Η πιο πλήρης ημέρα του χρόνου

Ακόμα ένας απολογισμός;

Όχι.

Ακόμα ένα κείμενο με Ευχολόγια για την επόμενη χρονιά;

Ούτε καν.

Ούτε σχέδια και στόχοι.

Ενδεχομένως η χρονιά που πέρασε για κάποιους να χαράσσεται ως μια χρονιά εκλογικών αναμετρήσεων, για άλλους μια χρονιά που ξέσπασε ακόμα ένας πόλεμος στη Μέση Ανατολή και για άλλους μια χρονιά επιτυχιών ή και αποτυχιών.

Δεν ξέρω τι έχει σημασία μεταξύ αυτών, κάτι μου λέει οι ανθρώπινες ζωές, αλλά δεν μπορώ να πω με σιγουριά πλέον.

Φοβάμαι πως οι ζωές όλων γύρω μου γίνονται ολοένα και πιο πιεστικές, μαζί κι η δική μου, με αποτέλεσμα να αναμένουμε από στιγμή σε στιγμή κάτι να ραγίσει ή κάτι να σκάσει. Ευχάριστη παρατήρηση μες στο γιορτινό κλίμα! Μπορεί και όχι…

Πάντα πέφτω στην παγίδα και θέλω να γράψω κάτι βαθυστόχαστο, κάτι φανταχτερό και σκοτεινό μαζί. Μου φαίνεται τόσο χαζό όταν το σκέφτομαι.

Με απλά λόγια:

Η πιο πλήρης μέρα αυτού του χρόνου ήταν μια Τρίτη, Σεπτέμβρη με πολλή ζέστη, που είχαμε κηδεία. Κηδέψαμε έναν νέο άνθρωπο γύρω στα 50. Δεν ήμουν πολύ κοντά του, δεν είχαμε ζήσει πολλά μαζί, αλλά τον ήξερα από όταν ήμουν μωρό κι έτσι ήταν για 26 χρόνια στη ζωή μου. Ήταν φίλος των γονιών μου κι ανήκει σε μια παρέα ανθρώπων που από πάντα τους βλέπω σαν φίλους και «θείους» μου, σαν ένα σημείο αναφοράς που για όλα μου τα χρόνια μέχρι εκείνη την Τρίτη έμοιαζε άφθαρτο, πάντα μεγαλύτερο από μένα και πάντα νέο και ανίκητο. Και λίγο μεθυσμένο, θα μπορούσα να συμπληρώσω.

Αν και αυτή η Τρίτη ήταν μια μέρα απώλειας και θρήνου για όλους μας, εμένα μου έμειναν δυο ακόμα πράγματα. Στον καφέ και στο φαγητό είδα ανθρώπους που, επειδή θέλαν να τιμήσουν κάτι «ιερό», ήταν ειλικρινά ενωμένοι. Χωρίς να πιστεύουν ότι αυτό διαρκεί για πάντα, τους αρκούσε εκείνη η ώρα. Ακόμα είδα αυτούς που από μωρό θεωρούσα «άτρωτους» να είναι άνθρωποι απλοί και ολόκληροι, γυμνοί σαν να λέμε.

Παραδόξως, ο πόνος βοηθάει να βλέπεις πιο καθαρά μερικές φορές.

Αυτή η Τρίτη ήταν πλήρης, γιατί η ζωή μας είναι ένα σχήμα πολυγωνικό και μεταβαλλόμενο, για όλους χωρίς καμία εξαίρεση. Μες στο σχήμα χωράνε τα πάντα αρκεί να μην μπαίνουν αυτά που δεν θες, γιατί τότε ή κάτι θα ραγίσει ή κάποιος θα σκάσει.