Κομματια και μεταπολιτευτικα θρυψαλα

Το καλοκαίρι τα δίνει όλα αυτό τον καιρό, ξέρει πως τα ζαρζαβάτια θέλουν βρασμούς για να καρποφορήσουν. Μαζί τους ωριμάζουμε κι εμείς υπομένοντας το γεωγραφικό κισμέτ όλοι μαζί, ακόμα και οι επιμένοντες να μην τοποθετήσουμε κλιματιστικό στο σπιτικό μας. Ένας παλιός ανεμιστήρας κάνει φούρλες πάνω απ’ το κεφάλι μου με περίτεχνο τρόπο, ανακυκλώνοντας το αεράκι του καθιστικού που έχει μοσχοβολιά μαγειρικού τύπου. Με ντοπάρει, καταλήγει να με ενθουσιάσει έτσι καθώς εισπνέω άρωμα δυόσμου που ψιλοκομμένο τον ανακάτεψα με τις φλάσκες στο ταψί του μπριαμ.
 

Γητεμένη από τις περιστάσεις, απελευθερωμένη ίσως, πολιτεύομαι μονάχα με τη μνήμη… όσο μεγαλώνω, που κάθε χρόνο τέτοιο καιρό μου θυμίζει ωραίες ιστορίες και καταστάσεις. 24 Ιούλη παρακαλώ, ημέρα αποκατάστασης της μεταπολιτευτικής μας Δημοκρατίας, έτυχε να έχω γενέθλια… Κι έτσι όπως συνέπεσε το μεγάλωμά μου με τη διαδρομή της πολιτικής μας «πορείας», πολύ μου άρεσε. Είχα λοιπόν την αίσθηση κάθε χρόνο που έσβηνα κεράκια στην τούρτα παγωτό, ότι κι εγώ μαζί με τη Δημοκρατία μας, πλάταινα, βάθαινα, θωρακιζόμουν. Έτσι όπως φορτωνόμουν με κιλά και διαψεύσεις, δάνεια έκανα κι εγώ από την θριαμβική-εικονική της χώρας διαδρομή. Οποία διάψευσις, σκεπτόμουν καθώς προετοιμαζόμουν για γιορτάσι πριν δυο τρία χρόνια, νομίζω το 2013, όταν η προεδρία της Δημοκρατίας αποφάσισε να μη κάνει δεξίωση βρ’ αδερφέ, «πενθώντας» για τα «μνημόνια», υπακούοντας σε λιτότητες και άλλα παρόμοια με πίκρα και πικρίλα, όξος και χολή… Το «πένθος» εν προκειμένω μια ψεματούκλα τεραστίων διαστάσεων ήτο, αλλά…ας μη το προχωρήσω!
 
Κατά βάθος το προεδρικό …ήξερε καλά ότι είναι εντελώς κίβδηλο και αηδιαστικό να γιορτάζεις αποκαταστάσεις ομοθυμαδόν με αυτούς που μόνο… αποκατάσταση της δημοκρατίας δεν ήθελαν τότε που κατέρρεε η χούντα. Αλλά αυτά δε λέγονται δημοσίως, δεν είναι απλό πράγμα να αδειάσεις το σύστημα που “ανέβασε” στο πάλκο 40-και κάτι- χρόνια μετά το 74 εκείνους που υποτίθεται ότι «πολέμησε», δίκασε, αλλά στη συνέχεια αθώωσε η ίδια η «δημοκρατία» μας τρομάρα μας.
 

Εγώ βεβαίως αυτά τα χρόνια που η μεταπολιτευτική μας Δημοκρατία… πενθούσε και έμενε άνευ δεξίωσης, γιόρταζα και παραγιόρταζα… Κι η γιορτή μου μια παραλλαγή ήταν, ειλικρινής όμως παραλλαγή. Κεράκια δε σβήνω, μεγάλωσα πια και δεν χωρούν στο τουρτάκι… Από την άλλη όλοι οι παλιοί, φίλοι, του 74 οι «εκδρομείς», έχουμε γίνει κουβάρι …στο άνεμο, τόσο που δεν ξέρω ποιους να καλέσω και ποιους ν΄αφήσω στα γενέθλια… Αν τύχει και συναπαντηθούμε καμιά φορά πλακωνόμαστε σαν μικρά παιδιά για τις επιλογές του παρόντος. Όπως ακριβώς τότε, το 1974, οι Πασόκοι με τους ΚΚΕξ και τους ΚΚΕες, τους ΕΚΚΕτζήδες και τους ΟΜΛΕτζήδες… Εξακολουθούμε σπαρμένοι σε μικρότερες φέτες… από τη μια ως την άλλη άκρη του πολιτικού φάσματος πλην Χρυσής Αυγής, Θεέ μου βοήθα μας.
 
Καταλήγοντας να αποτελούμε πλέον μια «ωραία ατμόσφαιρα»!!! Χρόνια πολλά λοιπόν, κι εμένα και της μεταπολίτευσης που θα μπορούσε να είναι και θυγατέρα μου αν είχα αρχίσει να γεννάω από τότε παιδιά, αντί να σουρτουκεύω σε πορείες και διαδηλώσεις…
 
Χρόνια της πολλά;
Φιλιά…

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.