Η ημερα ενος αντιπροσωπου στον Σ.Α.Δ.Π.Θ.

To 1963 o Ίταλο Καλβίνο ολοκλήρωσε το αριστουργηματικό του έργο “Η μέρα ενός εκλογικού αντιπροσώπου” αναδεικνύοντας με συγγραφικά αριστοτεχνικό τρόπο τις παθογένειες των δημοκρατικών διαδικασιών αλλά και της ίδιας της δημοκρατίας, με τρόπο επίζηλο για τον καλύτερο πολιτικό επιστήμονα ή δημοσιολόγο. Το σύνολο σχεδόν του βιβλίου βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, αλλά διερωτάται κανείς αν ακόμα και σήμερα μπορεί να ανεύρει αντίστοιχα παραδείγματα.
 
Νομίζω πως το συνδικαλιστικό φαινόμενο στην χώρα μας και ευρύτερα ο τρόπος οργάνωσης και δομής διαφόρων συλλογικοτήτων και συσσωματώσεων θα διεκδικούσαν επάξια αυτοτελές κεφαλαίο στις ιστορίες του εκλογικού αντιπροσώπου.
 
Την παρελθούσα εβδομάδα διεξήχθησαν, δια ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, οι πρώτες εκλογές για την ανάδειξη εκπροσώπων στα όργανα του Συλλόγου Αποφοίτων Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. Παρά τους αυτονόητους περιορισμούς λόγω της διαγόμενης κατάστασης, η συμμετοχή ήταν καθόλα ικανοποιητική αναλογικά με τον αριθμό των αρχικά εγγεγραμμένων μελών, ώστε όπως υιοθετείται στην δημοσιογραφική διάλεκτο να μην τίθεται έλλειμμα νομιμοποίησης με ολιγάριθμους ψηφίσαντες.
 
Η ύπαρξη του συγκεκριμένου Συλλόγου Αποφοίτων είναι παραπάνω από αναγκαία όχι μόνο σε πρακτικό επίπεδο, μιας και η σύσταση του αποτελεί πράξη εναρμόνισης με διεθνή πανεπιστημιακά πρότυπα, αλλά και συμβολικό αφού με τον πλέον θεσμικό τρόπο συναρθρώνονται τα συμφέροντα των διαφορετικών τμημάτων, καλλιεργείται η αίσθηση εξελικτικής και διαγενεακής συνέχειας και αναδεικνύεται ο ενοποιητικός χαρακτήρας του εγχειρήματος.
 
Ωστόσο εγείρει εύλογες αμφιβολίες το πώς θα προαχθούν οι καταστατικοί σκοποί του Συλλόγου  και η αντιπροσωπευτική συγκρότησή του, όταν η πλειοψηφία των μελών που προέρχονται από ένα Τμήμα (Φιλολογία), όπου δεν τίθεται ουδεμία αμφιβολία για τη δημοκρατική και νόμιμη εκλογή τους και το δικαίωμα λήψης αποφάσεων (αρχή πλειοψηφίας), επιβάλλει την πλειοψηφία της και επί των οργάνων του ΔΣ προσδίδοντας στο Σύλλογο χαρακτήρα πλειοψηφισμού και μονομέρειας.
 
Εκτός των τυπικών εγγυήσεων νόμιμης συγκρότησης που διασφαλίζουν την τυπική νομιμότητα, υπάρχουν και οι εγγυήσεις που εξασφαλίζουν την ουσιαστική νομιμοποίηση. Εγγυήσεις χωρίς την παρουσία των οποίων ένας Σύλλογος δεν δύναται να είναι πραγματικά δημοκρατικός. Μεταξύ άλλων η δημοκρατική συγκρότηση ενός οργάνου επιτυγχάνεται μέσω ενός πλουραλιστικού και αντιπροσωπευτικού Προεδρείου του Διοικητικού Συμβούλιου, της ανάληψης θέσεων ευθύνης από εκλεγέντα μέλη που σε διαδικασία σταυροδοσίας όπως εν προκειμένω κατετάγησαν στις πρώτες θέσεις ώστε η βούληση του σώματος να αποτυπώνεται ως ίση εκπροσώπηση στα όργανα, της προστασίας των δικαιωμάτων της μειοψηφίας, αλλά και της πρόβλεψης ασφαλιστικών δικλείδων αλληλοελέγχου και αλληλεξισορρόπησης για να μην δύναται κανένας ατομικά ή ως ομάδα να συγκεντρώσει υπέρμετρη εξουσία.
 
