Μια Ελλαδα στην ουρα …ουρα …ουρα…

Ουφ!!!! Ολο το πρωί στις Τραπέζες, όπως το τονίζω, που λέει κι η θειά μου, είναι άθλιο αυτό που μας συμβαίνει… Σιχάθηκα το είναι μου… Το μόνο καλό, ότι σε εκείνες στις ουρές, συναντάς όλο το συμπεθεροκόπι και τα κουμπαριά και λες και καμιά κουβέντα πολιτικοοικονομική! Μάλιστα… Κατεβαίνουν από τα χωριά στο τέλος του μήνα για τις συντάξεις και τα …μιστά! Μια Ελλάδα στην ουρά…ουρά…ουρά… Καλά να πάθουμε!
 
Γύρισα μεσημέρι κατάκοπη, και το απόγευμα πάλι πίσω, στη Βιβλιοθήκη. Γιόρταζε κι η φιλενάδα μου, δεν πρόλαβα να πάω να φάω γλυκό, ες αύριον τα σπουδαία. Την πήρα τηλέφωνο, της είπα ότι δεν με παίρνει η ώρα για επίσκεψη, της είπα και να κλειδώσει το λουκέτο, να μη με περιμένει. Γύρισα σπίτι μετά τις δέκα έφτιαξα ένα βραστικό, κι ακόμα ρουφάω.
 
Πώς να πάει κάτω τόση πίκρα αδερφέ… Κάνει και κρύο, έβαλα τερλίκια και μπλουζόν, τυλίχτηκα το σάλι μου και έκατσα να σας διαβάσω. Α, έχω απλωμένα και κάτι σκούρα ρουχαλάκια από το μεσημέρι, μούσκεμα είναι ακόμα. Ρουφάνε κι αυτά σαν βατράχια όλη την υγρασία της νύχτας, ένα φεγγάρι μισό στον ουρανό-«γυμνέ ακατοίκητε ουρανέ»-
 
Γκραν Γκινιόλ κατάσταση, ένα θέατρο φρίκης από άκρου εις άκρον της χώρας… Κάνει κρύο, παγωνιά στην Ειδομένη παγώνουν άνθρωποι απελπισμένοι, μωρά τυλιγμένα σε νάιλον να μη βραχούν και όμως εθιζόμαστε σιγά σιγά στις εικόνες σ΄ αυτό το θέατρο της φρίκης. Και τι που τα γράφουμε εδώ μέσα, και κλαψ και λυγμ, νέα παραπετάσματα υψώνονται ανάμεσα, ηλεκτροφόρα.
 
Τριγύρω από αχάραγο ακούω τα μηχανάκια στα λιοστάσια, μαζεύει ο κόσμος ελιές, στον αέρα μοσχοβολά λιοκόκι, δοκίμασα και το πρώτο πορτοκάλι φέτος, με μέθυσε το άρωμά του, πάλι η κατάσταση τριγύρω είναι ροκ, κι εγώ ακούω ένα χαρακτηριστικό ελληνάδικο, το «Βουρκωμένη Δευτέρα». Το τραγουδούσαμε σε ανέμελες εποχές, και πού να φανταζόμασταν τότε… Τότε που ακόμα το Σάββατο ήταν εργάσιμη. Διονύσης Τζεφρώνης οι στίχοι… Λευκαδίτης, όπως κι ο Λεωνίδας…

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.