Ποια ειναι η οριστικη λυση του Κυπριακου προβληματος;
Το Κυπριακό πρόβλημα, δημιουργήθηκε σε συνθήκες παγκόσμιας ισορροπίας, έστω του «τρόμου», με παγιωμένη την κατάσταση στην Εγγύς και τη Μ. Ανατολή και ενώ η συμβίωση διαφορετικών εθνοτήτων στα όρια ενός πολυεθνικού κράτους ήταν βιώσιμη. Σήμερα, επιχειρείται να επιλυθεί σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες που είναι πολύ δυσμενέστερες. Μάλιστα προέκυψαν νέα δεδομένα, όπως οι εξελίξεις στην Εγγύς Ανατολή και η εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, με αποτέλεσμα πλήθος δυνάμεων να διαγκωνίζονται στην Ανατολική Μεσόγειο για την προώθηση των συμφερόντων τους στην ευρύτερη περιοχή.
Προς τι λοιπόν οι διακοινοτικές συνομιλίες; Διότι σήμερα, σε συνθήκες όπου τα πολυεθνικά κράτη έχουν διαλυθεί και εθνότητες διεκδικούν την αυτοδιάθεσή τους (Σκωτία, Καταλονία, Ουκρανία, κ.α.), επιχειρείται, κόντρα στην πραγματικότητα, η συμβίωση δύο εθνοτήτων που δεν κατόρθωσαν να συνυπάρξουν όταν οι συνθήκες ήταν παγκόσμια ευνοϊκές γιαυτό. Δεν είναι ολοφάνερο ότι οι διακοινοτικές συνομιλίες είναι αδύνατο να αγγίξουν τη ρίζα του προβλήματος, όταν η Άγκυρα αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας απειλώντας την ασφάλειά της αλλά και η Κυπριακή Δημοκρατία συμμετέχει σε δύο άξονες εναντίον της Τουρκίας;
Δεδομένου ότι οι περιφερειακές εξελίξεις και η ύπαρξη υδρογονανθράκων έχουν εκτοξεύσει τη γεωπολιτική και τη γεωοικονομική αξία της Κύπρου στο ζενίθ, μία λύση υπάρχει για να μη συνθλιβεί η Κυπριακή Δημοκρατία ανάμεσα στα συγκρουόμενα συμφέροντα των ισχυρών δυνάμεων και να πάψει να αποτελεί μόνιμη εστία ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης: Να μετατραπεί η de facto σημερινή κατάσταση σε de jure με τη δημιουργία δύο ανεξάρτητων κρατών εκ των οποίων το ελληνοκυπριακό θα ενσωματωθεί στην Ελλάδα. Διότι με αυτή τη λύση:
1. Θα οριοθετηθούν οριστικά τα ελλαδικά και τα τουρκικά συμφέροντα στην Κύπρο, χωρίς να νοούνται διεκδικήσεις αλλά και παρεμβάσεις τρίτων χωρών που αξιοποιούν τις ελληνοτουρκικές διαφορές ως εφαλτήριο των δικών τους συμφερόντων στην περιοχή.
2. Δεν θα υπάρχει κανένα πρόσχημα για επέμβαση διότι καμία χώρα δεν θα έχει το καθεστώς της εγγυήτριας δύναμης.
3. Η ασφάλεια της Κύπρου, ως ελληνικό έδαφος, θα αποτελεί υποχρέωση της Ελλάδας. Μάλιστα, η χώρα μας θα ενισχυθεί στρατηγικά έναντι της Τουρκίας αφού θα την περικυκλώσει τρόπον τινά και θα διαθέτει δυνάμεις στο κυπριακό έδαφος.
4. Με την ενσωμάτωσή της στην Ελλάδα, η Κύπρος θα ενταχθεί αυτόματα στο ΝΑΤΟ γεγονός που θα καθιστά αδιανόητη νέα εισβολή.
5. Θα επαυξήσει τη γεωπολιτική αξία της Ελλάδας και θα επεκτείνει το ρόλο της στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, της Εγγύς και της Μ. Ανατολής με τις οποίες θα γειτνιάζει άμεσα.
6. Η ΑΟΖ, που αντιστοιχεί στο νότιο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας όπου κατοικούν οι ελληνοκύπριοι, είναι πολλαπλάσια αυτής που αντιστοιχεί στο τουρκοκυπριακό τμήμα, η οποία περιορίζεται μεταξύ Κύπρου και Τουρκίας, και δεν θα επιδέχεται αμφισβητήσεις.