Πάντοτε μια εκ των δημοκρατικών διακυβεύσεων είναι το πώς θα προστατεύσουμε έναν θεσμό από όσους επιδιώκουν την εργαλειοποίησή του. Προς αποφυγή παρανοήσεων δεν υπονοείται η ύπαρξη προδιάθεσης και μάλιστα εκούσιας, αλλά είναι δυσχερώς κατανοητό το πώς μπορεί να καλλιεργηθούν συνθήκες θεσμικής εμπιστοσύνης προς τον συγκεκριμένο Σύλλογο, όταν 5/9 (ή 6 μετά την κένωση θέσης) μέλη προέρχονται από την Φιλολογία, 4/4 όργανα στελεχώνονται από απόφοιτους Φιλολογίας.
 
Και ο πλέον καλοπροαίρετος μπορεί να αντιληφθεί πως η ομαδοποίηση συμφερόντων πολλές φορές διασπά το συλλογικό συμφέρον, καταργεί τις συνθήκες ισηγορίας και ελεύθερης ψήφου των μελών (αφού μια ομάδα λειτουργεί συντεταγμένα), αλλά και ουσιαστικής έκφρασης αφού μια προδιαμορφωμένη πλειοψηφία συνήθως φαλκιδεύει την διαβούλευση και τον διάλογο.
 
Πολλές φορές η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι, αλλά να φαίνεται τίμια. Και ας μην λησμονείται πως αυτοί που υποστασιοποιούν ένα Σύλλογο είναι τα μέλη του. Εκείνα ενσαρκώνουν συγκεκριμένες αρχές και κώδικα αξιών. Είναι λυπηρό εν τη γενέσει του ένας Σύλλογος να προσβάλλεται από περονόσπορο. Ο οποίος μεταφυτεύεται λόγω των συνδικαλιστικών αντιλήψεων που μεταφέρουν όλα τα κακώς κείμενα που οδήγησαν στην απαξίωση, την απονομιμοποίηση και την παρακμή των εν ευρεία εννοία αντιπροσωπευτικών θεσμών.
 
Το δημοκρατικό φρόνημα σταματά εκεί που αρχίζει η προσωπική ωφέλεια. Άλλωστε είμαστε όλοι δημοκράτες μέχρι να κληθούμε να εφαρμόσουμε τη δημοκρατία στην πράξη. Η άποψη που υποστηρίζει πώς τα αξιώματα δεν τα ζητάμε, αλλά μας προτείνονται λόγω της αξιοσύνης μας είναι εξοβελιστέα, όταν κατά το μάλλον ή ήττον κρατούσα άποψη είναι αυτή της παρεοκρατικής οργάνωσης των θεσμών.
 
Ενόψει των επικειμένων πρυτανικών εκλογών επιβεβαιώνεται με τελευταίο σύμπτωμα αυτό του Συλλόγου Αποφοίτων, πως το ΔΠΘ έχει “εκφεουδαρχικοποιηθεί” πλήρως. Μια πολυαρχία που δημιουργεί συνθήκες υπονόμευσης του κοινού καλού. Η επίκληση του συμφέροντος της πανεπιστημιακής κοινότητας είναι πλέον φενάκη.
 
Άλλως πριν κάποια έτη ο κοινός αγώνας για την 4η Νομική δεν θα μετέπιπτε σε αλισβερίσι για την δημιουργία νέων τμημάτων, Σύλλογοι όπως ο Πρωταγόρας του Τμήματος Νομικής που αποτελείται από τους σκαπανείς του ΔΠΘ θα αντιμετωπίζονταν με θεσμική ευπρέπεια και όχι ως φολκλόρ λέσχη, το αναγκαίο επιστημονικό προσωπικό δεν θα θυσιαζόταν για την προώθηση φιλαρμονικών, οι πραγματικά ακέραιοι δεν θα διώκονταν απηνώς και οι μεγαλοσχήμονες διώκτες δεν θα ενδύονταν τους αδίκως διωκόμενους.
 
*Ασκούμενος δικηγόρος, μεταπτυχιακός φοιτητής ΠΜΣ Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικής Επιστήμης Τμήματος Νομικής ΔΠΘ.
** Το κείμενο αυτό αποτελεί συνέχεια της επιστολής παραίτησης του γράφοντος από το ΔΣ του Συλλόγου Αποφοίτων του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.