Ο κοθορνος

Στα αρχαία χρόνια για λόγους τεχνικούς (για να τους βλέπουν ακόμα κι οι απομακρυσμένοι θεατές) αλλά κι για λόγους εντυπωσιασμού (λόγο της υπερβολής και της μεγαλοπρέπειας που έδιναν στους ηθοποιούς) οι αρχαίοι υμών θιασάρχες είχαν εφεύρει τους κόθορνους τα συμπαγή με ψηλά πέλματα και χοντρά υποδήματά των ηθοποιών οι οποίοι δεν είχαν αριστερό και δεξί και έτσι προσαρμόζονταν σε οποιοδήποτε πόδι.

Το σχήμα τους και το γεγονός ότι ταίριαζαν σε κάθε πόδι μιας που δεν υπήρχε αριστερό και δεξί δεν ξέφυγε από τους πονηρούς και με σκωπτικό πνεύμα φορτωμένους προγόνους μας. Κάπως έτσι αυτοί χαρακτήριζαν σαν Κόθορνο αυτόν που άλλαζε πολύ γρήγορα απόψεις. Υπήρχε και μια παροιμία «ευμεταβολώτερος κοθόρνου», που σήμαινε ότι κάποιος διαφοροποιείται σε όσα πιστεύει ευκολότατα, όπως και ο κόθορνος που δεν λογαριάζει ποιον τύπο ποδιού έχει μπροστά του. Ο χαρακτηρισμός κόθορνος λοιπόν δινόταν σε όποιον είχε την ικανότητα να τροποποιεί γνώμη και συμπεριφορά ανάλογα με τις περιστάσεις. Κάτι ανάλογο με την δική μας παροιμία που τόσο σοφά έφτιαξε ο λαός : Άλλα λέει το βραδύ, άλλα κάνει το πρωί. Άξιο λόγο είναι το γεγονός ότι οι αρχαίοι μας πρόγονοι χρησιμοποιούσαν τον χαρακτηρισμό ειδικά για τους πολιτικούς τους. Μου μοιάζει σαν να μην πέρασε μια μέρα από την μακρινή αρχαιότητα ως τα σήμερα (τελικά κάτι ήξεραν αυτοί για την φάρα μας που εμείς μάλλον έχουμε ξεχάσει).

Κάπως έτσι λοιπόν είναι κι οι πολιτικοί μας σήμερα. Για να πάρουν την ψήφο μας παρουσιάζονται με το προσωπείο του τίμιου, αγαθού κι αυτού που θα διορθώσει τα πράγματα αλλά μόλις κάτσουν στην καρέκλα αρχίζουν το δικό τους, κρυφό στην αρχή, πρόγραμμα. Τα βήματα κλασικά και πανομοιότυπα από την γένεση του σύγχρονου ελληνικού κράτους.

Πρώτα αρχίζουν οι προγραφές. Αυτός δεν είναι δικός μας θα τον αλλάξω. Ο άλλος δεν μου κάνει τα χατίρια (άσχετο αν είναι νόμιμα ή μη) θα τον αλλάξω. Θα φέρω τους δικούς μου κολαούζους (με το ωραίο τεχνικό όνομα, ειδικός σύμβουλος άσχετα αν βάζουν ένα γιατρό να ασχολείται με τον τουρισμό ή ένα μηχανικό να ασχολείται με τα οικονομικά). Φυσικά οι ίδιοι αποκτούν αυτόματα τον τίτλο του πανεπιστήμονα, του φωστήρα που καθώς φαίνεται πάει με την καρέκλα.

Κάπως έτσι λοιπόν είναι κι οι πολιτικοί μας σήμερα. Για να πάρουν την ψήφο μας παρουσιάζονται με το προσωπείο του τίμιου, αγαθού κι αυτού που θα διορθώσει τα πράγματα αλλά μόλις κάτσουν στην καρέκλα αρχίζουν το δικό τους, κρυφό στην αρχή, πρόγραμμα. Τα βήματα κλασικά και πανομοιότυπα από την γένεση του σύγχρονου ελληνικού κράτους

Δεύτερο αρχίζουν το παιχνίδι της διαβολής τόσο για αυτούς που θέλουν να αλλάξουν όσο και κυριότερα για τους αντιπάλους τους αλλά και γενικά με όσους αντιτίθενται στα δικά τους σχέδια. Βέβαια αυτό το παιχνίδι το παίζουν όλοι και το βλέπουμε συχνά ακόμα και στις ακραίες εκείνες περιπτώσεις που αποφασίζεται να γίνει κάτι καλό για τον τόπο. Έτσι όλοι βρίζουν και κατηγορούν αλλήλους για την ορθότητα, αρτιότητα και χρηστή διαχείριση των οικονομικών μεγεθών.

Τρίτο και ίσως το πιο σημαντικό για όλους είναι τα λεφτά. Όλοι μα όλοι με το πού θα κάτσουν στην καρέκλα της εξουσίας και θα πιάσουν την κουτάλα αρχίζουν να σκέφτονται το δικό τους (κι όχι μόνο αλλά και των παιδιών τους, των εγγονών τους κλπ) μέλλον. Δεν μπορεί αφού έκατσα θα πρέπει να αποκτήσω ένα καλύτερο και πιο πλούσιο αύριο.

Με αυτά τα απλά τρία βηματάκια (όχι πως δεν υπάρχουν κι άλλα) πάνε περίπατο το γενικό καλό, η αξιοκρατία, η δημοκρατία, οι νόμοι και αρχίζουν να ευδοκιμούν ο νεποτισμός, η αναξιοκρατία, η οικογενειοκρατία, η δικτατορία των λίγων, το πνεύμα της ανομίας και ασυδοσίας και φυσικά το ήθος (σημειώστε εδώ ότι ο ηθο-ποιος είναι αυτός που παράγει ήθος σε αντίθεση με τους σύγχρονους πολιτικούς που ως ηθοποιοί αντί για ήθος παράγουν ανηθικότητα).

Τέλος πάντων  δεν θα επεκταθώ και άλλο. Ο καθένας μας πρέπει να αποφασίσει και να επιλέξει τι είδους πολιτικούς θέλει να τον κυβερνούν. 

Κλείνοντας θα σημειώσω ότι κάπου εκεί στις αρχές του 20ου αιώνα κάποιος ημι-μορφωμένος υπαξιωματικός του στρατού, ο οποίος είχε ακούσει για τους κόθορνους και την έλλειψη σε αυτούς του αριστερού και του δεξιού παπουτσιού, που πίστευε ότι ήταν καλύτερος από τους αγγράμματους στρατιώτες του, που δεν μπορούσαν να ξεχωρίσουν το αριστερό με το δεξί τους πόδι αναφώνησε: «Είστε όλοι κωθώνια».

Είναι στο χέρι μας να μην γίνουμε κωθώνια στα χέρια κι στα κελεύσματα του κάθε τυχάρπαστου κι περαστικού υποτιθέμενου φωστήρα της πολιτικής.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.