έχει κάνει ο καθένας με τον εαυτό του. Τον βαθμό συνειδητοποίησης του ποιοι είμαστε, τι θέλουμε από τη ζωή μας, τι απολαμβάνουμε, τι μας ικανοποιεί, πού στοχεύουμε και, κυρίως, τι κάνουμε γι’ αυτό. Η λεγόμενη «εσωτερική μας ειρήνη». Η καταπολέμηση των όποιων παθών, των υλικών μας επιθυμιών, του εγωισμού και της όποιας ανταγωνιστικότητας απέναντι στον άλλον, η γνώση του εαυτού μας με μία λέξη και η διάθεση για αλλαγή προς το καλύτερο και την εξέλιξη.
 
Κοινή μοίρα όλων μας και βασική προϋπόθεση για να κατακτηθεί μετέπειτα και η εξωτερική ειρήνη, με την κλασική έννοια του όρου, κοινωνικά σε παγκόσμιο επίπεδο.
 
Ο χθεσινός καταιγισμός λοιπόν ανακοινώσεων και τα όσα γεγονότα έχουν ακολουθήσει την πορεία της Κυριακής κάθε άλλο παρά αισιοδοξία για τον τόπο τούτο και τους ανθρώπους του μου γεννά. Υπέρμετρη θλίψη για τη συνειδητοποίηση ότι παρά τα όσα έχουμε αντιμετωπίσει και αντιμετωπίζουμε σε καθημερινή βάση, τον κοινωνικό πόλεμο που βιώνουμε ως κοινωνία σε εξυπηρέτηση των όποιων παγκόσμιων συμφερόντων, τόσο οι «σοφοί» (θα έπρεπε) παλαιότεροι όσο και οι «σωφρονέστεροι» (θα έπρεπε) νεότεροι δεν είμαστε ακόμα ικανοί να υπερασπίσουμε το αγαθό αυτό για το οποίο πολλοίς ο λόγος στα social media, αυτό της ειρήνης.
 
Και αυτό γιατί δεν είμαστε έτοιμοι, σε πρακτικό επίπεδο, ο καθένας εξ ημών να αναζητήσει την εσωτερική του ειρήνη ούτως ώστε να συνδράμει έπειτα στην επίτευξη και της κυριολεκτικής έννοιας του όρου στο κοινωνικό περιβάλλον.

Η Παγκόσμια Ημέρα Ειρήνης 

Η Παγκόσμια Ημέρα Ειρήνης καθιερώθηκε το 1981, για να συμπίπτει με την ετήσια Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών κάθε Σεπτέμβριο. Όμως είκοσι χρόνια μετά αποφασίστηκε να γιορτάζεται σε σταθερή ημερομηνία και συγκεκριμένα στις 21 Σεπτεμβρίου.
 
Τα τελευταία χρόνια την συγκεκριμένη ημέρα λαμβάνουν χώρα σε ολόκληρο τον κόσμο εκδηλώσεις τόσο από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, όσο και από ΜΚΟ, θρησκευτικές οργανώσεις, τοπικούς φορείς αλλά κι εθελοντικές οργανώσεις πολιτών, με σκοπό την προώθηση των ιδανικών της ειρήνης και της μη βίας. Μάλιστα φετινό θέμα του εορτασμού είναι «Στόχοι βιώσιμης ανάπτυξης: Βάζοντας θεμέλια για την Ειρήνη».

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.