Η «μεταρρυθμιση» πετυχε!!! Οι μικρομεσαιες επιχειρησεις πεθαινουν!!!

Χρονιάρες μέρες και το έθος επιτάσσει οι ειδήσεις να είναι χαρούμενες. Και ναι μεν οι «μαγειρεμένες» και συμπεριλαμβανόμενες στο μενού της ημέρας ειδήσεις είναι γεμάτες χαρά, αγαλλίαση, χιόνι και χιονοπόλεμο, ιδιαίτερα αν κάποιος ζει από τη μέση Ελλάδα και κάτω, η πραγματικότητα που μας περιστοιχίζει «αμαγείρευτη» και απαράσκευη όμως είναι άλλη. Είναι αυτή που αντικρίζουμε στην καθημερινή απόγνωση του μικροεπαγγελματία που κρατά το μαγαζί του ανοικτό χάρη στην προσωπική του αυτοθυσία και την επίσης αυτοθυσιαστική προσφορά των εργαζομένων που έχουν το κατάστημα, την επιχείρηση σαν δική τους, αλλά το πράγμα πλέον δεν «βγαίνει», όσο ξακουστή κι όσο προκομμένη αν είναι η τάδε ή η δείνα μικρομεσαία επιχείρηση.
 
Δεν «βγαίνουν» oι λίγες παλιές επιχειρήσεις που όμως κρατούν, δεν «βγαίνουν» όμως και οι δεκάδες νέες στο χώρο της εστίασης κυρίως που ανοίγουν συχνά πυκνά, έχουν επενδυμένα μέσα τους όνειρα, προσδοκία, χρήμα, αισθητική και, κυρίως, την ευχή να υπάρχει ένα εισόδημα, μια δυνατότητα στη χαρά που προσφέρει η εργασία και η οικονομική ανεξαρτησία, ο απεγκλωβισμός από την πατρική οικογένεια ή τη σύνταξη του παππού.
 
Στο τέλος ό,τι μένει και ό,τι εγγράφεται και στο δημόσιο χώρο είναι το κλείσιμό τους μετά τρεις, τέσσερις, πέντε, έξι μήνες, οι έρημοι, όμορφα διακοσμημένοι χώροι, και, κυρίως, οι έρημες ψυχές και τα ματαιωμένα όνειρα!!! Πόσες τέτοιες μικρές επιχειρήσεις, πόσα τέτοια μικρά μαγαζάκια, πόσες τέτοιες πικρές ιστορίες συμπολιτών δεν καταγράφουμε μέρα τη μέρα στις οδούς ευρείας κυκλοφορίας της Κομοτηνής!!!
 
Πόσα πωλητήρια, πόση απόγνωση, πόση προσδοκία στην ταμπέλα «πωλείται» μήπως βρεθεί κάποιος επόμενος τυχερότερος να επενδύσει και να τη λειτουργήσει μήπως και το όνειρο δεν ναυαγήσει ολοσχερώς!!! Πόσες ιστορίες, πόσα όνειρα, πόσοι καημοί!!!
 
Καημοί ανανεωνόμενοι και επαναδιατυπωνόμενοι συνεχώς με μεγαλύτερο πάθος, συνοδοί καθόλη τη διάρκεια του 2016, και οι καημοί των παραδοσιακών επαγγελματιών του χώρου, με σαράντα και τριάντα και είκοσι χρόνια στην αγορά, που πλέον δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις συνεχώς αυξανόμενες φορολογικές και ασφαλιστικές υποχρεώσεις, που διαπιστώνουν ότι οι ημερήσιοι τζίροι, παρά τη μείωση των τιμών, καθημερινά φθίνουν και φθίνουν μέχρι που κάποιες μέρες …εξαφανίζονται.
 
Παραδοσιακοί επαγγελματίες του χώρου που έφθασαν να ζουν μόνον για τους έχοντες, με τις μεγάλες μάζες του πληθυσμού να σιτίζονται κατ’ οικονομία, τρέχοντας από προσφορά σε προσφορά στα ποικιλώνυμα μεγάλα μάρκετ με τις τιμές να είναι στο μισό των προσφερόμενων στα συνοικιακά καταστήματα, προκρίνοντας συνειδητά την κατώτερη ποιότητα, εμπρός στην προοπτική να υπάρχει κάτι στο τραπέζι.
 
Εφιαλτικό για τον ιδιωτικό τομέα και τους ελεύθερους επαγγελματίες το 2016, ακόμη εφιαλτικότερο το 2017, με την κορυφαία μεταρρύθμιση της καταστροφής του μικροεπαγγελματία, της μικρομεσαίας επιχείρησης να έχει πλειοψηφικά συντελεστεί…
 
Εν επιγνώσει… Οδηγώντας έναν μεγάλο αριθμό συμπολιτών στην ανεργία, στη φτώχεια, στην καταρράκωση της προσωπικής και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, και, μάλιστα, σε κλίμα σιωπής!!!
 
Γιατί οι άνθρωποι αυτοί του μόχθου δεν είναι αναγνωρίσιμοι στη χώρα, δεν υφίστανται για τις κυβερνήσεις, δεν είναι δηλαδή δημόσιοι υπάλληλοι, συνταξιούχοι, αγρότες, δικαστικοί, στρατιωτικοί, είναι ανύπαρκτοι, ένα ΤΙΠΟΤΑ.
 
Καμιά πρόνοια γι’ αυτούς, καμιά αναφορά στα δελτία ειδήσεων, καμιά ένδειξη ότι κάποιος συμπάσχει, ενδιαφέρεται, ανοίγει προοπτικές, δεν θα τον αφήσει να μαραζώσει, να πεθάνει, όπως ακριβώς χρόνια τώρα συνέβη αλλού και εξακολουθεί ακόμη να συμβαίνει. Να συμβαίνει με τον θάνατο του εμποράκου…
 
Καλή χρονιά, κι οι ήττες είναι βέβαιο ότι εγγράφουν τα καλύτερα ξεκινήματα… Στη μοναξιά αλλά και την ελευθερία του πλαισίου ενός ανέκαθεν ανύπαρκτου κράτους, στερουμένου πολιτικών και πολιτικής. 

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.