Ολιγα για τη λειτουργια του ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνης

Της έκδοσης

Η δράση που θα φιλοξενήσει το ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής, με επιλεγμένα ντοκιμαντέρ από καταξιωμένα φεστιβάλ της Ελλάδας, αποτελεί αναμφίβολα μια πρωτοβουλία, που αν μη τι άλλο, προσφέρει ανάσες πολιτισμού που τόσο μας έχουν λείψει στην πόλη μας. Δεν μπορούμε όμως να μην παρατηρήσουμε μια μετατόπιση του Δημοτικού Θεάτρου προς άλλα «χωράφια».

Εννοούμε την σχεδόν αποκλειστική προτίμηση στην κινηματογραφική τέχνη και την παντελή απουσία φιλοξενίας ή δημιουργίας κάποιας θεατρικής παραγωγής. Μοναδική εξαίρεση, σύμφωνα με τα όσα μπορούμε να ανακαλέσουμε στη μνήμη μας, ήταν η παράσταση «Ανακρέων Ραβασάκι από την Ιωνία» του κ. Βουλτσίδη που παίχτηκε για δύο ημέρες στο θερινό ΔΗΠΕΘΕ και κάποιες παραχωρήσεις του χώρου για θεατρικές παραστάσεις που απευθύνονταν κυρίως στους μικρούς συμπολίτες. Κατά τα άλλα αυτό που κυριάρχησε στις δραστηριότητες του ΔΗΠΕΘΕ ήταν το θερινό σινεμά και η -επίσης εξαιρετική- συμμετοχή στο Tales of X Cities. Σίγουρα όμως όχι το θέατρο.

Καταλαβαίνουμε πως η επιδημιολογική κατάσταση απαιτεί προσοχή και σύνεση.

Κατανοούμε επίσης πως η απουσία κινηματογραφικής αίθουσας πλέον στην πόλη μας μπορεί ίσως να δημιούργησε άλλες στοχεύσεις και άλλες προτεραιότητες.

Όμως νομίζουμε πως μετά από δύο χρόνια, ο φόβος της πανδημίας -που για όλους μας αποτέλεσε ανασχετικός παράγοντας- έχει δώσει τη θέση του στην γνώση του πώς μπορεί να λειτουργία με ασφάλεια κάθε πτυχή του βίου μας.

Όπως επίσης δεν μπορούμε να μην εκφράσουμε τη λύπη μας, ενθυμούμενοι πως στα 38χρόνια της παρουσίας του ΔΗΠΕΘΕ στα πολιτιστικά πράγματα του τόπου, μάς έχει χαρίσει θεατρικές παραγωγές αξιώσεων που όργωναν κατά κυριολεξία πόλεις και χωριά όλης της Θράκης αλλά και έξω από αυτήν και ανέδειξαν το ντόπιο δυναμικό.

Δεν μπορούμε να μην θυμόμαστε επιπλέον πως στη σκηνή του έχει φιλοξενήσει σπουδαίες μετακλήσεις που επιλέχθηκαν με ποιοτικά χαρακτηριστικά και υπό άλλους όρους δεν θα βλέπαμε στην περιοχή μας.

Ακόμα και όταν η δυσπραγία χτύπησε την πόρτα της δημόσιας αλλά και της ιδιωτικής οικονομίας, έστω και πιο περιορισμένα, το ΔΗΠΕΘΕ ήταν εκεί για να υπηρετεί την τέχνη του θεάτρου.

Τι μπορεί να άλλαξε τώρα δεν το γνωρίζουμε. Έχουμε την άποψη όμως πως το ΔΗΠΕΘΕ της πόλης μας θα έπρεπε να υπερασπίζεται την ιστορία το έργο και τον ρόλο του και όχι αυτό το ίδιο έργοις να υποβαθμίζει όλα αυτά και να υποκύπτει σε «ευκολίες» και, μετά από μεγάλες περιόδους σιωπής, να μετατρέπεται για λίγο σε μια τρόπον τινά κινηματογραφική λέσχη, και μετά πάλι να βυθίζεται στη σιωπή, ένεκα της πανδημίας.

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.