Η Συμφωνια Ελλαδας-Γαλλιας
Η αμυντική συμφωνία Ελλάδας-Γαλλίας πρόκειται να φέρει τις δύο χώρες πιο κοντά στην Ανατολική Μεσόγειο. Από ελληνική οπτική γωνία, ολοκληρώνεται μία περίοδος ζυμώσεων και σκέψης, που διήρκεσαν περίπου δύο χρόνια. Συγκεκριμένα, ύστερα από τις εθνικές εκλογές του Ιουλίου 2019, η καινούρια κυβέρνηση κλήθηκε να διαχειριστεί την πολυπλοκότητα της κατάστασης στην Ανατολική Μεσόγειο. Η στρατηγική της Τουρκίας, με αποκορύφωμα την υπογραφή του τουρκολιβυκού μνημονίου για τη χάραξη θαλασσίων ζωνών, δημιούργησε νέα δεδομένα. Ακολούθως, η ενίσχυση της εθνικής άμυνας μετατράπηκε σε κυβερνητική προτεραιότητα, παρά το μεγάλο κόστος.
Η Ελλάδα επιλέγει τη Γαλλία ως εταίρο της αγοράζοντας μαχητικά αεροσκάφη και φρεγάτες. Πολύ περισσότερο, ελπίζει στην αμοιβαία αμυντική συνδρομή όπως ορίζεται στο άρθρο 2 της διμερούς συμφωνίας. Ήδη, όμως, εγείρονται κάποιες αμφιβολίες για την ορολογία που έχει επιλεγεί, ιδίως τη χρησιμοποίηση της λέξης «επικράτεια». Με δημόσια τοποθέτησή του, ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ευάγγελος Βενιζέλος εξηγεί πως η υφαλοκρηπίδα, ακόμη και μετά την οριοθέτησή της και η ΑΟΖ ακόμη και μετά την ανακήρυξη και οριοθέτησή της δεν συνιστούν «επικράτεια».
Από γαλλική οπτική γωνία, η πρόσφατη αμυντική συμφωνία δημιουργεί μικρή οικονομική ανακούφιση. Η ζημιά που υφίσταται η γαλλική ναυπηγική βιομηχανία από την πρόσφατη ακύρωση της παραγγελίας της Αυστραλίας είναι τεράστια και έτσι χρειάζονται πολλές εναλλακτικές. Πέρα από το οικονομικό σκέλος, όμως, η Γαλλία επιδιώκει την ενίσχυση της θέσης της στη Μεσόγειο αλλά και στην προσπάθεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης να χτίσει αυτό το οποίο ονομάζεται «στρατηγική αυτονομία» στον τομέα της άμυνας.
Καθώς η Ελλάδα αναβαθμίζει τις αμυντικές σχέσεις της τόσο με τη Γαλλία όσο και τις Ηνωμένες Πολιτείες, ο ρόλος της εντός του ΝΑΤΟ αποκτάει μεγαλύτερη σημασία. Παρόλα αυτά, δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι Γαλλία και Ηνωμένες Πολιτείες αντιλαμβάνονται την Τουρκία με τον ίδιο τρόπο. Το Παρίσι βλέπει την Άγκυρα καχύποπτα λόγω του ενεργά στρατιωτικού ρόλου της δεύτερης σε διάφορα μέτωπα της Μέσης Ανατολής και της Βορείου Αφρικής. Από την πλευρά της η Ουάσιγκτον προβληματίζεται κυρίως για τις στενές ρωσοτουρκικές σχέσεις. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, εξακολουθεί να θεωρεί την Άγκυρα πυλώνα του ΝΑΤΟ και έναν εταίρο με τον οποίο πρέπει να συνεργάζεται αρμονικά, υλοποιώντας τις γεωπολιτικές της επιδιώξεις έναντι της Ρωσίας και της Κίνας.
Σε έναν κόσμο που αλλάζει η Ελλάδα επιλέγει την αμυντική της ενίσχυση μετά από μια δεκαετία οικονομικής κρίσης. Η αμυντική ενίσχυση δρα αποτρεπτικά αλλά δε λύνει τα υπαρκτά προβλήματα της Ανατολικής Μεσογείου ούτε οριοθετεί την υφαλοκρηπίδα με την Τουρκία. Τίθεται, συνεπώς, το ερώτημα ποια θα είναι η εθνική στρατηγική την επόμενη μέρα και αν η στρατηγική αυτή θα βασίζεται στην ακινησία και τη μετάθεση θεμάτων για αργότερα ή τη δημιουργική και ειρηνική προσπάθεια διευθετήσεων όπως συνέβη πέρυσι με την Αίγυπτο και την Ιταλία.
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