7. Η επίλυση του Κυπριακού, θα αφαιρέσει από τις ελληνοτουρκικές σχέσεις το κύριο σημείο τριβής και θα εξαλείψει το ενδεχόμενο μεταφοράς της έντασης στον ελληνικό χώρο.
8. Η ομοσπονδοποίηση της Κύπρου που προτείνεται ως λύση, προωθεί τις βλέψεις της Τουρκίας αφού η Άγκυρα προσβλέπει στον έλεγχο ολόκληρης της νήσου, όπως απέδειξε η υπερψήφιση του σχεδίου Ανάν από τους Τουρκοκυπρίους. Εξ άλλου η εμπειρία των συμφωνιών της Ζυρίχης και του Λονδίνου συνηγορεί στην ανακύκλωση των αδιεξόδων στην περίπτωση της ομοσπονδοποίησης, οπότε για μια ακόμη φορά η Τουρκία, λόγω της εγγύτητας, θα βρεθεί σε θέση ισχύος.
9. Η διχοτόμηση της Κύπρου και η δημιουργία τουρκοκυπριακού κρατιδίου δεν αντιστρατεύεται τα τουρκικά συμφέροντα. Αντίθετα μάλιστα. Διότι το κρατίδιο θα είναι μέλος της Ε.Ε., ένα υποκατάστατο δηλαδή της Τουρκίας εντός της Ε.Ε., μεσάζων ανάμεσα σε ΕΕ και Τουρκία. Πρόκειται για ενδεχόμενο που ευνοεί και τις δύο πλευρές αφού τις απαλλάσσει από το πολιτικό κόστος των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας.
10. Η επίλυση του Κυπριακού στις σημερινές συνθήκες αναβάθμισης της Τουρκίας με αφορμή το προσφυγικό και το συριακό και της αποδυνάμωσης της Ελλάδας λόγω της πλήρους εξάρτησής της έξωθεν, εξ αιτίας της κρίσης, αποτελεί τη χειρότερη δυνατή συγκυρία. Αυτό κατέστη ολοφάνερο στη Σύνοδο Κορυφής ΕΕ-Τουρκίας για το προσφυγικό, όπου ικανοποιήθηκαν όλες οι αξιώσεις της Άγκυρας χωρίς να τεθεί ως προϋπόθεση η αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας με την αποδοχή του Πρωτοκόλλου της Άγκυρας, το άνοιγμα δηλαδή των τουρκικών λιμανιών και αεροδρομίων στην Κύπρο, προϋπόθεση που είχε αξιοποιηθεί μέχρι τώρα ως η αιχμή των ευρωπαϊκών και των εθνικών μας συμφερόντων κατά της Τουρκίας. Αποδείχθηκε ότι τα εθνικά μας συμφέροντα δεν μπορούν να κατισχύσουν στα πλαίσια της ευρωπαϊκής πολιτικής στην οποία έχουν εγκλωβιστεί.
Γιατί όλα αυτά δεν οδήγησαν μέχρι σήμερα στην προφανή λύση; Γιατί τo παράδειγμα της Κρήτης, που έχει τεράστια γεωστρατηγική αξία, δεν αποτελεί πρότυπο λύσης για το Κυπριακό; Η άποψή μου είναι ότι η οικονομική ελίτ της Κύπρου θέλγεται από τη διαχείριση των ευρωπαϊκών εισροών και ιδιαίτερα των συμβολαίων για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων και με κανένα τρόπο δεν επιθυμεί να εκχωρήσει τα «προνόμια» αυτά στην Αθήνα. Γι’ αυτό το σημερινό καθεστώς της «μη λύσης» ή της ομοσπονδοποίησης εξυπηρετεί τα συμφέροντά της. Μέχρι πότε όμως μπορεί να προτάσσονται τα συμφέροντά της έναντι του εθνικού συμφέροντος; Διότι δεν πρέπει να λησμονούν ότι, όπως μας δίδαξε η Ιστορία του 20ου αιώνα, ο Ελληνισμός που δεν ενσωματώθηκε με οποιοδήποτε τρόπο στον κρατικό ιστό ξεριζώθηκε από τις εστίες του ή διαρκώς συρρικνώνεται.
Αλεξανδρούπολη, 19-12-2015
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
