Nα μελετησω τη νυχτα…

Κάπου μακριά πέφτουν μπαταριές… ακούν τα σκυλιά, γαυγίζουν τρομαγμένα. Εχω την εντύπωση ότι μονάχα αυτός ο τουφεκιοφόρος και τα σκυλιά ξαγρυπνούν μαζί μου εδώ στην ερημιά των χωραφιών, των περιβολιών, των βραγιών, των παραμυθιών.
 
Αν δεν σκιαζόμουν θα έριχνα το σάλι στους ώμους και θα ‘βγαινα στη δημοσιά να ψάξω… Γιατί πυροβολείτε κύριε, θα ρωτούσα τον κουμπουροφόρο κι είμαι σίγουρη ότι  θα μου έλεγε ότι κυνηγά τίποτε αρουραίους που βγαίνουν αυτό τον καιρό από τα λαγούμια τους, κόβουν βόλτες γύρω απ΄τα θερμοκήπια, σέρνονται μέσα στις λασπωμένες γράνες, και δοκιμάζουν τα αποφάγια των οικόσιτων.
 
Τα γατιά, φοβούνται τους αρουραίους και λουφάζουν… Όπως φοβάμαι κι εγώ, η τολμηρή κι η αγέρωχη! Καθάρισα ένα μηλαράκι, το έλουσα με σιρόπι από γλυκό κυδώνι, το πασπάλισα κανέλα. Μοσχοβολά πάνω στο γραφείο, δίπλα στο ποντίκι, απέναντι από τα Καρέλια μου, κολλητά στο τασάκι. Μια «νεκρή φύση», συντροφιά μου… Ζωντανεύει μόλις γευτώ την πρώτη φετούλα. Ύστερα πάλι… νεκρή και τούμπαλιν.
 
Έτσι μ’ αρέσει να παίζω τις νύχτες με γεύσεις και έξεις καθώς ορνιθοσκαλίζω ανοησίες… Μια νύχτα σαν όλες τις άλλες, που πυροβολεί και πυροβολείται, μια νύχτα πριν την πανσέληνο του Απρίλη, καταμεσής στη «βουβή εβδομάδα», μια νύχτα φλύαρη, που μιλά ξένες γλώσσες. Προσπαθώ να καταλάβω… Θέλω να μελετήσω τη νύχτα…

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.