Μαυρισε η ψυχη και ο τοπος μας!

Για δεύτερη μέρα συνεχίστηκε η μάχη με τις φλόγες στη Ροδόπη. Αποπνικτική και απόκοσμη η ατμόσφαιρα. Αναζωπυρώσεις, νέες εστίες και νέες εκκενώσεις οικισμών συνέθεσαν το σκηνικό της χθεσινής ημέρας. Οι επίγειες δυνάμεις που επιχειρούν στην περιοχή αν και καταβάλλουν υπεράνθρωπές προσπάθειες για τον έλεγχο των εστιών είναι καταφανώς λιγοστές για να μπορέσουν να ελέγξουν τα πύρινα μέτωπα. Με τις καιρικές συνθήκες απέναντι να ευνοούν τη γρήγορη εξάπλωση και να δυσχεραίνουν το έργο της κατάσβεσης. Και σε όλα αυτά να αναζητούνται… τα εναέρια μέσα. Τι κι αν οι της τοπικής αυτοδιοίκησης αρμοδίως ζητούν τη συνδρομή τους, τα αιτήματα βρίσκουν σε τοίχο, ή στην καλύτερη εισακούγονται πολλές ώρες μετά.

Στο μεταξύ ο τόπος μας καίγεται. Καταστρέφεται. Οργή και θυμός. Η μονάδα ΜΕΤΕΟ του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών υπολόγισε σε 12.000 τα καμμένα στρέμματα στη Ροδόπη μέχρι την Τρίτη, όπως προκύπτει από την προκαταρκτική ανάλυση δορυφορικών δεδομένων

Υπάρχουν όμως και ελπιδοφόρα αγγέλματα. Ευτυχώς ο τόπος μας κατοικείται από Θρακιώτες. Όλοι μαζί σε ένα αυτόκλητο κύμα αλληλεγγύης. Όπως μπορεί ο καθένας.

Εθελοντές με τα γεωργικά μηχανήματα που έγιναν πυροσβεστικά και συνδράμουν στις προσπάθειες κατάσβεσης. Υλοτόμοι κόβουν δέντρα για να φτιάξουν αντιπυρικές ζώνες.

Κάτοικοι και επιχειρήσεις με συγκεντρώσεις νερών, κολλυρίων, τροφίμων, ειδών πρώτης ανάγκης.  Το ΚΤΕΛ που ανέλαβε τη συγκέντρωση και μεταφορά.

Με προσφορές φιλοξενίας ξεσπιτωμένων από ιδιώτες. Με ράντζα σε πάσης φύσεων δημόσιες δομές. Με δωμάτια από τα ξενοδοχεία της πόλης. Με μερίδες φαγητού που ετοίμασαν επιχειρήσεις. Με εκκλησίες και τζαμιά που άνοιξαν για τους πυρόπληκτους.  Ακόμα και εργοστάσια υπήρξαν που προσφέρθηκαν να φιλοξενήσουν όσους αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους. Τον «Περπατώ» που κινητοποίησε τις δυνάμεις του για τη μεταφορά και φιλοξενία ανάπηρων συμπολιτών. Τους αιμοδότες που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της ΝΥ Αιμοδοσίας και έδωσαν αίμα για τον συνάνθρωπο.

Και δεν σταματάμε εδώ. Εθελοντές της ΕΟΔ και του Ερυθρού Σταυρού που συμμετέχουν στη μάχη των πυρκαγιών. Τα ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ και το προσωπικό του Νοσοκομείου Κομοτηνής που συνέδραμε τα μέγιστα (βλ. εκκένωση Νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης). Τους αστυνομικούς που πόρτα πόρτα έψαχναν τα σπίτια των οικισμών που εκκενώθηκαν για να μην αφήσουν κανένα πίσω. Ναι σε κανέναν δεν αρέσει να εγκαταλείπει το σπίτι του και να μην ξέρει αν θα το ξαναβρεί όπως το άφησε, όμως αυτοί ήταν πάντα ευγενικοί και ψύχραιμοι ό,τι κι αν άκουγαν.

Με το Δημοτικό Κυνοκομείο, τα ιδιωτικά κτηνιατρεία, τις φιλοζωικές οργανώσεις, τους εθελοντές που προσέτρεξαν να περισώσουν τις τετράποδες ζωές.

Είμαστε σίγουροι πως ξεχνάμε άλλα τόσα να αναφέρουμε. Ήταν πάρα πολλά από όλους. Το φτωχικό μας μεγαλείο η αλληλεγγύη… Στα δύσκολα, όταν μαυρίζει η ψυχή και ο τόπος μας. Κι ας πέφτει η Αθήνα μακριά.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.